Porównanie Climtec RD-100 Baza vs Prana 150

Średnica otworów do podłączenia kanałów powietrznych do centrali wentylacyjnej. Im sprawniejsza instalacja, tym więcej powietrza musi przejść przez kanały powietrzne i z reguły większe otwory montażowe. A w przypadku modeli z montażem ściennym (patrz powyżej) parametr ten określa rozmiar kanału, który należy wywiercić w ścianie, aby umieścić urządzenie.

Klasa oczyszczania powietrza, której odpowiada instalacja nawiewno-wywiewna.

Dany parametr charakteryzuje, jak dobrze urządzenie jest w stanie oczyścić powietrze dostarczane do pomieszczenia z pyłów i innych mikrocząstek. Najczęściej wskazywany jest według normy EN 779, a najczęściej spotykane klasy w instalacjach wentylacyjnych to:

— G3. Oznaczenie G oznacza filtry zgrubne, przeznaczone do pomieszczeń o niskich wymaganiach dotyczących czystości powietrza i zatrzymujące cząstki o wielkości 10 μm lub większej. W domowych systemach wentylacyjnych takie urządzenia mogą być używane wyłącznie jako filtry wstępne, do dodatkowego oczyszczania potrzebne będzie dodatkowe wyposażenie. Klasa G3 jest drugą według skuteczności klasą oczyszczania zgrubnego, czyli jest to filtr usuwający z powietrza 80 – 90% tzw. pyłu syntetycznego (pyłu testowego, na którym testowane są filtry).

— G4. Najskuteczniejsza klasa filtrów zgrubnych (patrz wyżej), zakładająca usuwanie z powietrza co najmniej 90% cząstek o wielkości 10 μm lub większej.

- F5. Klasy o indeksie F odpowiadają dokładnemu czyszczeniu, którego skuteczność ocenia się na podstawie zdolności do usuwania z powietrza cząstek o wielkości 1 μm. Takie filtry mogą już być stosowane do doczyszczania powietrza w pomieszczeniach mieszkalnych, w tym nawet na oddziałach szpitalnych (bez podwyższonych wyma...gań do czystości). F5 - najniższa z podobnych klas, zakładająca skuteczność usuwania takiego pyłu na poziomie 40 - 60%.

- F6. Klasa czyszczenia dokładnego (patrz wyżej), odpowiadająca usuwaniu z powietrza 60 - 80% cząstek o wielkości 1 μm.

- F7. Klasa czyszczenia dokładnego (patrz wyżej), odpowiadająca usuwaniu 80 - 90% pyłu z powietrza o wielkości 1 μm.

- F8. Klasa czyszczenia dokładnego (patrz wyżej), zapewniająca usuwanie od 90 do 95% pyłu z powietrza o wielkości 1 μm i większej.

- F9. Najbardziej skuteczna klasa dokładnego czyszczenia; bardziej wysoka skuteczność odpowiada już i tak bardzo dokładnej klasie oczyszczania H (patrz poniżej). Klasa F9 osiąga skuteczność usuwania pyłu o wielkości 1 μm na poziomie 95% i większej.

- H10 - H13. Klasy H służą do oznaczania filtrów o bardzo dokładnym (absolutnym) oczyszczaniu (filtry HEPA), zdolnych do usuwania z powietrza cząstek o wielkości od 0,1 do 0,3 μm. Takie filtry stosowane są w pomieszczeniach o specjalnych wymaganiach do czystości powietrza - laboratoriach, salach operacyjnych, przemysłach precyzyjnych itp. W filtrach odpowiadających klasie H10 skuteczność oczyszczania z wspomnianych cząstek wynosi 85%. Dla H11 podaje się poziom absorbcji wynoszący 95%. A klasy H12 i H13 są najbardziej skuteczne z retencją cząstek co najmniej 99,95% i 99,99% odpowiednio.

– Filtry węglowe. Stworzone na bazie węgla aktywnego lub innego podobnego adsorbentu. Skutecznie wyłapują lotne cząsteczki różnych substancji, dzięki czemu doskonale eliminują zapachy. Filtry węglowe podlegają obowiązkowej wymianie po wyczerpaniu zasobu, ponieważ w przypadku przekroczenia żywotności mogą same stać się źródłem szkodliwych substancji.

Poziom hałasu wytwarzanego przez centralę wentylacyjną podczas normalnej pracy.

Parametr ten jest podawany w decybelach, podczas gdy decybel jest jednostką nieliniową: na przykład wzrost o 10 dB powoduje 100-krotny wzrost poziomu ciśnienia akustycznego. Dlatego najlepiej oszacować rzeczywisty poziom hałasu według specjalnych tabel.

