Porównanie Buderus Logamax Plus GB172i-20KD 20.5 kW vs Vaillant ecoTEC pro VUW INT 286/5-3 24 kW

Maksymalna powierzchnia pomieszczenia, którą kocioł może wydajnie ogrzać. Warto jednak wziąć pod uwagę, że różne budynki mają różne właściwości termoizolacyjne, a nowoczesne budynki są znacznie „cieplejsze” niż domy 30-letnie, a tym bardziej 50-letnie. W związku z tym, punkt ten ma raczej charakter referencyjny i nie pozwala na pełną ocenę rzeczywistego ogrzewanego obszaru. Istnieje wzór, za pomocą którego można wywnioskować maksymalną powierzchnię grzewczą, znając moc użyteczną kotła i warunki klimatyczne, w których będzie on używany; zobacz "Moc użyteczna", aby uzyskać szczegółowe informacje. W naszym przypadku powierzchnia grzewcza liczona jest według wzoru „moc kotła pomnożona przez 8”, co w przybliżeniu jest równoznaczne wykorzystaniu w kilkunastoletnich domach.

Użyteczna moc kotła to moc grzewcza, jaką zapewnia on w trybie maksymalnym.

Zdolność urządzenia do ogrzewania pomieszczenia o określonej powierzchni zależy bezpośrednio od tego parametru; przez moc można w przybliżeniu określić obszar ogrzewania, jeśli parametr ten nie jest wskazany w charakterystyce. Najbardziej ogólna zasada jest taka, że w przypadku pomieszczenia mieszkalnego o wysokości sufitu 2,5 - 3 m do ogrzania 1 m2 powierzchni potrzeba co najmniej 100 W mocy cieplnej. Istnieją również bardziej szczegółowe metody obliczeniowe, które uwzględniają określone czynniki: strefę klimatyczną, przepływ ciepła na zewnątrz, cechy konstrukcyjne systemu grzewczego itp.; są one szczegółowo opisane w specjalnych źródłach. Zwracamy również uwagę, że w kotłach dwufunkcyjnych (patrz „Rodzaj”) część wytworzonego ciepła jest przekazywana na ogrzewanie celem zaopatrzenia w ciepłą wodę; należy to wziąć pod uwagę przy ocenie mocy użytecznej.

Uważa się, że kotły o mocy powyżej 30 kW należy instalować w oddzielnych pomieszczeniach (kotłowniach).

Maksymalna moc elektryczna pobierana przez kocioł podczas pracy. W przypadku modeli nieelektrycznych (patrz „Źródło zasilania”) moc ta jest zwykle niska, jest ona potrzebna głównie dla obwodów sterujących i nie można na nią zwracać szczególnej uwagi. W przypadku kotłów elektrycznych warto zauważyć, że pobór mocy w nich jest najczęściej nieco wyższy od mocy użytecznej, ponieważ część energii jest nieuchronnie rozpraszana i nie jest wykorzystywana do ogrzewania. W związku z tym, zgodnie ze stosunkiem mocy użytecznej do zużytej, można oszacować sprawność takiego kotła.

Minimalna temperatura chłodziwa, jaką zapewnia kocioł w trybie grzania.

Maksymalna temperatura robocza chłodziwa w układzie kotła podczas pracy w trybie grzania.

Maksymalna temperatura ciepłej wody dostarczanej przez kocioł dwufunkcyjny w trybie zaopatrzenia w ciepłą wodę. Dla porównania należy zauważyć, że woda zaczyna być postrzegana jako ciepła, zaczynając od 40 °C, a w scentralizowanych systemach zaopatrzenia w ciepłą wodę temperatura ciepłej wody wynosi zwykle około 60 °C (i nie powinna przekraczać 75 °C). W związku z tym, nawet w najskromniejszych modelach wskaźnik ten wynosi około 45 °C, w przeważającej większości współczesnych kotłów nie jest on niższy niż 50 °C, a w niektórych modelach może nawet przekraczać 90 °C.

Należy również pamiętać, że po podgrzaniu do danej temperatury różnica temperatur („Δt”) może być różna – w zależności od początkowej temperatury zimnej wody. A wydajność kotła w trybie CWU zależy bezpośrednio od Δt; patrz poniżej, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat wydajności.

Obsługa przez kocioł funkcji "gorący start".

Funkcja ta występuje wyłącznie w modelach z dwufunkcyjnych (patrz „Rodzaj”): przyspiesza ona nagrzewanie ciepłej wody i zapewnia stałą temperaturę wody na wylocie. W tym celu automatyka kotła w specjalny sposób monitoruje i reguluje temperaturę wody we wtórnym wymienniku ciepła kotła. Obecność „gorącego startu” wpływa na cenę urządzenia, lecz jest to kompensowane przez łatwość obsługi.

