Porównanie HECHT 624 vs HECHT 626 SILENT

Rodzaj materiału, dla którego niszczarka jest oryginalnie zaprojektowana.

- Tylko liście. W tym przypadku mamy na myśli rozdrabniacze przeznaczone do wszelkiego rodzaju „miękkich” i mokrych odpadów ogrodowych: same liście, grube łodygi roślin zielnych, świeżo ścięte gałęzie o małej grubości itp. Zazwyczaj modele te wykorzystują system cięcia nożem lub linią (patrz poniżej). Wiele jednostek do tego celu radzi sobie z grubszymi suchymi odpadami, ale ten tryb pracy nadal nie jest zalecany, ponieważ zwiększa zużycie elementów tnących, prowadząc do szybkiego tępienia i awarii.

- Tylko oddziały. Rozdrabniacze przeznaczone do pracy z materiałami gruboziarnistymi - przede wszystkim dużymi suchymi gałęziami o grubości kilkudziesięciu milimetrów (więcej szczegółów w rozdziale „Maksymalna średnica rozdrabnianego materiału”). Z reguły do takich prac stosuje się systemy szlifowania wałków (patrz poniżej). Kruszywa tego typu bez szczególnych trudności „zjadają” i średniej wielkości odpady miękkie, ale jakość ich przetworzenia jest znacznie niższa niż w specjalistycznych modelach do liści. Dlatego nie ma sensu używać tego typu rozdrabniacze do „nierodzimego” materiału.

- Gałęzie i liście. Modele, które z taką samą wydajnością poddają recyklingowi oba rodzaje odpadów opisanych powyżej – zarówno miękkie (liście, świeżo ścięte cienkie gałęzie), jak i twarde (suche...grube gałęzie). Niektóre modele mają oddzielne tryby pracy dla obu, podczas gdy inne mają oddzielne otwory dla twardych i miękkich materiałów (patrz „Funkcje i możliwości”). W każdym razie takie rozdrabniacze są najbardziej wszechstronne, jednak ich koszt jest wyższy niż w przypadku specjalistycznych.

Konstrukcja narzędzia używanego do rozdrabniania śmieci wchodzącego do urządzenia.

- Nóż. Głównym elementem takich systemów, jak sama nazwa wskazuje, są specjalne noże. Ich konstrukcja może być inna: trójkątne talerze z ostrzeniem, obrotowe dyski z kilkoma ostrzami itp. W każdym razie ta opcja jest uważana za optymalną do pracy z liśćmi, ponieważ zapewnia to, że takie odpady są dokładnie i równomiernie poddawane recyklingowi. Ale w przypadku twardych, dużych gałęzi systemy frezów są mniej kompatybilne; patrz „Szlifowanie”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

- Rzuć. Takie systemy nazywane są również systemami frezowania. Ich działanie opiera się na zastosowaniu kół zębatych o dużych zębach, które obracając się „odgryzają” i kruszą kawałki obrabianego materiału. Pozwala to na wydajne recykling grubych, suchych gałęzi, a ponadto same koła zębate wciągają gruz do wewnątrz, zapewniając w rzeczywistości automatyczny posuw (patrz poniżej). Ale w przypadku liści i innych „miękkich” śmieci systemy rolkowe nie działają dobrze. Dlatego modele tego projektu są zwykle przeznaczone wyłącznie dla oddziałów (patrz „Rozdrabnianie”).

- Turbina. Systemy turbinowe wykorzystują element tnący w postaci cylindrycznego lub stożkowego bębna z poziomymi łopatkami. Ich konstrukcja umożliwia rozdrabnianie zarówno liści, jak i grubych gałęzi z równą wydajnością (patrz Rozdr...abnianie). Główną wadą „turbin” jest ich wysoki koszt.

