Porównanie Sho-Me Combo Slim Signature vs Neoline X-COP 9100

Matryca to kluczowy element każdej kamery cyfrowej; jakość uzyskanego obrazu zależy przede wszystkim od niej i od technologii przetwarzania sygnału. W danym przypadku typ odnosi się raczej do marki matrycy; zwykle wskazywany jest w przypadku gdy rejestrator jest wyposażony w wysokiej jakości czujnik, który znacznie przewyższa większość dostępnych na rynku rozwiązań.

Jednym z najpopularniejszych takich wariantów jest Sony. Konkretna specyfikacja matryc ( IMX179, IMX222, IMX291, IMX307, IMX317, IMX322, IMX323, IMX326, IMX335, IMX415) mogą się różnić, jednak w każdym przypadku taki czujnik jest oznaką wysokiej jakości rejestratora.

Ponadto dostępne są modele wyposażone w matryce innych producentów – Aptina, OmniVision, Samsung(GalaxyCore), Sandvik. Takie rozwiązania są ogólnie uważane za prostsze i bardziej dostępne niż Sony – zarówno pod względem ceny, jak i funkcjonalności. Mimo to, Samsung ma sporo opracowań w dziedzinie elektroniki, i nawet tak stosun...kowo „proste” sensory są zwykle bardziej zaawansowane i wysokiej jakości niż "bezimienne".

Kolejnym producentem, który produkuje matryce dość wysokiej jakości, jest Panasonic. Takie czujniki nie są tak rozpowszechnione jak te opisane powyżej, jednak wciąż można je spotkać w rejestratorach, m.in. w dość zaawansowanych.

Model układu graficznego lub procesora stosowanego w wideorejestratorze

Termin "układ graficzny" używany jest głównie w stosunku do urządzeń z możliwościami podstawowymi, "procesor" — dotyczy zaawansowanych modeli z dużą ilością nietypowych funkcji. Jednak w każdym przypadku chodzi o ten sam podzespół — czyli główną jednostkę obliczeniową, od specyfikacji której zależą ogólne możliwości rejestratora. Znając model układu graficznego/procesora, można znaleźć szczegółowe dane na jego temat i ocenić poziom satysfakcji z urządzenia bazującego na tej elektronice. Z najbardziej zaawansowanych i nowoczesnych układów można wymienić, w szczególności, Ambarella A7L, Ambarella A12, Novatek NTK96655, Novatek NTK96660 i HiSilicon Hi3516.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywanego rejestratorem w standardzie Super HD.

Super HD to dość specyficzny standard, który przewyższa Full HD, ale "nie dociąga" do Quad HD. Tradycyjnym rozmiarem kadru dla tego formatu jest rozdzielczość 2304x1296 jednak są modele z niższą rozdzielczością w poziomie — 1728x1296 W każdym razie Super HD jest dość popularny wśród wideorejestratorów: zapewnia doskonałą szczegółowość i nie wymaga szczególnie potężnej platformy sprzętowej.

Co do liczby klatek na sekundę, to im jest ona wyższa, tym bardziej płynne i mniej rozmyte będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły na poruszających się obiektach, a także więcej miejsca będą zajmować nagrane materiały. Zresztą, w modelach Super HD wskaźnik ten wynosi zwykle od 25 do 30 kl./s, i ta różnica raczej nie jest zasadnicza.

Kąt widzenia, zapewniany przez główną kamerę wideorejestratora. Z reguły jest on podawany według przekątnej kadru, rzadziej – w poziomie, z tego powodu modele z jednakowymi cyframi w specyfikacji mogą nieznacznie różnić się rzeczywistym polem widzenia. Tak że jeżeli masz co do tego wątpliwości, przy wyborze nie zaszkodzi wyszukać i obejrzeć przykładowe wideo z różnych modeli.

Przy ceteris paribus szerszy kąt widzenia pozwala objąć więcej przestrzeni, lecz poszczególne detale w kadrze wychodzą drobniejsze. Ponadto szerokokątne obiektywy powodują geometryczne zniekształcenia obrazu (można jednak zastosować DEWARP, aby je wyeliminować, patrz "Funkcje"). Jeśli chodzi o konkretne dane, kąt widzenia do 120° włącznie uważany jest za stosunkowo mały dla nowoczesnych rejestratorów, wartości 121 – 140° można nazwać średnimi, 141 – 160° – powyżej średnich, a większość szerokokątnych modeli jest w stanie objąć ponad 160° przestrzeni .

