Porównanie Bosch ALR 900 Raker 060088A000 vs AL-KO Combi Care 38 P Comfort

Rodzaj określa sposób pracy, a tym samym ogólne przeznaczenie i specyfikę użycia aeratora.

- Wertykulator(nóż). Nazwa pochodzi od angielskiego „vertical cutter” – „pionowe ostrze”. Zgodnie z tym narzędziem roboczym wertykulatora jest poziomy wał z zamontowanymi na nim pionowymi ostrzami. Podczas pracy taka urządzenie pozostawia w ziemi charakterystyczne szczeliny, które przyczyniają się do przenikania powietrza, wilgoci i składników odżywczych do gleby. Ostrza przecinają korzenie trawy, stymulując w ten sposób ich wzrost w rozluźnionej glebie, a tym samym wzrost samej trawy. Ponadto spulchniarki są dobre (lepsza niż spulchniarki opisane poniżej) do usuwania zanieczyszczeń z ziemi. Z łatwością radzą sobie zarówno z „leżącymi” gruzami, takimi jak zrębki czy żołędzie, jak i z suchą trawą, mchem itp. Dlatego głównym celem takich jednostek jest czyszczenie zaniedbanych trawników, które nie były traktowane przez długi czas, a które wymagają intensywnej obróbki. Należy pamiętać, że do wertykulatorów należą również narzędzia ręczne (patrz „Typ silnika”) z narzędziem roboczym w postaci charakterystycznych kół zębatych: zgodnie ze specyfiką ich pracy stanowią one skrzyżowanie modeli grabi i noża, jednak Zęby „zębate” są bardziej podobne na nożach niż na antenach skaryfikatorów i wnikają głębiej.

- Wertykulator (grabie). Aeratory tego typu działają na zasadzie grabi drucianych: podobnie jak w przypad...ku wertykulatorów wykorzystują narzędzie robocze w postaci wałka, przy czym na wale nie są zamontowane łopatki, lecz druciane „anteny”. Tak więc większość spulchniaczy nie tyle wpływa na glebę, ile przeczesuje trawnik, usuwając z niego zanieczyszczenia - jak zeszłoroczne liście czy sucha trawa. Istnieją jednak modele zdolne do przebijania gleby; jednak nawet z nimi głębokość ekspozycji jest bardzo mała - do 5 mm. Ogólnie rzecz biorąc, takie urządzenia są przeznaczone głównie do utrzymania zdrowego stanu już „uprawianych” trawników, które nie wymagają intensywnej obróbki.

- Łączone. Modele, które mogą być używane zarówno jako nóż, jak i jako aerator do grabi. Cechy obu typów są szczegółowo opisane powyżej. A ich funkcje mogą być realizowane w jednym aeratorze dzięki zastosowaniu wymiennych wałków: po zainstalowaniu odpowiedniego wałka właściciel może zamienić urządzenie w wertykulator lub wertykulację. Należy pamiętać, że tylko te jednostki, które są początkowo wyposażone w narzędzia robocze różnych typów, są określane jako połączone. Jeśli przewidziana jest możliwość wymiany, ale w zestawie jest tylko jeden wałek, aerator zostanie przypisany do jednego z opisanych powyżej typów.

Rodzaj silnika zainstalowanego w aeratorze.

- Elektryczny (sieć). Silniki elektryczne zasilane z sieci. Głównymi zaletami wszystkich silników elektrycznych, niezależnie od rodzaju zasilania, są niski koszt zarówno samych jednostek, jak i energii elektrycznej, łatwość konserwacji, absolutne minimum materiałów eksploatacyjnych (z reguły trzeba coś do nich kupić silnik tylko w przypadku awarii lub awarii), a także niski poziom hałasu i całkowity brak emisji do atmosfery. Z niedociągnięć w porównaniu z benzyną można zauważyć stosunkowo niską moc. Jednak w tej kategorii pojawiają się też dość solidne pod względem mocy modele, które mogą mieć problemy tylko podczas najtrudniejszych prac. Ale jednoznaczną wadą aeratorów sieciowych jest potrzeba pobliskiego gniazdka i różne niedogodności związane z obecnością przewodu zasilającego. Co prawda długość tego drutu może być dość duża, a wiele jednostek tego typu nadaje się do obróbki średniej wielkości trawnika na dziedzińcu prywatnego domu, w skrajnych przypadkach można użyć przedłużacza.

