Porównanie JBL EON 615 vs dB Technologies Opera 715 DX

Częstotliwość podziału zwrotnicy zapewnionej w konstrukcji zestawu głośnikowego.

Zwrotnica jest instalowana wyłącznie w modelach z kilkoma drogami (patrz „Liczba dróg”). Jest to filtr elektroniczny, który rozdziela przychodzący sygnał audio na oddzielne zakresy częstotliwości i kieruje każdy zakres do „własnego” zestawu głośników. A częstotliwość podziału zwrotnicy pokazuje, gdzie leży granica między tymi zakresami. Jeśli jest więcej niż dwie drogi, będzie kilka podobnych granic: na przykład dla zestawu czterodrożnego może być wskazane „0,15 / 0,8 / 2,8 kHz” lub „0,12 / 1 / 3,8”.

W większości przypadków parametr ten ma głównie charakter referencyjny: częstotliwości wbudowanej zwrotnicy są dopasowane do parametrów głośników zainstalowanych w zestawie głośnikowym.

Najwyższa znamionowa moc wzmacniacza, z jaką kolumny głośnikowe mogą bezpiecznie działać. Nadmierna moc sygnału wejściowego może uszkodzić głośniki, dlatego podczas podłączania upewnij się, że wzmacniacz nie przekracza możliwości kolumn. Należy zauważyć, że parametr ten może być nieco wyższy niż całkowita znamionowa moc zestawu głośnikowego (patrz poniżej), ponieważ w tym przypadku chodzi tylko o bezpieczeństwo sprzętu, a nie o braku zniekształceń w dźwięku.

Całkowita moc znamionowa wszystkich komponentów zestawu głośnikowego, innymi słowy suma mocy wszystkich głośników i kolumn. Moc znamionowa zwykle wskazuje najwyższą średnią (średniokwadratową) moc, przy której kolumny głośnikowe mogą działać przez długi czas bez przeciążeń i uszkodzeń. W takim przypadku poszczególne przepięcia mogą znacznie przekroczyć tę wartość, jednak to moc znamionowa jest głównym parametrem każdego zestawu głośnikowego.

Przede wszystkim od tego parametru zależy głośność dźwięku: im mocniejsze kolumny i głośniki, tym głośniejszy dźwięk mogą wydać wraz z odpowiednim wzmacniaczem. Ponadto w modelach pasywnych i pasywno-aktywnych od mocy zależy również kompatybilność z zewnętrznym wzmacniaczem: moc wyjściowa wzmacniacza nie powinna przekraczać mocy podłączonego do niego zestawu głośnikowego, w przeciwnym razie możliwe są przeciążenia, a nawet awarie.

Szczegółowe zalecenia dotyczące doboru zestawu głośnikowego ze względu na moc do konkretnej sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach. Jednak ogólnie wskaźnik do 100 W jest uważany za dość skromny według standardów współczesnego sprzętu audio, 100 - 200 W - za średni, 200 - 300 W jest powyżej średniejgo a najmocniejsze zestawy wytwarzają do 500 W, a nawet więcej.

Podsumowując, zauważamy jeszcze dwa niuanse. Po pierws...ze, porównując różne zestawy według tego parametru, należy również wziąć pod uwagę format dźwięku, w jakim działają. W szczególności, subwoofer, jeśli jest, może stanowić znaczną część całkowitej mocy - do połowy lub więcej. W rezultacie, na przykład, zestaw 2.1 o mocy 50 W z 20-watowym subwooferem na częstotliwościach głównych nie będzie w stanie wyciągnąć tej samej głośności, co 40-watowy zestaw 2.0: w pierwszym przypadku każdy główny kanał będzie miał tylko 15 W, w drugim - 20 W. Po drugie, w zestawach wielokanałowych całkowita moc może być rozłożona na kanały w różnych proporcjach; więc powiedzmy, że dwa zestawy 5.1 o tej samej łącznej mocy mogą znacznie różnić się balansem przodu i tyłu przy maksymalnej głośności.

Całkowite pasmo przenoszenia, które głośnik może odtworzyć. Jest wskazywane od dolnej granicy zakresu w składowej o najniższej częstotliwości do górnej granicy w składowej o najwyższej częstotliwości: na przykład w zestawie 2.1 z głównymi kolumnami o częstotliwości 100 - 22000 Hz i subwooferem o częstotliwości 20 - 150 Hz, całkowita wartość wyniesie 20 - 22000 Hz.

