Porównanie Kentavr LBM-80 vs Forte FP30C

Maksymalna wysokość podnoszenia generowana przez pompę. Parametr ten jest najczęściej wskazywany w metrach, przez wysokość słupa wody, jaką urządzenie może wytworzyć - innymi słowy, przez wysokość, na którą jest w stanie dostarczyć wodę. Możesz oszacować ciśnienie wytwarzane przez pompę za pomocą prostego wzoru: każde 10 m słupa odpowiada ciśnieniu 1 bara.

Warto wybrać pompę według tego parametru, biorąc pod uwagę wysokość na jaką powinna dostarczać wodę, a także uwzględniając straty i zapotrzebowanie na ciśnienie w doprowadzeniu wody. Aby to zrobić, konieczne jest określenie różnicy wysokości między poziomem wody a najwyższym punktem poboru wody, dodaj do tej liczby kolejne 10 do 30 m (w zależności od ciśnienia, które należy uzyskać w systemie wodociągowym) i pomnóż wynik przez 1,1 - będzie to wymagane minimalne ciśnienie.

Największa różnica między wysokością pompy a poziomem wody, przy którym pompa może zapewnić normalne ssanie. Bez specjalnych urządzeń maksymalna wartość tego parametru wynosi 7 - 8 m - wynika to z fizyki procesu. Jednak w przypadku korzystania z eżektora (patrz poniżej) wysokość ssania można zwiększyć kilkakrotnie.

Największy rozmiar cząstek stałych, z którymi pompa może bez problemu poradzić sobie. Ten rozmiar jest głównym wskaźnikiem, który określa przeznaczenie urządzenia (patrz wyżej); ogólnie rzecz biorąc, im jest ono większe, tym bardziej niezawodne jest urządzenie, tym mniejsze ryzyko uszkodzenia w przypadku dostania się ciała obcego do przewodu ssącego. Jeżeli ryzyko pojawienia się zbyt dużych zanieczyszczeń mechanicznych jest nadal duże, można zapewnić dodatkową ochronę za pomocą filtrów lub siatek na wlocie. Taki środek należy jednak traktować jedynie jako ochronę w nagłych wypadkach, ponieważ od stałego wpływu cząstek stałych siatki są zatkane i odkształcone, co może prowadzić zarówno do zablokowania linii, jak i przebicia filtra.

Moc znamionowa silnika pompy. Im mocniejszy silnik, tym wyższa wydajność urządzenia, z reguły większe ciśnienie, wysokość ssania itp. Oczywiście parametry te w dużej mierze zależą od innych cech (przede wszystkim zasady działania, patrz wyżej); ale modele podobne w konstrukcji można porównywać w kategoriach ogólnych pod względem mocy.

Należy pamiętać, że duża moc z reguły zwiększa rozmiar, wagę i koszt pompy, a także wiąże się z wysokimi kosztami energii elektrycznej lub paliwa (patrz „Moc”). Dlatego warto wybrać pompę według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę konkretną sytuację; bardziej szczegółowe zalecenia można znaleźć w specjalnych źródłach.

Główne cechy silnika spalinowego (patrz „Moc”) zainstalowanego w pompie silnikowej. Ten paragraf może wskazywać w szczególności na następujące punkty:

- Pojemność. Robocza objętość cylindra (cylindrów) silnika. Większa objętość z reguły zapewnia większą moc, jednak odpowiednio wzrasta zużycie paliwa.

- Moc. Moc silników benzynowych i wysokoprężnych tradycyjnie podawana jest w koniach mechanicznych. Znaczenie tego parametru jest takie samo jak w przypadku mocy nominalnej (patrz wyżej), wyrażonej w watach. A niektóre jednostki można łatwo przekonwertować na inne: 1 KM. jest w przybliżeniu równa 735 w. Jednak oznaczenie w mocy jest wygodniejsze do dokładnej oceny i porównania silników spalinowych.

- Liczba taktów. We współczesnych jednostkach z silnikami spalinowymi, w tym pompami silnikowymi, mogą być stosowane silniki 2-suwowe lub 4-suwowe. Pierwsza opcja jest mocniejsza i tańsza; jego wadami są wysoki poziom hałasu i konieczność tankowania mieszanką paliwowo-olejową, co nie jest zbyt wygodne. Czterosuwowe silniki ICE są dość skomplikowane w konstrukcji i drogie, ale są łatwiejsze w obsłudze i mniej hałaśliwe. Należy pamiętać, że większość silników 2-suwowych to benzyna, diesle tego typu praktycznie nie występują dzisiaj.

- Liczba cylindrów. Obecność kilku cylindrów przyczynia się do równomierności obrotu wału silnika. Z drugiej strony ta cecha zauważalnie wpływa na rozmiar i wagę, podczas gdy jednorodność pomp nie jest krytyczna. Dlateg...o zdecydowana większość silników we współczesnych pompach silnikowych to silniki jednocylindrowe.

- Metoda uruchamiania. Silnik można uruchomić zarówno ręcznie, jak i za pomocą rozrusznika elektrycznego. Pierwsza metoda, patrz wyżej; uruchomienie ręczne jest trudniejsze (zwykle trzeba ze sporym wysiłkiem przeciągnąć specjalną linkę, często kilka razy), jednak jest bardziej niezawodne, ponieważ nie zależy od akumulatora.

