Porównanie Sharp HT-SB140 vs Edifier CineSound B3

Obsługa przez projektor funkcji wirtualnego dźwięku przestrzennego.

Istotą tej funkcji jest to, że dzięki specjalnym ustawieniom dźwięku i odbiciu fal dźwiękowych od ścian pomieszczenia, słuchacz słyszy więcej kanałów niż jest w rzeczywistości obecnych w projektorze (patrz „Format dźwięku”). Na przykład system 3.1 z wirtualnym dźwiękiem przestrzennym może generować dźwięk podobny do dźwięku przestrzennego 5.1. Pozwala to na osiągnięcie efektu „zanurzenia” w dźwięk bez zwiększania liczby kanałów i kosztu projektora. Natomiast wierność takiego dźwięku jest zwykle zauważalnie gorsza niż prawdziwego dźwięku przestrzennego, a ogólna jakość w dużym stopniu zależy od cech konkretnego pomieszczenia.

Należy zaznaczyć, że funkcja wirtualnego dźwięku przestrzennego jest podawana dla systemów w formacie 2.0, 2.1, 3.0, 3.1. W bardziej zaawansowanych systemach wielokanałowych istnieją dodatkowe kanały do ​​odtwarzania dźwięku przestrzennego.

Całkowita moc znamionowa głośników projektora dźwięku (w tym subwoofera, jeśli jest dostępny).

Parametr ten jest często używany do oszacowania ogólnej głośności dźwięku urządzenia, ale nie jest to do końca prawda. Chodzi o to, że rzeczywista głośność dźwięku zależy głównie od mocy głównych głośników projektora dźwięku, a całkowita moc to suma tej mocy i mocy subwoofera. W związku z tym modele o tej samej mocy znamionowej mogą znacznie różnić się głośnością rzeczywistą: na przykład zestaw 150-watowego soundbara z 50-watowym subwooferem będzie głośniejszy niż połączenie 100-watowego projektora z subwooferem o tej samej mocy, chociaż w obu przypadkach moc będzie równa 200 W.

Podsumowując, można powiedzieć, że ocenić głośność na podstawie mocy znamionowej można tylko wtedy, gdy projektor dźwięku nie jest wyposażony w subwoofer – w takich modelach moc znamionowa jest równa mocy głośników głównych. W innych przypadkach należy skoncentrować się na mocy soundbara i mocy subwoofera bezpośrednio podanej w specyfikacji (patrz poniżej dla obu).

— USB A. W tym przypadku chodzi o złącze USB, które umożliwia podłączenie zewnętrznych urządzeń pamięci masowej (pendrive'ów, dysków twardych) do projektora i bezpośrednie odtwarzanie z nich treści. Jednocześnie modele z wyjściami wideo (patrz poniżej) często mogą pełnić funkcję odtwarzacza multimedialnego, wysyłając sygnał wideo do telewizora lub innego zewnętrznego ekranu.

— mini-Jack (3,5 mm). Samo złącze 3,5 mm może być używane w różnych typach interfejsów; w tym przypadku chodzi o wejście liniowe audio z gniazdem mini-Jack. Wejście to służy głównie do podłączenia przenośnego sprzętu audio (odtwarzaczy, smartfonów) do projektora dźwięku.

— RCA. Technicznie rzecz biorąc, RCA (potocznie „cinch”) to rodzaj złącza, które można stosować w różnych interfejsach. Jednak termin „wejście RCA” zwykle odnosi się tylko do wejść liniowych do podłączenia sygnału analogowego w formacie stereo. Zauważ, że to wejście składa się z dwóch gniazd dla kabli RCA, gdyż jednym kablem można przesyłać tylko jeden kanał audio.

— Optyczne. Złącze do podłączenia cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK. Interfejs ten umożliwia wielokanałową transmisję dźwięku i jest praktycznie odporny na zakłócenia elektryczne; jego wadą jest kruchość kabla.