- Leskowaja. Jak sama nazwa wskazuje, ten typ systemu wykorzystuje szybkobieżną żyłkę przędzalniczą. Przeznaczone są do pracy wyłącznie z liśćmi (patrz „Rozdrabnianie”) i to właśnie liście najlepiej przetwarza urządzenie liniowa. Ale w przypadku innych rodzajów śmieci - nawet z grubymi trawiastymi łodygami - takie rozdrabniacze mogą mieć problemy.

Prędkość obrotowa narzędzia tnącego rozdrabniacza (patrz System rozdrabniania). W przypadku modeli ze zmienną prędkością (patrz poniżej) zwykle podawana jest maksymalna prędkość obrotowa.

Ogólnie rzecz biorąc, ogólny konstrukcja jest następujący: przy równej mocy silnika im wyższa prędkość, tym niższy moment obrotowy (patrz poniżej) i na odwrót. Ponadto duża prędkość poprawia wydajność (patrz Przepustowość). Jednocześnie parametr ten w większości przypadków ma bardziej wartość referencyjną niż praktycznie istotną: producenci dobierają prędkość obrotową w taki sposób, aby zapewniała deklarowaną przepustowość i jednocześnie utrzymywała moment obrotowy na wystarczającym poziomie wydajna obróbka materiałów, dla których wstępnie obliczany jest konstrukcja. Dlatego w niektórych modelach rewolucje mogą w ogóle nie być wskazane, a przy wyborze warto skupić się na momentach bliższych praktyce.

- Automatyczne podawanie. Automatyczne podawanie oznacza wszystkie systemy, które w taki czy inny sposób zapewniają „wciąganie” zanieczyszczeń do mechanizmu roboczego jednostki. Systemy szlifowania walców (patrz wyżej) pełnią tę funkcję z definicji; w innych typach rozdrabniaczy mogą być przewidziane dodatkowe mechanizmy specjalnie do automatycznego podawania.

- Popychacz. Obecność popychacza w konstrukcji lub dostawie urządzenia. Popychacz to urządzenie, które pozwala ręcznie wepchnąć gruz do mechanizmu roboczego rozdrabniacza; takie urządzenia są specjalnie dostosowane do kształtu i konstrukcji komory odbiorczej, dzięki czemu w użyciu są bardziej skuteczne, a jednocześnie bezpieczniejsze niż różne dostępne środki. Popychacz może się przydać zarówno w przypadku braku automatycznego podajnika, jak i w jego obecności (patrz wyżej): zdarza się, że szczątki przyklejają się „na drodze” do mechanizmu ciągnącego, co wymaga od operatora dodatkowych działań.

- Odbiornik dwukomorowy. Obecność odbiornika w konstrukcji niszczarki, która ma dwie oddzielne komory. Każda z tych komór jest zaprojektowana dla własnego rodzaju odpadów; jednocześnie sama niszczarka może być zarówno uniwersalna, jak i wyspecjalizowana do gałęzi (patrz "Rozdrabnianie"). W pierwszym przypadku różne komory przeznaczone są na różne rodzaje śmieci, w drugim - na gałęzie o różnej grubości. Tak czy...inaczej, dwukomorowy odbiornik upraszcza obsługę jednostki uniwersalnej - zmniejsza ryzyko pomylenia trybów dla różnych materiałów.

- Lejek do liści. Obecność specjalnego lejka do zbierania liści w konstrukcji niszczarki. Lejek taki przybiera zwykle postać charakterystycznego szerokiego lejka, mocowanego na obrotowym uchwycie i kładzionego na ziemi podczas użytkowania. Liście zebrane grabiami lub miotłą można zmieść do gniazda jak szufelką – jest to łatwiejsze i szybsze niż ręczne ładowanie ich do rozdrabniacza.

