Porównanie Clone Pi-AVR vs Fortuna M

Metoda wykorzystywana przez wykrywacz metali do wyszukiwania obiektów. Opisuje zarówno ogólny schemat sygnału, jak i sposób jego przetwarzania.

- VLF. Skrót oznaczający bardzo niską częstotliwość. Jak sama nazwa wskazuje, tego typu wykrywacze metali działają przy stosunkowo niskich częstotliwościach elektromagnetycznych (poniżej 20 kHz). Wykorzystują one działanie nadajnik-odbiornik: jedno uzwojenie nadaje sygnał wyszukiwania, drugie go odbiera. Uzwojenia nadawcze i odbiorcze znajdują się w tej samej płaszczyźnie, w układzie koncentrycznym lub DD (patrz „Typ cewki”). Technologia ta umożliwia tworzenie stosunkowo niedrogich instrumentów o dobrym balansie gruntu, minimalnej czułości na fałszywe alarmy i wysokim stopniu dokładności wykrywania metali. Wśród mankamentów warto zwrócić uwagę na dość wysoki koszt produkcji (cewki wymagają precyzyjnego strojenia), a także stosunkowo małą głębokość roboczą takich wykrywaczy metali.

- VFLEX. Odmiana technologii VLF firmy Minelab opisana powyżej. Kluczowe zasady działania w takich wykrywaczach metali są takie same, jednak jednostka sterująca w nich odbiera sygnał nie analogowy, ale cyfrowy. Wpływa to pozytywnie na jakość jego obróbki, ale znacząco podnosi cenę samych urządzeń.

- RF. Zasada ta przewiduje wykorzystanie wysokich częstotliwości i obecność dwóch cewek - odbiornika i nadajnika - oddzielonych pewną...odległością (zwykle kilkadziesiąt centymetrów) i umieszczonych prostopadle do siebie. Taki schemat zapewnia większą głębokość wykrywania, ale nie pozwala na wyszukiwanie małych obiektów i określanie rodzaju metalu. Dlatego jest stosowany głównie w „głębokich” wykrywaczach metalu.

- LICZBA PI. Skrót od indukcji impulsów. Takie urządzenia zapewniają jedną cewkę „mono” (patrz „Typ cewki”), która pełni rolę zarówno odbiornika, jak i nadajnika. Cewka emituje sygnały w osobnych impulsach, a w przerwach między nimi pracuje jako odbiornik, „nasłuchując” sygnału odpowiedzi z masy. Taki schemat pozwala na skuteczne wyszukiwanie obiektów nawet w środowisku niesprzyjającym impulsom elektromagnetycznym - w szczególności w glebach silnie zmineralizowanych oraz w słonej wodzie. To ostatnie sprawia, że instrumenty PI są niezwykle przydatne w archeologii morskiej - zarówno pod wodą, jak i na mokrych, słonych, piaszczystych plażach. Z drugiej strony w takich modelach nie jest dostępna dyskryminacja jakościowa.

- LUB. Metoda oparta na tzw. załamanie rezonansu. Cewka w takich wykrywaczach metali jest częścią obwodu oscylacyjnego, do którego z generatora dostarczany jest sygnał o częstotliwości zbliżonej do częstotliwości rezonansowej obwodu. Kiedy metalowy przedmiot uderza w pole wytworzone przez cewkę, zmienia się charakterystyka jego indukcyjności i odpowiednio częstotliwość rezonansowa całego obwodu. Na podstawie zmiany charakterystyki rezonansu jednostka sterująca określa nie tylko obecność metalowych przedmiotów, ale także, do pewnego stopnia, ich skład. Urządzenia operacyjne są proste w konstrukcji i niedrogie, ponieważ nie wymagają precyzyjnych ustawień; jednocześnie głębokość wykrywania i niezawodność działania w nich jest niska, a zmineralizowana lub mokra gleba dodatkowo pogarsza charakterystykę działania. Dlatego ta metoda nie stała się powszechna, jest stosowana głównie w urządzeniach klasy podstawowej.

- ZVT. Markowa technologia Minelab przeznaczona przede wszystkim do wyszukiwania skarbów i samorodków złota. Skrót oznacza „Zero Voltage Transmission”, zasada działania jest opisana jako „tworzenie ultrastałych pól magnetycznych o dużej mocy o przeciwnej polaryzacji”. Dzięki temu, według producenta, znacznie zwiększa się skuteczność i głębokość wykrywania złota, a także poprawia się odporność na zakłócenia i możliwa jest praca nawet na glebach o bardzo wysokim poziomie mineralizacji. Wykrywacze metali ZVT są jednak dość drogie, a opis takich urządzeń zwykle nie mówi o możliwości pracy z metalami innymi niż złoto.

