Porównanie Parsun T2.6CBMS vs Hidea HD30FHS

Maksymalna moc robocza silnika zaburtowego wyrażona w mocy.

Konie mechaniczne (KM) są tradycyjnie używane głównie w odniesieniu do mocy silników spalinowych, w tym silników benzynowych (patrz Typ silnika). Jednak w silnikach zaburtowych jednostki te są również używane w modelach elektrycznych (patrz ibid.). Wynika to z faktu, że większość silników benzynowych jest na rynku, a producenci łodzi wolą wskazywać maksymalną zalecaną moc silnika w przeliczeniu na „konie”.

Ogólne wzorce przy wyborze silników zaburtowych pod względem mocy są następujące. Z jednej strony mocniejsze urządzenie pozwoli na większą prędkość i lepiej nadaje się do ciężkiego statku (patrz „Maksymalna waga łodzi”). Z drugiej strony waga, wymiary, koszt i zużycie paliwa / energii również zależą bezpośrednio od mocy. Dlatego nie zawsze ma sens gonić za maksymalną wydajnością.

Ponadto wybór silnika o maksymalnej mocy zależy również od charakterystyki jednostki, na której planuje się jej użycie. Nie należy przekraczać zalecanej mocy zadeklarowanej w charakterystyce - po pierwsze pawęż łodzi może nie być przystosowany do ciężkiej jednostki o dużych gabarytach, a po drugie sama łódź może nie nadawać się do przyspieszania do dużych prędkości. Są też bardziej specyficzne zalecenia. Na przykład optymalna moc silnika z punktu widzenia wydajności i bezpieczeństwa jest uważana za 60 - 80% maksymalnej określonej w charakterystyce łodzi. Niższe wskaźniki...mogą się przydać, jeśli ważna jest dla Ciebie ekonomia i niski poziom hałasu, a wyższe – jeśli kluczowe są duże prędkości i dynamika przyspieszenia.

Z tym parametrem wiąże się jeszcze jeden konkretny punkt: najczęściej charakterystyka wskazuje moc dostarczaną bezpośrednio do śmigła, jednak niektórzy producenci (głównie krajowi) mogą pokusić się o małą sztuczkę, wskazując moc na głównym wale silnika. Przy przekazywaniu mocy na śmigło nieuchronnie występują straty, więc moc użyteczna silnika w takim przypadku będzie mniejsza od deklarowanej. Tak więc przy wyborze i porównywaniu nie zaszkodzi wyjaśnić, jaka moc jest zawarta w charakterystyce - na śrubie lub na wale.

Maksymalna moc robocza silnika zaburtowego wyrażona w kilowatach.

Praktyczne znaczenie mocy silnika jest szczegółowo opisane w „Max. moc ”jest wyższa. Zauważmy tutaj, że kilowat (pochodzący z wata) jest tylko jedną z jednostek mocy używanych w praktyce wraz z mocą (KM); 1 km ≈ 735 W (0,735 kW). Waty są uważane za tradycyjną jednostkę dla silników elektrycznych (patrz Typ silnika), ale z wielu powodów producenci silników zaburtowych używają tego oznaczenia również w modelach benzynowych.

Liczba cylindrów w silniku zaburtowym benzynowym (patrz „Typ silnika”).

Z reguły producent wybiera optymalną liczbę cylindrów na podstawie pojemności skokowej (patrz niżej) i ogólnego układu silnika. Dlatego z praktycznego punktu widzenia parametr ten można nazwać wtórnym. Jednocześnie może być dobrym wskaźnikiem ogólnego poziomu silnika: modele podstawowe mają jeden cylinder, a górne mogą mieć 4 lub więcej.

Objętość robocza silnika zaburtowego benzynowego (patrz „Typ silnika”). Termin ten zwykle odnosi się do całkowitego przemieszczenia cylindrów.

Im wyższa jest ta wartość, tym z reguły wyższa jest moc silnika (patrz odpowiedni punkt). Jednocześnie wraz ze wzrostem objętości roboczej wzrasta również zużycie paliwa, masa i wymiary jednostki; a moc zależy nie tylko od tego wskaźnika, ale także od wielu innych czynników - od liczby suwów (patrz "Cykl pracy silnika") lub obecności turbodoładowania (patrz poniżej) i kończąc na określonych cechach konstrukcyjnych. Dlatego nie wyklucza się sytuacji, w których mniejszy silnik będzie miał większą moc i na odwrót.

