Porównanie Xiaomi Mi TV Soundbar vs LG SJ2

Format dźwięku odtwarzanego przez projektor dźwięku to w rzeczywistości największa liczba pojedynczych kanałów dźwiękowych obsługiwanych przez urządzenie. Zauważ, że w tym przypadku mówimy o liczbie rzeczywistych kanałów, to znaczy kanałów, dla których przydzielony jest co najmniej jeden głośnik; modele z obsługą wirtualnego dźwięku przestrzennego są w stanie dać słuchaczowi wrażenie większej liczby kanałów niż w rzeczywistości (więcej szczegółów poniżej).

Format dźwięku jest określa się dwiema lub trzema liczbami oddzielonymi kropką. Pierwsza cyfra wskazuje liczbę głównych kanałów, druga - liczbę subwooferów, trzecia - liczbę górnych głośników. Na przykład format 2.1 odpowiada dźwiękowi stereofonicznemu (2.0) uzupełnionego o subwoofer. Natomiast umowny format 3.1.2 obejmuje lewy, prawy i środkowy kanał, subwoofer, lewy i prawy głośniki górne.

Projektory dźwięku obsługujące bardziej zaawansowane formaty audio niż 3.1 są w naszym katalogu określane jako wielokanałowe. Klasycznym formatem wielokanałowego dźwięku jest 5.1, ale są też inne opcje. W każdym razie duża liczba rzeczywistych kanałów przyczynia się do niezawodności odtwarzanego dźwięku i upraszcza konfigurację w porównaniu z wirtualnymi systemami dźwięku przestrzennego, jest jednak droższa.

Obecnie największą popularnością cieszą się następujące formaty...audio: 2.0, 2.1 , 3.0, 3.1, 4.1, 5.1, 5.1.2, 7.1.

Całkowita moc znamionowa głośników projektora dźwięku (w tym subwoofera, jeśli jest dostępny).

Parametr ten jest często używany do oszacowania ogólnej głośności dźwięku urządzenia, ale nie jest to do końca prawda. Chodzi o to, że rzeczywista głośność dźwięku zależy głównie od mocy głównych głośników projektora dźwięku, a całkowita moc to suma tej mocy i mocy subwoofera. W związku z tym modele o tej samej mocy znamionowej mogą znacznie różnić się głośnością rzeczywistą: na przykład zestaw 150-watowego soundbara z 50-watowym subwooferem będzie głośniejszy niż połączenie 100-watowego projektora z subwooferem o tej samej mocy, chociaż w obu przypadkach moc będzie równa 200 W.

Podsumowując, można powiedzieć, że ocenić głośność na podstawie mocy znamionowej można tylko wtedy, gdy projektor dźwięku nie jest wyposażony w subwoofer – w takich modelach moc znamionowa jest równa mocy głośników głównych. W innych przypadkach należy skoncentrować się na mocy soundbara i mocy subwoofera bezpośrednio podanej w specyfikacji (patrz poniżej dla obu).

Moc znamionowa głośników montowanych bezpośrednio w soundbarze, z wyłączeniem subwoofera (w modelach z wbudowanym subwooferem brana jest więc pod uwagę tylko moc głośników głównych).

Wskaźnik ten bezpośrednio określa ogólną głośność dźwięku projektora, to na nim, a nie na całkowitej mocy znamionowej (patrz powyżej) należy się skupić podczas oceny głośności. Warto wybierać według tego parametru, biorąc pod uwagę specyfikę pomieszczenia, w którym ma być zainstalowany projektor: im większe pomieszczenie i im większa odległość od widza, tym wyższa musi być moc, w przeciwnym razie soundbar nie będzie w stanie skutecznie nagłośnić sceny. Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej mocy w różnych sytuacjach można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Zakres częstotliwości dźwięku obsługiwany przez głośniki projektora.

Oceniając parametr ten warto pamiętać, że zakres słyszalności ludzkiego ucha jest rzędu 16 – 22 000 Hz (i zawęża się z wiekiem). Jeśli zakres częstotliwości projektora jest węższy, może to prowadzić do „obcinania” niskich lub wysokich częstotliwości (jednak przy niewielkiej redukcji efekt ten jest prawie niezauważalny). Istnieją modele o znacznie szerszym limicie częstotliwości – jest to jednak swego rodzaju „skutek uboczny” wysokiej jakości głośników i nie ma żadnej wartości poza reklamą.

