Zasilanie przez mocowanie
Ta cecha szczególna oznacza, że zasilanie do wideorejestratora (zazwyczaj z zapalniczki) podawane jest bezpośrednio
przez mocowanie, na którym jest on zainstalowany, a nie przez oddzielny kabel. Samo mocowanie jest zwykle wykonane jako szybko odpinane.
Właściwie, kabel zasilający też jest obecny w takich modelach — ale jest on on doprowadzony do mocowania, a nie do samego rejestratora. Dzięki temu taki kabelek można z łatwością zamocować w ściśle określonym położeniu; zresztą, nawet bez specjalnego mocowania nie ruszy się on ze swojego miejsca. Ta właściwość zapewnia szereg zalet w porównaniu do bardziej tradycyjnego formatu podłączenia. Po pierwsze, przewód nie wisi we wnętrzu i nie stwarza uciążliwości. Po drugie, nie trzeba go za każdym razem szukać i podłączać ponownie przy instalacji rejestratora — wystarczy zainstalować urządzenie na mocowaniu. To ostatnie jest szczególnie przydatne, jeśli rejestrator wymaga częstego wyjmowania i ponownego instalowania— na przykład, jeśli samochód regularnie zostawia się na niestrzeżonym parkingu, gdzie istnieje ryzyko kradzieży z wnętrza.
Kabel jest zazwyczaj podłączany do mocowania za pomocą złącza z możliwością szybkiego podłączania i rozłączania — na wypadek, jeśli przewód trzeba usunąć z wnętrza, nie zdejmując mocowania. Przy tym w wielu modelach zastosowano standardowe złącze miniUSB lub microUSB, co pozwala w razie potrzeby użyć innego przewodu zasilającego (na przykład, w
...przypadku utraty lub uszkodzenia ogólnego kabla). Jednak dla pełnej pewności, takie szczegóły nie zaszkodzi wyjaśnić oddzielnie.Złącze zasilania
Rodzaj złącza używanego w wideorejestratorze do jego zasilania. Należy zwrócić uwagę na ten punkt w pierwszej kolejności, jeśli planujesz wymieniać wideorejestrator z gotowym okablowaniem pod ten lub inny rodzaj złącza (
miniUSB,
microUSB,
USB C,
DC 12 V). Tak więc wymiana wideorejestratora sprowadza się do zamontowania nowego bez ponownej wymiany kabla.
Rodzaj matrycy
Matryca to kluczowy element każdej kamery cyfrowej; jakość uzyskanego obrazu zależy przede wszystkim od niej i od technologii przetwarzania sygnału. W danym przypadku typ odnosi się raczej do marki matrycy; zwykle wskazywany jest w przypadku gdy rejestrator jest wyposażony w wysokiej jakości czujnik, który znacznie przewyższa większość dostępnych na rynku rozwiązań.
Jednym z najpopularniejszych takich wariantów jest
Sony. Konkretna specyfikacja matryc (
IMX179,
IMX222,
IMX291,
IMX307,
IMX317,
IMX322,
IMX323,
IMX326,
IMX335,
IMX415) mogą się różnić, jednak w każdym przypadku taki czujnik jest oznaką wysokiej jakości rejestratora.
Ponadto dostępne są modele wyposażone w matryce innych producentów –
Aptina,
OmniVision,
Samsung(GalaxyCore),
Sandvik. Takie rozwiązania są ogólnie uważane za prostsze i bardziej dostępne niż Sony – zarówno pod względem ceny, jak i funkcjonalności. Mimo to, Samsung ma sporo opracowań w dziedzinie elektroniki, i nawet tak stosun
...kowo „proste” sensory są zwykle bardziej zaawansowane i wysokiej jakości niż "bezimienne".
Kolejnym producentem, który produkuje matryce dość wysokiej jakości, jest Panasonic. Takie czujniki nie są tak rozpowszechnione jak te opisane powyżej, jednak wciąż można je spotkać w rejestratorach, m.in. w dość zaawansowanych.Układ graficzny / procesor
Model układu graficznego lub procesora stosowanego w wideorejestratorze
Termin "układ graficzny" używany jest głównie w stosunku do urządzeń z możliwościami podstawowymi, "procesor" — dotyczy zaawansowanych modeli z dużą ilością nietypowych funkcji. Jednak w każdym przypadku chodzi o ten sam podzespół — czyli główną jednostkę obliczeniową, od specyfikacji której zależą ogólne możliwości rejestratora. Znając model układu graficznego/procesora, można znaleźć szczegółowe dane na jego temat i ocenić poziom satysfakcji z urządzenia bazującego na tej elektronice. Z najbardziej zaawansowanych i nowoczesnych układów można wymienić, w szczególności,
Ambarella A7L,
Ambarella A12,
Novatek NTK96655,
Novatek NTK96660 i
HiSilicon Hi3516.