Im szersze pasmo przenoszenia, tym pełniejszy odtwarzany dźwięk, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że część niskich lub wysokich częstotliwości zostanie „obcięta”. Warto tutaj zaznaczyć, że ucho ludzkie odbiera częstotliwości średnio od 16 Hz do 22 kHz, a z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu zapewniać szerszego zakresu częstotliwości w zestawie głośnikowym. Niemniej jednak wiele modeli wykracza poza ten zakres, czasami dość znacząco (na przykład są głośniki o paśmie około 10 – 50 000 Hz). Te cechy są swego rodzaju „efektem ubocznym” wysokiej jakości sprzętu audio i są zazwyczaj prezentowane w celach reklamowych.

Zatem dolna granica zakresu we współczesnych głośnikach i kolumnach może znajdować się w paśmie przenoszenia do 20 Hz, jednak częściej występują wartości wyższe - 30-40 Hz, 40-50 Hz, a nawet powyżej 70 Hz. Z kolei górna granica w większości współczesnych zestawów głośnikowych mieści się w zakresie 19-22 kHz, chociaż wys...tępują odchylenia zarówno w górę (patrz wyżej), jak i w dół.

Rodzaje wejść przewidzianych w konstrukcji zestawu głośnikowego.

Zwróć uwagę, że standardowe wejścia wysokiego poziomu oparte na zaciskach używane do podłączenia pasywnych kolumn głośnikowych do wzmacniaczy mocy nie są wymienione na tej liście - ich obecność w odpowiednich typach zestawów głośnikowych jest zakładana z definicji. Pozostałe opcje mogą wyglądać następująco:

- RCA. Wejścia do pracy z analogowym sygnałem audio za pomocą złączy RCA (takie złącze można zastosować w innych interfejsach, ale mają one swoje nazwy). Z reguły stosuje się je w zestawach aktywnych i są przeznaczone do sygnału o poziomie liniowym, jednak w niektórych modelach RCA jest przeznaczone do podłączenia do wzmacniacza mocy. Generalnie interfejs ten nie wyróżnia się odpornością na zakłócenia, ale jego możliwości są w zupełności wystarczające przynajmniej dla sprzętu domowego, także tego dość zaawansowanego. Zauważ, że przy tym podłączeniu każdy kanał audio wymaga własnego złącza; dlatego gniazda RCA są zwykle ustawione parami - na lewy i prawy kanał stereo.

- mini-Jack (3,5 mm). Standardowe złącze do większości współczesnych przenośnych urządzeń audio. W kolumnach służy głównie do podłączenia takiego sprzętu – przede wszystkim odtwarzaczy kieszonkowych. Wykorzystuje analogową transmisję sygnału, natomiast odporność na zakłócenia, podobnie jak w RCA, jest niska, a jakość może być jeszcze gorsza ze wzglę...du na to, że oba kanały dźwięku stereo przesyłane są tym samym kablem.

- Jack (6,35 mm). Złącze podobne kształtem do opisanego powyżej mini-Jack, ale o większym rozmiarze; w rezultacie występuje głównie w stacjonarnym sprzęcie audio, a także w instrumentach muzycznych. Złącze Jack 6,35 mm uważane jest za bardziej wytrzymałe i niezawodne niż mini-Jack 3,5 mm, ponadto technicznie jest w stanie zapewnić tzw. połączenie zbalansowane (patrz poniżej), chociaż w praktyce rzadko jest to możliwe. W tym celu złącze to można połączyć ze złączem XLR (port combo), które umożliwia podłączenie jednego z typów wtyczek.

- Zbalansowane XLR. Złącza XLR mają trzy piny, w zależności od liczby żył w kablu. Mogą służyć do przesyłania różnego rodzaju sygnału, ale w tym przypadku zakłada się analogowe połączenie zbalansowane. Przy takim połączeniu przesyłany jest jeden kanał audio na każde złącze, a sam kabel tłumi dość dużą część zakłóceń, które występują podczas transmisji. Zapewnia to czystość przesyłanego dźwięku nawet na dość duże odległości (rzędu kilku metrów). Zbalansowane złącze XLR odnosi się do profesjonalnych interfejsów i znajduje się głównie w odpowiedniej klasie zestawów głośnikowych. Można je łączyć ze złączem Jack (6,35 mm) (port combo), co pozwala na podłączenie jednego z typów wtyczek.

- Zbalansowane cyfrowe AES/EBU. Rodzaj interfejsu XLR przeznaczony do cyfrowej transmisji sygnału. Należy również do profesjonalnych, wykorzystuje te same złącza i kable oraz tę samą zbalansowaną metodę transmisji, zapewniając tłumienie większości zakłóceń; jednak ze względu na różnice w rodzaju sygnału ma dużą przepustowość i umożliwia przesyłanie nawet wielokanałowego dźwięku przez jedno złącze.