Zwróć też uwagę, że szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku - wiele zależy od innych parametrów projektora.

Impedancja to opór projektora na prąd przemienny, a raczej na analogowe wejście audio z zewnętrznego wzmacniacza mocy. Właściwie parametr ten ma praktyczne znaczenie właśnie wtedy, gdy urządzenie ma być używane z zewnętrznym wzmacniaczem. Idealnie impedancja projektora powinna odpowiadać oporowi, na jaki jest zaprojektowany wzmacniacz - w przeciwnym razie albo głośność może się zmniejszyć (jeśli impedancja jest zbyt wysoka), albo pojawi się zniekształcenie, przeciążenie, a nawet uszkodzenie głośników (jeśli zbyt niska).

Uważa się również, że wyższa impedancja zmniejsza prawdopodobieństwo zakłóceń. Jednak współczesne głośniki (w tym projektory dźwięku) mają standardowe impedancje 4, 6 lub 8 omów - różnica ta nie jest tak duża, by różnice w jakości dźwięku były w jakikolwiek sposób odczuwalne.

Obecność bezprzewodowego subwoofera w konstrukcji projektora dźwięku.

Każdy subwoofer wzmacnia brzmienie niskich częstotliwości, zapewniając bogaty bas. Zaletą bezprzewodowego subwoofera jest możliwość zamontowania go niemal w dowolnym miejscu pomieszczenia bez konieczności układania przewodów – ułatwia to dostosowanie dźwięku do konkretnych warunków. Ponadto takie subwoofery mogą mieć dość solidny rozmiar głośnika - 200 mm lub więcej (więcej szczegółów poniżej). Należy jednak pamiętać, że głośniki bezprzewodowe wymagają własnego źródła zasilania i znacząco wpływają na koszt projektora.

Moc całkowita subwoofera uwzględniona w konstrukcji lub zestawie dostawy projektora dźwięku.

Im wyższa moc, tym głośniej może zabrzmieć subwoofer, tym bardziej nasycony bas może on zapewnić. Jednak wraz ze wzrostem mocy nieuchronnie rosną wymiary i koszt głośnika. Dlatego zbyt potężny subwoofer jest tak samo niepożądany, jak zbyt słaby. Szczegółowe zalecenia dotyczące doboru mocy do wielkości i charakterystyki akustycznej danego pomieszczenia można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Dekoder można ogólnie określić jako standard, w którym nagrywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku urządzenie musi obsługiwać odpowiedni dekoder. Pierwszymi jaskółkami dekodowania wielokanałowego były Dolby Digital i DTS, stopniowo ulepszane i uzupełniane o nowe funkcje. Ostatnie w 2020 roku to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

— Dolby Atmos. Dekoder, który wykorzystuje nie sztywny podział dźwięku na kanały, ale przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być używany z prawie dowolną liczbą kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanałami tak, aby każdy obiekt audio był słyszalny jak najbliżej zamierzonego miejsca. W przypadku Dolby Atmos głośniki sufitowe (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za wysoce pożądane. Jednak w ostateczności można się bez nich obejść.

— DTS X. Analog do Dolby Atmos opisanego powyżej, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informacje o tym, gdzie (zgodnie z intencją reżysera) powinien znajdować się słyszalny przez użytkownika obiekt i w jaki sposób powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza te informacje i określa, jak dokładnie dźwięk ma być rozłożony na dostępne kanały w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przywiązany do określonej liczby kanałów dźw...iękowych – może ich być tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Zwróć też uwagę, że ten dekoder umożliwia oddzielną regulację głośności okien dialogowych. Osobnym wariantem DTS X jest dekoder DTS Virtual:X, który zapewnia dźwięk przestrzenny bez konieczności stosowania dodatkowych głośników skierowanych do góry w soundbarze. Aby osiągnąć pożądany efekt, DTS Virtual:X może posługiwać się tylko na dwoma kanałami i oddzielnym subwooferem. br>
— IMAX Enhanced. Certyfikat i IMAX Enhanced jest przyznawany urządzeniom, które spełniają wymagania jakości dźwięku firmy IMAX Corporation. W połączeniu z technologią audio DTS zapewnia ona autorską jakość dźwięku jak w kinie IMAX. Najbardziej dokładne odtwarzanie takiego dźwięku jest możliwe w urządzeniach z dużą liczbą kanałów (5.1 lub więcej). Należy pamiętać, że aby uzyskać w pełni wciągające wrażenia, certyfikacja IMAX Enhanced musi obejmować także urządzeń wideo do odtwarzania treści (telewizor, projektor itp.).