Nagrywanie HD (720)
Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywanego przez rejestrator w standardzie
HD (720p) .
Klasyczna rozdzielczość dla tego standardu to 1280x720, jednak w rejestratorach spotykane są również inne warianty - w szczególności 1280x960 (proporcje obrazu 4:3). W każdym razie HD nie jest wybitny, lecz całkiem przyzwoity wskaźnik, który pozwala uzyskać wideo z dobrą szczegółowością (na przykład zwykle całkiem możliwe jest rozróżnienie tablic rejestracyjnych na samochodach znajdujących się w pobliżu).
Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, im jest ona
wyższa - tym płynniejsze i mniej rozmyte będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły poruszających się obiektów i tym więcej miejsca zajmie materiał filmowy. Warto zauważyć, że w niektórych niedrogich modelach, w celu obniżenia kosztów, stosuje się filmowanie w HD z bardzo niskimi prędkościami – 15 – 20 kl./s. Taka prędkość nagrywania pozwala mniej więcej normalnie oglądać wideo, lecz do komfortowego wyświetlania poruszających się obiektów nadal pożądana jest wyższa liczba klatek na sekundę - co najmniej 25 klatek/s. Warto również powiedzieć, że ogólnie dla wygodnego postrzegania przez człowieka - prędkość od 24 do 60 klatek na sekundę jest uważana za wystarczającą, lecz wśród rejestratorów są modele zdolne do nagrywania HD i przy 120 klatek/s. Znaczenie tej prędkości polega na tym, że poszczególne elementy porusza
...jących się obiektów są wyraźnie widoczne w zwolnionym tempie lub oglądaniu klatka po klatce.Nagrywanie Super HD
Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywanego rejestratorem w standardzie
Super HD.
Super HD to dość specyficzny standard, który przewyższa Full HD, ale "nie dociąga" do Quad HD. Tradycyjnym rozmiarem kadru dla tego formatu jest rozdzielczość 2304x1296 jednak są modele z niższą rozdzielczością w poziomie — 1728x1296 W każdym razie Super HD jest dość popularny wśród wideorejestratorów: zapewnia doskonałą szczegółowość i nie wymaga szczególnie potężnej platformy sprzętowej.
Co do liczby klatek na sekundę, to im jest ona wyższa, tym bardziej płynne i mniej rozmyte będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły na poruszających się obiektach, a także więcej miejsca będą zajmować nagrane materiały. Zresztą, w modelach Super HD wskaźnik ten wynosi zwykle od 25 do 30 kl./s, i ta różnica raczej nie jest zasadnicza.
Kąt widzenia
Kąt widzenia, zapewniany przez główną kamerę wideorejestratora. Z reguły jest on podawany według przekątnej kadru, rzadziej – w poziomie, z tego powodu modele z jednakowymi cyframi w specyfikacji mogą nieznacznie różnić się rzeczywistym polem widzenia. Tak że jeżeli masz co do tego wątpliwości, przy wyborze nie zaszkodzi wyszukać i obejrzeć przykładowe wideo z różnych modeli.
Przy ceteris paribus szerszy kąt widzenia pozwala objąć więcej przestrzeni, lecz poszczególne detale w kadrze wychodzą drobniejsze. Ponadto szerokokątne
obiektywy powodują geometryczne zniekształcenia obrazu (można jednak zastosować DEWARP, aby je wyeliminować, patrz "Funkcje"). Jeśli chodzi o konkretne dane, kąt widzenia
do 120° włącznie uważany jest za stosunkowo mały dla nowoczesnych rejestratorów, wartości
121 – 140° można nazwać średnimi,
141 – 160° – powyżej średnich, a większość szerokokątnych modeli jest w stanie objąć
ponad 160° przestrzeni .
