Porównanie Aerocool Value Plus VX Plus 600W vs Deepcool Aurora DP-BZ-DA600N

Układ korekcji współczynnika mocy (PFC) zapewnianej przez zasilacz.

Moc pobierana przez zasilacz dzieli się na aktywną i pasywną; pierwsza idzie do wykonania użytecznej pracy, druga nie wykonuje takiej pracy i jest rozpraszany w postaci ciepła. Współczynnik mocy to stosunek mocy czynnej do całkowitego zużycia energii; im bliżej jedności, tym bardziej wydajny zasilacz.

Korekcja PFC jest stosowana w celu poprawy współczynnika mocy. Może odbywać się w sposób pasywny lub aktywny. Pierwsza opcja przewiduje obecność cewki (dławika), która częściowo kompensuje działanie reaktywnych elementów zasilacza; taka korekta jest prosta i niedroga w realizacji, ale mało skuteczna. Z kolei metoda aktywna zapewnia obecność wyspecjalizowanego kontrolera. Jest droższy, ale współczynnik mocy w takich zasilaczach może osiągnąć 0,95 lub więcej; ponadto urządzenie jest bardziej odporne na spadki napięcia.

Ogólnie rzecz biorąc, korekcja pasywna jest więcej niż wystarczająca do użytku w domu lub małym biurze; zasilacze aktywne powinny być szczególnie poszukiwane głównie w przypadkach, gdy mówimy o dużej liczbie komputerów podłączonych do mocnego zasilacza UPS.

Sprawność w tym przypadku to stosunek mocy zasilacza (patrz „Moc”) do jego zużycia energii. Im wyższa sprawność, tym wydajniejszy zasilacz, tym mniej energii pobiera z sieci przy tej samej mocy wyjściowej i tym tańsza jest jego eksploatacja. Sprawność może się różnić w zależności od obciążenia; specyfikacja może wskazywać zarówno minimalną sprawność, jak i jej wartość przy średnim obciążeniu (50%).

Należy zauważyć, że od tego wskaźnika bezpośrednio zależy zgodność z takim lub innym poziomem wydajności 80PLUS (więcej szczegółów w „Certyfikat”).

Posiadanie przez zasilacz certyfikatu 80+ lub jego brak. Ten certyfikat wskazuje na wysoką wydajność energetyczną: aby go uzyskać, sprawność (patrz wyżej) musi wynosić co najmniej 80%, przy czym w różnych trybach (20%, 50% i 100% maksymalnego załadunku). Istnieje kilka stopni 80+:

- 80+. Oryginalna wersja certyfikatu zakładająca sprawność co najmniej 82% (co najmniej 85% przy 50% obciążeniu).

- 80+ White. Druga nazwa oryginalnego certyfikatu 80+ (patrz wyżej).

- 80+ Bronze - sprawność nie mniejsza niż 85% (dla połowy załadunku - 88%).

- 80+ Silver - odpowiednio 87% (90% dla połowy załadunku).

- 80+ Gold - 89% (92% dla połowy załadunku).

- 80+ Platinium - 90% (94% dla połowy załadunku).

- 80+ Titanium - 94% (96% dla połowy załadunku).

Współczynnik mocy (patrz „Rodzaj układu PFC”) musi wynosić co najmniej 0,9 dla niższych poziomów i co najmniej 0,95 dla poziomu Platinum. Należy również zauważyć, że w przypadku nadmiarowego zasilania używanego w systemach serwerowych wymagania dotyczące sprawności są nieco niższe.

Standard dla zasilaczy uzupełniający specyfikacje ATX w zakresie zasilania 12 V. Wprowadzony od czasów procesora Intel Pentium 4. Pierwsza seria standardu wykorzystywała głównie linię +5 V, od wersji 2.0 została wprowadzona linia +12 V w celu pełnego zasilania podzespołów komputera. Również w drugiej generacji pojawiło się 24-pinowe złącze zasilania, które jest używane w większości współczesnych płyt głównych.

Liczba złączy zasilania SATA zapewnionych w zasilaczu.

Obecnie SATA jest standardowym interfejsem do podłączania wewnętrznych dysków twardych, można go również znaleźć w innych typach dysków (SSD, SSHD itp.). Ten interfejs składa się ze złącza danych, które łączy się z płytą główną, i złącza zasilania, które łączy się z zasilaczem. W związku z tym w tym punkcie chodzi o liczbę wtyczek zasilania SATA zapewnionych w zasilaczu. Liczba ta odpowiada liczbie dysków SATA, które mogą być jednocześnie zasilane z tego modelu.

Liczba złączy zasilania PCI-E w formacie 8 pin (6+2) przewidziana w konstrukcji zasilacza.

Dodatkowe złącza zasilania PCI-E (wszystkie formaty) służą do dodatkowego zasilania tych typów wewnętrznych urządzeń peryferyjnych, którym już nie wystarcza 75 W, zasilanych bezpośrednio przez gniazdo PCI-E na płycie głównej (typowym przykładem są karty graficzne). W akcesoriach do komputerów osobistych występują dwa rodzaje takich złączy – 6 pin, który zapewnia do 75 W dodatkowej mocy, oraz 8 pin, który zapewnia do 150 W. A wtyczki 8 pin (6+2) stosowane w zasilaczach są uniwersalne: mogą współpracować zarówno ze złączami 6-pinowymi, jak i 8-pinowymi na płycie rozszerzeń. Dlatego ten rodzaj wtyczki jest najpopularniejszy we współczesnych zasilaczach.

Jeśli chodzi o liczbę, w sprzedaży można znaleźć modele na 1 złącze PCI-E 8 pin (6+2), na 2 takie złącza, na 4 złącza, a w niektórych przypadkach na 6 i więcej. Kilka z tych wtyczek może być przydatnych na przykład podczas podłączania kilku kart graficznych lub w przypadku potężnej karty graficznej o wysokiej wydajności wyposażonej w kilka dodatkowych złączy zasilania PCI-E.

Dostępność co najmniej jednego złącza zasilania Floppy.

Początkowo złącze to miało służyć do zasilania stacji dyskietek, stąd nazwa. Znane jest również pod nazwą „mini-Molex”. W każdym razie ten standard jest ogólnie uważany za przestarzały, ale nadal jest używany przez niektóre określone typy komponentów, a zatem nadal jest stosowany w zasilaczach.

Gwarancja producenta na ten model.

W rzeczywistości jest to minimalna żywotność obiecana przez producenta, z zastrzeżeniem zasad działania. Dostępne są zarówno modele z małą gwarancją do 3 lat, jak i bardziej zaawansowane zasilacze, w których gwarancja może sięgać 7, 10, a nawet 12 lat. Ogólnie 5-letnia gwarancja (na przykład) nie oznacza, że urządzenie ulegnie awarii po określonym czasie. Najczęściej rzeczywista żywotność urządzenia jest znacznie dłuższa niż gwarantowana.

Określone okresy gwarancji mogą się różnić, nawet dla podobnych urządzeń tego samego producenta.