Porównanie Protherm Panther 25 KTV 24.6 kW vs Protherm Panther 25 KOV 24.6 kW

Minimalna moc cieplna, z jaką kocioł grzewczy może pracować w trybie ciągłym. Praca z minimalną mocą pozwala zmniejszyć liczbę cykli włączania i wyłączania, które niekorzystnie wpływają na trwałość kotłów grzewczych.

Maksymalna moc elektryczna pobierana przez kocioł podczas pracy. W przypadku modeli nieelektrycznych (patrz „Źródło zasilania”) moc ta jest zwykle niska, jest ona potrzebna głównie dla obwodów sterujących i nie można na nią zwracać szczególnej uwagi. W przypadku kotłów elektrycznych warto zauważyć, że pobór mocy w nich jest najczęściej nieco wyższy od mocy użytecznej, ponieważ część energii jest nieuchronnie rozpraszana i nie jest wykorzystywana do ogrzewania. W związku z tym, zgodnie ze stosunkiem mocy użytecznej do zużytej, można oszacować sprawność takiego kotła.

Tryb pracy kotła przystosowany do ciepłego sezonu. W tym trybie działa on tylko w celu zapewnienia dostarczania ciepłej wody (jeśli taka funkcja jest przewidziana), ogrzewanie jest wyłączone. Jeżeli kocioł wyposażony jest w czujnik temperatury zewnętrznej, czujnik ten jest również wyłączony w trybie letnim, aby ogrzewanie nie włączało się w nocy, gdy temperatura zewnętrzna spada.

Sprawność kotła jest głównym wskaźnikiem charakteryzującym sprawność jego pracy.

W przypadku modeli elektrycznych (patrz „Źródło energii”) wskaźnik ten jest obliczany jako stosunek mocy użytecznej do zużytej; w takich modelach wskaźniki 98 - 99% nie są rzadkością. W przypadku kotłów na paliwo stałe, sprawność to stosunek ilości ciepła bezpośrednio przekazywanego do nośnika ciepła do całkowitej ilości ciepła uwalnianego podczas spalania. W takich urządzeniach sprawność jest niższa niż w urządzeniach elektrycznych; dla nich wskaźnik powyżej 90% jest uważany za dobry. Wyjątkiem są kotły kondensacyjne (patrz odpowiedni punkt), w których sprawność może być nawet wyższa niż 100%. Nie dochodzi tutaj do naruszenia praw fizyki, jest to rodzaj sztuczki reklamowej: przy obliczaniu wydajności stosuje się niewłaściwą metodę, która nie uwzględnia energii zużytej na tworzenie pary wodnej. Niemniej jednak formalnie wszystko jest poprawne: kocioł oddaje do nośnika ciepła więcej energii cieplnej niż jest uwalniane podczas spalania paliwa, ponieważ energia kondensacji jest dodawana do energii spalania.

Rodzaj komory spalania zastosowanej w kotle.

— Otwarta(kominowa). Komory spalania tego typu pobierają powietrze z pomieszczenia, w którym znajduje się kocioł, a produkty spalania są w naturalny sposób usuwane kominem. Kotły o tej konstrukcji są proste i niedrogie, lecz mają określone wymagania instalacyjne: pomieszczenie musi mieć dobrą wentylację, a wysokość komina musi wynosić co najmniej 4 m, aby zapewnić wystarczający ciąg.

— Zamknięta(z turbodoładowaniem). Zamknięte komory spalania są odizolowane od pomieszczenia, w którym zainstalowany jest kocioł: powietrze do spalania pobierane jest z ulicy, a produkty spalania usuwane są również na ulicę. W tym celu zwykle stosuje się komin o konstrukcji współosiowej - w postaci dwóch rur włożonych jedna w drugą: produkty spalania są usuwane przez rurę wewnętrzną , a rura zewnętrzna odpowiada za dopływ powietrza. Komory spalania z turbodoładowaniem są bardziej skomplikowane i droższe niż te otwarte, a maksymalna długość komina jest ograniczona. Z drugiej strony taki kocioł nie spala powietrza w pomieszczeniu i można go zamontować w dowolnym miejscu, niezależnie od wydajności wentylacji.