- Rodzaj chłodzenia. We współczesnych silnikach spalinowych stosuje się dwa rodzaje chłodzenia - ciecz (woda) i powietrze. W szczególności w pompach silnikowych zdecydowana większość urządzeń korzysta z drugiej opcji, ponieważ systemy powietrzne są znacznie prostsze i tańsze, a ich sprawność, choć niższa niż systemów wodnych, nadal jest wystarczająca.

Pojemność zbiornika oleju zainstalowanego w pompie silnikowej (patrz "Typ"). Ta cecha pozwala przede wszystkim oszacować, ile oleju potrzeba do pierwszego tankowania pompy silnikowej - zbiornik należy napełnić do pełnej objętości.

Pojemność zbiornika paliwa w pompie z silnikiem spalinowym (patrz „Moc”). Znając parametr ten i zużycie paliwa można określić maksymalny czas pracy agregatu na jednej stacji benzynowej. Oczywiście im większy zbiornik, tym dłużej pompa może pracować bez tankowania, wszystkie inne rzeczy są takie same; z drugiej strony duża pojemność znacząco wpływa na gabaryty i wagę urządzenia.

Kraj pochodzenia marki, pod którą pompa jest sprzedawana.

Istnieje wiele stereotypów dotyczących tego, jak pochodzenie towarów z danego kraju wpływa na ich jakość. Jednak na ogół te stereotypy są bezpodstawne. Po pierwsze, punkt ten nie wskazuje faktycznego miejsca produkcji jednostki, ale „ojczyznę” znaku towarowego (lub lokalizację siedziby producenta); zakłady produkcyjne mogą znajdować się w innym kraju. Po drugie, rzeczywista jakość produktu zależy nie tyle od położenia geograficznego, ile od organizacji procesów w ramach konkretnej firmy. Dlatego przy wyborze najlepiej skupić się nie tyle na „narodowości” toalety, ale na ogólnej reputacji konkretnej marki. A zwracanie uwagi na kraj pochodzenia ma sens, jeśli zasadniczo chcesz (lub nie chcesz) wspierać producenta z określonego stanu.

Materiał, z którego wykonany jest główny element roboczy pompy to koło (wirnik), ślimak lub membrana. Ta część ma bezpośredni kontakt z pompowaną cieczą, dlatego jej właściwości są kluczowe dla ogólnej wydajności i możliwości pompy.

- Plastikowy. Plastik jest tani, poza tym nie podlega korozji. Uważa się, że wytrzymałość mechaniczna tego materiału jest na ogół niska i nie toleruje on kontaktu z zanieczyszczeniami stałymi. Jednak dzisiaj istnieje wiele odmian tworzyw sztucznych - w tym specjalne odmiany o wysokiej wytrzymałości, które nadają się nawet do pracy z silnie zanieczyszczoną wodą lub ściekami. Tak więc plastikowe wirniki / śruby można znaleźć w różnych typach pomp; ogólna jakość i niezawodność takich części z reguły zależy od kategorii cenowej urządzenia.

- Żeliwo. Solidny, trwały, niezawodny a przy tym stosunkowo niedrogi materiał. Pod względem odporności na korozję żeliwo jest teoretycznie gorsze od bardziej zaawansowanych stopów, takich jak stal nierdzewna lub aluminium; jednak, z zastrzeżeniem zasad eksploatacji, punkt ten nie jest krytyczny, a żywotność części żeliwnych jest nie mniejsza niż całkowity okres użytkowania pompy. Do jednoznacznych wad tej opcji należy zaliczyć dużą masę, która nieznacznie zwiększa zużycie energii/paliwa podczas pracy.

- Stal nierdzewna. Zgodnie z nazwą, jedną z kluczowych zalet „stali nierdzewnej” jest wysoka odporność na korozję – a co za tym idzie niezawodność i trwałość. Taki stop jest nieco droższy...niż żeliwo, ale też mniej waży.

— Aluminium. Stopy aluminium łączą w sobie wytrzymałość, niezawodność, odporność na korozję i niską wagę. Jednak takie materiały są dość drogie - droższe niż ta sama „stal nierdzewna”, nie wspominając o żeliwie.

- Mosiądz. Odmiany mosiądzu stosowane w pompach wyróżniają się dużą wytrzymałością i twardością oraz niewrażliwością na wilgoć. Takie materiały są dość drogie, ale ta cena jest w pełni uzasadniona wspomnianymi zaletami. Dlatego w niektórych typach pomp - w szczególności modelach powierzchniowych i przepompowniach - bardzo popularne są wirniki mosiężne.

— Brąz. Materiał podobny pod wieloma właściwościami do mosiądzu opisanego powyżej. Jednak brąz jest używany znacznie rzadziej – w szczególności ze względu na nieco wyższy koszt.

— Stal. Odmiany stali, które nie są związane ze stalą nierdzewną, są stosowane niezwykle rzadko - w niektórych modelach pomp do cieczy chemicznych. Jednocześnie jako podstawę takich części zwykle stosuje się stal, a w celu ochrony przed korozją nakłada się na nią powłokę z fluoroplastu lub innego podobnego materiału.

— silumin. Silumin to stopy aluminium z dodatkiem krzemu. Z wielu powodów takie materiały są rzadkością w pompach, a głównie wśród stosunkowo niedrogich modeli.

- Guma. Materiał tradycyjnie stosowany na membrany w pompach wibracyjnych (patrz „Zasada działania”).