Porównanie Husqvarna LC141C vs Hammer Flex KMT145SB

Rodzaj silnika, który napędza narzędzie tnące kosiarki, a w modelach samojezdnych samo urządzenie. W chwili obecnej stosowane są następujące typy silników:

— Elektryczny (sieć). Silnik zasilany z sieci elektroenergetycznej. Jego zalety to niski poziom hałasu, niski koszt i łatwość użytkowania (brak konieczności zakupu paliwa i oleju) oraz brak emisji do atmosfery. Wadą jest stosunkowo niska moc i krótki zasięg, ograniczony długością przewodu zasilającego.

— Elektryczny (akumulator). Silnik elektryczny zasilany własnym wbudowanym akumulatorem. Ma te same zalety, co silnik zasilany z sieci; ponadto takie urządzenia nie są ograniczone w ruchu, ponieważ nie wymagają połączenia sieciowego podczas pracy. Natomiast czas pracy autonomicznej w kosiarkach akumulatorowych rzadko przekracza pół godziny, akumulator dużo waży i ładuje się dość długo, a moc takich urządzeń jest nawet mniejsza niż sieciowych (choć są dużo droższe).

— Benzynowy. Silnik o spalaniu wewnętrznym pracujący na benzynie. Zaletami takich silników, w porównaniu z silnikami elektrycznymi, jest niezależność od podłączenia do sieci oraz duża moc, co umożliwia pracę z gęstą roślinnością. Z drugiej strony silniki benzynowe są cięższe, droższe w eksploatacji, wymagają zakupu paliwa i smarów oraz emitują spaliny do powietrza.

— Wysokoprężny (diesel). Rodzaj silnika spalinowego o spala...niu wewnętrznym. Pod względem podstawowych cech silniki wysokoprężne są niemal identyczne z opisanymi powyżej benzynowymi, jednak mają też swoje własne cechy. Z jednej strony, w takich jednostkach łatwiej jest zapewnić dużą moc i dobry moment obrotowy, dzięki czemu lepiej nadają się do „ciężkich” zadań, a olej napędowy jest tańszy niż benzyna. Z drugiej strony, same silniki wysokoprężne są droższe, cięższe i trudniejsze w eksploatacji. W związku z tym nie są one zbyt popularne wśród kosiarek, opcja ta spotykana jest głównie w riderach (patrz „Rodzaj”), gdzie duża moc jest ważniejsza niż wspomniane wady.

— Gazowy. Rzadki rodzaj silników o spalaniu wewnętrznym wykorzystujących jako paliwo mieszankę gazu propan-butan. Ich przewagą nad jednostkami benzynowymi jest oszczędne zużycie, wysoka wydajność koszenia oraz niewielka liczba szkodliwych emisji do atmosfery. Ponadto paliwo gazowe zmniejsza obciążenie silnika, co z kolei wydłuża jego żywotność. Odwrotną stroną medalu jest konieczność tankowania butli skroplonymi gazami węglowodorowymi w specjalistycznych kompleksach napełniania czy częsta wymiana nabojów gazowych.

— Bez silnika (ręczna). Kosiarki do trawy, które nie posiadają silników i wykorzystują siłę mięśni użytkownika — podczas pracy trzeba pchać urządzenie przed siebie. Zaletami takiego schematu są niski koszt (zarówno samo urządzenie, jak i jego działanie), niezależność od paliwa i energii elektrycznej oraz maksymalna przyjazność dla środowiska; wady to stosunkowo niska jakość pracy i znaczne nakłady sił fizycznych.

Szerokość koszenia zapewniana przez urządzenie, innymi słowy — szerokość pasa ziemi pielęgnowanej w jednym przejeździe. W rzeczywistości rozmiar ten odpowiada szerokości narzędzia tnącego.

Duża szerokość koszenia jest wygodna podczas pracy na dużych otwartych przestrzeniach, ponieważ pozwala na zakończenie pracy w niewielkiej liczbie przejazdów. Natomiast do trudno dostępnych miejsc lepiej nadają się stosunkowo wąskie narzędzia, które mogą trafić tam, gdzie nie przejdzie szersze urządzenie. Ponadto szerokość narzędzia bezpośrednio wpływa na wagę i cenę.

Ogólnie sensowne jest porównywanie tylko urządzeń tego samego typu ze względu na szerokość roboczą (patrz wyżej). Warto jednak w tym miejscu zaznaczyć, że podkaszarki nie różnią się tak bardzo od siebie — większość modeli wychwytuje od 25 do 45 cm (szeroki pas zapewnia się przez ruch przystawki z boku na bok). Jeśli chodzi o pozostałe typy, w najskromniejszych modelach szerokość koszenia nie przekracza 40 cm, w najcięższych i najmocniejszych może wynosić 56 – 60 cm, a nawet więcej(w traktorkach ogrodowych – do 1,5 m).

Liczba regulacji wysokości koszenia przewidzianych dla kosiarki. Im więcej takich regulacji (przy tym samym zakresie regulacji), tym dokładniej możesz dobrać wysokość koszenia. Zwróć uwagę, że w niektórych robotach (patrz „Rodzaj”) liczba ta sięga 30 lub więcej w zakresie od 30 do 60 mm; innymi słowy, wysokość można regulować z milimetrową precyzją.