— Koaksjalne S/P-DIF. Złącze d...o podłączenia cyfrowego sygnału audio kablem elektrycznym z wtyczką RCA (nie mylić z opisanym powyżej liniowym RCA). Podobne do wejścia optycznego opisanego powyżej, w szczególności możliwością przesyłania dźwięku wielokanałowego przez pojedyncze złącze. Jednocześnie kabel koaksjalny, z jednej strony, nie jest tak delikatny, a z drugiej - jest wrażliwy na zakłócenia elektryczne (dlatego do takiego połączenia wskazane jest zastosowanie specjalnego przewodu ekranowanego).

— Kompozytowe. W tym przypadku chodzi nie o pełnoformatowy kompozytowy interfejs z trzema złączami, który umożliwia przesyłanie sygnałów audio i wideo, ale tylko o jedno złącze do pracy z wideo. A ponieważ projektory dźwięku nie odtwarzają obrazu, wejście kompozytowe służy do przesyłania sygnału wideo przez projektor do innego urządzenia, takiego jak telewizor. Kompozytowy interfejs wideo nie pozwala na pracę z HD i nie jest wysokiej jakości; jednak jest szeroko rozpowszechniony i może być używany nawet do pracy z przestarzałym sprzętem wideo. Zazwyczaj to wejście wykorzystuje żółtą wtyczkę RCA.

— Komponentowe. Wejście przeznaczone do odbioru analogowego sygnału wideo w celu dalszej transmisji do innego urządzenia - telewizora, projektora wideo itp. Połączenie to wykorzystuje zwykle trzy złącza RCA, z których każde zawiera własny komponent sygnału wideo (stąd nazwa). Dzięki temu interfejs komponentowy ma dobrą przepustowość i jakość obrazu, pozwala na pracę z HD i jest uważany za najbardziej zaawansowany współczesny standard analogowego wideo.

— Wejście sterowania podczerwienią. Złącze do podłaczenia zewnętrznego odbiornika pilota na podczerwień. Odpowiednio umieszczony, taki odbiornik pozwoli na korzystanie z pilota nawet w miejscach, gdzie sygnał z pilota nie może dotrzeć do głównego (wbudowanego) czujnika - np. w innym pomieszczeniu. Zwróć uwagę, że rolę odbiornika może pełnić nie tylko wyspecjalizowane urządzenie, ale także inny element systemu audio - na przykład wzmacniacz z wyjściem sterowania podczerwienią.

Liczba wejść HDMI w konstrukcji projektora dźwięku.

HDMI to najpopularniejszy współcześnie interfejs do pracy z treściami HD, umożliwia przesyłanie wideo w wysokiej rozdzielczości wraz z wielokanałowym dźwiękiem za pomocą jednego kabla. Dostępność wielu wejść umożliwia jednoczesne podłączenie kilku źródeł sygnału do projektora i wybór źródła z pilota bez konieczności ponownego podłączania przewodów.

— Do subwoofera. Dedykowane wyjście do podłączenia zewnętrznego subwoofera. Zazwyczaj jest to wyjście liniowe, które odtwarza tylko basy - eliminuje to potrzebę stosowania zewnętrznych filtrów częstotliwości. Takie złącze jest przeznaczone do podłączenia aktywnego subwoofera - pasywny będzie potrzebował własnego wzmacniacza. Zwróć uwagę, że to wyjście może być dostarczone w modelach wyposażonych we własny subwoofer (patrz wyżej) - w przypadku, gdy możliwości tego subwoofera są niewystarczające.

— RCA. Pomimo tego, że złącza RCA są używane w różnych interfejsach, termin „wyjście RCA” jest zwykle używany tylko dla wyjścia liniowego z takimi złączami. To wyjście służy do przesyłania analogowego sygnału audio do urządzenia zewnętrznego; zwykle używa formatu stereo i składa się z dwóch gniazd RCA (po jednym dla każdego kanału). W projektorach dźwięku wyjście liniowe może się przydać np. do podłączenia dodatkowych głośników.

