Porównanie MikroTik hEX PoE vs MikroTik hEX lite

Metoda łączenia routera z Internetem lub inną siecią zewnętrzną.

Prawie wszystkie nowoczesne routery mają w tym celu złącza sieciowe Ethernet, jednak oprócz nich mogą być dostępne również inne opcje połączeń - zarówno przewodowe ( DSL, światłowody SFP/SFP+), jak i bezprzewodowe (dostęp mobilny za pośrednictwem modemu 3G/4G lub karty SIM). Oto funkcje każdej z opcji:

— Sieć Ethernetowa. Standardowe złącze kabla sieciowego LAN (skrętka) jest najpopularniejszym nowoczesnym formatem połączenia przewodowego w sieciach komputerowych. Jest powszechnie stosowany zarówno w sieciach lokalnych jak i do udostępniania dostępu do Internetu. Standard ten jest nieco gorszy od SFP/SFP+ (patrz poniżej) pod względem szybkości i odporności na zakłócenia, jednak jest znacznie tańszy. Prędkość robocza nowoczesnych wersji Ethernetu może osiągnąć 10 Gbit/s (patrz „Prędkość połączenia portu WAN”), a teoretycznie możliwe jest dalsze zwiększenie przepustowości.

— SFP/SFP+ (optyka). Złącze umożliwiające przesyłanie ruchu sieciowego za pomocą kabla światłowodowego. Główną zaletą takiego kabla jest jego całkowita niewrażliwość na zakłócenia elektromagnetyczne. Prędkość przesyłu danych może osiągnąć 2,7 Gb/s w przypadku oryginalnego SFP oraz 16 Gb/s w przypadku SFP+. Jednocześnie utrzymanie tego standard...u nie jest tanie, a wymienione korzyści nie są zbyt często potrzebne w praktyce. Dlatego też standard SFP/SFP+ można spotkać głównie w routerach średniej i wysokiej klasy.

— DSL-owy. Połączenie zapewniające dostęp do Internetu poprzez przewodową sieć telefoniczną wykorzystującą technologie ADSL, VDSL itp. Jednocześnie łączność internetowa i telefoniczna działają niezależnie i nie zakłócają się wzajemnie. Połączenie to jednak ustępuje przewodowemu Ethernetowi pod względem szybkości i funkcjonalności. Dlatego w naszych czasach DSL stopniowo „znika ze sceny”, a na rynku jest mało urządzeń obsługujących tę technologię.

— modem 3G/4G (USB). Połącz się z Internetem za pośrednictwem sieci komórkowej, korzystając z oddzielnego modemu 3G lub 4G podłączonego do portu USB. Opcja ta może być przydatna tam, gdzie nie ma dostępu do pełnoprawnego łącza przewodowego (np. na terenach wiejskich), a także jako opcja zapasowa na wypadek awarii głównego kanału komunikacyjnego. A rodzaj obsługiwanej sieci zależy głównie od zastosowanego modemu (nie zaszkodzi sprawdzić osobno kompatybilności routera z różnymi modelami, jednak najczęściej nie ma z tym problemów). Jeśli chodzi o konkretne typy sieci, większość modemów 3G działa w sieciach UMTS (tych samych, które są powszechnie używane przez telefony komórkowe); Prędkość przesyłu danych w takich sieciach może sięgać 75 Mbit/s (jednak zazwyczaj jest znacznie niższa). Mniej powszechne są modemy 3G dla sieci EV-DO bazujących na CDMA - standard ten charakteryzuje się niższymi prędkościami (do 14,7 Mbit/s) i nie tak szerokim zasięgiem jak UMTS, jednak zarówno sprzęt jak i samo łącze mogą być tańsze. A określenie „4G” oznacza tylko jeden rodzaj sieci – LTE; Zapewnia prędkość do 173 Mb/s, jednak nie jest tak rozpowszechniona jak 3G.

— Karta SIM. Inną opcją łączenia się z Internetem za pośrednictwem sieci komórkowych jest wbudowany w router slot na kartę SIM. Opcja ta jest wygodna, ponieważ nie trzeba kupować dodatkowego urządzenia (modemu) do mobilnego Internetu – wystarczy kupić u operatora kartę SIM. Z drugiej strony, ze względu na wbudowane moduły komunikacji mobilnej, takie routery są droższe od swoich odpowiedników z modemami USB. Ponadto możliwości połączeniowe w nich są ograniczone charakterystyką modułu: na przykład router dla sieci 3G nie będzie w stanie w pełni wykorzystać sieci 4G (podczas gdy modem USB zazwyczaj można zastąpić bardziej zaawansowanym). W efekcie opcja ta jest stosunkowo rzadka w nowoczesnym sprzęcie.

Liczba standardowych złączy sieciowych RJ-45 Fast Ethernet przewidziana w konstrukcji urządzenia.

Fast Ethernet to obecnie najskromniejszy z formatów podłączenia przewodowego po skrętce - zapewnia transfer danych z prędkością do 100 MB/s. Niemniej jednak nawet ta prędkość często wystarcza do stosunkowo prostych zadań, które nie są związane z dużą ilością danych.