Możliwość pracy kosiarki w trybie mulczowania.

Mulczowanie to siekanie i automatyczne rozrzucanie skoszonej trawy na obszarze. Jest to jeden z najwygodniejszych, a zarazem praktycznych sposobów użytkowania roślinności. Tak więc nie trzeba jej zbierać, a uzyskana ściółka spełnia szereg przydatnych funkcji: nawozi glebę, zmniejsza jej ogrzewanie i parowanie wilgoci w czasie upałów, a także utrzymuje luźną górną warstwę.

Zwróć uwagę, że niektóre kosiarki pozwalają na użycie oddzielnie zakupionej przystawki do mulczowania. Jednak takie modele nie znajdują się w tej kategorii: mulczowanie w naszym katalogu jest wskazywane tylko dla modeli obsługujących tę funkcję po wyjęciu z pudełka.

Kierunek wyrzutu trawy skoszonej przez kosiarkę.

Główne opcje kierunku wyrzutu to tylny lub boczny; istnieją również modele, w których można wybrać kierunek. Jednocześnie zauważamy, że w klasycznych kosiarkach wyrzut tylny jest prawie zawsze przeprowadzany do kosza (do tego stopnia, że po wyjęciu kosza otwór jest automatycznie zakrywany pokrywką), natomiast wyrzut boczny może nie zakładać użycia kosza — jest to wygodne na przykład podczas mulczowania (patrz wyżej).

Zwróć też uwagę, że ridery (patrz „Rodzaj”) mają swoją specyfikę: w maszynach z wyrzutem tylnym, po wyjęciu kosza, konieczne jest zainstalowanie specjalnej wtyczki, a wtedy skoszona trawa po prostu pozostanie pod osłoną. W niektórych traktorkach ogrodowych początkowo przewidziana jest podobna metoda pracy (bez kosza); jest również uważana za wyrzut tylny, chociaż trawa nie trafia do tyłu, ale w dół.

Pojemność kosza na skoszoną trawę dostarczanego w zestawie z kosiarką. Producenci wybierają tę pojemność w zależności od mocy, wydajności i ogólnego poziomu urządzenia, jednak podobne modele mogą różnić się tym wskaźnikiem. W takich przypadkach należy pamiętać, że napełnianie większego kosza zajmuje więcej czasu i trzeba go rzadziej rozładowywać, jednak waży więcej i zajmuje więcej miejsca (nawet gdy jest pusty). Przeważnie różnica w pojemności kosza wynosi 5 litrów i są kosiarki o pojemności 35, 40, 45, 50, 55, 60, 65, 70 i więcej litrów.

Wskaźnik wskazujący stopień zapełnienia kosza. Konstrukcja i możliwości takiego wskaźnika mogą być różne: na przykład w niektórych modelach daje tylko sygnał przepełnienia, w innych — pozwala w dowolnym momencie określić ilość trawy w koszu. Jednak w każdym przypadku funkcja ta zapewnia dodatkową wygodę: pozwala ocenić pełność bez zdejmowania kosza i bez przerywania pracy.

— Samojezdna. W samojezdnych kosiarkach silnik obraca nie tylko część tnącą, ale także koła kosiarki; dzięki temu użytkownik nie musi popychać jej przed sobą – wystarczy tylko ustawić i kontrolować kierunek ruchu. Jest to wygodne, ale takie modele są droższe niż modele bez własnego napędu. Wynika to nie tylko ze złożoności konstrukcji, ale także z faktu, że tego typu urządzenia wymagają mocniejszych silników – w końcu moc trzeba podzielić między osprzętem tnącym a układem jezdznym. Z tego samego powodu urządzenie z własnym napędem będzie mniej wydajne i skuteczne niż odpowiednik bez własnego napędu o tej samej mocy. Jednak niektóre typy kosiarek z definicji są samojezdne – w szczególności są to ciężkie modele profesjonalne, które trudno byłoby pchać rękami, a także ridery (traktorki ogrodowe)(patrz "Rodzaj").

— Regulacja wysokości uchwytu. Możliwość regulacji wysokości uchwytu kosiarki, co pozwala optymalnie dopasować urządzenie do wzrostu użytkownika. Funkcja ta jest szczególnie przydatna dla osób niskich lub odwrotnie wysokich – domyślnie uchwyty kosiarek są wykonane dla osób średniego wzrostu, a bez regulacji wysokości praca z urządzeniem byłaby niewygodna.

— Koła skrętne. Obecność w kosiarce do trawy specjalnych, tzw. samonastawnych kół (podobnych do stosowanych np. w wózkach sklepowych). Koła te skręcają automatyczn...ie w kierunku jazdy urządzenia, co znacznie zmniejsza promień skrętu kosiarki i zwiększa jej zwrotność. Jednocześnie należy zauważyć, że ta konstrukcja jest zwykle stosowana tylko do kół przednich, podczas gdy tylne pozostają sztywno przymocowane do osi. Więc nadal nie da się przesuwać takiej konstrukcji na boki.

