Porównanie Karcher SC 3 vs Karcher SC 1502

- Dysza podłogowa. Dysza do czyszczenia podłóg - w większości gładka, bez specjalnej powłoki (z płytek, kamienia itp.). Jest używany w połączeniu z drążkiem lub wężem jak odkurzacz; kształtem zwykle przypomina również dyszę odkurzacza. Konstrukcja zwykle przewiduje szczotkę do usuwania brudu, a opakowanie może zawierać ściśle przylegającą serwetkę, po zainstalowaniu takie urządzenie zamienia się w dyszę do tkanin (patrz poniżej).

- Dysza punktowa. Długa i wąska dysza z bardzo małym wylotem, który wytwarza delikatny, kierunkowy strumień pary. Przeznaczony głównie do pracy na małych powierzchniach i w ciasnych warunkach: np. za pomocą dyszy punktowej można skutecznie leczyć pojedyncze plamy na powierzchni pieca lub narożniki między ścianami z płytek. Dla wygodniejszego i skuteczniejszego usuwania zabrudzeń dyszę można wyposażyć we własną okrągłą szczotkę.

- Dysza narożna. Dysza używana głównie do pracy w trudno dostępnych miejscach. Ma podobne możliwości do opisanej powyżej dyszy punktowej, jednak sama dysza w takich urządzeniach jest wygięta pod kątem w stosunku do samej dyszy (stąd nazwa). Taki kształt pozwala na łatwe dotarcie tam, gdzie bardziej tradycyjne dysze nie mogą sięgnąć - na przykład w celu oczyszczenia przestrzeni pod krawędzią muszli klozetowej.

- Okrągła szczotka. Rodzaj szczotki używanej w konwencjonalnych (nie parowych) odkurzaczach parowych do czyszczenia podłóg i innych powierzchni. Z reguły taka szczotka ma małą średnicę i jest...przeznaczona do ciasnych warunków i małych przestrzeni, gdzie pełnowymiarowa ssawka podłogowa nie jest możliwa lub nie ma sensu. W szczególności za pomocą takiego urządzenia wygodnie jest wyczyścić szwy między płytkami.

- Dysza do tkanin. Dysza do czyszczenia podłogi i innych podobnych powierzchni (na przykład ścian), posiadająca część roboczą w postaci tekstylnej podszewki. Ten pad skutecznie zbiera brud zmiękczony parą, a jednocześnie jest delikatniejszy niż tradycyjna szczotka do podłóg. To sprawia, że takie urządzenia są niezbędne do obróbki delikatnych powierzchni, które należy w jak największym stopniu chronić przed zarysowaniami.
Zwróć uwagę, że najczęściej myjki parowe z tą funkcją nie są wyposażone w oddzielne dysze do tkanin, ale w zdejmowane serwetki, które są instalowane na dyszy podłogowej zamiast tradycyjnej szczotki.

— Dysza do okien. Ssawka do mycia okien gorącą parą. Para dostarczana jest do szyby bezpośrednio przez takie urządzenie - tym właśnie dysze okienne różnią się od opisanych poniżej jastrychów. Poza tym te dwa rodzaje akcesoriów są bardzo podobne w zasadzie działania: zarówno tam, jak i tam używana jest specjalna skrobaczka do usuwania brudu ze szkła. Zwracamy również uwagę, że w niektórych odkurzaczach parowych funkcję dyszy do okien pełni akcesorium innego typu (na przykład dysza do tekstyliów), na którym zainstalowany jest kompletny jastrych; jednocześnie, w razie potrzeby, jastrych można stosować osobno.

- Jastrych do okien. Skrobak do czyszczenia okien, używany oddzielnie od urządzenia: najpierw szyba jest poddawana działaniu gorącej pary, a następnie wilgoć wraz z zmiękczonym brudem jest zbierana ręcznie za pomocą jastrychu. Ta procedura jest nieco bardziej skomplikowana niż użycie dyszy do okien opisanej powyżej, a także nieco mniej skuteczna; dlatego ten rodzaj akcesoriów jest rzadko spotykany w nowoczesnych odkurzaczach parowych. W niektórych modelach opaska do okien może być używana zarówno jako narzędzie ręczne, jak i jako adapter, który zamienia inny rodzaj dyszy w myjkę do szkła.

Nowoczesne parownice mogą być wyposażone w inne przedmioty i akcesoria niż opisane powyżej. Na przykład parownice (patrz wyżej) mogą być wyposażone w dysze „odkurzacza” - kurz i szczelina; a w bardziej tradycyjnych modelach można znaleźć specjalne dysze do dywanów.

Moc znamionowa pobierana przez myjkę parową podczas pracy. Z reguły jest obliczana według maksymalnego poboru mocy przy użytkowaniu w trybie normalnym, bez nietypowych sytuacji.

Ogólnie rzecz biorąc, parametr ten jest drugorzędny przy wyborze: producenci dobierają moc w taki sposób, aby zapewnić niezbędne wskaźniki wydajności, ciśnienia itp. Jednak niektóre praktyczne punkty są również związane z mocą. Tak więc, przy tej samej wydajności (patrz „Intensywność pary”), mocniejsze urządzenie będzie spędzać mniej czasu na podgrzewaniu wody i wytwarzaniu pary; można go również wyposażyć w bardziej pojemny bojler (patrz „Pojemność bojlera na wodę”), co jest przydatne przy długotrwałej ciągłej pracy. Z drugiej strony takie urządzenia okazują się droższe, a często też cięższe i bardziej masywne niż stosunkowo „słabe” myjki parowe, a poza tym bardziej obciążają sieć.