Jeśli chodzi o liczbę złączy, odpowiada ona liczbie urządzeń sieciowych, które można podłączyć bezpośrednio do "przełącznika”, bez użycia dodatkowego sprzętu.

Liczba standardowych złączy RJ-45 formatu Gigabit Ethernet, przewidziana w konstrukcji urządzenia.

Jak sama nazwa wskazuje, złącza te zapewniają transfer danych z prędkością do 1 GB/s. Początkowo Gigabit Ethernet był uważany za standard profesjonalny, a nawet dziś realna potrzeba takich prędkości występuje głównie przy wykonywaniu zadań specjalnych. Niemniej jednak nawet stosunkowo niedrogie komputery są obecnie wyposażone w gigabitowe karty sieciowe, nie mówiąc już o bardziej zaawansowanym sprzęcie.

Jeśli chodzi o liczbę złączy, odpowiada ona liczbie urządzeń sieciowych, które można podłączyć bezpośrednio do "przełącznika", bez użycia dodatkowego sprzętu. Jednocześnie warto zaznaczyć, że w niektórych „przełącznikach” poszczególne złącza tego typu łączone są ze złączem optycznym SFP lub SFP+. Takie złącza są oznaczane jako „combo” i są uwzględniane zarówno przy podliczaniu RJ-45, jak i SFP/SFP+.

Ilość optycznych portów sieciowych standardu SFP przewidziana w konstrukcji urządzenia. Podkreślamy, że mówimy o „zwykłych” SFP; Dane SFP+ są zwykle wymienione osobno.

W szczególności w przełącznikach oznaczenie „SFP” zwykle oznacza złącze światłowodowe o prędkości połączenia 1 Gb / s. Technicznie to niewiele w porównaniu z szybkościami sieci LAN; jednak ten format połączenia ma wiele zalet w porównaniu z Ethernetem. Jednym z głównych jest większy zasięg efektywny: wspomniany standard gigabitowy działa przy długości kabla do 550 m, a jak na standardy światłowodowe to wciąż bardzo mało. Co prawda sam kabel jest wrażliwy na załamania i wymaga dość delikatnej obsługi; z drugiej strony jest całkowicie odporny na zakłócenia elektromagnetyczne. Z drugiej strony, generalnie format SFP jest zauważalnie mniej popularny w sprzęcie sieciowym niż LAN; dlatego jest niewiele portów tego typu nawet w zaawansowanych urządzeniach. Warto również wziąć pod uwagę, że mogą istnieć tak zwane złącza combo, które łączą SFP i Ethernet; obecność takich portów jest określona w uwagach, są one brane pod uwagę zarówno przy obliczaniu sieci LAN, jak i przy obliczaniu SFP.

Liczba portów oznaczonych przez producenta jako WAN. Przeznaczone są do przewodowego połączenia urządzenia z Internetem lub innymi sieciami zewnętrznymi (w celu rozwiązania określonych problemów).

Dedykowane sieci LAN oznaczają w tym przypadku bezpośrednio oznaczone złącza sieciowe przeznaczone do przewodowego podłączenia urządzeń LAN - komputerów osobistych, serwerów, dodatkowych punktów dostępowych itp. Liczba portów odpowiada liczbie urządzeń, które można bezpośrednio podłączyć przewodowo do sprzętu.

Liczba portów USB przewidziana w konstrukcji routera. USB to uniwersalny interfejs używany w technologii komputerowej do podłączania urządzeń peryferyjnych do różnych celów. Jednym z jego zastosowań jest podłączenie modemu 3G (jeśli jest dostępny, patrz „Wprowadzanie danych (port WAN)”), ale nie ogranicza się to do tego: w rzeczywistości opcje korzystania z portów USB zależą bezpośrednio tylko od możliwości określonych w oprogramowanie sprzętowe routera. Tak więc w niektórych modelach do tego złącza można podłączyć dysk flash lub dysk zewnętrzny - aby zaktualizować oprogramowanie układowe, a nawet zorganizować serwer FTP bezpośrednio na routerze. Oraz do innych urządzeń peryferyjnych - drukarek, aparatów itp. - Połączenie USB może być używane do pracy jako urządzenia sieciowe (chociaż takie funkcje są rzadkością w standardowym oprogramowaniu).

Model procesora zainstalowanego w urządzeniu. Procesor odpowiada za przetwarzanie ruchu sieciowego i uruchamianie oprogramowania. Znając jego nazwę, można uzyskać bardziej szczegółowe dane na temat możliwości prędkości sprzętu i zrozumieć, jak bardzo tak potężny lub wręcz przeciwnie, przeciętny element jest potrzebny na pokładzie. W nowych modelach sprzętu Wi-Fi często instalowane są koprocesory lub tzw. moduły NPU, które odciążają procesor główny.

Liczba rdzeni w procesorze, zainstalowanym w urządzeniu. Rdzeń oznacza w tym przypadku część procesora, wykonującą jeden ciąg instrukcji (wątek). Odpowiednio, obecność kilku rdzeni pozwala działać z wieloma wątkami jednocześnie, co pozytywnie wpływa na wydajność.