Porównanie Brain Classic 6000 vs Fishing ROI Carp XT GT6000

Liczba łożysk przewidziana dla konstrukcji cewki. Łożyska stosowane są w celu zmniejszenia tarcia obracających się części, co z jednej strony chroni takie części przed zużyciem, a z drugiej zmniejsza niepotrzebne siły wydatkowane podczas obracania rączki. W związku z tym im więcej łożysk, tym więcej jednostek ciernych jest chronionych i tym lepiej cewka jest „zoptymalizowana”; parametr ten jest dobrym wskaźnikiem ogólnej klasy produktu. Jednocześnie konieczna jest ocena różnych modeli z uwzględnieniem ich przeznaczenia (patrz „Typ”).

Tak więc w kołowrotkach muchowych, nawet dość drogich, zwykle przewidziano 1 łożysko - w miejscu montażu bębna na wsporniku przeznaczonym do mocowania do wędki. Jest to właściwie jedyna istotna jednostka cierna, więc więcej łożysk po prostu nie jest potrzebnych. W przypadku kołowrotków castingowych liczba ta waha się od 1 w stosunkowo prostych wersjach do 6-7 w wersji klasy premium. A w trybie bezwładnościowym liczba łożysk może sięgać kilkudziesięciu.

Obecność przynęty w konstrukcji cewki. Baitrunner to specjalne urządzenie do odchylania linki, wykorzystywane podczas łowienia dużych silnych ryb, przede wszystkim karpia. Ukąszenie takiej ofiary, nawet przy stosunkowo niewielkich rozmiarach, może być tak silne i ostre, że przy zaciśnięciu głównego tarcia ryba może zerwać linkę lub nawet złamać wędkę. Jednocześnie niemożliwe jest wykonanie efektywnego truchtu bez zaciągniętego hamulca. Beitrunner rozwiązuje tę sprzeczność. Po włączeniu pozwala na zsunięcie się linki z kołowrotka z pewnym wysiłkiem, ignorując główny hamulec - zmniejsza to ryzyko zerwania i innych problemów z silnymi szarpnięciami, zachowując kontrolę nad sprzętem. A gdy przynęta jest wyłączona, kołowrotek zaczyna pracować normalnie, co zapewnia wygodę gry. Przełączanie między tymi trybami odbywa się jednym ruchem specjalnej dźwigni znajdującej się z tyłu kołowrotka - jest to znacznie szybsze i wygodniejsze niż rekonfiguracja sprzęgła.

Cewki z tą cechą mają specjalne wymagania dotyczące wytrzymałości i niezawodności, więc ich koszt jest zwykle dość wysoki.

Ilość żyłki, która może się zmieścić na głównej szpuli szpuli przy normalnym nawinięciu. Jest on określany jako stosunek dwóch liczb, z których pierwsza odpowiada długości nawijanej linii w metrach, a druga grubości w milimetrach: na przykład liczby 200 / 0,45 wskazują, że do 200 m żyłka o grubości 0,45 mm zmieści się na rolce.

Dla różnych rodzajów połowów istnieją zalecenia dotyczące optymalnej wartości tego parametru; można je znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zauważamy, że pojemność szpuli jest wskazana wyłącznie dla gładkiej linii; w przypadku korzystania z plecionego przewodu rzeczywista wydajność może się znacznie różnić.

Parametr ten określa, ile żyłki jest nawijanej/odwijanej w jednym pełnym obrocie rączki. Im większa wartość nawinięcia linki na obrót, tym mniejsze siły trzeba przyłożyć podczas ciągnięcia zaczepu, jednocześnie zwiększa się również prędkość nawijania. Przeciętny zwykły kołowrotek zwija się w jednym obrocie korbką na obszarze 50 cm żyłki.

Całkowita waga kołowrotka (tylko samo urządzenie, bez linki). Parametr ten jest ważny przede wszystkim dla tych, którzy kupują sprzęt klasy „ultralekki” - w takim sprzęcie walka toczy się, jak mówią, o każdy dodatkowy gram. W innych przypadkach nie można zwracać szczególnej uwagi na wagę.