Wśród używanych w rejestratorze funkcji foto i wideo możemy wyróżnić G-sensor, obiektyw obrotowy, transmisję na żywo, HDR, WDR, filtr polaryzacyjny, DEWARP oraz Time Lapse. Szczegółowe informacje o nich podano poniżej:

— G-sensor (zapisywanie wideo). Czujnik, który monitoruje wstrząsy i drgania działające na wideorejestrator. Główne zastosowanie tego czujnika — zapewnienie bezpieczeństwa nagranych materiałów w razie wypadku: przy mocnym uderzeniu, charakterystycznym dla zderzenia lub upadku, wideorejestrator z G-sensor automatycznie zapisuje nagrane przed tym wideo w pamięci nieulotnej, która jest zabezpieczona przed przepisywaniem. W ten sposób materiały o wydarzeniu nie tylko są zachowywane, ale z dużym prawdopodobieństwem są one bezpieczne nawet w przypadku uszkodzenia rejestratora. Ponadto, G-sensor jest używany w trybie parkowania — więcej informacji, patrz "Funkcje".

— Obiektyw obrotowy. Możliwość obracania obiektywu rejestratora w pionie lub w poziomie, a w niektórych przypadkach — w obu płaszczyznach. Funkcja ta pozwala na dostosowanie pola widzenia kamery.

— Nagrywanie dźwięku. Możliwość nagrywania wideorejestratorem dźwięku. W pi...erwszej kolejności chodzi o rejestrowanie rozmów we wnętrzu samochodu, co może być dodatkowym argumentem w sytuacjach spornych — na przykład, aby zweryfikować, czy kierowca mówił przez telefon komórkowy w momencie wypadku, czy zauważył sytuację na drodze, jak ją ocenił itp.

— Transmisja na żywo. Umożliwia zdalne łączenie się z rejestratorem i obserwowanie w czasie rzeczywistym, co dzieje się z kamery. Jest to szczególnie przydatne, jeśli we wnętrzu znajduje się dodatkowa kamera i można zbadać sytuację np. w taksówkach, pojazdach kurierskich itp. Funkcja ta będzie również ważna i przydatna w przypadku kradzieży samochodu, kiedy z kamery można nie tylko zobaczyć złodzieja auta, lecz także śledzić trasę jego ruchu.

— HDR (wysoki zakres dynamiczny). Funkcja zwiększająca zakres dynamiczny rejestratora. Zakres dynamiczny — jest to zróżnicowanie między najjaśniejszymi i najciemniejszymi działkami, osiągalne w obrębie jednego kadru. Początkowo cyfrowe matryce nie mogły się pochwalić wysokim wskaźnikiem zakresu dynamicznego, dlatego obraz z większym zróżnicowaniem jasności (np. droga na tle zachodzącego słońca) okazuje się mocno prześwietlony w jasnych obszarach, albo bardzo słaby na ciemnych. HDR eliminuje tę niedogodność, a także poprawia ogólną jakość kolorów. Realizowane jest to w następujący sposób: aparat robi kilka zdjęć z różnymi ustawieniami i już z nich tworzy gotowy obraz. Przy tym technologia ta jest łatwiejsza i tańsza w realizacji, niż podobna o nazwie WDR (patrz poniżej). Główną wadą HDR jest to, że przy nagrywaniu nieco zwiększa się intensywność rozmycia szybko poruszających się obiektów w kadrze.

— WDR (szeroki zakres dynamiczny). Funkcja o podobnym przeznaczeniu opisanego powyżej HDR: służy do poprawy jakości "obrazu", która ma silne zróżnicowanie pod kątem jasności. Kluczowa różnica między tymi funkcjami polega na tym, że WDR działa na poziomie sprzętowym — dzięki wysokiej jakości matrycom. Pozwala to na osiągnięcie wymaganego zakresu dynamiki w obrębie jednego kadru i obejść się bez sklejania wielu kadrów — w rezultacie WDR, w przeciwieństwie do HDR, nie daje efektu rozmycia i nie wpływa na szczegółowość ruchomych elementów w kadrze. Wadą takiej jakości jest wysoka cena.

— Filtr polaryzacyjny. Obecność filtra polaryzacyjnego w głównej kamerze rejestratora. Taki filtr zmniejsza jasność refleksów pojawiających się od jasnego światła na szybach, wodzie i innych podobnych powierzchniach. Dzięki temu znacznie poprawia się jakość obrazu, zwłaszcza przy nagrywaniu w słoneczną pogodę.