Najcichsze nowoczesne centrale wentylacyjne dają około 27 - 30 dB - jest to porównywalne z tykaniem zegara ściennego i pozwala bez ograniczeń korzystać z takiego sprzętu nawet w pomieszczeniach mieszkalnych (hałas ten nie przekracza odpowiednich norm sanitarnych). 40 dB to ograniczenie hałasu w pomieszczeniach mieszkalnych w ciągu dnia, poziom ten jest porównywalny ze średnią głośnością mowy. 55 - 60 dB - norma dla biur, odpowiada poziomowi głośnej mowy lub tła dźwiękowego na drugorzędnej ulicy miasta bez dużego natężenia ruchu. A najgłośniej wydają 75 - 80 dB, co jest porównywalne z głośnym krzykiem lub hałasem silnika ciężarówki. Istnieją również bardziej szczegółowe tabele porównawcze.

Wybierając zgodnie z poziomem hałasu, należy pamiętać, że hałas z ruchu powietrza przez kanały można dodać do „objętości” samej jednostki wentylacyjnej. Dotyczy to zwłaszcza systemów scentralizowanych (patrz „Typ systemu”), w których długość kanałów może być dość znaczna.

Efektywność wymiany ciepła, wskaźniki oszczędności energii i żywotność urządzenia zależą bezpośrednio od materiału wymiennika ciepła. Najczęściej wymienniki ciepła jednostek nawiewnych i wywiewnych wykonane są z następujących materiałów:

- Aluminium. Aluminium to lekki metal o dobrej przewodności cieplnej, zapewniający efektywne przenoszenie ciepła pomiędzy strumieniami powietrza. Aluminiowe wymienniki ciepła szybko reagują na zmiany temperatury ze względu na szybkie nagrzewanie i chłodzenie, ale równie szybko ulegają kondensacji w wilgotnym środowisku. Ponadto cząsteczki pyłu aluminium uwolnione do powietrza stanowią potencjalne zagrożenie dla układu oddechowego człowieka.

- Celuloza. Wymienniki ciepła wykonane z celulozy są lekkie i wyjątkowo tanie w produkcji. Jednakże pod względem przewodności cieplnej i odporności na zużycie celuloza jest materiałem nieskutecznym i dlatego jest dość rzadka. Na osobności warto wspomnieć, że celuloza ma tendencję do pochłaniania nieprzyjemnych zapachów, a proces jej czyszczenia nie polega na myciu ani innym kontakcie z wodą.

— Ceramika. Ceramika jako materiał do produkcji wymienników ciepła jest ceniona ze względu na odporność na zużycie i wysokie bezpieczeństwo, ale koszt takich modeli jest często bardzo wysoki. Pod względem efektywności wymiany ciepła ceramikę można nazwać „złotym środkiem” - jest w stanie s...zybko akumulować ciepło, ale także dobrze je zatrzymuje, nie oddając go całkowicie do powietrza nawiewanego. Ta zaleta staje się wadą przy odzyskiwaniu zimnego powietrza w okresie grzewczym.

- Miedź. Wymienniki ciepła wykonane z miedzi charakteryzują się dużą przewodnością cieplną – miedź najlepiej akumuluje i oddaje ciepło, ale równie szybko się stygnie. Wadą dużych zmian temperatury jest powstawanie kondensacji, która w niskich temperaturach prowadzi do zamarzania i całkowitego zatrzymania wentylacji. Aby uniknąć zamarznięcia, stosuje się dodatkowe ogrzewanie, co często prowadzi do zwiększonego zużycia energii. Natomiast miedziane wymienniki ciepła zapewniają najwyższą sprawność (ponad 90%), zapobiegają tworzeniu się wirusowych, grzybiczych i bakteriologicznych zanieczyszczeń powietrza dzięki naturalnym właściwościom antyseptycznym i wytrzymują wiele lat eksploatacji. Pod względem połączenia właściwości miedziane wymienniki ciepła należą do najlepszych w swojej klasie.

- Polistyren. Niektóre centrale wentylacyjne mogą wykorzystywać wymienniki ciepła z płytami wykonanymi z tworzywa sztucznego, polistyrenu i innych materiałów na bazie polimerów. Są lekkie i odporne na korozję, ale często mają niższą przewodność cieplną. Kolejną wadą takich materiałów jest to, że wiele wirusów i bakterii może przetrwać na plastikowych powierzchniach wymiennika ciepła przez dość długi czas.

Sprawność wymiennika ciepła zastosowanego w rekuperatorze układu nawiewno-wywiewnego (patrz „Funkcje”).