- Elektryczne (akumulatorowe). Silnik elektryczny zasilany bateryjnie. W przypadku takich modeli wszystkie zalety silników elektrycznych opisane powyżej są charakterystyczne; akumulator sprawia, że urządzenie jest tak autonomiczne, jak to tylko możliwe, dzięki czemu może działać nawet w przypadku braku gniazdek w pobliżu. A brak kabla zasilającego, który może zapląta...ć się pod stopami, również można przypisać jego zaletom. Z drugiej strony jednostki akumulatorowe są znacznie droższe i ważą więcej niż podobne modele zasilane z sieci, ich moc jest mniejsza niż benzynowych, a czas pracy jest ograniczony - a po rozładowaniu należy akumulator naładowany, co zajmuje dość dużo czasu. To ostatnie można wprawdzie częściowo zrekompensować stosowaniem wymiennych akumulatorów oraz możliwością zakupu zapasowego akumulatora w taki sposób, że jeden akumulator jest ładowany, podczas gdy drugi jest w użyciu. Tak czy inaczej, modele akumulatorowe są stosunkowo rzadkie; warto zwrócić uwagę na takie aeratory, jeśli potrzebna jest urządzenie autonomiczna, jednak urządzenia benzynowe z tego czy innego powodu nie są odpowiednie.

- benzyna. Silniki spalinowe (ICE) na benzynie. Silniki te dostarczają więcej mocy niż opisane powyżej silniki elektryczne, a jednocześnie są całkowicie autonomiczne i nie zależą od obecności gniazd w pobliżu. Z drugiej strony ICE są znacznie droższe (a benzyna nie jest dla nich tania), trudniejsze w utrzymaniu, generują dużo hałasu i generują spaliny. Dlatego takie silniki są używane tylko w najbardziej wydajnych aeratorach przeznaczonych do obsługi dużych powierzchni - to dla takich jednostek połączenie dużej mocy z autonomią jest prawie obowiązkowe. Zwróć uwagę, że modele benzynowe są albo wertykulatorami, albo typem kombinowanym (patrz wyżej); Nie ma wśród nich „czystych” skaryfikatorów, ponieważ aerator grabi po prostu nie wymaga dużej mocy.

- Bez silnika (ręcznie). Aeratory, które nie mają silnika i są napędzane siłą mięśni użytkownika. Najczęściej są to urządzenia w postaci ramy z wałem roboczym i uchwytem, którym operator popycha konstrukcję przed sobą. Takie jednostki są niezwykle proste, kompaktowe, lekkie i niedrogie, ale ich funkcjonalność jest bardzo skromna - na przykład nie ma mowy o zbieraniu śmieci z leczonego obszaru.

Szerokość taśmy przetwarzanej przez aerator w jednym przejściu. Im wyższy wskaźnik ten - im szybciej urządzenie działa, tym mniej przejść trzeba będzie wykonać, aby przetworzyć określony obszar. Z drugiej strony szeroki uchwyt odczuwalnie wpływa na gabaryty całej konstrukcji i utrudnia pracę w trudno dostępnych miejscach, a nawet całkowicie uniemożliwia. Dlatego przy wyborze modelu pod względem szerokości roboczej warto wziąć pod uwagę nie tylko gabaryty terenu, ale także jego konfigurację i obecność ciasnych przestrzeni – czasami lepiej poświęcić wydajność aeratora dla dobra jego manewrowości i zwrotności.

Największa głębokość, na jaką dysza napowietrzająca może wniknąć w ziemię podczas pracy.

