Porównanie PlayMe Nio vs Globex GE-218

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywana rejestratorem w standardzie VGA (480p).

Standard 480p obejmuje kilka rozdzielczości o rozmiarze 480 px w pionie; wśród wideorejestratorów spotykane są warianty 640x480, 720x720480i 848x848480 Ogólnie, to wszystkie te rozdzielczości są uważane za dość niskie, jako podstawowe rozdzielczości są one stosowane wyłącznie w rejestratorach niedrogich. Zresztą, możliwość nagrywania w 480p może zostać wdrożona w bardziej zaawansowanym urządzeniu — np. w celu zaoszczędzenia miejsca na dysku.

Co do liczby klatek na sekundę, to im jest ona wyższa, tym bardziej płynne i mniej rozmyte będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły na poruszających się obiektach, a także więcej miejsca będą zajmować nagrane materiały. Uważa się, że dla ludzkiego oka wystarczająca jest prędkość od 24 do 60 kl./s, jednak wśród rejestratorów są modele, które potrafią nagrywać w rozdzielczości 480p przy 120 lub nawet 240 klatkach na sekundę. Taka prędkość nagrywania będzie przydatna w zwolnionym tempie lub przy odtwarzaniu pojedynczych zdjęć z nagranych materiałów: pozwala to bardzo wyraźne obserwowanie nawet szybko poruszających się przedmiotów, co jest ważne przy analizie niejednoznacznych sytuacji.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywanego rejestratorem w standardzie Full HD (1080p).

Termin Full HD u wielu kojarzy się z rozdzielczością 1920x1080 — rzeczywiście, rozdzielczość ta jest bardzo popularna, w tym wśród wideorejestratorów. Jednak standard ten obejmuje również inne warianty, w tym w szczególności, 1440x1080(proporcje 4:3) i 1920x540(obniżona o połowę rozdzielczość w pionie). Ogólnie, obsługiwanie tej rozdzielczości jest dobrym wskaźnikiem dla współczesnego rejestratora, sugerujące że urządzenie należy do co najmniej klasy średniej.

Co do liczby klatek na sekundę , to im jest ona wyższa , tym bardziej płynne i niewyraźne będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły na poruszających się obiektach, a także więcej miejsca będą zajmowali nagrywane materiały. Należy podkreślić, że w niedrogich Full HD rejestratorach nagrywanie może odbywać się z bardzo niskimi prędkościami — 15 kl./s lub nawet 10 kl./s. Taka prędkość nagrywania pozwala na w miarę komfortowe oglądanie filmów, ale do normalnego wyświetlania elementów ruchomych, pożądana jest jednak wyższa liczba klatek na sekundę — przynajmniej 25 klatek/s.

Kąt widzenia, zapewniany przez główną kamerę wideorejestratora. Z reguły jest on podawany według przekątnej kadru, rzadziej – w poziomie, z tego powodu modele z jednakowymi cyframi w specyfikacji mogą nieznacznie różnić się rzeczywistym polem widzenia. Tak że jeżeli masz co do tego wątpliwości, przy wyborze nie zaszkodzi wyszukać i obejrzeć przykładowe wideo z różnych modeli.

Przy ceteris paribus szerszy kąt widzenia pozwala objąć więcej przestrzeni, lecz poszczególne detale w kadrze wychodzą drobniejsze. Ponadto szerokokątne obiektywy powodują geometryczne zniekształcenia obrazu (można jednak zastosować DEWARP, aby je wyeliminować, patrz "Funkcje"). Jeśli chodzi o konkretne dane, kąt widzenia do 120° włącznie uważany jest za stosunkowo mały dla nowoczesnych rejestratorów, wartości 121 – 140° można nazwać średnimi, 141 – 160° – powyżej średnich, a większość szerokokątnych modeli jest w stanie objąć ponad 160° przestrzeni .