— Brak. Kotły elektryczne nie posiadają komór spalania (patrz „Źródło energii”).

Średnica rury, przez którą produkty spalania są usuwane z komory spalania.

W kotłach z zamkniętą komorą spalania często używany jest tzw. komin koaksjalny, składający się z dwóch rur w wkładanych jedna w drugą. W tym przypadku produkty spalania są usuwane z komory spalania przez rurę wewnętrzną, a powietrze jest dostarczane przez szczelinę między rurą wewnętrzną i zewnętrzną. W przypadku takich kominów średnica jest zwykle wskazywana w postaci dwóch liczb - odpowiednio średnicy wewnętrznej i zewnętrznej rury. Najpopularniejsze wartości to: 60/100 , 80/80 i 80/125 . Zaś komin klasyczny (nie współosiowy) może być 100 , 110 < / a>, 125 , 130 , 140 , 150 , 160 , 180 i 200 mm .

Maksymalne zużycie gazu w kotle z odpowiednim źródłem energii (patrz wyżej). Osiąga się, gdy nagrzewnica gazowa działa z pełną mocą; przy zmniejszonej mocy zużycie będzie odpowiednio niższe.

Należy pamiętać, że kotły o tej samej mocy mogą różnić się zużyciem gazu ze względu na różnicę w wydajności; bardziej ekonomiczne modele zwykle kosztują więcej, lecz różnica w cenie opłaci się przez oszczędzanie na gazie.

Materiał pierwotnego wymiennika ciepła, w którym energia cieplna z gorących produktów spalania jest przekazywana do nośnika ciepła. Sprawność kotła, szybkość ogrzewania i żywotność urządzenia zależą bezpośrednio od materiału wymiennika ciepła.

— Miedziany. Miedź to materiał o najlepszych właściwościach wymiany ciepła i wysokiej odporności na korozję. Szybko się nagrzewa, co oszczędza energię w czasie pracy kotła grzewczego, ma niski współczynnik chropowatości i długą żywotność. Jedyną wadą tego metalu jest jego wysoki koszt. Miedziane wymienniki ciepła są instalowane w sprzęcie klasy średniej i premium.

— Aluminiowy. Aluminium jako materiał do produkcji wymiennika ciepła charakteryzuje się doskonałą przewodnością cieplną, długą żywotnością, ponadto jest tańszy od miedzi. Aby obniżyć koszty produkcji w miedzianych wymiennikach ciepła, producenci starają się zmniejszyć grubość ścianki. Nie dotyczy to aluminium.

—Żeliwny. Kotły z żeliwnym wymiennikiem ciepła nagrzewają się długo i powoli stygną, zachowując ciepło przez długi czas po zatrzymaniu ogrzewania. Ponadto żeliwo wyróżnia się wysoką pojemnością cieplną i niską podatnością na korozję. Żywotność jednostki żeliwnej może wynosić 30 lub 50 lat. Odwrotną stroną medalu są ogromne wskaźniki masy i gabarytów urządzeń grzewczych, dlatego kotły z żeliwnym wymienniki...em ciepła produkowane są głównie w układzie podłogowym. Ponadto żeliwo nie toleruje nagłych zmian temperatury – może to powodować pęknięcia.

— Stalowy. Najbardziej rozpowszechnione są stalowe wymienniki ciepła w kotłach grzewczych. Stal cechuje się wysoką ciągliwością i wytrzymałością pod wpływem wysokich temperatur, jest tania, łatwa w obróbce na etapach produkcji. Jednak stalowe wymienniki ciepła są podatne na korozję. W efekcie nie są tak trwałe.

— Ze stali nierdzewnej. Wymienniki ciepła wykonane ze stali nierdzewnej to „rzadkie ptaki” w kotłach grzewczych, co tłumaczy się wysokimi kosztami użytkowania tego materiału. Lecz łączą one w sobie zalety żeliwa i stali. Stal nierdzewna wykazuje wysoką odporność na korozję, szok termiczny, niską bezwładność i długą żywotność.