Pobór mocy
Maksymalna moc elektryczna pobierana przez kocioł podczas pracy. W przypadku modeli nieelektrycznych (patrz „Źródło zasilania”) moc ta jest zwykle niska, jest ona potrzebna głównie dla obwodów sterujących i nie można na nią zwracać szczególnej uwagi. W przypadku kotłów elektrycznych warto zauważyć, że pobór mocy w nich jest najczęściej nieco wyższy od mocy użytecznej, ponieważ część energii jest nieuchronnie rozpraszana i nie jest wykorzystywana do ogrzewania. W związku z tym, zgodnie ze stosunkiem mocy użytecznej do zużytej, można oszacować sprawność takiego kotła.
Sprawność
Sprawność kotła jest głównym wskaźnikiem charakteryzującym sprawność jego pracy.
W przypadku modeli elektrycznych (patrz „Źródło energii”) wskaźnik ten jest obliczany jako stosunek mocy użytecznej do zużytej; w takich modelach wskaźniki 98 - 99% nie są rzadkością. W przypadku kotłów na paliwo stałe, sprawność to stosunek ilości ciepła bezpośrednio przekazywanego do nośnika ciepła do całkowitej ilości ciepła uwalnianego podczas spalania. W takich urządzeniach sprawność jest niższa niż w urządzeniach elektrycznych; dla nich wskaźnik powyżej 90% jest uważany za dobry. Wyjątkiem są kotły kondensacyjne (patrz odpowiedni punkt), w których sprawność może być nawet wyższa niż 100%. Nie dochodzi tutaj do naruszenia praw fizyki, jest to rodzaj sztuczki reklamowej: przy obliczaniu wydajności stosuje się niewłaściwą metodę, która nie uwzględnia energii zużytej na tworzenie pary wodnej. Niemniej jednak formalnie wszystko jest poprawne: kocioł oddaje do nośnika ciepła więcej energii cieplnej niż jest uwalniane podczas spalania paliwa, ponieważ energia kondensacji jest dodawana do energii spalania.
Maks. zużycie gazu
Maksymalne zużycie gazu w kotle z odpowiednim źródłem energii (patrz wyżej). Osiąga się, gdy nagrzewnica gazowa działa z pełną mocą; przy zmniejszonej mocy zużycie będzie odpowiednio niższe.
Należy pamiętać, że kotły o tej samej mocy mogą różnić się zużyciem gazu ze względu na różnicę w wydajności; bardziej ekonomiczne modele zwykle kosztują więcej, lecz różnica w cenie opłaci się przez oszczędzanie na gazie.
Pojemność zbiornika wyrównawczego
Pojemność zbiornika wyrównawczego dostarczanego z kotłem.
Naczynie wzbiorcze jest przeznaczony do odprowadzania nadmiaru wody z systemu grzewczego, gdy całkowita objętość cieczy wzrasta w wyniku nagrzewania. Składa się on z dwóch części połączonych elastyczną membraną: w jednej, hermetycznie zamkniętej, znajduje się powietrze pod ciśnieniem, do drugiej dostaje się "zbędna" woda, ściskając membranę. Pozwala to uniknąć katastrofalnego wzrostu ciśnienia w obiegu grzewczym. Optymalna pojemność zbiornika wyrównawczego zależy od szeregu parametrów systemu, przede wszystkim objętości i składu chłodziwa; szczegółowe zalecenia dotyczące obliczeń można znaleźć w specjalnych źródłach.
Podłączenie gazu
Średnica króćca do podłączenia rury doprowadzającej gaz w kotle z odpowiednim rodzajem zasilania (patrz „Źródło energii”).
Średnice są tradycyjnie podawane w calach. W niektórych przypadkach dozwolone jest podłączenie rury o innej średnicy przez adapter, lecz optymalnym wariantem jest zgodność z rozmiarem. Najpopularniejsze warianty to:
1/2 " i
3/4" .
Podłączenie zasilania c.o.
Średnica króćca do podłączenia rury, przez którą podgrzany czynnik grzewczy dostaje się z kotła do systemu grzewczego.
Średnice są tradycyjnie podawane w calach. W niektórych przypadkach dozwolone jest podłączenie rury o innej średnicy za pomocą adaptera, lecz optymalnym wariantem jest zgodność z rozmiarem. Wśród których wyróżniają się modele
3/4 ",
1" , 1 1/4 " i
1 1/ 2" .
Podłączenie powrotu c.o.
Średnica króćca do podłączenia rury, przez którą schłodzony czynnik grzewczy powraca z systemu grzewczego do kotła.
Średnice są tradycyjnie podawane w calach. W niektórych przypadkach dozwolone jest podłączenie rury o innej średnicy przez adapter, lecz najlepszym wariantem jest zgodność z rozmiarem.