— USB A. W tym przypadku chodzi o złącze USB, które umożliwia podłączenie zewnętrznych urządzeń pamięci masowej (pendrive'ów, dysków twardych) do projektora i bezpośrednie odtwarzanie z nich treści. Jednocześnie modele z wyjściami wideo (patrz poniżej) często mogą pełnić funkcję odtwarzacza multimedialnego, wysyłając sygnał wideo do telewizora lub innego zewnętrznego ekranu.

— mini-Jack (3,5 mm). Samo złącze 3,5 mm może być używane w różnych typach interfejsów; w tym przypadku chodzi o wejście liniowe audio z gniazdem mini-Jack. Wejście to służy głównie do podłączenia przenośnego sprzętu audio (odtwarzaczy, smartfonów) do projektora dźwięku.

— RCA. Technicznie rzecz biorąc, RCA (potocznie „cinch”) to rodzaj złącza, które można stosować w różnych interfejsach. Jednak termin „wejście RCA” zwykle odnosi się tylko do wejść liniowych do podłączenia sygnału analogowego w formacie stereo. Zauważ, że to wejście składa się z dwóch gniazd dla kabli RCA, gdyż jednym kablem można przesyłać tylko jeden kanał audio.

— Optyczne. Złącze do podłączenia cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK. Interfejs ten umożliwia wielokanałową transmisję dźwięku i jest praktycznie odporny na zakłócenia elektryczne; jego wadą jest kruchość kabla.

— Koaksjalne S/P-DIF. Złącze d...o podłączenia cyfrowego sygnału audio kablem elektrycznym z wtyczką RCA (nie mylić z opisanym powyżej liniowym RCA). Podobne do wejścia optycznego opisanego powyżej, w szczególności możliwością przesyłania dźwięku wielokanałowego przez pojedyncze złącze. Jednocześnie kabel koaksjalny, z jednej strony, nie jest tak delikatny, a z drugiej - jest wrażliwy na zakłócenia elektryczne (dlatego do takiego połączenia wskazane jest zastosowanie specjalnego przewodu ekranowanego).

— Kompozytowe. W tym przypadku chodzi nie o pełnoformatowy kompozytowy interfejs z trzema złączami, który umożliwia przesyłanie sygnałów audio i wideo, ale tylko o jedno złącze do pracy z wideo. A ponieważ projektory dźwięku nie odtwarzają obrazu, wejście kompozytowe służy do przesyłania sygnału wideo przez projektor do innego urządzenia, takiego jak telewizor. Kompozytowy interfejs wideo nie pozwala na pracę z HD i nie jest wysokiej jakości; jednak jest szeroko rozpowszechniony i może być używany nawet do pracy z przestarzałym sprzętem wideo. Zazwyczaj to wejście wykorzystuje żółtą wtyczkę RCA.

— Komponentowe. Wejście przeznaczone do odbioru analogowego sygnału wideo w celu dalszej transmisji do innego urządzenia - telewizora, projektora wideo itp. Połączenie to wykorzystuje zwykle trzy złącza RCA, z których każde zawiera własny komponent sygnału wideo (stąd nazwa). Dzięki temu interfejs komponentowy ma dobrą przepustowość i jakość obrazu, pozwala na pracę z HD i jest uważany za najbardziej zaawansowany współczesny standard analogowego wideo.

— Wejście sterowania podczerwienią. Złącze do podłaczenia zewnętrznego odbiornika pilota na podczerwień. Odpowiednio umieszczony, taki odbiornik pozwoli na korzystanie z pilota nawet w miejscach, gdzie sygnał z pilota nie może dotrzeć do głównego (wbudowanego) czujnika - np. w innym pomieszczeniu. Zwróć uwagę, że rolę odbiornika może pełnić nie tylko wyspecjalizowane urządzenie, ale także inny element systemu audio - na przykład wzmacniacz z wyjściem sterowania podczerwienią.