Wśród używanych w rejestratorze funkcji foto i wideo możemy wyróżnić G-sensor, obiektyw obrotowy, transmisję na żywo, HDR, WDR, filtr polaryzacyjny, DEWARP oraz Time Lapse. Szczegółowe informacje o nich podano poniżej:

— G-sensor (zapisywanie wideo). Czujnik, który monitoruje wstrząsy i drgania działające na wideorejestrator. Główne zastosowanie tego czujnika — zapewnienie bezpieczeństwa nagranych materiałów w razie wypadku: przy mocnym uderzeniu, charakterystycznym dla zderzenia lub upadku, wideorejestrator z G-sensor automatycznie zapisuje nagrane przed tym wideo w pamięci nieulotnej, która jest zabezpieczona przed przepisywaniem. W ten sposób materiały o wydarzeniu nie tylko są zachowywane, ale z dużym prawdopodobieństwem są one bezpieczne nawet w przypadku uszkodzenia rejestratora. Ponadto, G-sensor jest używany w trybie parkowania — więcej informacji, patrz "Funkcje".

— Obiektyw obrotowy. Możliwość obracania obiektywu rejestratora w pionie lub w poziomie, a w niektórych przypadkach — w obu płaszczyznach. Funkcja ta pozwala na dostosowanie pola widzenia kamery.

— Nagrywanie dźwięku. Możliwość nagrywania wideorejestratorem dźwięku. W pi...erwszej kolejności chodzi o rejestrowanie rozmów we wnętrzu samochodu, co może być dodatkowym argumentem w sytuacjach spornych — na przykład, aby zweryfikować, czy kierowca mówił przez telefon komórkowy w momencie wypadku, czy zauważył sytuację na drodze, jak ją ocenił itp.

— Transmisja na żywo. Umożliwia zdalne łączenie się z rejestratorem i obserwowanie w czasie rzeczywistym, co dzieje się z kamery. Jest to szczególnie przydatne, jeśli we wnętrzu znajduje się dodatkowa kamera i można zbadać sytuację np. w taksówkach, pojazdach kurierskich itp. Funkcja ta będzie również ważna i przydatna w przypadku kradzieży samochodu, kiedy z kamery można nie tylko zobaczyć złodzieja auta, lecz także śledzić trasę jego ruchu.

— HDR (wysoki zakres dynamiczny). Funkcja zwiększająca zakres dynamiczny rejestratora. Zakres dynamiczny — jest to zróżnicowanie między najjaśniejszymi i najciemniejszymi działkami, osiągalne w obrębie jednego kadru. Początkowo cyfrowe matryce nie mogły się pochwalić wysokim wskaźnikiem zakresu dynamicznego, dlatego obraz z większym zróżnicowaniem jasności (np. droga na tle zachodzącego słońca) okazuje się mocno prześwietlony w jasnych obszarach, albo bardzo słaby na ciemnych. HDR eliminuje tę niedogodność, a także poprawia ogólną jakość kolorów. Realizowane jest to w następujący sposób: aparat robi kilka zdjęć z różnymi ustawieniami i już z nich tworzy gotowy obraz. Przy tym technologia ta jest łatwiejsza i tańsza w realizacji, niż podobna o nazwie WDR (patrz poniżej). Główną wadą HDR jest to, że przy nagrywaniu nieco zwiększa się intensywność rozmycia szybko poruszających się obiektów w kadrze.

— WDR (szeroki zakres dynamiczny). Funkcja o podobnym przeznaczeniu opisanego powyżej HDR: służy do poprawy jakości "obrazu", która ma silne zróżnicowanie pod kątem jasności. Kluczowa różnica między tymi funkcjami polega na tym, że WDR działa na poziomie sprzętowym — dzięki wysokiej jakości matrycom. Pozwala to na osiągnięcie wymaganego zakresu dynamiki w obrębie jednego kadru i obejść się bez sklejania wielu kadrów — w rezultacie WDR, w przeciwieństwie do HDR, nie daje efektu rozmycia i nie wpływa na szczegółowość ruchomych elementów w kadrze. Wadą takiej jakości jest wysoka cena.