Drugi punkt związany z mocą to tylko obliczenia obciążenia okablowania i różnych urządzeń elektrycznych (automatyka zabezpieczająca, stabilizatory, generatory itp.).

Maksymalne ciśnienie pary na wylocie dyszy roboczej, które może wytworzyć parownica.

Wysokie ciśnienie ma pozytywny wpływ na intensywność oddziaływania i głębokość przenikania pary; jest to szczególnie ważne przy usuwaniu starych zabrudzeń, a także przy obróbce dywanów, tapicerki meblowej i innych podobnych materiałów. Z drugiej strony wzrost ciśnienia roboczego wpływa na wagę, cenę i pobór mocy urządzenia.

Jeśli chodzi o konkretne liczby, ciśnienie do 3 bar włącznie uważane jest za bardzo niskie; takie wskaźniki występują głównie wśród mopów parowych (patrz „Rodzaj”), a także w najprostszych parownicach domowych (w tym w odmianach ręcznych). 3,1 - 4 bary - średni wskaźnik; w szczególności odpowiada mu większość jednostek domowych, a także najprostszych modeli profesjonalnych. A więcej niż 4 bary można spotkać głównie w dość zaawansowanych urządzeniach, chociaż są wyjątki od tej reguły.

Pojemność bojlera wodnego używanego w myjni parowej.

Przede wszystkim podkreślamy, że nie należy mylić kotła ze zbiornikiem wody (patrz niżej). Kocioł to zbiornik, w którym woda jest podgrzewana w celu wytworzenia pary; w niektórych modelach taki zbiornik uzupełnia zbiornik zimnej wody, w innych cały dopływ wody znajduje się bezpośrednio w kotle. W związku z tym znaczenie tego parametru zależy od tego, czy urządzenie ma dodatkowy zbiornik, czy nie.

Jeśli w konstrukcji jest osobny zbiornik, objętość kotła jest raczej wskaźnikiem drugorzędnym: jest dobierana w taki sposób, aby zapewnić deklarowaną charakterystykę wydajności, przede wszystkim wydajność (i warto skupić się na tych cechach przy wyborze ). Jeśli nie ma zbiornika, objętość kotła zależy bezpośrednio od tego, ile wody zmieści się w urządzeniu i jak długo może pracować na jednym takim „ładunku”. Jednocześnie zwiększenie objętości pozwala na dłuższą pracę bez tankowania, ale wpływa to na gabaryty, wagę, cenę, a często także na pobór mocy urządzenia (bardziej pojemny kocioł wymaga mocniejszej grzałki).

Czas nagrzewania do wytworzenia pary. Czas trwania procesu nagrzewania zależy bezpośrednio od mocy urządzenia i objętości zbiornika na wodę.

Zwracamy również uwagę, że w niektórych sytuacjach rzeczywisty czas nagrzewania może być krótszy niż deklarowany. Na przykład, jeśli główny zbiornik (kocioł) nie jest całkowicie napełniony, a konstrukcja nie przewiduje dodatkowego zbiornika na zimną wodę. Aby mieć pewność, należy kierować się wartością podaną bezpośrednio w specyfikacji.

System ochronny, który wyłącza urządzenie, jeśli element grzejny (lub inna część konstrukcji) osiągnie krytyczną temperaturę. Może się to zdarzyć w szczególności z powodu braku wody w zbiorniku lub awarii elektroniki sterującej. Ochrona przed przegrzaniem pozwala uniknąć takich sytuacji z ich nieprzyjemnymi konsekwencjami - od awarii urządzenia po pożar.

System zapobiegający tworzeniu się kamienia wewnątrz zbiornika parownicy.

Kamień – nierozpuszczalny kamień wapienny – powoduje jednocześnie kilka niepożądanych efektów. Po pierwsze zmniejsza sprawność elementu grzejnego, a z czasem może go całkowicie wyeliminować. Po drugie, cząstki nalotu mogą odrywać się od powierzchni zbiornika i zanieczyszczać rury, węże i dysze parownicy. Po trzecie, przy kontakcie z mytą powierzchnią takie cząstki mogą tworzyć nowe zanieczyszczenia, czasami bardzo trudne do usunięcia. Kamień tworzy się szczególnie szybko przy użyciu „twardej” wody o dużej zawartości soli wapnia; jednak nawet „miękka” woda nie jest zabezpieczeniem przed tym zjawiskiem.

Aby tego wszystkiego uniknąć, we współczesnych parownicach przewiduje sięochronę przed osadzaniem się kamienia. Funkcja ta jest zwykle realizowana przez specjalny filtr, który usuwa sole wapnia z używanej wody; innymi słowy, kamień nadal osadza się w aparacie, jednak nie na krytycznych elementach konstrukcyjnych, a na detalach specjalnie zaprojektowanych do tego celu. Należy pamiętać, że filtry mają ograniczoną żywotność i wymagają okresowej wymiany (a im twardsza woda, tym częściej taką wymianę trzeba będzie robić).

Długość kabla, za pomocą którego parownica jest podłączana do sieci elektrycznej. Im dłuższy kabel zasilający – im dalej od gniazdka urządzenie może pracować, tym większą swobodę ruchu ma użytkownik. Z drugiej strony, zbyt długi kabel może powodować trudności zarówno podczas pracy, jak i przechowywania/transportu; a podczas pracy z dala od gniazdka można użyć przedłużacza. Dlatego nawet w urządzeniach przeznaczonych do dużych powierzchni (takich jak mopy parowe – patrz „Rodzaj”), długość przewodu zasilającego rzadko przekracza 5 – 6 m.