Konstrukcja cewki (cewek) wykrywacza metali.

- Koncentryczny. Nazwa tego typu wynika z faktu, że taka cewka zawiera dwa oddzielne uzwojenia - odbiorcze i nadawcze - z których jedno znajduje się wewnątrz drugiego. Jest stosowany w wykrywaczach metali wykorzystujących zasady VLF i VLFEX (patrz wyżej). Pole z cewki koncentrycznej ma niewielką szerokość, co prowadziło zarówno do jego zalet, jak i wad: z jednej strony dzięki temu możliwe jest określenie lokalizacji pojedynczego znaleziska z dużą dokładnością, z drugiej strony trzeba poświęcić dużo czasu i wysiłku na dokładne zbadanie rozległych terytoriów. Wadę tę można częściowo skompensować eliptycznym kształtem (patrz poniżej). Należy również zauważyć, że modele koncentryczne są dość wrażliwe na gleby zmineralizowane.

- Mononukleoza. Najprostszy typ cewek z tylko jednym uzwojeniem. Ta opcja jest używana w urządzeniach PI, OR i RF, a w tym drugim przypadku należy zainstalować dwie cewki mono. Główne zalety i wady tego typu są podobne do opisanych powyżej koncentrycznych.

- DD. Znany również jako Double-D. Cewki takie mają parę uzwojeń w kształcie litery D, skręconych w różnych kierunkach i sciągniętych z powrotem tak, że tworzą koło lub elipsę. Pod względem zastosowania DD są podobne do opisanych powyżej koncentrycznych cewek, ale różnią się kształtem generowanego pola: jest to wąska płaszczyzna skierowana wzdłuż linii styku uzwojeń.... Pozwala to na pokrycie w jednym przejściu dość szerokiego pasa, a także zmniejsza wrażliwość na zakłócenia od gleb zmineralizowanych. Wśród wad, w porównaniu z koncentrycznymi, warto zwrócić uwagę na wysoki koszt i niższą dokładność w lokalizacji poszczególnych znalezisk (może to jednak zrekompensować umiejętnościami i doświadczeniem operatora).

- Super-D. Cewki o specyficznej konstrukcji, składające się z trzech uzwojeń - centralnego pełniącego rolę nadajnika i dwóch zewnętrznych, pracujących na odbiór. Zostały opracowane specjalnie dla wykrywaczy metali ZVT (patrz „Zasada działania”), biorąc pod uwagę specyfikę ich pracy.

Kształt cewki (ramki) wykrywacza metali.

- Okrągły. Tradycyjna forma stosowana w prawie wszystkich typach naziemnych i podwodnych wykrywaczy metali (patrz „Typ”); jedynymi wyjątkami są modele działające zgodnie z metodą RF (patrz „Jak to działa”). W przypadku korzystania z cewek koncentrycznych (patrz „Typ cewki”) opcja ta umożliwia utworzenie pola w kształcie stożka, co jest wygodne do dokładnego lokalizowania znaleziska, jednak zmniejsza zakryty obszar i utrudnia wyszukiwanie na dużym obszarze ; modele z cewkami DD nie mają tej wady.

- Eliptyczny. Kształt w postaci podłużnie wydłużonej elipsy umożliwia nieco „rozciągnięcie” pola wytworzonego przez wykrywacz metalu na długość. Dotyczy to zwłaszcza cewek koncentrycznych - jednak takie rozszerzenie nieco zmniejsza dokładność pozycjonowania poszczególnych znalezisk. Jednak w przypadku cewek DD, gdzie dokładność jest z definicji niska, wybór między kształtem okrągłym a eliptycznym często nie jest fundamentalny.

- Prostokątny. Specyficzny kształt stosowany w przyrządach RF lub PI. Ze względów technicznych uważany jest za optymalny dla takich urządzeń, ale praktycznie nie występuje w innych typach wykrywaczy metali.

- Motyl. Inna opcja stosowana w cewkach DD wraz z elipsą (patrz wyżej). W rzeczywistości składa się z dwóch eliptycznych uzwojeń, częściowo wyró...wnanych i przypominających kształtem skrzydła motyla - stąd nazwa. Ta opcja jest typowa głównie dla dużych cewek DD, przy dużej szerokości jest uważana za bardziej optymalną niż elipsa.

