Powierzchnia grzewcza
Maksymalna powierzchnia pomieszczenia, którą kocioł może wydajnie ogrzać. Warto jednak wziąć pod uwagę, że różne budynki mają różne właściwości termoizolacyjne, a nowoczesne budynki są znacznie „cieplejsze” niż domy 30-letnie, a tym bardziej 50-letnie. W związku z tym, punkt ten ma raczej charakter referencyjny i nie pozwala na pełną ocenę rzeczywistego ogrzewanego obszaru. Istnieje wzór, za pomocą którego można wywnioskować maksymalną powierzchnię grzewczą, znając moc użyteczną kotła i warunki klimatyczne, w których będzie on używany; zobacz "Moc użyteczna", aby uzyskać szczegółowe informacje. W naszym przypadku powierzchnia grzewcza liczona jest według wzoru „moc kotła pomnożona przez 8”, co w przybliżeniu jest równoznaczne wykorzystaniu w kilkunastoletnich domach.
Moc użyteczna
Użyteczna moc kotła to moc grzewcza, jaką zapewnia on w trybie maksymalnym.
Zdolność urządzenia do ogrzewania pomieszczenia o określonej powierzchni zależy bezpośrednio od tego parametru; przez moc można w przybliżeniu określić obszar ogrzewania, jeśli parametr ten nie jest wskazany w charakterystyce. Najbardziej ogólna zasada jest taka, że w przypadku pomieszczenia mieszkalnego o wysokości sufitu 2,5 - 3 m do ogrzania 1 m2 powierzchni potrzeba co najmniej 100 W mocy cieplnej. Istnieją również bardziej szczegółowe metody obliczeniowe, które uwzględniają określone czynniki: strefę klimatyczną, przepływ ciepła na zewnątrz, cechy konstrukcyjne systemu grzewczego itp.; są one szczegółowo opisane w specjalnych źródłach. Zwracamy również uwagę, że w kotłach dwufunkcyjnych (patrz „Rodzaj”) część wytworzonego ciepła jest przekazywana na ogrzewanie celem zaopatrzenia w ciepłą wodę; należy to wziąć pod uwagę przy ocenie mocy użytecznej.
Uważa się, że kotły o mocy powyżej 30 kW należy instalować w oddzielnych pomieszczeniach (kotłowniach).
Zasilanie
Rodzaj zasilania elektrycznego, niezbędnego do normalnej pracy kotła. Zasilanie może być wymagane nie tylko dla modeli elektrycznych, lecz także dla innych rodzajów kotłów (patrz „Źródło zasilania”) - w szczególności do obsługi automatyki sterującej. Warianty podłączenia mogą być następujące:
-
230 V. Praca ze zwykłej sieci domowej o napięciu 230 V. Przy tym modele o poborze mocy do 3,5 kW można podłączyć do zwykłego gniazdka, lecz w przypadku bardziej „żarłocznych” urządzeń wymagane jest podłączenie bezpośrednio do rozdzielnicy. Wiele kotłów elektrycznych z takim podłączeniem umożliwia również pracę przy napięciu 400 V (patrz poniżej).
-
400 V. Praca z sieci trójfazowej o napięciu 400 V. Takie zasilanie nadaje się do kotłów o dowolnym poborze mocy, jednak nie jest tak powszechne jak 230 V: w szczególności trudności z nim mogą wystąpić w pomieszczeniach mieszkalnych. Dlatego ten wariant występuje głównie w urządzeniach o dużej mocy, dla których zasilanie 230 V w zasadzie nie jest odpowiednie.
- Praca autonomiczna. Praca w trybie całkowicie autonomicznym, bez podłączania prądu. Ten rodzaj pracy występuje we wszystkich kotłach, które nie wykorzystują nagrzewania elektrycznego (patrz „Źródło energii”), z wyjątkiem paliw płynnych - wymagają one energii elektrycznej do obsługi układów zasilania paliwem.
Min. temp. czynnika grzewczego
Minimalna temperatura chłodziwa, jaką zapewnia kocioł w trybie grzania.
Maks. temp. czynnika grzewczego
Maksymalna temperatura robocza chłodziwa w układzie kotła podczas pracy w trybie grzania.
Sprawność
Sprawność kotła jest głównym wskaźnikiem charakteryzującym sprawność jego pracy.