- Optyczne. Jedna z odmian standardu S/P-DIF - wraz z opisanym poniżej koaksjalnym. W takim przypadku sygnał przesyłany jest kablem światłowodowym TOSLINK. Główną zaletą tego interfejsu jest całkowita niewrażliwość na szumy elektryczne, a jego możliwości są wystarczające nawet do pracy z dźwiękiem wielokanałowym. Wśród wad warto zwrócić uwagę na wysoką cenę kabli połączeniowych, a także konieczność ostrożnego obchodzenia się.

- Koaksjalne. Elektryczna wersja standardu S/P-DIF wykorzystująca do transmisji sygnału kabel koaksjalny ze złączem tulipanowym. Interfejsu tego nie należy mylić z opisanym powyżej analogowym RCA – pomimo identyczności złączy, standardy te zasadniczo się różnią: koaksjalny działa w formacie cyfrowym i może nawet przesyłać dźwięk wielokanałowy za pomocą jednego kabla. W porównaniu z optycznym S/P-DIF interfejs ten jest mniej odporny na zakłócenia, ale bardziej niezawodny, ponieważ kable elektryczne nie są tak delikatne.

- Speakon. Profesjonalny interfejs służący do podłączenia sygnału ze wzmacniacza mocy do zestawu głośnikowego. Jest stosowany w sprzęcie odpowiedniej klasy, w szczególności w zestawach koncertowych (patrz „Przeznaczenie”). Ze względu na cechy złączy (obecność zacisków, wysoki stopień izolacji) można go stosować nawet z najmocniejszymi wzmacniaczami.

- Port USB. Interfejs USB w zestawach głośnikowych może mieć różne przeznaczenie i wykorzystywać różne typy złączy; punkty te należy wyjaśnić osobno. Tak więc jednym z najpopularniejszych formatów korzystania z tego wejścia jest podłączenie głośników do portu USB komputera stacjonarnego lub laptopa w celu pracy jako głośniki komputerowe; modele z tą funkcją wyposażone są w złącza USB Type B o charakterystycznym kwadratowym kształcie. Takie urządzenia przydadzą się w szczególności, jeśli wyspecjalizowane wejścia audio komputera są zajęte, niesprawne lub wcale nie są zapewnione; ponadto często są wyposażone w wysokiej jakości wbudowane przetworniki cyfrowo-analogowe i pozwalają osiągnąć wyższą jakość dźwięku niż przeciętna karta dźwiękowa.
Jest też inna opcja - kolumny z wejściami USB A i wbudowanymi odtwarzaczami, zdolne do samodzielnego odtwarzania muzyki z pendrive'a lub innej pamięci zewnętrznej, a także ładowania różnych gadżetów, takich jak smartfony, przez USB.

Modele pasywne (patrz „Rodzaj”) są zwykle wyposażone w tzw. wejścia wysokopoziomowe, przeznaczone dla sygnału ze wzmacniacza mocy; jest to osobna kategoria złączy instalowanych domyślnie w takich modelach.

Obecność lub określona wersja modułu Bluetooth zainstalowanego w zestawie głośnikowym.

Najpopularniejszym sposobem wykorzystania takiego modułu jest transmisja dźwięku ze smartfonów, tabletów, laptopów i innych urządzeń Bluetooth do zestawu głośnikowego. Główna wygoda takiego połączenia jest oczywista – to brak przewodów i odpowiednia swoboda ruchu, zwłaszcza że zasięg działania Bluetooth wynosi zwykle co najmniej 10 m (pod warunkiem braku przeszkód). Należy jednak pamiętać, że bez specjalnych technologii sygnał audio podczas takiej transmisji jest mocno skompresowany, co wpływa na końcową jakość dźwięku; dlatego do uzyskania dobrej jakości wymagana jest obsługa aptX (patrz poniżej).

Ponadto Bluetooth może być również używany do innych celów; najpopularniejszą opcją takiego stosowania w zestawie głośnikowym jest zdalne sterowanie z urządzenia zewnętrznego. Jednak takie możliwości są znacznie mniej powszechne.

Jeśli chodzi o różne wersje Bluetooth, różnią się one zarówno przepustowością, jak i specjalnymi możliwościami. Oto opis różnych opcji używanych w zestawach głośnikowych.