Średnica pojedynczego tłoka w silniku zaburtowym benzynowym (patrz Typ silnika). W większości przypadków parametr ten jest wyłącznie odniesieniem; sytuacje, w których dane o średnicy tłoka są naprawdę potrzebne, zdarzają się niezwykle rzadko - zwykle podczas naprawy lub konserwacji silnika.

Skok roboczy to odległość między dwoma skrajnymi położeniami tłoka w silniku łodzi benzynowej (patrz „Typ silnika”). W większości przypadków parametr ten jest wyłącznie odniesieniem; Sytuacje, w których takie dane są naprawdę potrzebne, zdarzają się niezwykle rzadko – zwykle podczas naprawy lub konserwacji silnika.

Konstrukcja układu wydechowego w benzynowym silniku łodzi (patrz „Typ silnika”), a dokładniej sposób odprowadzania spalin stosowanych w tym układzie.

- Nad śrubą. Ta kategoria obejmuje dwa typy silników. Najprostszą opcją jest odprowadzanie spalin bezpośrednio do powietrza. Takie systemy są niezwykle proste i tanie, jednak wydech może powodować zauważalne niedogodności dla osób na łodzi (nie tylko ze względu na gazy, ale także z powodu dość wysokiego poziomu hałasu); dlatego można je znaleźć tylko w najprostszych silnikach zaburtowych, a nawet wtedy dość rzadko. Bardziej powszechną opcją jest odprowadzanie spalin do wody nad śmigłem (najczęściej poprzez tzw. płytę antykawitacyjną - płaski występ nad śmigłem). Takie systemy są wygodniejsze niż „powietrzne”, a jednocześnie prostsze i tańsze niż spaliny przez śmigło (patrz niżej), chociaż nadal uważane są za mniej zaawansowane technicznie.

- Przez śrubę. W układach tego typu spaliny wprowadzane są do wody bezpośrednio przez piastę śmigła; w rzeczywistości położenie rury wydechowej pokrywa się z osią obrotu. Zmniejsza to poziom hałasu w porównaniu z systemami wykorzystującymi wydech nad śmigłem, a także nieznacznie poprawia charakterystykę mocy i trakcji. Wadą tych zalet jest złożoność projektu i odpowiednio wysoki koszt.

Typ zbiornika paliwa używanego przez silnik zaburtowy benzynowy (patrz Typ silnika).

- Wbudowany. Jak sama nazwa wskazuje, w takich silnikach zbiornik paliwa jest integralną częścią konstrukcji. Eliminuje to konieczność samodzielnego poszukiwania przez użytkownika zbiornika na paliwo i budowania układu dostarczania gazu ze zbiornika do silnika. Z drugiej strony zbiornik zauważalnie zwiększa gabaryty i wagę całej konstrukcji, co jest szczególnie ważne przy sterowaniu dyszlem (patrz niżej). Dlatego w przypadku potężnych silników, które zużywają dużo paliwa i wymagają pojemnych zbiorników do jego przechowywania, ta opcja jest słabo dopasowana - jest typowa dla stosunkowo skromnych modeli, których moc nie przekracza 25 KM.

- Zewnętrzny. Ta kategoria obejmuje silniki, które nie mają wbudowanych zbiorników paliwa i są przeznaczone do dostarczania paliwa z oddzielnego zbiornika przez specjalny wąż. Sam zbiornik jest najczęściej dostarczany w zestawie, ale są wyjątki. Jednak w każdym przypadku brak zbiornika paliwa bezpośrednio w obudowie silnika sprawia, że sam silnik jest lżejszy, bardziej kompaktowy i bardziej mobilny (to ostatnie dotyczy modeli z systemem sterowania dyszlem, patrz poniżej). A dla potężnych „żarłocznych” jednostek, które wymagają odpowiednich czołgów, jest to na ogół jedyna dostępna opcja – w przeciwnym razie silnik byłby zbyt ciężki i niewygodny.

Całkowita pojemność zbiornika paliwa przewidziana w konstrukcji lub zestawie dostawy silnika zaburtowego (w zależności od typu zbiornika - patrz "Zbiornik paliwa").

Im większa pojemność zbiornika paliwa, im dłużej silnik może pracować bez tankowania, tym rzadziej trzeba będzie uzupełniać zapas paliwa w zbiorniku. Z drugiej strony, zbiorniki do przewozu luzem mają odpowiednią wielkość i wagę, zwłaszcza gdy są napełnione; to ostatnie jest szczególnie ważne w przypadku silników z wbudowanymi zbiornikami (patrz wyżej).