W przypadku modeli elektrycznych (patrz „Źródło energii”) wskaźnik ten jest obliczany jako stosunek mocy użytecznej do zużytej; w takich modelach wskaźniki 98 - 99% nie są rzadkością. W przypadku kotłów na paliwo stałe, sprawność to stosunek ilości ciepła bezpośrednio przekazywanego do nośnika ciepła do całkowitej ilości ciepła uwalnianego podczas spalania. W takich urządzeniach sprawność jest niższa niż w urządzeniach elektrycznych; dla nich wskaźnik powyżej 90% jest uważany za dobry. Wyjątkiem są kotły kondensacyjne (patrz odpowiedni punkt), w których sprawność może być nawet wyższa niż 100%. Nie dochodzi tutaj do naruszenia praw fizyki, jest to rodzaj sztuczki reklamowej: przy obliczaniu wydajności stosuje się niewłaściwą metodę, która nie uwzględnia energii zużytej na tworzenie pary wodnej. Niemniej jednak formalnie wszystko jest poprawne: kocioł oddaje do nośnika ciepła więcej energii cieplnej niż jest uwalniane podczas spalania paliwa, ponieważ energia kondensacji jest dodawana do energii spalania.
Średnica komina
Średnica rury, przez którą produkty spalania są usuwane z komory spalania.
W kotłach z zamkniętą komorą spalania często używany jest tzw. komin koaksjalny, składający się z dwóch rur w wkładanych jedna w drugą. W tym przypadku produkty spalania są usuwane z komory spalania przez rurę wewnętrzną, a powietrze jest dostarczane przez szczelinę między rurą wewnętrzną i zewnętrzną. W przypadku takich kominów średnica jest zwykle wskazywana w postaci dwóch liczb - odpowiednio średnicy wewnętrznej i zewnętrznej rury. Najpopularniejsze wartości to:
60/100 ,
80/80 a > i 80/125 . Zaś komin klasyczny (nie współosiowy) może być
100 ,
110 < / a>, 125 ,
130 ,
140 ,
150 ,
160 ,
180 i
200 mm .
Zabezpieczenia
-
Spadek ciśnienia gazu. Ten system ochrony zapewnia wyłączenie kotła w przypadku krytycznego spadku ciśnienia gazu, które jest niewystarczające do normalnej pracy palnika. W przypadku takiego spadku zawór doprowadzający gaz do palnika zostaje zamknięty i zablokowany. Po przywróceniu ciśnienia gazu również pozostaje on zamknięty, należy go ręczenie otworzyć i ponownie uruchomić dopływ gazu.
-
Przegrzanie wody. Czujnik temperatury, który automatycznie wyłącza kocioł, gdy temperatura płynu chłodzącego w układzie zostanie przekroczona.
-
Gaszenie płomienia. Zabezpieczenie przeciwpożarowe opiera się na czujniku, który monitoruje spalanie gazu i automatycznie przestaje go dostarczać w przypadku zgaśnięcia palnika. Zapobiega to napełnieniu pomieszczenia gazem i ewentualnymi tragicznymi konsekwencjami tego faktu.
-
Brak ciągu. W kotłach z otwartą komorą spalania, aby utrzymać normalne warunki w pomieszczeniu, w którym taki kocioł jest zainstalowany, konieczne jest ciągłe usuwanie produktów spalania do atmosfery. Brak normalnego ciągu w kominie może prowadzić do gromadzenia się produktów spalania w pomieszczeniu. System przeciwciągowy zapobiega temu, automatycznie wyłączając kocioł, gdy wykryje, że spaliny wydostają się na zewnątrz komina.
- Brak
Zanik prądu. Większość nowoc
...zesnych kotłów ma elektroniczny system sterowania; ponadto wiele elementów konstrukcyjnych (pompy, zawory, wentylatory itp.) jest również zasilanych energią elektryczną. Zatem przerwa w zasilaniu podczas pracy kotła nieuchronnie doprowadzi do nienormalnego trybu pracy, który jest obarczony awariami, a nawet wypadkami. Aby zapobiec takim przypadkom, zainstalowany jest system ochrony przed zanikiem zasilania, który całkowicie zatrzymuje pracę kotła w przypadku zaniku zasilania. Po przywróceniu zasilania elektrycznego kocioł zwykle wymaga ręcznego ponownego uruchomienia.
- Naruszenie obiegu wody. Ten system ochrony monitoruje normalny ruch czynnika grzewczego wzdłuż obwodu grzewczego. Zakłócenie cyrkulacji może doprowadzić do przegrzania poszczególnych elementów kotła i jego uszkodzenia. Aby tego uniknąć, w przypadku zakłócenia cyrkulacji system wyłącza pompę i odcina dopływ gazu do palnika.
- Zamarznięcie cieczy w obwodzie. Układ kontrolujący temperaturę w obiegu grzewczym. Zamarznięcie cieczy w obwodzie zakłóca normalną pracę ogrzewania, co w najlepszym przypadku może wymagać podgrzania rur, a w najgorszym doprowadzić do uszkodzenia instalacji (pęknięcia). Aby temu zapobiec, gdy temperatura płynu chłodzącego spadnie poniżej 5 °C, następuje zapłon palnika, załącza się pompa cyrkulacyjna i obwód nagrzewa się aż do osiągnięcia temperatury około 35 °C - w ten sposób zapobiega się tworzeniu lodu w rurach.