Porównanie MARIO Elektra HP-I 500x950 vs Instal Projekt Viking Electro 530x1000

Konstrukcja grzejnika łazienkowego przede wszystkim decyduje o jego wyglądzie, ale może też wpływać na kwestie bardziej praktyczne – na przykład cechy instalacji. Do najpopularniejszych nowoczesnych konstrukcji należą cewki(w tym w kształcie litery M i U), drabiny(w tym wolumetryczne), półki boczne oraz konstrukcje narożne. Ponadto istnieją oryginalne rozwiązania projektowe. Wszystkie zostały opisane poniżej.

- Cewka w kształcie litery U. Odmiana wężownic opisanych powyżej, w której główne (prowadzące) rury są wygięte w kształt litery „P”. Najczęściej pomiędzy „nogami” tej litery znajduje się dodatkowy zwój rurek o mniejszej średnicy – tym samym przy niewielkich wymiarach grzejnik łazienkowy zapewnia wiele „siedzeń”. Istnieją jednak również najprostsze modele, bez dodatkowej cewki.

- Cewka w kształcie litery M. Serpentyny (patrz wyżej), w kształcie litery M, ułożone z jednej strony. W rzeczywistości - wersja klasycznych cewek w kształcie litery S, która ma trzy zagięcia: dwa w jednym kierunku i jedno między nimi w drugim.

- Drabina. Konstrukcja takich grzejników łazienkowych opiera się na dwóch pionowych elementach (rurkach lub listwach), pomiędzy którymi znajdują się poziome poprz...eczki, jak stopnie zwykłych schodów (stąd nazwa). Nowoczesne modele „drabin” są bardzo różnorodne, mogą mieć różne szerokości i wysokości, różnić się liczbą szczebli, być wyposażone w dodatkowe półki do suszenia (więcej szczegółów poniżej) itp. Co więcej, cena takich urządzeń jest dość niska. Z niedociągnięć drabin warto zauważyć, że ręcznik zawieszony na takiej konstrukcji najprawdopodobniej pokryje pod nim kilka poprzeczek - utrudnia to jednoczesne suszenie kilku ręczników (chociaż zwiększa szybkość procesu ze względu na kontakt tkaniny z kilkoma podgrzewanymi poprzeczkami jednocześnie).

- Drabina wolumetryczna. Rodzaj drabiny (patrz wyżej), w której zworki nie znajdują się bezpośrednio między pionowymi rurami, ale są przesunięte względem nich do przodu i / lub do tyłu. Najprostszą wersją drabiny wolumetrycznej jest jeden rząd szczebli, przesunięty do przodu; to nieco zwiększa ich użyteczną długość przy tej samej szerokości całej konstrukcji, jednak tutaj kluczowe różnice w porównaniu z konwencjonalnym zakończeniem drabiny. Są też opcje bardziej złożone, z rozmieszczeniem zworek w dwóch pionowych rzędach - na przykład jeden rząd jest bezpośrednio między rurkami, a drugi jest przesunięty do przodu lub jeden jest przesunięty do przodu, a drugi do tyłu. Te grzejniki łazienkowe mogą być bardzo przydatne, jeśli chcesz suszyć kilka ręczników jednocześnie, ale zazwyczaj są one dość drogie.

- Półki z boku. Ta konstrukcja można nazwać „drabiną jednokierunkową”: łączy również elementy pionowe i poziome nadproża, ale nadproża są mocowane tylko z jednej strony - druga jest „zawieszona”. Nadaje to podgrzewanemu wieszakowi na ręczniki oryginalny wygląd. Jednak w modelach wodnych o takiej konstrukcji raczej trudno jest zapewnić skuteczną cyrkulację wody, dlatego konstrukcja „wystająca” nie była szeroko stosowana.

- Kąt. Jak sama nazwa wskazuje, ten typ modelu został pierwotnie zaprojektowany do montażu w rogu łazienki. Wymaga to odpowiednich cech konstrukcyjnych; mogą się różnić w różnych modelach. Zauważ, że istnieją opcje zarówno dla "normalnego", wewnętrznego narożnika, jak i zewnętrznego, wystającego narożnika.

- Projektant. Ta kategoria obejmuje wszystkie grzejniki łazienkowe, które mają oryginalny wygląd i nie należą do żadnej z powyższych kategorii. Nieodzownym elementem ich designu jest tylko obecność poziomych mostów (tak, aby w rzeczywistości było gdzie powiesić ręczniki), ale opcje ich względnej pozycji, połączenia ze sobą i z podporą itp. ogranicza jedynie wyobraźnia projektantów.

Maksymalna moc pobierana podczas obsługi elektrycznego grzejnika łazienkowego (lub modelu kombinowanego podczas pracy przy zasilaniu z sieci; patrz Typ). Z reguły wartość ta odpowiada roboczej mocy cieplnej nagrzewnicy elektrycznej, dzięki czemu całkiem możliwe jest oszacowanie całkowitej wydajności takich urządzeń na podstawie zużycia energii. Ponadto od tego wskaźnika zależy zużycie energii i obciążenie sieci.

Z reguły producenci dobierają zużycie energii w zależności od wielkości grzejnika łazienkowego - tak, aby zagwarantować, że wystarczy na ogrzewanie i skuteczne suszenie. Wymaga to stosunkowo mało energii. Ale w roli grzejnika łazienkowego wygodniej jest stosować grzejniki wodne - łatwiej w nich osiągnąć dużą moc (a takie ogrzewanie kosztuje mniej). Dlatego grzejniki elektryczne we współczesnych modelach mają niską moc - urządzenia o mocy powyżej 150 W są rzadkie, a urządzenia o najniższej mocy nie osiągają nawet 50 W.