— DEWARP. Technologia stosowana do korygowania "obrazu", uzyskanego za pomocą obiektywu szerokokątnego. Takie obiektywy są często używane w wideorejestratorach; jedną z ich wad jest skłonność do efektu "rybiego oka" — charakterystycznego zniekształcenia, gdy proste linie w kadrze stają się zaokrąglonymi. Funkcja DEWARP pozwala wyeliminować tę wadę — ona "rozprostowuje z powrotem" krzywe linie, zmieniając geometrię elementów w kadrze. Należy pamiętać, że ulepszenie to nie zawsze działa dokładnie w 100%, jednak obraz przetworzony przez DEWARP okazuje się bardziej wiarygodny, niż bez użycia tej technologii.

— Time Lapse. Specjalny tryb pracy, w którym nagrywanie wideo odbywa się z spowolnioną częstotliwością, co w praktyce jest wykorzystywane głównie do nagrywania powoli zachodzących procesów. Tak więc na przykład wielogodzinowa podróż lub długi zachód słońca zmieści się w 3-minutowym filmie.

— Wykrywacz radarów. Czujnik reagujący na promieniowanie radaru policyjnego i ostrzegający kierowcę o tym, że prędkość może być rejestrowana przez urządzenie. Wideorejestratory z tą funkcją odnoszą się do osobnej kategorii — kombo-urządzeń (patrz "Rodzaj"). Przypomnijmy, że wykrywacze radarów produkowane są w postaci osobnych urządzeń, jednak kombo-urządzenie zajmuje mniej miejsca podczas instalacji. Z drugiej strony, "przeciwradarowe" wyposażenie w kombinowanych wideorejestratorach jest nieco skromniejsze, niż w oddzielnie wykonanych wykrywaczach radarów. Ponadto, tak zwane kombo-urządzenia są dość drogie (choć najczęściej są one tańsze niż para składająca się z osobnego rejestratora i wykrywacza radarów o podobnych możliwościach). Oddzielnie należy podkreślić, że obecność tej funkcji nie uwalnia od obowiązku przestrzegania prędkości, określonej przepisami ruchu drogowego.

— Sygnaturowe rozpoznawanie. Funkcja opisanego powyżej wykrywacza radarów, usprawniająca dokładność rozpoznawania i minimalizująca prawdopodobieństwo fałszywych alarmów. Do tego w pamięć urządzenia są wprowadzane próbki (sygnatury) promieniowania najbardziej popularnych modeli radarów, a po wykryciu sygnału urządzenie porównuje je z danymi w pamięci. W ten sposób można dość precyzyjnie określić, czy otrzymany sygnał jest promieniowaniem radaru (również wyświetla rodzaj), czy to po prostu obca przeszkoda. Wady wykrywaczy radarów...z rozpoznawaniem sygnaturowym — to dość wysoka cena, nieco wydłużony czas reakcji i niezdolność do "rozpoznania" radarów, nie zapisanych w pamięci (zresztą, niektóre modele pozwalają na aktualizację bazy sygnatur).

- Tryb parkowania. Specjalny tryb, który pozwala nagrywać zdarzenia awaryjne na wideo, gdy samochód jest zaparkowany; do działania jest używany G-sensor (patrz "Funkcje nagrywania"). W trybie parkowania rejestrator znajduje się w trybie „uśpienia”, a jeśli G-sensor wykryje wstrząs, włącza się pełnowartościowe nagrywanie. W tym przypadku wideo z bufora jest „przyklejane” do początku nagrania, co pozwala zarejestrować nie tylko moment zdarzenia, lecz także kilka sekund przed nim.

- Czujnik ruchu. Funkcja rejestratora oparta na detekcji ruchu obiektywem kamery. Jeżeli rejestrator „zrozumie”, że w kadrze jest ruch, następuje automatyczne rozpoczęcie nagrywania. Pozwala to skonfigurować automatyczne włączenie rejestratora po rozpoczęciu poruszania się, a także zarejestrować ewentualne wypadki, kradzieże, w tym samochodów z parkingów, które znalazły się się w polu widzenia Twojego urządzenia.

