Porównanie Samsung HW-Q80R vs Samsung HW-N850

Całkowita moc znamionowa głośników projektora dźwięku (w tym subwoofera, jeśli jest dostępny).

Parametr ten jest często używany do oszacowania ogólnej głośności dźwięku urządzenia, ale nie jest to do końca prawda. Chodzi o to, że rzeczywista głośność dźwięku zależy głównie od mocy głównych głośników projektora dźwięku, a całkowita moc to suma tej mocy i mocy subwoofera. W związku z tym modele o tej samej mocy znamionowej mogą znacznie różnić się głośnością rzeczywistą: na przykład zestaw 150-watowego soundbara z 50-watowym subwooferem będzie głośniejszy niż połączenie 100-watowego projektora z subwooferem o tej samej mocy, chociaż w obu przypadkach moc będzie równa 200 W.

Podsumowując, można powiedzieć, że ocenić głośność na podstawie mocy znamionowej można tylko wtedy, gdy projektor dźwięku nie jest wyposażony w subwoofer – w takich modelach moc znamionowa jest równa mocy głośników głównych. W innych przypadkach należy skoncentrować się na mocy soundbara i mocy subwoofera bezpośrednio podanej w specyfikacji (patrz poniżej dla obu).

Impedancja to opór projektora na prąd przemienny, a raczej na analogowe wejście audio z zewnętrznego wzmacniacza mocy. Właściwie parametr ten ma praktyczne znaczenie właśnie wtedy, gdy urządzenie ma być używane z zewnętrznym wzmacniaczem. Idealnie impedancja projektora powinna odpowiadać oporowi, na jaki jest zaprojektowany wzmacniacz - w przeciwnym razie albo głośność może się zmniejszyć (jeśli impedancja jest zbyt wysoka), albo pojawi się zniekształcenie, przeciążenie, a nawet uszkodzenie głośników (jeśli zbyt niska).

Uważa się również, że wyższa impedancja zmniejsza prawdopodobieństwo zakłóceń. Jednak współczesne głośniki (w tym projektory dźwięku) mają standardowe impedancje 4, 6 lub 8 omów - różnica ta nie jest tak duża, by różnice w jakości dźwięku były w jakikolwiek sposób odczuwalne.

Moc całkowita subwoofera uwzględniona w konstrukcji lub zestawie dostawy projektora dźwięku.

Im wyższa moc, tym głośniej może zabrzmieć subwoofer, tym bardziej nasycony bas może on zapewnić. Jednak wraz ze wzrostem mocy nieuchronnie rosną wymiary i koszt głośnika. Dlatego zbyt potężny subwoofer jest tak samo niepożądany, jak zbyt słaby. Szczegółowe zalecenia dotyczące doboru mocy do wielkości i charakterystyki akustycznej danego pomieszczenia można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Średnica głośnika w subwooferze używanym przez projektor dźwięku.

Uważa się, że im większy głośnik, tym głośniejszy subwoofer oraz głębszy i bardziej nasycony dźwięk, który może on zapewnić. Modele o rozmiarze do 200 mm należą do poziomu podstawowego; jest to rozmiar, który zwykle mają wbudowane subwoofery (patrz wyżej). Jednak wolnostojące kolumny niskotonowe mogą korzystać z większych głośników, do 254 mm (10 cala).

— AirPlay. Technologia bezprzewodowa do podłączenia zewnętrznego źródła sygnału do projektora. Opracowana przez firmę Apple, służy przede wszystkim do łączenia się z urządzeniami Apple (na przykład tabletami iPad lub laptopami MacBook), chociaż jest używana również przez innych producentów. AirPlay umożliwia przesyłanie nie tylko dźwięku, ale także informacji tekstowych i graficznych, a nawet wideo, co może być przydatne przy podłączeniu projektora do telewizora. Ta technologia z definicji oznacza obsługę Wi-Fi (patrz poniżej), ponieważ opiera się na tym interfejsie.

— AirPlay 2. Druga generacja powyższej technologii AirPlay, wprowadzona w 2018 roku. Wśród głównych innowacji tej wersji jest obsługa formatu „multiroom”, czyli jednoczesnego nadawania kilku sygnałów audio do różnych kompatybilnych urządzeń zainstalowanych w różnych miejscach. W ten sposób można na przykład włączyć transmisję online programu informacyjnego w salonie, relaksującą muzykę w sypialni itp. Ponadto AirPlay 2 otrzymała szereg innych ulepszeń - ulepszone buforowanie, możliwość strumieniowania transmisji do głośników stereo i obsługę sterowania głosem przez Siri.