— Kompozytowe. W tym przypadku chodzi nie o pełnoformatowy kompozytowy interfejs z trzema złączami, który umożliwia przesyłanie sygnałów audio i wideo, ale tylko o jedno złącze do pracy z wideo. To wyjście służy do podłączenia projektora dźwięku do telewizora i pracy jako odtwarzacz multimedialny. Kompozytowy interfejs wideo nie pozwala na pracę z HD i nie jest wysokiej jakości; jednak jest szeroko rozpowszechniony i może być nawet używany do pracy ze szczerze przestarzałym sprzętem wideo (na przykład telew...izorami CRT). Zazwyczaj to wejście wykorzystuje żółtą wtyczkę RCA.

— Komponentowe. Wyjście używane do przesyłania analogowych sygnałów wideo do zewnętrznego wyświetlacza. Wykorzystuje trzy kable (zwykle z wtyczkami RCA), z których każdy przesyła własny komponent sygnału wideo (stąd nazwa). Dzięki temu interfejs komponentowy ma dobrą przepustowość i jakość obrazu, pozwala na pracę z HD i jest uważany za najbardziej zaawansowany współczesny standard analogowego wideo.

— Wyjście sterowania podczerwienią. Wyjście umożliwiające używanie projektora dźwięku jako zewnętrznego odbiornika podczerwieni dla innych urządzeń (na przykład wzmacniacza lub odbiornika audio). Dzięki takiemu wyjściu projektor dźwięku może przesyłać odebrane polecenia z panelu sterowania do podłączonego sprzętu. Pozwala to na zainstalowanie urządzenia zewnętrznego w dowolnym miejscu, nawet poza zasięgiem pilota. Ponadto funkcja ta jest szczególnie przydatna w przypadku niektórych modeli półkowych (patrz „Rodzaj montażu”), które po zainstalowaniu mogą zasłaniać odbiornik podczerwieni telewizora. Co prawda, należy pamiętać, że sprzęt różnych producentów może być niekompatybilny w złączach sterujących.

Łączna liczba głośników zainstalowanych w obudowie projektora dźwięku (zewnętrzny subwoofer nie jest uwzględniony w tej liczbie).

Przy tym samym formacie dźwięku (patrz powyżej) większa liczba głośników zapewnia większą dokładność i dokładniejszą lokalizację poszczególnych źródeł dźwięku. Dotyczy to zwłaszcza modeli z funkcją wirtualnego dźwięku przestrzennego.

Średnica głośników wysokotonowych (tweeterów) zainstalowanych w projektorze dźwięku. Im większa średnica głośnika, tym wyższa może być jego moc, ale niższy zakres działania. Dlatego głośniki wysokotonowe z reguły mają niewielkie wymiary, a wymaganą moc może zapewnić ich łączna liczba (patrz wyżej).

Średnica głośników niskotonowych (lub kombinowanych głośników niskotonowych i średniotonowych w systemach dwudrożnych) zainstalowanych w projektorze dźwięku. W przypadku głośników z tego zakresu szczególnie ważny jest duży rozmiar – to właśnie stożki o dużej średnicy najlepiej sprawdzają się przy niskich częstotliwościach, zapewniając jednocześnie dobrą moc. Uważa się, że dla głowicy działającej w formacie subwoofera pożądany jest rozmiar co najmniej 200 mm. Jednak ogólny zakres głośników niskotonowych może być stosunkowo niewielki.

Całkowity pobór mocy całego systemu - zarówno samego projektora dźwięku, jak i zewnętrznego subwoofera (jeśli występuje). Zwykle wskaźnik ten jest wskazywana przez średnie pobór mocy przy maksymalnej głośności. Należy pamiętać, że przy poszczególnych skokach sygnału rzeczywisty pobór mocy może przekroczyć zadeklarowany; w niektórych przypadkach (na przykład podczas łączenia przez stabilizator napięcia) należy to wziąć pod uwagę.