• Bluetooth v 2.0. Najstarsza z wersji spotykanych w naszych czasach. Zapewnia tylko podstawowe możliwości i prędkości komunikacji do 2,1 Mb/s, a także jest znacznie bardziej podatna na problemy z kompatybilnością niż nowsze standardy. Dlatego tę wersję można znaleźć głównie wśród szczerze przestarzałych zestawów głośnikowych.
• Bl...uetooth v 2.1. Zaktualizowana wersja standardu 2.0, która otrzymała szereg ulepszeń związanych z kompatybilnością różnych typów urządzeń oraz bezpieczeństwem połączeń. To swego rodzaju „klasyka gatunku”, coraz więcej nowych generacji Bluetooth to w zasadzie v2.1, plus różne dodatki i ulepszenia.
• Bluetooth v 3.0. Wersja, w której do podstawowych możliwości Bluetooth 2.1 dodano szybki kanał 24 Mb/s – do wymiany dużych ilości danych. Przy tym moduł Bluetooth automatycznie określa ilość przesyłanych informacji i wybiera, z którego połączenia skorzystać - zwykłego czy szybkiego.
• Bluetooth v 4.0. Zasadnicza aktualizacja (po wersji 3.0), która wprowadziła kolejny format przesyłania danych - Bluetooth Low Energy (LE). Protokół ten jest przeznaczony przede wszystkim dla miniaturowych urządzeń, które przesyłają niewielkie ilości informacji. Mimo to pozwala znacznie zaoszczędzić energię podczas pracy z większymi urządzeniami, takimi jak zestawy głośnikowe - w szczególności zmniejsza się zużycie energii na transmisję małych pakietów danych serwisowych.
• Bluetooth v 4.1. Rozwój i doskonalenie Bluetooth 4.0. Jednym z kluczowych usprawnień była optymalizacja wspólnej pracy z modułami komunikacji 4G LTE - tak, aby Bluetooth i LTE nie kolidowały ze sobą. Jeśli więc w bezpośrednim sąsiedztwie urządzeń Bluetooth często znajduje się smartfon 4G, pożądane jest, aby te urządzenia posiadały moduł z wersją 4.1 lub wyższą. Kolejną ciekawą innowacją jest możliwość jednoczesnego używania urządzenia Bluetooth w kilku rolach (na przykład do zdalnego sterowania urządzeniem zewnętrznym przy jednoczesnym strumieniowaniu muzyki do słuchawek). Jednak ten punkt jest bardziej istotny dla źródeł sygnału niż dla zestawów głośnikowych.
• Bluetooth v 4.2. Kolejny, po 4.1, rozwój standardu Bluetooth. Nie przedstawił fundamentalnych aktualizacji, ale otrzymał szereg ulepszeń w zakresie niezawodności i odporności na zakłócenia, a także poprawioną kompatybilność z Internetem rzeczy (Internet Of Things).
• Bluetooth v 5.0. Wersja wprowadzona w 2016 roku. Jedną z kluczowych innowacji są dwa specjalne tryby pracy Bluetooth o niskim zużyciu energii: tryb zwiększania prędkości (poprzez zmniejszanie zasięgu) i tryb zwiększania zasięgu (poprzez zmniejszanie prędkości). Ponadto wprowadzono szereg usprawnień dotyczących jednoczesnej pracy dużej liczby połączonych urządzeń.

Materiał, z którego wykonane są obudowy kolumn wchodzących w skład zestawu głośnikowego. Od tego parametru zależy nie tylko wygląd, ale także charakterystyka dźwięku. Najczęstsze opcje to:

- MDF (Medium Density Fiberboard - płyta pilśniowa średniej gęstości z włókien drzewnych). Najpopularniejszy obecnie materiał znajduje się w prawie wszystkich kategoriach cenowych. Przy dość niskiej cenie MDF ma dobre właściwości akustyczne, które prawie nie są gorsze od naturalnego drewna.

- Drewno. Drewno można zaliczyć do materiałów klasy premium: wygląda ładniej niż MDF, ale pod względem właściwości akustycznych nie ma znaczących zalet, za to kosztuje znacznie więcej. Z tego powodu materiał ten znajduje się głównie wśród wysokiej klasy zestawów głośnikowych przeznaczonych dla wymagających użytkowników.

- Tworzywo sztuczne. Tworzywo sztuczne wyróżnia się niskim kosztem i łatwością przetwarzania. Jego właściwości akustyczne są gorsze niż MDF, a ponadto drewna; jednak ta wada nie jest trudna do zrekompensowania. Dlatego takie obudowy są obecnie bardzo popularne, można je spotkać nawet w wysokiej klasy zestawach głośnikowych.

- Metal. Najczęściej metalowe obudowy kolumn są wykonane ze stopów aluminium. Zapewnia to elegancki wygląd, poza tym takie obudowy są bardzo trwałe, niezawodne i nie boją się zarysowań, brudu i wilg...oci. Z drugiej strony, metal nie jest tani, a w niektórych modelach nadaje dźwiękowi specyficzną barwę, która może nie wszystkim się podobać. Aby wyeliminować ten efekt, można zastosować różne poprawki projektowe, które także wpływają na koszt.

Zwróć uwagę, że w przypadku zestawów z subwooferem (2.1, 5.1 itd., patrz „Liczba kanałów”) parametr ten określa materiał głównych kolumn głośnikowych, podczas gdy subwoofer jest w większości przypadków wykonany z MDF.

Całkowita waga wszystkich komponentów zestawu głośnikowego.