— Dysza do mycia. Obecność w kosiarce dyszy (złączki) do podłączenia węża ogrodowego; zwykle ta dysza znajduje się na osłonie i jest przeznaczona do standardowego złącza używanego w wężach. Jak sama nazwa wskazuje, funkcja ta pozwala umyć osłonę i nóż urządzenia, usuwając z nich resztki trawy i inne zabrudzenia: w tym celu wystarczy podłączyć wąż, włączyć przystawkę roboczą i dozować wodę. Jest to o wiele wygodniejsze niż zdejmowanie osłony i noża do ręcznego umycia — zwłaszcza jeśli chodzi o ciężką profesjonalną kosiarkę lub rider (patrz "Rodzaj").

— Uchwyt na kubek. Obecność uchwytu na kubek w konstrukcji kosiarki — specjalistycznego stojaka na szklanki i stosunkowo małe butelki. Taki stojak ma zwykle charakterystyczne wgłębienie, w którym montowany jest pojemnik z piciem dla operatora. Często uchwyty na kubki są podwójne, są one umieszczane na osobnym panelu między rurkami rękojeści urządzenia. Uchwyty na kubki spotykane są w tradycyjnych kosiarkach i mini-riderach (traktorkach).

Rodzaj napędu zapewniony w kosiarce samojezdnej (patrz „Osobliwości”). Ten szczegół jest wskazywany w zależności od tego, które koła są napędzane od silnika.

— Tylny. Klasyczny wariant napędu stosowany w zdecydowanej większości urządzeń samojezdnych. Ta popularność wynika z wielu zalet. Po pierwsze, tylne koła znajdują się za elementem tnącym, a podczas jazdy toczą się po już skoszonej trawie. Po drugie, w klasycznych kosiarkach większość ciężaru przenoszą tylne koła; jeśli podczas pracy z tyłu maszyny jest zainstalowany kosz, środek ciężkości przesuwa się jeszcze bardziej do tyłu. Co prawda, uważa się, że takie urządzenia są mniej zwrotne niż z napęd przednim, jednak w większości przypadków ten szczegół nie jest decydujący, ponadto w konstrukcji często przewidziano różne sztuczki ułatwiające skręcanie.

— Przedni. Uważa się, że napęd na przednie koła zapewnia kosiarce najlepszą zwrotność. Traktorki ogrodowe o tej konstrukcji są również mniej podatne na utykanie w strumieniach, kałużach i innych podobnych miejscach: urządzenie z napędem przednim może bezwładnie prześlizgiwać się przez trudny obszar, tak że przednie koła zaczepiają się o twardy grunt, podczas gdy urządzenie z napędem tylnym częściej „utyka” kołami napędowymi w lepkiej glebie. Z drugiej strony, generalnie ta opcja jest mniej odpowiednia dla kosiarek niż napęd na tylne koła — przede wszystkim dlatego, że koła napędowe muszą poruszać się po nieskoszonej trawie (jedynym wyjątkiem są niektó...re ridery, w których element tnący jest zamontowany przed maszyną). Ponadto środek ciężkości urządzenia musi być przesunięty do przodu, aby zapewnić pewny chwyt na podłożu. Jest to szczególnie trudne, gdy do zbierania trawy używany jest kosz montowany z tyłu: gdy kosz się zapełnia, ciężar przesuwa się z przedniej osi na tylną, co w niektórych przypadkach może prowadzić do utraty przyczepności. W konsekwencji napęd na przednie koła jest niezwykle rzadki — głównie w modelach bez kosza i/lub z silnikiem wyraźnie przesuniętym do przodu w celu prawidłowego rozłożenia masy.

— Na wszystkie koła. W tym przypadku chodzi o napęd na wszystkie 4 koła jednocześnie. Jego główną zaletą są doskonałe możliwości przejazdu: urządzenie „czepia się ziemi” wszystkimi czterema kołami, a prawdopodobieństwo, że wszystkie utkną naraz, jest bardzo niskie. Ponadto w konstrukcji mogą się przewidywać specyficzne cechy, które dodatkowo zwiększają zdolność do jazdy w terenie — na przykład blokada mechanizmu różnicowego. Z drugiej strony napęd na cztery koła jest drogi zarówno sam w sobie (ze względu na złożoność konstrukcji), jak i w eksploatacji (ze względu na duże zużycie paliwa). Jedynymi wyjątkami są małe elektryczne roboty koszące (patrz „Rodzaj”), ale produkuje się ich stosunkowo niewiele — większość modeli 4x4 ma silniki benzynowe i są obsługiwane ręcznie. W związku z tym warto zwracać uwagę na tę opcję tylko wtedy, gdy musisz pracować na dużym obszarze o trudnym terenie, z którym maszyna z „jednym napędem” nie będzie w stanie normalnie sobie poradzić. Natomiast kupowanie modelu z napędem na wszystkie koła do pielęgnacji płaskiego trawnika przed prywatnym domem jest mało uzasadnione.