Funkcje nagrywania
Wśród używanych w rejestratorze funkcji foto i wideo możemy wyróżnić
G-sensor,
obiektyw obrotowy,
transmisję na żywo,
HDR,
WDR,
filtr polaryzacyjny,
DEWARP oraz
Time Lapse. Szczegółowe informacje o nich podano poniżej:
— G-sensor (zapisywanie wideo). Czujnik, który monitoruje wstrząsy i drgania działające na wideorejestrator. Główne zastosowanie tego czujnika — zapewnienie bezpieczeństwa nagranych materiałów w razie wypadku: przy mocnym uderzeniu, charakterystycznym dla zderzenia lub upadku, wideorejestrator z G-sensor automatycznie zapisuje nagrane przed tym wideo w pamięci nieulotnej, która jest zabezpieczona przed przepisywaniem. W ten sposób materiały o wydarzeniu nie tylko są zachowywane, ale z dużym prawdopodobieństwem są one bezpieczne nawet w przypadku uszkodzenia rejestratora. Ponadto, G-sensor jest używany w
trybie parkowania — więcej informacji, patrz "Funkcje".
— Obiektyw obrotowy. Możliwość obracania obiektywu rejestratora w pionie lub w poziomie, a w niektórych przypadkach — w obu płaszczyznach. Funkcja ta pozwala na dostosowanie pola widzenia kamery.
— Nagrywanie dźwięku. Możliwość nagrywania wideorejestratorem dźwięku. W pi
...erwszej kolejności chodzi o rejestrowanie rozmów we wnętrzu samochodu, co może być dodatkowym argumentem w sytuacjach spornych — na przykład, aby zweryfikować, czy kierowca mówił przez telefon komórkowy w momencie wypadku, czy zauważył sytuację na drodze, jak ją ocenił itp.
— Transmisja na żywo. Umożliwia zdalne łączenie się z rejestratorem i obserwowanie w czasie rzeczywistym, co dzieje się z kamery. Jest to szczególnie przydatne, jeśli we wnętrzu znajduje się dodatkowa kamera i można zbadać sytuację np. w taksówkach, pojazdach kurierskich itp. Funkcja ta będzie również ważna i przydatna w przypadku kradzieży samochodu, kiedy z kamery można nie tylko zobaczyć złodzieja auta, lecz także śledzić trasę jego ruchu.
— HDR (wysoki zakres dynamiczny). Funkcja zwiększająca zakres dynamiczny rejestratora. Zakres dynamiczny — jest to zróżnicowanie między najjaśniejszymi i najciemniejszymi działkami, osiągalne w obrębie jednego kadru. Początkowo cyfrowe matryce nie mogły się pochwalić wysokim wskaźnikiem zakresu dynamicznego, dlatego obraz z większym zróżnicowaniem jasności (np. droga na tle zachodzącego słońca) okazuje się mocno prześwietlony w jasnych obszarach, albo bardzo słaby na ciemnych. HDR eliminuje tę niedogodność, a także poprawia ogólną jakość kolorów. Realizowane jest to w następujący sposób: aparat robi kilka zdjęć z różnymi ustawieniami i już z nich tworzy gotowy obraz. Przy tym technologia ta jest łatwiejsza i tańsza w realizacji, niż podobna o nazwie WDR (patrz poniżej). Główną wadą HDR jest to, że przy nagrywaniu nieco zwiększa się intensywność rozmycia szybko poruszających się obiektów w kadrze.
— WDR (szeroki zakres dynamiczny). Funkcja o podobnym przeznaczeniu opisanego powyżej HDR: służy do poprawy jakości "obrazu", która ma silne zróżnicowanie pod kątem jasności. Kluczowa różnica między tymi funkcjami polega na tym, że WDR działa na poziomie sprzętowym — dzięki wysokiej jakości matrycom. Pozwala to na osiągnięcie wymaganego zakresu dynamiki w obrębie jednego kadru i obejść się bez sklejania wielu kadrów — w rezultacie WDR, w przeciwieństwie do HDR, nie daje efektu rozmycia i nie wpływa na szczegółowość ruchomych elementów w kadrze. Wadą takiej jakości jest wysoka cena.