Magistrala komunikacyjna, z którą kocioł jest kompatybilny.

Magistrala jest kanałem komunikacyjnym, za pośrednictwem którego urządzenia sterujące i sterowane mogą wymieniać dane. Obsługa takiego kanału znacznie upraszcza podłączenie termostatów i innej automatyki sterującej - wystarczy, że takie urządzenia są kompatybilne z tą samą magistralą co kocioł. Ponadto wiele rodzajów magistrali komunikacyjnych pozwala tworzyć bardzo rozbudowane systemy monitoringu i sterowania oraz łatwo integrować w nie różne urządzenia, w tym kotły grzewcze.

W nowoczesnym sprzęcie grzewczym najpopularniejsze magistrale to OpenTherm, eBus, Bus BridgeNet i EMS. Oto ich kluczowe cechy:

- OpenTherm. Dość prosty standard o skromnej funkcjonalności: pozwala tylko na bezpośrednie połączenie sterującego i sterowanego urządzenia, nie jest przeznaczony do tworzenia rozbudowanych systemów. Z drugiej strony, taka magistrala ma dość zaawansowane możliwości sterowania urządzeniami grzewczymi: w szczególności pozwala regulować temperaturę nie tylko poprzez włączanie/wyłączanie kotła, lecz także poprzez zmianę mocy palnika gazowego. Ten tryb pracy pomaga oszczędzać paliwo/energię, a także zmniejszać zużycie i wydłużać żywotność nagrzewnicy; a w wielu przypadkach do sprawnego sterowania ogrzewaniem wystarcza system dwóch urządzeń (kotła i termostat...u). Jednocześnie standard OpenTherm jest prosty i tani w realizacji, co czyni go niezwykle popularnym w nowoczesnych kotłach. Z wielu powodów stosuje się go głównie w modelach gazowych.

- e-Bus. Magistrala komunikacyjna o imponujących możliwościach praktycznych. Pozwala na zjednoczenie w jednym systemie do 25 urządzeń sterujących i 228 sterowanych, z odległością transmisji danych pomiędzy poszczególnymi elementami do 1 km. Jednocześnie eBUS jest standardem otwartym, jego wdrożenie (przynajmniej w zakresie podstawowych funkcji) jest dostępne bezpłatnie dla każdego. I choć obecnie obsługę eBUS można spotkać głównie w urządzeniach Protherm i Vaillant, to generalnie w kotłach jest to drugi, po OpenTherm, najpopularniejszy typ magistrali komunikacyjnej. Takie odstawanie wynika głównie z nieco wyższego kosztu, podczas gdy zaawansowane możliwości eBUS nie są tak często potrzebne.

- Bus BridgeNet. Autorskie opracowanie Hotpoint-Ariston, stosowane wyłącznie w kotłach tej marki. Jedną z zalet jest wysoki stopień automatyzacji: użytkownik musi tylko ustawić parametry temperatury (a dla różnych stref można wybrać własne opcje) oraz, w razie potrzeby, program na tydzień, resztę niezbędnych obliczeń i korekty zostaną przeprowadzone przez system. Jednak takie możliwości są dostępne tylko w specjalnych urządzeniach sterujących, takich jak termostaty; w kotłach, obsługa Bus BridgeNet oznacza zazwyczaj tylko kompatybilność z podobną automatyką.

- EMS. Magistrala komunikacyjna stosowana głównie w urządzeniach Bosch i Buderus. Generalnie cechuje się szeroką funkcjonalnością, wysokim stopniem automatyzacji oraz możliwością tworzenia rozbudowanych systemów sterowania. Należy jednak pamiętać, że w dzisiejszych czasach można spotkać zarówno oryginalny EMS, jak i zmodyfikowany EMS Plus, a standardy te początkowo nie są ze sobą kompatybilne (choć wsparcie dla obu z nich może być zapewnione w poszczególnych urządzeniach). Tak więc, konkretna wersja magistrali EMS powinna być określona osobno; należy zauważyć, że w sprzęcie Bosch występuje głównie wersja oryginalna, a w urządzeniach Buderus - EMS Plus (chociaż możliwe są wyjątki tam i tam).

Obecność programatora w konstrukcji kotła.

Programator nazywany jest programowalnym termostatem - urządzenie, które pozwala nie tylko utrzymać temperaturę, lecz także zaprogramować pracę kotła na określony czas. Najprostsze programatory obejmują cały dzień, bardziej zaawansowane pozwalają ustawić tryb pracy na poszczególne dni. W każdym razie funkcja ta zapewnia dodatkową wygodę i eliminuje konieczność ciągłej ręcznej regulacji pracy kotła. Z drugiej strony obecność programatora wpływa na koszt.