— Sterowanie głosem. Możliwość sterowania wideorejestratorem za pomocą poleceń głosowych. Szczegółowa lista takich poleceń (i języków) może różnić się w zależności od modelu. Jednak w każdym przypadku funkcja ta przyczynia się do zachowania bezpieczeństwa ruchu: umożliwia ona nie zdejmować rąk z kierownicy i nie odwracać uwagi od drogi podczas sterowania rejestratorem.

— Sterowanie gestami. Możliwość sterowania urządzeniem za pomocą gestów. Należy pamiętać, że możliwość takiego sterowania w wideorejestratorach jest mocno ograniczona: zazwyczaj służy do tego czujnik reagujący na ruch ręki użytkownika przed urządzeniem i może wykonać tylko jedną czynność. Jednak nawet taka możliwość zapewnia dodatkową wygodę i bezpieczeństwo (w porównaniu z naciskaniem przycisków i tym bardziej pracą z menu): ruch ręką trwa zaledwie ułamek sekundy, przy czym kierowca praktycznie nie odwraca uwagi od drogi. Co do konkretnych funkcji, realizowanych przez sterowanie gestami, to mogą one obejmować ochronę nagranego wideo od przepisywania, zapisywanie zdjęcia, wyłączenie sygnału dźwiękowego od wykrywacza radarów (patrz wyżej), itp. W niektórych modelach funkcja ta jest ściśle wpisana w ustawienia i nie być modyfikowana, w innych istnieje możliwość wyboru jednej z kilku opcji.

— Wi-Fi-moduł. Technologia Wi-Fi jest znana głównie jako sposób bezprzewodowego dostępu do Internetu, jednak ona może być stosowana do bezpośredniego połączenia z innym urządzeniem. Sposoby na zastosowanie tej technologii w rejestratorach mogą różnić się w zależności od zakresu funkcjonalności. Na przykład, niektóre modele są w stanie przez to połączenie aktualizować oznaczenia na mapach dla GPS-urządzenia i bazy danych GPS-informatora (patrz wyżej); inne pozwalają na przesyłanie wideo bezpośrednio do internetu (np. na YouTube), a najbardziej zaawansowane urządzenia z tą funkcją posiadają ekrany dotykowe i po wyjęciu z mocowania mogą być stosowane nawet jako pełnowartościowe tablety z możliwością przeglądania stron internetowych i instalacją różnych aplikacji. Spotykane są dość specyficzne wariacje urządzeń — na przykład, z możliwością transmisji nagranego lub nagrywanego wideo za pośrednictwem smartfona lub tabletu oraz udostępnienia mobilnego Internetu na inne urządzenia (w przypadku 3G/4G modułu) itp. Należy pamiętać, że liczba publicznych punktów dostępu do sieci Wi-Fi stale rośnie, są one dostępne w większości dużych stacji benzynowych i często są obecne w określonych obszarach dużych miast (parkach, historycznych i biznesowych dzielnicach, itp.). Więc wyjście do sieci globalnej z rejestratora bez konieczności wyjmowania go z samochodu, może okazać się o wiele łatwiejsze, niż to wygląda na pierwszy rzut oka.

— 3G/4G-modem. Moduł telefonii komórkowej 3G lub 4G. Przeznaczony jest głównie do transmisji danych — mówiąc prościej, do korzystania z mobilnego Internetu; połączenia głosowe dla wideorejestratorów uważane za przesadą i z reguły nie są obsługiwane. Szybkość komunikacji w nowoczesnych sieciach mobilnych jest często porównywalna z podłączeniem poprzez sieć Wi-Fi; tak że możliwości zastosowania 3G/4G połączenia mogą różnić się w zależności od konkretnego modelu. Zresztą, najczęściej występują trzy funkcje: wyświetlanie informacji o korkach i innych aktualnych danych (aktualizacje dla GPS-informatora, prognozy pogody, itp.); praca w roli GPS-odbiornika(w przypadku tej funkcji — patrz wyżej); a także tryb punktu dostępu do sieci Wi-Fi z udostępnieniem Internetu mobilnego na inne urządzenia (w przypadku posiadania własnego Wi-Fi modułu). Jeśli porównać 3G/4G i Wi-Fi, to łączność mobilna jest praktycznie wszędzie, ale za korzystanie z niej trzeba zapłacić.