— Filtr polaryzacyjny. Obecność filtra polaryzacyjnego w głównej kamerze rejestratora. Taki filtr zmniejsza jasność refleksów pojawiających się od jasnego światła na szybach, wodzie i innych podobnych powierzchniach. Dzięki temu znacznie poprawia się jakość obrazu, zwłaszcza przy nagrywaniu w słoneczną pogodę.

— DEWARP. Technologia stosowana do korygowania "obrazu", uzyskanego za pomocą obiektywu szerokokątnego. Takie obiektywy są często używane w wideorejestratorach; jedną z ich wad jest skłonność do efektu "rybiego oka" — charakterystycznego zniekształcenia, gdy proste linie w kadrze stają się zaokrąglonymi. Funkcja DEWARP pozwala wyeliminować tę wadę — ona "rozprostowuje z powrotem" krzywe linie, zmieniając geometrię elementów w kadrze. Należy pamiętać, że ulepszenie to nie zawsze działa dokładnie w 100%, jednak obraz przetworzony przez DEWARP okazuje się bardziej wiarygodny, niż bez użycia tej technologii.

— Time Lapse. Specjalny tryb pracy, w którym nagrywanie wideo odbywa się z spowolnioną częstotliwością, co w praktyce jest wykorzystywane głównie do nagrywania powoli zachodzących procesów. Tak więc na przykład wielogodzinowa podróż lub długi zachód słońca zmieści się w 3-minutowym filmie.

Maksymalna rozdzielczość nagrywania wideo, obsługiwane przez dodatkową kamerę wideo rejestratora. W zależności od konstrukcji i wyposażenia, może chodzić zarówno o zewnętrzną kamerę jak i kamerę do nagrywania wnętrza samochodu (o nich patrz wyżej); ten szczegół należy wyjaśnić osobno.

Im wyższa rozdzielczość, tym bardziej szczegółowe będzie obraz z kamery, tym więcej drobnych szczegółów będą na nim widoczne. Z drugiej strony, duża szczegółowość przekłada się na większą pojemność nagrywanych materiałów i wymogi sprzętowe rejestratora. (i, odpowiednio, wpływa na cenę).

Ogólnie, kamery dodatkowe nowoczesnych rejestratorów można podzielić na takie kategorie:

— SD. "Standardowa" rozdzielczość (w przeciwieństwie do HD — "wysokiej rozdzielczości"). Dość skromny rozmiar kadru, który pozwala znacznie zaoszczędzić pamięć pod nagrywanie wideo i jest odpowiedni nawet dla tanich rejestratorów. Konkretne warianty rozdzielczości obejmują, w szczególności, 628x582 640x480 i 720x480.

— HD 720p. Tradycyjna, najbardziej popularna rozdzielczość dla danego standardu nagrywania wideo — 1280x720. Oprócz niej, w rejestratorach występuje również rozdzielczość 960x720 (proporcje 4:3) oraz zmniejszona w wysokości 1280x480 HD — najbardziej oszczędny z nowoczesnych standardów wysokiej rozdzielczości, zapewniający, dość przyzwoitą jakość obrazu.

— Full HD 1080p. "Klasyką gatunku" dla tego standardu jest rozdzielczość 1920x1080, jednak w rejestrat...orach są inne wartości, w tym bardzo specyficzne — takie jak 1440x1080(proporcje 4:3) i 1920x540(obniżona o połowę rozdzielczość w pionie). To dość solidny wynik nawet dla kamery głównej rejestratora, a już o dodatkowych mówić nie przychodzi.

— Super HD. Nie jest to szczególnie popularny standard wideo, nie mniej jednak, znalazł on zastosowanie w wideorejestratorach. Najczęściej przewiduje rozdzielczość 2304x1296, co zapewnia jeszcze większą szczegółowość obrazu, jednocześnie stając się bardziej wymagający do charakterystyk sprzętowych urządzenia.

Maksymalna liczba klatek na sekundę przy filmowaniu wideo, obsługujące przez dodatkową wideokamerę rejestratora. W zależności od konstrukcji i wyposażenia, może chodzić o zarówno o kamerę zewnętrzną jak i o kamerę służącą do fotografowania wnętrza (o nich patrz wyżej); ten niuans warto wyjaśnić osobno. Jak by nie było, domyślnie, to właśnie z tą częstotliwością obowiązuje proces filmowania.