Najwyższa temperatura robocza grzejnika łazienkowego. Cechy tego parametru zależą od typu urządzenia (patrz wyżej). Tak więc w przypadku modeli wodnych w tym przypadku wskazana jest maksymalna temperatura wody (lub innego nośnika ciepła), przy której urządzenie może działać przez nieograniczony czas bez ryzyka uszkodzenia. Zwykle wartość ta wynosi co najmniej 95 °C, a w niektórych modelach może przekroczyć temperaturę wrzenia wody i osiągnąć 105 ... 110 °C. Zwykle jest to więcej niż wystarczające w przypadku pomieszczeń z centralnym ogrzewaniem i ciepłą wodą, ale jeśli ogrzewanie jest dostarczane autonomicznie, warto osobno wyjaśnić zakres temperatur roboczych w obwodach i upewnić się, że wybrany grzejnik łazienkowy jest dla nich odpowiedni.

Jeśli mówimy o modelu elektrycznym, to maksymalna temperatura robocza oznacza najwyższą temperaturę, do której urządzenie może się nagrzać. Z reguły po jego osiągnięciu ogrzewanie jest automatycznie wyłączane i włączane tylko wtedy, gdy temperatura znacznie spada. W tym przypadku zwykłe wartości to 60…70°C, co jest porównywalne ze standardową temperaturą wody w scentralizowanych systemach zaopatrzenia w ciepłą wodę – taka temperatura zapewnia skuteczne suszenie i jednocześnie nie stwarza ryzyka poparzenia jeśli przypadkowo dotknął.

Regulator, który pozwala na zmianę intensywności ogrzewania i odpowiednio temperatury grzejnika łazienkowego. Funkcja ta występuje wyłącznie w modelach z grzałkami elektrycznymi - elektrycznymi i kombinowanymi (patrz „Typ”), ponieważ technicznie trudno jest ją wdrożyć w obiegu wodnym.

W każdym razie termostat daje rozszerzone możliwości sterowania urządzeniem. Ponadto specyficzne możliwości takiej kontroli mogą być różne. Najprostszy regulator zapewnia jedynie zmianę mocy; innymi słowy, użytkownik musi ręcznie wybrać wymaganą moc, aby osiągnąć żądaną temperaturę. W bardziej zaawansowanych modelach występują termostaty, które potrafią automatycznie utrzymywać zadaną temperaturę.

Możliwość obracania grzejnika łazienkowego wokół osi pionowej, zwykle znajdującej się po lewej lub prawej stronie. Funkcja ta pozwala w razie potrzeby zmienić położenie konstrukcji. Tak więc w przypadku wieszania ręczników najwygodniej jest rozłożyć zworki pod kątem do ściany, aby były dostępne z obu stron; a po zawieszeniu wszystkiego, czego potrzebujesz, możesz obrócić je blisko ściany, aby grzejnik łazienkowy nie zajmował dodatkowej przestrzeni.

W niektórych modelach (z reguły elektrycznych, patrz „Typ”) zworki można obracać nie wszystkie naraz, ale pojedynczo lub w grupach.

Liczba zworek - elementów poziomych - przewidziana w konstrukcji grzejnika łazienkowego. To na nich umieszczane są ręczniki i inne rzeczy przeznaczone do suszenia; istnieją jednak modele, w których nie każdy skoczek się do tego nadaje. Faktem jest, że elementy poziome mogą znajdować się w grupach, w których odległość między nimi jest tak mała, że umieszczenie tam ręcznika jest bardzo trudne, jeśli nie niemożliwe. W takich grupach tylko górny mostek służy jako podpora, a reszta pełni rolę dodatkowych elementów grzejnych, zwiększając powierzchnię grzewczą i odpowiednio wydajność suszenia tkaniny. Ta cecha konstrukcyjna jest dość powszechna w modelach z dużą liczbą zworek - ponad 10.

Można powiedzieć, że teoretycznie im więcej swetrów - tym więcej rzeczy można powiesić na grzejniku łazienkowym; jednak w praktyce punkt ten w dużej mierze zależy od konstrukcji konkretnego modelu, a im więcej elementów poziomych, tym większe prawdopodobieństwo ich ułożenia w grupy. Należy również zwrócić uwagę na szerokość grzejnika łazienkowego, zgodnie z tym kryterium można je warunkowo podzielić na szerokie i wąskie.

Kraj pochodzenia marki, pod którą produkt jest sprzedawany.

Najczęściej jako kraj pochodzenia podaje się państwo, w którym znajduje się siedziba producenta. Na rynku krajowym dominują grzejniki łazienkowe produkowane przez firmy z Włoch, Polski, Rosji, Ukrainy i Czech. Należy zauważyć, że sama produkcja może być zlokalizowana w innych krajach; producenci wykorzystują tę sztuczkę do celów reklamowych, oczekując, że niektóre kraje będą wyglądać dla konsumenta bardziej „solidnie” niż inne. Krajowe stereotypy mają jednak niewiele wspólnego z rzeczywistością: jakość produktów zależy nie tyle od kraju produkcji czy pochodzenia marki, ile od tego, jak dokładnie firma kontroluje swoją produkcję. Dlatego warto przede wszystkim zwrócić uwagę na ten niuans, jeśli zasadniczo chcesz lub nie chcesz wspierać producenta z określonego kraju. A wybierając według jakości, warto skupić się nie na „narodowości”, ale przede wszystkim na ogólnej reputacji marki.