— Bluetooth. Obecność w rejestratorze wbudowanego modułu Bluetooth. Technologia ta służy do bezpośredniego połączenia z innymi urządzeniami; jej zastosowanie może różnić się, w zależności od zakresu funkcjonalności konkretnego rejestratora. Jedna z najbardziej popularnych opcji — transmisja dźwięku do magnetofonu radiowego z obsługą Bluetooth lub do zestawu słuchawkowego samego kierowcy: to mogą być różne powiadomienia z nawigatora, wykrywacza radarów itp., sygnały systemu "Antysen" (patrz wyżej), a w niektórych modelach nawet muzyka z wbudowanego odtwarzacza. Inny popularny format zastosowania — dzielenie się plikami ze smartfonem, laptopem lub innym podobnym urządzeniem (przede wszystkim chodzi o kopiowanie nagranych materiałów). Oprócz tego, mogą obowiązywać inne, bardziej specyficzne sposoby korzystania z technologii Bluetooth. I tu należy zauważyć, że większość rejestratorów z tą funkcją działa na Androidzie (patrz odpowiedni punkt), tak że zakres możliwości w nich jest bardzo szeroki — w rzeczywistości jest on ograniczony asortymentem kompatybilnych aplikacji.

— Głośnik. Własny głośnik zamontowany w obudowie rejestratora. Przez taki głośnik może być, na przykład, odtwarzany dźwięk podczas oglądania nagranego wideo, wspomaganie kierowania z GPS/informatora, sygnały wykrywacza radarów (patrz wyżej), itp. Należy wziąć pod uwagę, że moc dźwięku może być dość niska, i w hałaśliwym otoczeniu ze słyszalnością głośnika mogą wystąpić trudności.

Przekątna wyświetlacza zamontowanego w wideorejestratorze.

Duży wyświetlacz, z jednej strony, daje dodatkowy komfort, z drugiej — wpływa na wymiary i cenę całego urządzenia. Dlatego producenci wybierają przekątną w taki sposób, aby z urządzenia można było wygodnie korzystać i w tym samym czasie nie byłoby ono zbyt kosztowne i masywne. Dlatego klasycznemu rejestratorowi, nie mającemu dodatkowych funkcji, wystarczy małego ekranu — 2 – 2,5 cala, 1,5 – 2 cala, i nawet mniej: pozwala on zarządzać ustawieniami oraz kontrolować, co trafia w kadr, a do pełnowartościowego oglądania nagranych materiałów nadal potrzebny jest komputer, telewizor lub inny duży ekran. Wielkość 2,5 – 3" jak na standardy takich urządzeń można już nazwać średnią, a ekrany3" i większe charakterystyczne głównie dla dość zaawansowanych modeli, często z dużą ilością dodatkowych funkcji.

Należy również pamiętać, że istnieją modele, w ogóle nie mające wyświetlacza. Do zarządzania parametrami pracy i kontroli położenia kadru taki rejestrator jest podłączany do urządzenia zewnętrznego, na przykład ze smartfonem przez Wi-Fi.

Rozdzielczość wyświetlacza zainstalowanego w rejestratorze.

Im wyższa rozdzielczość (przy tej samej przekątnej) — tym bardziej wyraźny jest obraz i droższy sam ekran. Równocześnie do instalacji kamery w żądanej pozycji i do pracy z podstawowymi ustawieniami urządzenia wysokie rozdzielczości nie są potrzebne. Więc zwracać uwagę na parametr ten należy tylko w przypadku, jeśli planujesz korzystać z dodatkowych funkcji, które wymagają wysokiej jakości obrazu— na przykład, nawigacji GPS (patrz "Funkcje") lub zewnętrznej kamery pełniącą rolę kamery cofania.

Obecność w rejestratorze dwóch gniazd na karty pamięci .

Ta cecha daje urządzeniu szereg dodatkowych możliwości. Przede wszystkim pozwala zwiększyć ilość dostępnej pamięci do przechowywania wideo. Przypomnijmy, że większość nowoczesnych rejestratorów działa w formacie nadpisywania: gdy napęd jest pełny, nowe wideo zaczyna nadpisywać najstarsze fragmenty. A im więcej pamięci ma urządzenie, tym więcej wideo może jednocześnie przechowywać bez nadpisywania.

Dodatkowo, druga karta pamięci może być używana w trybie backupu danych – jako zapasowy nośnik danych, zwiększając prawdopodobieństwo „przeżycia” nagranego wideo w razie wypadku lub innej sytuacji awaryjnej. W niektórych modelach tryb ten jest aktywowany w szczególnych przypadkach - przy uruchomieniu G-sensora, na polecenie użytkownika itp.; w innych modelach może on być stale włączony.