- System odwrotny. Obecność funkcji odwrotnej w konstrukcji szlifierki. Funkcja ta umożliwia uruchomienie osprzętu roboczego w przeciwnym kierunku, a jego zastosowanie może się różnić w zależności od modelu rozdrabniacza. Tak więc w modelach z rolkowym systemem rozdrabniania (patrz wyżej) odwrotność pozwala „wypluć” zbyt grubą lub twardą gałąź i zwolnić zakleszczony mechanizm, a w niektórych uniwersalnych urządzeniach (patrz „Rąbanie”) zmiana kierunku pozwala do wyboru tryby dla różnych rodzajów śmieci...

Moc robocza silnika rozdrabniacza w watach. To oznaczenie jest używane dla wszystkich modeli elektrycznych (patrz „Typ silnika”), ale może być również używane dla benzyny / oleju napędowego.

Moc silnika zależy przede wszystkim od wydajności jednostki i jej zdolności do radzenia sobie z twardymi i grubymi gałęziami. Ogólnie rzecz biorąc, im mocniejszy niszczarka, tym bardziej zaawansowany jest rozważany. Należy jednak pamiętać, że momenty te są w dużym stopniu zależne od innych cech konstrukcyjnych - specyfiki konkretnego silnika, systemu szlifowania (patrz wyżej) itp. Dlatego przy wyborze warto zwrócić uwagę przede wszystkim na bezpośrednie właściwości eksploatacyjne, takie jak rodzaj obrabianego materiału (patrz „Szlifowanie”), jego grubość (patrz „Maks. średnica kruszonego materiału”) itp. A sama moc może być przydatna do ogólnej oceny konkretnego modelu. Tak więc rozdrabniacze do 1,5 kW włącznie są głównie na poziomie podstawowym, klasa średnia może przewozić silnik do 2,5 kW, a wyższe stawki są typowe dla jednostek profesjonalnych. Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej mocy dla konkretnej sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Zabezpieczenie przed przeciążeniem w konstrukcji szlifierki.

Przeciążenie to krytyczny wzrost obciążenia mechanizmu roboczego i odpowiednio silnika urządzenia. Taka sytuacja może mieć miejsce, na przykład, gdy do urządzenia dostanie się zbyt duże lub stałe zanieczyszczenia (lub zbyt wiele „standardowych” materiałów); w najlepszym przypadku jego konsekwencje ograniczają się do zwiększonego zużycia, w najgorszym może dojść do wypadku. System ochrony zapobiega tego rodzaju problemom, wyłączając silnik (lub napęd do systemu tnącego) w przypadku przeciążenia. Oczywiście można również wyłączyć urządzenie ręcznie - jednak automatyka jest bardziej niezawodna, ponieważ stale monitoruje stan urządzenia i reaguje niemal natychmiast.

Maksymalny poziom hałasu wytwarzanego przez niszczarkę podczas normalnej pracy. Od tego wskaźnika zależy przede wszystkim komfort użytkowania urządzenia: głośny hałas może być bardzo nieprzyjemny, a przy dużej głośności może nawet wymagać użycia słuchawek ochronnych.

Rozdrabniacze to raczej "głośny" rodzaj nowoczesnej technologii, nawet w najcichszych modelach poziom hałasu wynosi około 83 - 85 dB - jest to porównywalne z tłem dźwiękowym na ruchliwej ulicy miasta. Należy pamiętać, że decybele są nieliniowe, dlatego do oszacowania określonych poziomów hałasu najlepiej używać tabel porównawczych. Oto kilka wskazówek:

• 90 dB - wagon towarowy w odległości 7 - 10 m;
• 95 dB - wagon metra (wewnątrz), dziurkacz;
• 100 dB - orkiestra symfoniczna, młot pneumatyczny;
• 105 dB - kino domowe przy maksymalnej głośności;
• 110 dB - koncert rockowy w hali.

Całkowita waga niszczarki. Z reguły w tym przypadku wskazana jest tylko masa samej jednostki - tj. z pustym zbiornikiem (dla modeli wyposażonych w zbiorniki standardowe, patrz "Typ zbiornika"), bez paliwa w zbiorniku (dla ICE patrz "Typ silnika") itp.