Rozmiar standardowej cewki (ramki) wykrywacza metali. Teoretycznie im jest większy, tym głębiej urządzenie jest w stanie „widzieć” i im więcej miejsca przechwytuje w jednym przejściu, jednak tym gorzej nadaje się do wyszukiwania małych obiektów i tym mniejsza dokładność z jaką je lokalizuje. Jednocześnie cechy te zależą od tak wielu innych czynników, że w praktyce sam rozmiar cewki ma na nie bardzo niewielki wpływ.

Zwróć uwagę, że dla cewek eliptycznych (ram) można określić tylko jeden rozmiar - długość.

Liczba poszczególnych częstotliwości roboczych, na których może pracować wykrywacz metali. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat samych częstotliwości, zobacz Wskaźnik wykrywalności poniżej; tutaj zwracamy uwagę, że im więcej opcji ( 3 częstotliwości i więcej) jest przewidzianych w konstrukcji, im szersze możliwości wykrywacza metalu, tym łatwiej jest dostosować go do specyfiki poszukiwanych obiektów i otoczenia. Jednak większość modeli ma jedną częstotliwość.

Najgłębsza głębokość, na której wykrywacz metalu gwarantuje wykrycie metalowego obiektu. Zauważ, że parametr ten jest najczęściej raczej przybliżony, a ponadto nieco warunkowy. Wynika to z faktu, że jest zwykle wskazywana dla środowiska idealnego (grunt niskozmineralizowany, dość duży obiekt, którego materiał optymalnie dopasowuje częstotliwość detekcji cewki itp.), a nawet dla takich warunków jest trudno wyprowadzić absolutnie dokładną wartość. Dlatego w praktyce głębokość detekcji silnie zależy od szeregu dodatkowych czynników (od charakterystyki gleby po umiejętności użytkownika) i może być znacznie mniejsza niż wskazano w charakterystyce. Niemniej jednak deklarowana głębokość dobrze opisuje możliwości wykrywacza metalu i całkiem możliwe jest porównywanie przez niego różnych modeli.

Należy pamiętać, że większa głębokość nie tylko zwiększa koszt urządzenia, ale może również niekorzystnie wpływać na jego zdolność do wykrywania małych obiektów.

Najgłębsza głębokość, na której wykrywacz jest w stanie wykryć małe monety i inne obiekty o podobnej wielkości. Wielu użytkowników kupuje urządzenie właśnie z zamiarem „polowania” na metalowe drobiazgi, dlatego producenci często wskazują parametr ten osobno w charakterystyce. Ze względu na mały rozmiar monet ich głębokość wykrywania jest zwykle znacznie mniejsza niż całkowita maksymalna głębokość wykrywania (patrz powyżej).

Obecność w konstrukcji wykrywacza metalu specjalnego modułu do rozpoznawania wykrytych obiektów - dyskryminatora. Dyskryminator pozwala z dość dużą dokładnością określić wielkość i materiał obiektów, na które reaguje wykrywacz metalu. Funkcja ta służy przede wszystkim do filtrowania alarmów: na przykład urządzenie można skonfigurować tak, aby nie reagowało na żelazne przedmioty i aluminiowe języki z puszek po napojach, ale uruchamiało alarm, gdy wykryje miedź, srebro lub złoto. W niektórych modelach możliwe jest poinformowanie użytkownika o specyficznych cechach znalezionego przedmiotu; może to wyeliminować potrzebę ponownego kopania w ziemię.

Liczba indywidualnych programów dyskryminacji przewidzianych w konstrukcji wykrywacza metalu. Dyskryminacja w tym przypadku oznacza filtrowanie wykrytych obiektów za pomocą dyskryminatora (patrz wyżej), tak aby urządzenie nie uruchamiało się na niepożądanych obiektach, takich jak kawałki folii, kapsle itp. Możesz skonfigurować taki filtr całkowicie ręcznie, ale może to wymagać specjalnej wiedzy i powodować trudności dla niedoświadczonych użytkowników. Aby tego uniknąć, w niektórych modelach zamiast ustawień ręcznych mogą być dostępne preinstalowane programy. Dzięki takim programom wystarczy wybrać z listy, na jakie obiekty ma reagować wykrywacz metali, a wszystkie niezbędne ustawienia ustawi elektronika urządzenia.