Im większa liczba klatek na sekundę, tym wyraźniejsze będą poruszające się obiekty, ponadto, będą one wyglądać mniej rozmazane i mniej "urywany" będzie sam film. Uważa się, że najbardziej komfortowe dla ludzkiego oka jest prędkość od 24 do 60 klatek na sekundę; bardziej niska częstotliwość jest już postrzegana jako "pokaz slajdów", a wyższa jedynie zwiększa ilości filmowanych materiałów, nie dając widocznej poprawy jakości. Jednocześnie w kamerach rejestratorów mogą obowiązywać i wyższe prędkości nagrywania aniżeli 60 kl./s — zapewnia to dobrą widoczność poszczególnych elementów ruchomych w zwolnionym tempie lub podczas odtwarzania pojedynczych zdjęć.

Kąt widzenia kamery pomocniczej rejestratora. W zależności od konstrukcji i wyposażenia, może chodzić o kamerę zewnętrzną, jak i kamerę do nagrywania wnętrza (o tej i innej - patrz wyżej); tę kwestię warto doprecyzować osobno. A kąt widzenia może być wskazywany zarówno w poziomie, jak i po przekątnej kadru, przez co modele z jednakowymi cyframi w specyfikacji mogą się nieco różnić rzeczywistym polem widzenia. Jednak w tym przypadku różnica ta nie jest krytyczna.

W teorii szeroki kąt widzenia pozwala objąć większą przestrzeń, jednak poszczególne detale w kadrze wyglądają na mniejsze. Dodatkowo obiektywy szerokokątne dają geometryczne zniekształcenia na krawędziach obrazu, a technologia DEWARP (patrz "Funkcje"), stosowana do ich usunięcia, w zaawansowanych kamerach zazwyczaj nie jest używana.

Przekątna wyświetlacza zamontowanego w wideorejestratorze.

Duży wyświetlacz, z jednej strony, daje dodatkowy komfort, z drugiej — wpływa na wymiary i cenę całego urządzenia. Dlatego producenci wybierają przekątną w taki sposób, aby z urządzenia można było wygodnie korzystać i w tym samym czasie nie byłoby ono zbyt kosztowne i masywne. Dlatego klasycznemu rejestratorowi, nie mającemu dodatkowych funkcji, wystarczy małego ekranu — 2 – 2,5 cala, 1,5 – 2 cala, i nawet mniej: pozwala on zarządzać ustawieniami oraz kontrolować, co trafia w kadr, a do pełnowartościowego oglądania nagranych materiałów nadal potrzebny jest komputer, telewizor lub inny duży ekran. Wielkość 2,5 – 3" jak na standardy takich urządzeń można już nazwać średnią, a ekrany3" i większe charakterystyczne głównie dla dość zaawansowanych modeli, często z dużą ilością dodatkowych funkcji.

Należy również pamiętać, że istnieją modele, w ogóle nie mające wyświetlacza. Do zarządzania parametrami pracy i kontroli położenia kadru taki rejestrator jest podłączany do urządzenia zewnętrznego, na przykład ze smartfonem przez Wi-Fi.

wyjście AV — wyjście analogowe, stosowane do transmisji nagrań audio i wideo na ekran zewnętrzny, na przykład, telewizor. W rejestratorach takie wyjście zazwyczaj ma postać gniazda mini-Jack, a do podłączenia niezbędny jest specjalny kabel (często jest w zestawie, ale są wyjątki). Interfejs ten pozwala na pracę z rozdzielczościami HD, jednak nie wymaga obecności mocnych podzespołów i może być obecny nawet w najbardziej prostych i niedrogich urządzeniach. Kolejną zaletą jest fakt, że wejścia AV (zwykle zwane kompozytowymi) spotykane są się nie tylko we współczesnych, ale też w dawno nieaktualnych urządzeniach wideo, np. w kineskopowych telewizorach.