Maks. wydajność
Maksymalna objętość wody, jaką urządzenie jest w stanie przepompować w określonym czasie; również parametr ten jest czasami nazywany przepustowością. Jest to jedna z kluczowych cech każdej pompy, ponieważ. charakteryzuje objętość wody, z jaką może pracować urządzenie. Jednocześnie nie zawsze ma sens dążenie do maksymalnej wydajności – w końcu wpływa to znacząco na gabaryty, wagę i „żarłoczność” urządzenia.
Istnieją formuły, które pozwalają uzyskać optymalne wartości wydajności dla różnych sytuacji. Tak więc, jeśli pompa jest przeznaczona do dostarczania wody do punktów poboru wody, jej minimalna wymagana wydajność nie powinna być niższa niż najwyższy całkowity przepływ; w razie potrzeby do tej wartości można dodać margines 20 - 30%. A w przypadku modeli kanalizacji (patrz „Miejsce docelowe”) wszystko będzie zależeć od objętości ścieków. Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru pompy w zależności od wydajności można znaleźć w specjalnych źródłach.
Wysokość podnoszenia
Maksymalna wysokość podnoszenia generowana przez pompę. Parametr ten jest najczęściej wskazywany w metrach, przez wysokość słupa wody, jaką urządzenie może wytworzyć - innymi słowy, przez wysokość, na którą jest w stanie dostarczyć wodę. Możesz oszacować ciśnienie wytwarzane przez pompę za pomocą prostego wzoru: każde 10 m słupa odpowiada ciśnieniu 1 bara.
Warto wybrać pompę według tego parametru, biorąc pod uwagę wysokość na jaką powinna dostarczać wodę, a także uwzględniając straty i zapotrzebowanie na ciśnienie w doprowadzeniu wody. Aby to zrobić, konieczne jest określenie różnicy wysokości między poziomem wody a najwyższym punktem poboru wody, dodaj do tej liczby kolejne 10 do 30 m (w zależności od ciśnienia, które należy uzyskać w systemie wodociągowym) i pomnóż wynik przez 1,1 - będzie to wymagane minimalne ciśnienie.
Rodzaj
Główny podział w tym parametrze dotyczy tego, czy pompa może usuwać powietrze z przewodu ssawnego. To z kolei determinuje cechy uruchomienia jednostki.
- Samozasysająca. Pompy samozasysające obejmują wszystkie pompy, które nie wymagają całkowitego braku powietrza w linii ssawnej przy rozruchu - wystarczy, że sama pompa jest wypełniona wodą. W związku z tym takie modele są mniej wymagające i zwykle tolerują przedostawanie się powietrza do linii. Wymaga to jednak niezawodnej konstrukcji, która normalnie może wytrzymać uderzenie wodne, co odpowiednio wpływa na koszt urządzenia.
- Normalne ssanie. Pompy z tym urządzeniem mogą pracować normalnie tylko wtedy, gdy zarówno korpus urządzenia, jak i przewód ssący są całkowicie napełnione wodą. Jeśli powietrze dostanie się do linii, należy je usunąć, w przeciwnym razie pompa nie będzie mogła normalnie uruchomić się. Takie modele nie są tak wygodne jak samozasysające; jednocześnie są zauważalnie tańsze, a przy normalnej jakości systemu zaopatrzenia w wodę praktycznie nie ma znaczącej różnicy między tymi dwiema odmianami.
Maks. głębokość zanurzenia
Największa głębokość, na której można umieścić pompę głębinową bez ryzyka awarii lub awarii. Zazwyczaj jest to wskazane dla wody słodkiej, dlatego w praktyce nie zaleca się opuszczania pompy do maksymalnego poziomu głębokości - w końcu gęstość pompowanej cieczy może być większa, co spowoduje powstanie obciążeń pozaprojektowych na konstrukcji.
Maksymalny rozmiar cząstek
Największy rozmiar cząstek stałych, z którymi pompa może bez problemu sobie poradzić. Ten rozmiar jest głównym wskaźnikiem, który określa przeznaczenie urządzenia (patrz wyżej); ogólnie rzecz biorąc, im jest on większy, tym bardziej niezawodne jest urządzenie, tym mniejsze ryzyko uszkodzenia w przypadku dostania się ciała obcego do przewodu ssącego. Jeżeli ryzyko pojawienia się zbyt dużych zanieczyszczeń mechanicznych jest nadal duże, można zapewnić dodatkową ochronę za pomocą filtrów lub siatek na wlocie. Taki środek należy jednak traktować jedynie jako ochronę w nagłych wypadkach, ponieważ od stałego wpływu cząstek stałych siatki są zatykane i odkształcane, co może prowadzić zarówno do zablokowania linii, jak i przebicia filtra.
Maks. temperatura płynu
Najwyższa temperatura ssania, przy której pompa może normalnie pracować. Z reguły w większości modeli parametr ten wynosi 35 – 40°C – w wysokich temperaturach trudno zapewnić efektywne chłodzenie silnika i części ruchomych, a w praktyce takie warunki są rzadkością.
Zabezpieczenie przed suchobiegiem
System chroniący urządzenie przed pracą „na sucho” – czyli bez wody w linii.
Tryb pracy na sucho jest nienormalny dla każdej pompy: w najlepszym przypadku mechanizm jednostki w tym trybie doświadcza zwiększonego obciążenia, aw najgorszym przypadku urządzenie może ulec awarii, a nawet spowodować poważny wypadek. Funkcja ta pozwala zapobiec takim konsekwencjom. Konkretna metoda ochrony przed suchobiegiem może być inna; jedną z najpopularniejszych opcji jest łącznik pływakowy (patrz niżej), jednak dodatkowo można zastosować czujniki przepływu, przełączniki ciśnienia lub poziomu itp. Szczegóły te zależą zarówno od ogólnego typu pompy, jak i od konkretnego modelu; należy je określić w każdym przypadku oddzielnie.
Moc
Moc znamionowa silnika pompy. Im mocniejszy silnik, tym wyższa wydajność urządzenia, z reguły większe ciśnienie, wysokość ssania itp. Oczywiście parametry te w dużej mierze zależą od innych cech (przede wszystkim zasady działania, patrz wyżej); ale modele podobne w konstrukcji można porównywać w kategoriach ogólnych pod względem mocy.
Należy pamiętać, że duża moc z reguły zwiększa rozmiar, wagę i koszt pompy, a także wiąże się z wysokimi kosztami energii elektrycznej lub paliwa (patrz „Moc”). Dlatego warto wybrać pompę według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę konkretną sytuację; bardziej szczegółowe zalecenia można znaleźć w specjalnych źródłach.
Rodzaj silnika
Typ silnika zainstalowanego w pompie elektrycznej (patrz „Moc”).
- Asynchroniczny. Najpopularniejszy obecnie typ silników elektrycznych, w tym. oraz w pompach. Silniki asynchroniczne są proste w konstrukcji i niedrogie, a jednocześnie bardzo niezawodne. Ich główną wadą jest trudność w regulacji prędkości obrotowej i zależność tej częstotliwości od obciążenia wirnika; z drugiej strony w większości przypadków te niedociągnięcia nie są krytyczne.
- Synchroniczny. Bez wchodzenia w szczegóły techniczne można powiedzieć, że ten typ silnika elektrycznego jest uważany za bardziej zaawansowany niż asynchroniczny – w szczególności ze względu na możliwość łatwej regulacji prędkości. Jednocześnie takie jednostki są trudne w produkcji i drogie, dlatego są niezwykle rzadkie - głównie w technologii high-end, gdzie dokładność regulacji jest kluczowym parametrem.