Parametr ten dotyczy przede wszystkim modeli obsługujących funkcje wertykulatora (patrz „Rodzaj”) - sam format działania takich jednostek oznacza „wgryzanie się” w ziemię. W przypadku skaryfikatorów często nie podaje się w ogóle głębokości obróbki, ponieważ pracują głównie nad powierzchnią.

Najwyższa wysokość przetwarzania zapewniana przez aerator.

Parametr ten opisuje, do jakiej maksymalnej wysokości nad powierzchnią trawnika można podnieść osprzęt roboczy. Ma to praktyczne znaczenie wyłącznie dla modeli z funkcją spulchniacza (patrz „Rodzaj”): to ten typ aeratorów pozwala na pozostawienie nienaruszonej przestrzeni między dyszą roboczą a powierzchnią gleby podczas pracy. Może to być przydatne np. przy usuwaniu śmieci z trawnika pokrytego wcześniej nawozem. Jednak w przypadku wertykulatorów maksymalna wysokość wpływa tylko na wygodę transportu: im wyżej podniesiesz dyszę, tym większe przeszkody pokonuje urządzenie bez uderzania jej nożami.

Liczba regulacji głębokości dysz przewidzianych dla konstrukcji aeratora. Zwróć uwagę, że możemy mówić nie tylko o głębokości, ale także, w przypadku spulchniaczy, o wysokości obróbki (więcej szczegółów, patrz wyżej). W każdym razie, im więcej ustawień głębokości (wysokości), im szerszy wybór ma operator, tym dokładniej może dobrać wartość optymalną dla danej sytuacji.

Sposób regulacji głębokości roboczej (w przypadku wertykulatorów) lub wysokości (w przypadku spulchniaczy patrz "Typ"). Z reguły taką regulację przeprowadza się poprzez regulację zawieszenia (innymi słowy zmianę położenia kół), a jej rodzaje mogą być następujące.

- Synchroniczny. Metoda polegająca na regulacji wszystkich czterech kół jednocześnie. Jest to wygodne, ponieważ użytkownik nie musi wykonywać dużej liczby czynności - wystarczy użyć przełącznika (na przykład przesunąć dźwignię), a wymagana wysokość zostanie ustawiona na wszystkich kołach aeratora. Z drugiej strony systemy synchroniczne są nieco droższe i bardziej skomplikowane niż systemy manualne.

- Podręcznik. Przy ręcznej regulacji nie można jednocześnie zmienić położenia wszystkich kół aeratora: w niektórych modelach konieczne jest osobne wyregulowanie każdej osi, w niektórych - każdego koła. Ta opcja jest prostsza i tańsza niż regulacja synchroniczna, ale nie tak wygodna.

Prędkość obrotowa wałka aeratora podczas normalnej pracy.

Producenci dobierają obroty wału w taki sposób, aby zagwarantować, że urządzenie poradzi sobie z zadaniami, do których jest przeznaczone. Tak więc w większości przypadków parametr ten jest bardziej odniesieniem niż praktycznym. Jednocześnie w przypadku wertykulatorów (patrz „Typ”) może mieć również wartość praktyczną: mniejsza prędkość, przy tej samej mocy, zapewnia większą siłę pociągową i pozwala lepiej radzić sobie z gęstymi glebami i gęstymi kłączami. Dlatego na takie warunki warto wybrać model z niższymi obrotami, a dla sprzyjającego środowiska wręcz przeciwnie, wyższymi (wysokie obroty mają pozytywny wpływ na osiągi).

Konstrukcja mechanizmu roboczego przewidzianego w aeratorze to innymi słowy liczba i rodzaje elementów roboczych zainstalowanych na wale. W przypadku wertykulatorów (patrz „Typ”) takimi elementami są ostrza, w przypadku wertykulatorów - zęby sprężyste. W przypadku modeli kombinowanych w tym przypadku wskazana jest konstrukcja obu wałów roboczych, na przykład „14 noży / 20 zębów sprężynowych”.