Wydajność definiuje się zwykle jako stosunek pracy użytecznej do zużytej energii. W tym przypadku parametr ten wskazuje, ile ciepła pobranego z powietrza wywiewanego jest oddawane przez rekuperator do powietrza nawiewanego. Sprawność oblicza się ze stosunku różnic temperatur: należy wyznaczyć różnicę między powietrzem zewnętrznym a nawiewanym za rekuperatorem, różnicę między powietrzem zewnętrznym a wywiewanym i podzielić pierwszą liczbę przez drugą. Np. jeżeli przy temperaturze zewnętrznej 0°C temperatura w pomieszczeniu wynosi 25°C, a rekuperator dostarcza powietrze o temperaturze 20°C, to sprawność wymiennika ciepła wyniesie (25 - 0)/(20 - 0) = 25/20 = 80% ... W związku z tym znając sprawność można oszacować temperaturę na wylocie wymiennika ciepła: różnicę temperatur wewnątrz i na zewnątrz należy pomnożyć przez sprawność, a następnie otrzymaną liczbę dodać do temperatury zewnętrznej. Np. dla tych samych 80% przy temperaturze zewnętrznej -10°C i temperaturze wewnętrznej 20°C temperatura dopływu za rekuperatorem wyniesie (20 - -10) * 0,8 + -10 = 30 * 0,8 - 10 = 24 - 10 = 14 °C.

Im wyższa sprawność, tym więcej ciepła wróci do pomieszczenia i tym większe będą oszczędności na ogrzewaniu. Jednocześnie wysokowydajny wymiennik ciepła jest zwykle drogi. Zwracamy również uwagę, że wydajność może się nieco różnić dla pewnych wartości temperatury zewnętrznej i w...ewnętrznej, natomiast producenci skłaniają się do wskazania maksymalnej wartości tego parametru - w praktyce może więc okazać się ona niższa od deklarowanej .

Obiektem można sterować przez Internet. Połączenie urządzenia z siecią WWW z reguły odbywa się przez Wi-Fi, a format sterowania może być inny: w niektórych modelach należy użyć specjalnej aplikacji zainstalowanej na smartfonie lub tablecie, w innym wystarczy otworzyć specjalną stronę w zwykłej przeglądarce. W każdym przypadku funkcja ta pozwala na sterowanie urządzeniem z dowolnego miejsca na świecie, gdzie jest dostęp do Internetu, a także monitorowanie jego stanu i otrzymywanie powiadomień o różnych parametrach pracy (aktualna moc, temperatura zewnętrzna, awarie i awarie itp. .).

Ekran w konstrukcji rekuperatora lub centrali wentylacyjnej, zapewniający dodatkową wygodę i odczyt informacji serwisowych. Wyświetlacz może ukazywać różne ważne dane dotyczące pracy urządzenia: aktualny tryb pracy, stan filtra, ustawienia timera, komunikaty o błędach itp.

Obecność wentylatora(ów) EC w konstrukcji centrali wentylacyjnej.

Termin ten odnosi się do wentylatorów z synchronicznymi silnikami bezszczotkowymi, znanych również jako silniki komutowane elektronicznie. Takie silniki są bardziej zaawansowane niż tradycyjne silniki asynchroniczne: w szczególności zapewniają bardzo równomierne obroty, pozwalają na precyzyjną kontrolę prędkości roboczej, mają wysoką sprawność, prawie nie generują ciepła (co jest niezwykle ważne w obecności chłodnicy, patrz „Funkcje ”), a także skutecznie działają w dość szerokim zakresie temperatur. Ponadto poziom hałasu takich silników jest zauważalnie niższy, a żywotność dłuższa. Główną wadą wentylatorów EC jest tradycyjna – wysoka cena.

Moc pobierana przez centralę wentylacyjną podczas normalnej pracy (dla modeli z regulacją wydajności — przy maksymalnej prędkości). Znając tę moc, można określić wymagania dotyczące podłączenia urządzenia, a także oszacować, jak kosztowna będzie jego eksploatacja w świetle rachunków za prąd. Należy wziąć pod uwagę, że w przypadku modeli z nagrzewnicą elektryczną (patrz „Rodzaj nagrzewnicy”) w tym przypadku chodzi wyłącznie o moc systemu wentylacji, a moc nagrzewnicy jest podawana osobno (patrz wyżej); zatem całkowity pobór mocy będzie odpowiadał sumie tych mocy.

Na podstawie poboru mocy można w pewnym stopniu ocenić wydajność urządzenia: te „żarłoczne” zwykle zapewniają odpowiedni wysoki przepływ powietrza.