— Chromecasta. Oryginalna nazwa to Google Cast. Technologia przesyłania treści na urządzenia zewnętrzne opracowana przez Google. Umożliwia transmisję sygnału audio z komputera stacjonarnego lub urządzenia mobilnego do soundb...ara, transmisja odbywa się standardowo przez Wi-Fi, natomiast odbiornik i źródło sygnału muszą znajdować się w tej samej sieci Wi-Fi (z wyjątkiem odtwarzaczy multimedialnych Chromecast). Zwróć uwagę, że w źródłach sygnału (smartfonach, tabletach, komputerach itp.) Chromecast jest realizowany na poziomie poszczególnych aplikacji. Na przykład w momencie tworzenia funkcja ta była dostępna w szczególności w aplikacjach YouTube i Netflix na Androida i iOS, a także w internetowych wersjach tych aplikacji na Chrome. Dzięki temu formatowi technologia ta jest obecnie niezwykle rozpowszechniona, a możliwość podłączenia tego lub innego gadżetu do systemu audio za pomocą Chromecasta jest zwykle ograniczona możliwością zainstalowania odpowiednich aplikacji na tym gadżecie.

— Wi-Fi. Technologia bezprzewodowa z wieloma zastosowaniami. Jednym z nich jest podłączenie do sieci komputerowej; w projektorach dźwięku służy głównie do pracy z lokalnymi zasobami (patrz DLNA poniżej) lub technologią AirPlay (patrz powyżej), a także do sterowania projektorem przez sieć. Inną opcją jest bezpośrednie połączenie z innymi urządzeniami. Możliwości takiego połączenia w różnych modelach również mogą być różne; jedną z najpopularniejszych opcji jest zdalne sterowanie projektorem ze smartfona, tabletu itp.

— Bluetooth. Technologia bezprzewodowa zaprojektowana do bezpośredniego łączenia ze sobą różnych urządzeń elektronicznych. W projektorach dźwięku służy przede wszystkim do bezprzewodowego nadawania sygnału audio z innego urządzenia Bluetooth, takiego jak smartfon lub laptop. Mogą jednak istnieć inne opcje - na przykład podłączenie słuchawek bezprzewodowych do samego projektora lub pilota z tego samego smartfona. Należy tutaj zauważyć, że jakość dźwięku przesyłanego przez Bluetooth jest nieco niższa niż w przypadku połączenia przewodowego; jest to jednak rekompensowane wygodą, a niektóre modele projektorów dźwięku mogą mieć nawet system „odzyskiwania dźwięku”.

— Chip NFC. NFC to technologia komunikacji bezprzewodowej na niewielkie odległości, do 10 cm, w projektorach dźwięku wykorzystywana głównie jako pomocnicza, ułatwiająca połączenie przez Wi-Fi lub Bluetooth. Wygląda to tak: zamiast ręcznie zagłębiać się w ustawienia, wystarczy zbliżyć podłączone urządzenie zgodne z NFC do chipa projektora i potwierdzić połączenie.

— Radio FM. Obecność wbudowanego tunera FM w projektorze. Funkcja ta faktycznie zamienia urządzenie w pełnowartościowy odbiornik radiowy, pozwalający odbierać audycje w paśmie FM (w którym nadaje większość muzycznych stacji radiowych). Należy pamiętać, że niektóre modele z tunerem mogą również obsługiwać inne pasma – na przykład AM lub cyfrowe DAB.

— LAN. Standardowe złącze do przewodowego połączenia z siecią komputerową, znane również jako Ethernet lub RJ-45. Podobnie jak Wi-Fi (patrz wyżej), w projektorach dźwięku służy przede wszystkim do pracy w sieci lokalnej; jednak możliwości sieci LAN mogą obejmować zarówno odtwarzanie zawartości sieciowej przez DLNA (patrz poniżej), jak i sterowanie ustawieniami projektora przez sieć z komputera. Połączenie przewodowe nie jest tak wygodne jak Wi-Fi ze względu na konieczność układania kabla, ale jest bardziej niezawodne i może się przydać, gdy jest „zajęte powietrze” (mnóstwo urządzeń Wi-Fi w pobliżu).

