Porównanie Gerrard GS-12 vs Forte CL-16A

Nominalna pojemność zbiornika opryskiwacza. Z reguły w tym przypadku wskazana jest objętość robocza, a nie pełna pojemność („pod wtyczką”).

Im bardziej pojemny opryskiwacz, tym więcej pracy można nim wykonać bez ponownego napełniania. Z drugiej strony duża objętość odpowiednio wpływa na cenę, wymiary, a co najważniejsze na wagę urządzenia (i nie tylko w stanie napełnionym, ale także w stanie „suchym”). Dlatego nawet przy dużych nakładach pracy czasami bardziej racjonalne jest użycie stosunkowo niewielkiej jednostki, kilkukrotne jej uzupełnianie.

Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej objętości zbiornika w konkretnej sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach. Pod względem konkretnych wartości najmniejsze opryskiwacze ręczne (patrz wyżej) mają pojemność poniżej 2 litrów. Zbiorniki na 2,1 - 5 litrów można znaleźć zarówno w urządzeniach ręcznych, jak i w modelach pomp i baterii (patrz "Typ") z uchwytem na ramię. Opryskiwacze na 5,1 - 10 litrów są praktycznie wszystkie montowane na ramieniu, pojemność jednostek benzynowych faktycznie zaczyna się od 10 litrów, a najbardziej pojemne nowoczesne opryskiwacze mają zbiorniki powyżej 15 litrów.

Najdłuższy zasięg, na jaki opryskiwacz może skutecznie rozpylać płyn lub proszek. Zazwyczaj chodzi o zakres poziomy, jednak w przypadku modeli „dalekozasięgowych” można podać również wartości dla oprysku pionowego - w takich jednostkach różnica między zakresami poziomymi i pionowymi jest dość zauważalna.

Opryskiwacz „dalekiego zasięgu” ( 10 - 15 m i więcej) jest wygodny, ponieważ umożliwia opryskiwanie dużej powierzchni bez ruszania się z miejsca, a także sięganie do wysokich gałęzi bez korzystania ze schodów. Z drugiej strony duży zasięg wymaga odpowiedniej mocy, co wpływa na cenę, wagę i gabaryty urządzenia – ponadto takie możliwości nie zawsze są wymagane: np. do ciasnej szklarni opryskiwacz o krótkim zasięgu ( 5- 10 m, a często i mniej) Warto więc wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę specyfikę planowanej pracy.

Materiał, z którego wykonana jest kompletna lanca natryskowa opryskiwacza.

- Plastikowy. Kluczową przewagą tworzywa sztucznego nad innymi materiałami stosowanymi do lanc natryskowych jest jego niski koszt. Ponadto materiał ten jest chemicznie obojętny i nie powoduje korozji, a także jest lekki. Z drugiej strony sztywność plastiku nie jest zbyt duża, dlatego takie rurki mają tendencję do uginania się, czasem nawet pod własnym ciężarem.

- Aluminium. Stopy aluminium łączą dobrą wytrzymałość i lekkość, taka rura jest łatwa w obróbce, a jej zginanie wymaga dość silnego uderzenia lub nacisku. Z drugiej strony aluminium jest drogie.

- Mosiądz. Oprócz wytrzymałości i niezawodności (w tym odporności na zginanie), mosiądz wyróżnia się doskonałą odpornością na korozję. Wadami takich rur są ich wysoka cena i dość duża waga.

- Stal nierdzewna. „Stal nierdzewna” wyróżnia się przede wszystkim wysoką wytrzymałością i sztywnością, przewyższającą parametry innych materiałów, podczas gdy materiał ten jest stosunkowo niedrogi. Jednak takie tuby również ważą znacznie więcej niż aluminiowe czy plastikowe.

- Miedź. Rury miedziane są podobne do mosiądzu pod względem głównych właściwości użytkowych: są mocne, niezawodne i trwałe. Z drugiej strony takie rury są stosunkowo drogie i nie mają fundamentalnych zalet w porównaniu z tą samą „stalą nierdzewną”. Dlatego ta opcja jest rzadko spotykana.

Obecność zacisku rurowego w konstrukcji opryskiwacza.

Opaska taka to zestaw specjalnych obejm, zwykle montowanych bezpośrednio na zbiorniku. Ułatwia to znacznie przechowywanie i transport urządzenia: tuba jest zwykle umieszczana tak kompaktowo, jak to możliwe, a jednocześnie niezawodnie. A podczas przerw w pracy funkcja ta może się przydać - wygodniej i bezpieczniej jest zamocować rurkę w zacisku niż kłaść ją na ziemi, trzymać w rękach itp.