Porównanie Favorite X1 4000 vs Favorite Sapphire 4000

Liczba łożysk przewidziana dla konstrukcji cewki. Łożyska stosowane są w celu zmniejszenia tarcia obracających się części, co z jednej strony chroni takie części przed zużyciem, a z drugiej zmniejsza niepotrzebne siły wydatkowane podczas obracania rączki. W związku z tym im więcej łożysk, tym więcej jednostek ciernych jest chronionych i tym lepiej cewka jest „zoptymalizowana”; parametr ten jest dobrym wskaźnikiem ogólnej klasy produktu. Jednocześnie konieczna jest ocena różnych modeli z uwzględnieniem ich przeznaczenia (patrz „Typ”).

Tak więc w kołowrotkach muchowych, nawet dość drogich, zwykle przewidziano 1 łożysko - w miejscu montażu bębna na wsporniku przeznaczonym do mocowania do wędki. Jest to właściwie jedyna istotna jednostka cierna, więc więcej łożysk po prostu nie jest potrzebnych. W przypadku kołowrotków castingowych liczba ta waha się od 1 w stosunkowo prostych wersjach do 6-7 w wersji klasy premium. A w trybie bezwładnościowym liczba łożysk może sięgać kilkudziesięciu.

Parametr ten określa, ile żyłki jest nawijanej/odwijanej w jednym pełnym obrocie rączki. Im większa wartość nawinięcia linki na obrót, tym mniejsze siły trzeba przyłożyć podczas ciągnięcia zaczepu, jednocześnie zwiększa się również prędkość nawijania. Przeciętny zwykły kołowrotek zwija się w jednym obrocie korbką na obszarze 50 cm żyłki.

Siła naciągu określa graniczną wagę, jaką kołowrotek może regularnie ciągnąć na siebie, bez dalszych negatywnych konsekwencji. Tak więc siła ciągnąca przeciętnej cewki jest na poziomie 2-3 kg. Podobnym modelem można ufać, że wyciąga się na brzeg za pomocą jednego zwoju większość ryb słodkowodnych, od karasia i karpia po leszcza, okonia i karpia. Jeśli planujesz łowić sumy, szczupaki lub ryby morskie, lepiej użyć kołowrotka o dużej sile uciągu.

Zauważamy również, że doświadczeni wędkarze zwykle ściągają połów do brzegu nie kołowrotkiem, ale samą wędką, stosując technikę „łowienia”. Praca z wędką pozwala na praktycznie znaczne odciążenie kołowrotka.

Materiał, z którego wykonana jest podstawa kołowrotka, jest częścią konstrukcji, na której montowana jest szpula i inne mechanizmy.

- Plastikowy. Tworzywo sztuczne jest tanie, lekkie, ponadto jest odporne na korozję i całkowicie odporne na słoną wodę. Jednocześnie materiał ten łatwo zarysowuje się, jego wytrzymałość jest stosunkowo niska, a pod wpływem promieniowania ultrafioletowego w niektórych rodzajach tworzyw sztucznych jeszcze bardziej się zmniejsza. W rezultacie tworzywo sztuczne jest używany głównie w kołowrotkach klasy podstawowej, które nie są przeznaczone do trudnych warunków i dużych obciążeń. Z reguły jego jakość zależy bezpośrednio od ceny produktu.

- Grafit. Najczęściej termin ten odnosi się do stosunkowo prostego rodzaju włókna węglowego, które ma niski koszt i może być stosowane nawet w modelach niższej półki cenowej. Jednocześnie grafit o niskiej wadze jest nieco trwalszy i odporny na pewne wpływy niż tworzywo sztuczne, dlatego można go również znaleźć w droższych produktach. Jakość tego materiału może się również różnić w zależności od ceny cewki.

- Węgiel. Kolejny rodzaj włókna węglowego, wyższej klasy niż grafit. Karbon łączy wysoką wytrzymałość, wytrzymałość na zginanie i trwałość pod obciążeniem z wyjątkowo niską wagą; ponadto jest całkowicie obojętny chemicznie (nie poddaje się korozji) i dobrze toleruje światło ultrafioletowe, zmiany temperatury itp. Główną wadą tego materiału jest wysoka cena, dzięki czemu znajduje...zastosowanie głównie w modelach klasy premium. Należy również pamiętać, że z węglem należy obchodzić się dość ostrożnie, ponieważ nie toleruje ciosów.

- Kompozyt. Kompozyty to materiały, które łączą kilka oddzielnych składników, które nie są ze sobą zmieszane (w przeciwieństwie na przykład do stopów). W kołowrotkach określenie to najczęściej oznacza połączenie opisanego powyżej grafitu lub włókna węglowego z włóknem szklanym. Włókno szklane wbrew nazwie w niewielkim stopniu przypomina zwykłe szkło - ma dużą elastyczność i bez problemu wytrzymuje wstrząsy i upadki; dlatego połączenie tego materiału z węglem umożliwia zmniejszenie kruchości tego ostatniego. A w „wiązce” z grafitem włókno szklane nieco zwiększa wytrzymałość całej konstrukcji. Bazę kompozytową można spotkać w modelach różnych kategorii cenowych – wynika to z różnicy w jakości zastosowanych komponentów.

- Aluminium. Główną zaletą stopów aluminium jest ich wysoka wytrzymałość, dzięki czemu materiał ten można spotkać nawet w zwojach „wielkiego kalibru” przeznaczonych do silnego i ciężkiego wydobycia. Istnieją jednak również prostsze opcje - znowu stopy aluminium są różnego rodzaju, a ich właściwości zwykle zależą od ceny. Pod względem wagi tego materiału, jeśli przewyższa tworzywo sztuczne, jest niewiele, a jego odporność na korozję jest bardzo dobra. Z oczywistych niedociągnięć można jedynie zauważyć dość wysoki (ogólnie) koszt.

- Magnez. Stopy magnezu to materiały najwyższej jakości. Ich główną cechą jest niezwykle lekka waga połączona z dużą wytrzymałością i niezawodnością, co pozwala na tworzenie mocnych i jednocześnie dość lekkich kołowrotków. Z drugiej strony takie produkty nie są tanie, a sam materiał nie toleruje kontaktu ze słoną wodą, a ogólnie jego odporność na korozję jest stosunkowo niska (co wymaga zastosowania specjalnych powłok).

Całkowita waga kołowrotka (tylko samo urządzenie, bez linki). Parametr ten jest ważny przede wszystkim dla tych, którzy kupują sprzęt klasy „ultralekki” - w takim sprzęcie walka toczy się, jak mówią, o każdy dodatkowy gram. W innych przypadkach nie można zwracać szczególnej uwagi na wagę.