— DLNA. Technologia służąca do połączenia różnych urządzeń elektronicznych w jedną sieć cyfrową z możliwością bezpośredniej wymiany treści. Urządzenia, dla których deklarowane jest wsparcie dla tego standardu mogą skutecznie komunikować się niezależnie od producenta. A sama sieć działa w oparciu o konwencjonalną lokalną sieć komputerową, połączenie z nią odbywa się za pośrednictwem sieci LAN lub Wi-Fi (patrz wyżej). W projektorach dźwięku DLNA można wykorzystać na przykład do odtwarzania muzyki z dysku twardego komputera.

— RS-232. Interfejs serwisowy służący do podłączenia projektora dźwięku do komputera i sterowania ustawieniami dźwięku z komputera osobistego za pomocą specjalnego programu. W niektórych modelach można go również użyć do aktualizacji oprogramowania układowego.

— Połączenie z iPodem. Specjalny interfejs do podłączenia odtwarzaczy Apple iPod. Najczęściej oparty na konwencjonalnym złączu USB, do którego odtwarzacz podłączany jest za pomocą przejściówki; może jednak wyglądać jak stacja dokująca - podstawka z autorskim złączem, w którym bezpośrednio umieszcza się gadżet. W każdym razie podłączenie w ten sposób zapewnia nie tylko odtwarzanie muzyki z odtwarzacza, ale także inne możliwości – na przykład przełączanie utworów z pilota projektora, ładowanie baterii itp.

— Bezprzewodowe połączenie z telewizorem. Możliwość bezprzewodowego podłączenia projektora dźwięku do telewizora. Zaleta tej funkcji jest oczywista: eliminuje kłopoty z dodatkowymi kablami. Jednak połączenie bezprzewodowe jest zwykle oparte na określonej markowej technologii (LG Sound Sync, TV SoundConnect itp.) i do działania wymaga telewizora obsługującego tę technologię. Ogranicza to korzystanie z tej funkcji. Ponadto takie połączenie jest bardziej podatne na zakłócenia niż przewodowe, a projektory „bezprzewodowe” są droższe od przewodowych. Dlatego warto szukać konkretnie modelu z taką funkcją, jeśli posiadasz telewizor z obsługą technologii bezprzewodowych, a jednocześnie brak zbędnych przewodów jest zasadniczy.

Dekoder można ogólnie określić jako standard, w którym nagrywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku urządzenie musi obsługiwać odpowiedni dekoder. Pierwszymi jaskółkami dekodowania wielokanałowego były Dolby Digital i DTS, stopniowo ulepszane i uzupełniane o nowe funkcje. Ostatnie w 2020 roku to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

— Dolby Atmos. Dekoder, który wykorzystuje nie sztywny podział dźwięku na kanały, ale przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być używany z prawie dowolną liczbą kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanałami tak, aby każdy obiekt audio był słyszalny jak najbliżej zamierzonego miejsca. W przypadku Dolby Atmos głośniki sufitowe (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za wysoce pożądane. Jednak w ostateczności można się bez nich obejść.

— DTS X. Analog do Dolby Atmos opisanego powyżej, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informacje o tym, gdzie (zgodnie z intencją reżysera) powinien znajdować się słyszalny przez użytkownika obiekt i w jaki sposób powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza te informacje i określa, jak dokładnie dźwięk ma być rozłożony na dostępne kanały w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przywiązany do określonej liczby kanałów dźw...iękowych – może ich być tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Zwróć też uwagę, że ten dekoder umożliwia oddzielną regulację głośności okien dialogowych. Osobnym wariantem DTS X jest dekoder DTS Virtual:X, który zapewnia dźwięk przestrzenny bez konieczności stosowania dodatkowych głośników skierowanych do góry w soundbarze. Aby osiągnąć pożądany efekt, DTS Virtual:X może posługiwać się tylko na dwoma kanałami i oddzielnym subwooferem. br>
— IMAX Enhanced. Certyfikat i IMAX Enhanced jest przyznawany urządzeniom, które spełniają wymagania jakości dźwięku firmy IMAX Corporation. W połączeniu z technologią audio DTS zapewnia ona autorską jakość dźwięku jak w kinie IMAX. Najbardziej dokładne odtwarzanie takiego dźwięku jest możliwe w urządzeniach z dużą liczbą kanałów (5.1 lub więcej). Należy pamiętać, że aby uzyskać w pełni wciągające wrażenia, certyfikacja IMAX Enhanced musi obejmować także urządzeń wideo do odtwarzania treści (telewizor, projektor itp.).