— Filtr polaryzacyjny. Obecność filtra polaryzacyjnego w głównej kamerze rejestratora. Taki filtr zmniejsza jasność refleksów pojawiających się od jasnego światła na szybach, wodzie i innych podobnych powierzchniach. Dzięki temu znacznie poprawia się jakość obrazu, zwłaszcza przy nagrywaniu w słoneczną pogodę.
— DEWARP. Technologia stosowana do korygowania "obrazu", uzyskanego za pomocą obiektywu szerokokątnego. Takie obiektywy są często używane w wideorejestratorach; jedną z ich wad jest skłonność do efektu "rybiego oka" — charakterystycznego zniekształcenia, gdy proste linie w kadrze stają się zaokrąglonymi. Funkcja DEWARP pozwala wyeliminować tę wadę — ona "rozprostowuje z powrotem" krzywe linie, zmieniając geometrię elementów w kadrze. Należy pamiętać, że ulepszenie to nie zawsze działa dokładnie w 100%, jednak obraz przetworzony przez DEWARP okazuje się bardziej wiarygodny, niż bez użycia tej technologii.
— Time Lapse. Specjalny tryb pracy, w którym nagrywanie wideo odbywa się z spowolnioną częstotliwością, co w praktyce jest wykorzystywane głównie do nagrywania powoli zachodzących procesów. Tak więc na przykład wielogodzinowa podróż lub długi zachód słońca zmieści się w 3-minutowym filmie.Funkcje bezpieczeństwa ADAS
—
LDWS (kontrola pasa ruchu). System, kontrolujący położenie samochodu w granicach pasa ruchu: śledzi pozycję samochodu na drodze i po odchyleniu od bieżącego pasa wyemituje sygnał ostrzegawczy, zwracając uwagę kierowcy. Sygnał ten może dosłownie uratować życie uczestnikom ruchu drogowego, jeśli kierowca jest rozproszony lub zasnął za kierownicą. Wideorejestratory z LDWS będą szczególnie przydatne dla osób, którzy muszą spędzać za kierownicą dużo czasu bez przerwy. Wprawdzie, przy niskiej jakości oznakowania drogowego jezdni lub jej braku, funkcja ta staje się bezużyteczna.
—
FCWS (kontrola dystansu). System monitorujący odległość do znajdującego się z przodu samochodu i dający sygnał, jeśli ta odległość krytycznie zmniejsza się i może nastąpić zderzenie. Zazwyczaj FCWS włącza się od określonej prędkości (na przykład, od 40 km/h. i powyżej), a jej czułość można zmieniać, aby dostosować pod gęstość intensywności transportu. Ostrzeżenie o ryzyku kolizji zwykle pojawia się na wyświetlaczu za pośrednictwem sygnału dźwiękowego.
—
LLWS (przypomnienie o włączeniu świateł). Czujnik, który monitoruje poziom oświetlenia otoczenia; w przypadku spadku natężenia oświetlenia LLWS przypomina kierowcy o konieczności włączenia świateł. Takie przypomnienie może być pomocne nie tylko w nocy ale i w dzień — na przykład w pochmurną pogodę lub przy wjeździe do tunelu.
...
>
— href="/list/355/pr-45656/">Rozpoznawanie znaków. Inteligentny system automatycznego rozpoznawania i analizy znaków drogowych. Zazwyczaj funkcja ta ma na celu rozpoznawanie znaków ograniczenia prędkości i ostrzeganie kierowcy o konieczności przestrzegania ograniczeń prędkości. Jednakże wiele wideorejestratorów z podobną funkcją doskonale „widzi” inne znaki drogowe, duplikując je kierowcy na ekranie urządzenia głównego jako swego rodzaju zabezpieczenie.
— Antysen. Funkcja zmniejszająca ryzyko zaśnięcia za kierownicą. Przy włączonym trybie "Antysen" rejestrator zwykle okresowo, odtwarza specjalny sygnał dźwiękowy; w niektórych modelach ten dźwięk ustaje sam w sobie, w innych, kierowca musi ręcznie wyłączyć sygnał, potwierdzając, że nie śpi. Warto jednak pamiętać, że nawet najbardziej zaawansowany system "Antysen" nie daje pełnej gwarancji od zasypiania za kierownicą. Dlatego najbardziej odpowiedni wariant postępowania w przypadku silnego zmęczenia — zatrzymać się i odpocząć; z tej funkcji należy korzystać wyłącznie w skrajnych przypadkach.