Wersja interfejsu HDMI obsługiwana przez soundbar.

Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat samego interfejsu, patrz powyżej („Wejście HDMI”, „Wyjście HDMI”), a jego wersje różnią się przede wszystkim przepustowością. Oto opcje, które są używane w naszych czasach:

— v 1.4. Najwcześniejsza z rozpowszechnionych wersji, która jednak ma całkiem przyzwoite możliwości: w szczególności obsługuje wideo 4096x2160 przy 24 kl./s, a w Full HD częstotliwość odświeżania może osiągnąć 120 kl./s, co już pozwala na pracę z 3D. Posiada dwie modyfikacje - v.1.4a i v.1.4b - które różnią się od oryginału głównie nieco rozszerzonymi możliwościami pracy z trójwymiarową zawartością.

— v 2.0. Wersja wprowadzona w 2013 roku. Zwiększona przepustowość umożliwia obsługę wideo 4K z szybkością klatek do 60 kl./s, a także do 32 kanałów audio i do 4 strumieni audio jednocześnie. Ta wersja ma również dwa rozszerzenia: w aktualizacji v.2.0a dodano obsługę HDR, w v.2.0b funkcja ta została ulepszona i rozszerzona.

— v 2.1. Aktualizacja standardu HDMI wydana w 2017 roku. Wśród głównych innowacji - dodano obsługę wideo 8K i 10K z prędkością do 120 kl./s, ulepszono możliwości pracy z HDR. Warto jednak wziąć pod uwagę, że wszystkie te funkcje są dostępne tylko przy użyciu specjalnych kabli HDMI Ultra High Speed.

Obecność własnego wyświetlacza w konstrukcji soundbara.

Jako wyświetlacze z reguły stosuje się małe ekrany z najprostszymi matrycami LCD. Taki ekran może wyświetlać różne informacje serwisowe: poziom głośności, tryb pracy, aktywne wejścia i wyjścia, ustawienia korektora itp. Dzięki temu sterowanie jest łatwiejsze i bardziej intuicyjne.

Możliwości sterowania soundbarem, oprócz standardowego przycisku z obudowy urządzenia, obejmują również sterowanie z pilota, pilota do telewizora, do którego podłączone są głośniki, poprzez aplikację ze smartfona lub tabletu oraz w niektórych przypadkach za pomocą asystenta głosowego. Bardziej szczegółowo o każdym z nich:

- Pilot. Obecność w zestawie klasycznego pilota na czujnikach podczerwieni, podobnie jak te stosowane w telewizorach. Może zawierać znacznie więcej funkcji ustawień niż elementy sterujące na obudowie urządzenia i naturalnie pozwala uprościć kontrolę nad soundbarem.

- Pilot do telewizora (HDMI-CEC). Podłączenie soundbara przez port HDMI umożliwia sterowanie nim za pomocą pilota do telewizora za pośrednictwem protokołu HDMI-CEC. Takie rozwiązanie zmniejszy liczbę pilotów w pomieszczeniu i ułatwi ich ustawienia. Funkcjonalność pilota „nienatywnego” może być jednak ograniczona. W takim przypadku kompatybilność telewizora i soundbara można osiągnąć przy użyciu innych protokołów (niekoniecznie HDMI-CEC).

- Sterowanie ze smartfona. Możliwość sterowania soundbarem poprzez aplikację. Ułatwia to „odnalezienie” pilota, bo telefon jest zawsze pod ręką. Aplikacja posiada również rozbudowane opcje ustawień i takie sterowanie z dużym prawdopodobieństwem może być obsługiwane przez telewizor, co pozwala na wyk...onywanie absolutnie dowolnych poleceń ze smartfona dla komfortowego spędzania czasu przed telewizorem.

- Asystent głosowy. Nie chodzi tu o asystenta wbudowanego w sam soundbar, ale o kompatybilność z urządzeniami zewnętrznymi, które mają tę funkcję (np. ze smartfonem lub tabletem). Ale nawet ta kompatybilność pozwala na wydawanie poleceń do projektora głosowego - jest to często wygodniejsze niż bardziej tradycyjne metody sterowania. Konkretny zestaw obsługiwanych poleceń i języków może się różnić w zależności od asystenta głosowego i jego konkretnej wersji. Do najpopularniejszych dziś należą Google Assistant, Apple Siri, Amazon Alexa.