Porównanie Miele TDD 230 WP vs Miele T 8822 C

— Kondensacyjna (z rekuperatorem). Ogólna zasada działania suszarki kondensacyjnej jest następująca: ogrzane powietrze przechodzi przez bęben z praniem, wychwytuje wilgoć, a następnie ulega schłodzeniu, przy czym nadmiar wilgoci skrapla się w specjalnej komorze. Przewagą wszystkich suszarek kondensacyjnych nad wywiewowymi jest łatwość montażu — nie wymagają podłączenia do wentylacji, można je zainstalować w dowolnym pomieszczeniu. Użytkownik musi jednak monitorować stan zbiornika na skropliny i okresowo go opróżniać; ponadto same w sobie takie suszarki są nieco bardziej skomplikowane i droższe niż wywiewowe. Jednak ten rodzaj — z rekuperatorem — jest najprostszym i najtańszym spośród suszarek kondensacyjnych. Zgodnie z nazwą ogrzane powietrze schładza w nich rekuperator — wymiennik ciepła, który oddaje nadmiar ciepła do powietrza zewnętrznego. Ogrzewanie powietrza wewnątrz odbywa się zwykle za pomocą klasycznego elementu grzejnego. Ze względu na swoją dostępność takie suszarki są bardzo popularne, ale mają też poważne wady. Po pierwsze, urządzenia tego typu są dość „żarłoczne” pod względem zużycia energii elektrycznej. Po drugie, efektywność ich pracy jest stosunkowo niska, co więcej bezpośrednio zależy od różnicy temperatur pomiędzy powietrzem na zewnątrz i wewnątrz suszarki.

— Kondensacyjna (z pompą ciepła). Najbardziej zaawansowany i jednocześnie najdroższa odmian...a suszarek kondensacyjnych. Więcej ogólnych informacji na temat suszarki kondensacyjnej można znaleźć powyżej. Tutaj zauważamy, że w tego typu modelach schładzanie odbywa się kosztem pompy ciepła — sprężarki, która odbiera nadmiar ciepła z komory kondensacyjnej i przenosi je do elementu grzejnego. Zapewnia to szereg korzyści w porównaniu z tradycyjną suszarką z rekuperatorem. Jedną z najbardziej zauważalnych jest jej wysoka wydajność i oszczędność: pompa ciepła faktycznie pozwala na wielokrotne ponowne wykorzystanie zgromadzonej energii cieplnej, a na jej pracę zużywa się mniej energii elektrycznej niż na stałe ogrzewanie powietrza w modelach z rekuperatorami. Ponadto suszenie jest łatwiejsze i szybsze, a szybkość pracy praktycznie niezależna od warunków zewnętrznych. Ponadto takie urządzenie prawie nie generuje dodatkowego ciepła. Wady modeli z pompą ciepła są tradycyjne — złożoność i wysoki koszt.

— Wywiewowa (wentylacyjna). Rodzaj suszarki, w której nadmiar wilgoci jest po prostu „wywiewany” z urządzenia na zewnątrz. W porównaniu do suszarki kondensacyjnej, ten format pozwala na tworzenie prostszych, tańszych i bardziej kompaktowych urządzeń; w użyciu takie modele są nieco łatwiejsze — ze względu na to, że nie wymagają monitorowania poziomu wody w zbiorniku na skropliny. Natomiast instalacja suszarki wywiewowej jest zauważalnie trudniejsza. Tak więc w pomieszczeniu, w którym znajduje się urządzenie, musi być wydajny system wentylacji — w przeciwnym razie zawsze będzie tam „łaźnia” o wysokiej wilgotności i temperaturze, a taki mikroklimat jest nie tylko szkodliwy dla ludzi i przedmiotów, ale także zauważalnie pogarsza wydajność suszenia. Jeśli z tego czy innego powodu niemożliwe jest zorganizowanie ogólnej wentylacji pomieszczenia, będziesz musiał wykonać osobny kanał powietrzny do odprowadzenia pary z suszarki na zewnątrz. W rezultacie ten format pracy jest uważany za niewygodny i niezwykle rzadki.

Maksymalna ilość prania, jaką można włożyć do suszarki; innymi słowy, największa waga prania, jaką urządzenie może wydajnie wysuszyć za jednym razem.

Załadunek jest zwykle wskazywany dla suchych ubrań. Dzięki temu przygotowując rzeczy do prania możesz od razu ocenić, czy za jednym razem zmieszczą się do suszarki, czy też odwrotnie, wystarczy niewielka suszarka. Jednak nawet najskromniejsze nowoczesne suszarki (a nawet niegłebokie do 50 cm) mieszczą w większości przypadków 7 kg — jest to porównywalne z załadunkiem bębna pralki o średniej pojemności. W najbardziej pojemnych modelach liczba ta może sięgać 10 — 11 kg. To wystarcza do użytku domowego, a nawet profesjonalnego (na przykład w pralniach akademików, hoteli, sanatoriów itp.). Zresztą główne wymiary to suszarki o pojemności 8 kg i modele o pojemności 9 kg prania. Bardziej solidna pojemność jest istotna dla urządzeń przemysłowych i nie występuje w modelach na poziomie konsumenckim.

Ponadto przy wyborze należy pamiętać, że w charakterystyce zwykle wskazuje się maksymalny załadunek dla bielizny bawełnianej. W przypadku innych, bardziej obszernych materiałów pojemność może być zauważalnie mniejsza — np. limit wagowy dla wyrobów wełnianych jest zwykle od 4 do 5 razy mniejszy niż dla bawełny.

Wewnętrzna pojemność bębna suszarki.

Pojemniejszy bęben może pomieścić więcej prania, jednak nie ma tutaj sztywnej zależności: modele o tej samej pojemności mogą różnić się maksymalnym załadunkiem. Wynika to z faktu, że do obsługi dużej masy rzeczy potrzebny jest nie tylko pojemny bęben, jednak także silnik o odpowiedniej mocy. Należy zauważyć, że w większym bębnie ta sama masa prania wyschnie efektywniej niż w małym — rzeczy będą swobodniej rozprowadzane na bębnie, mniej się gniotą, a ciepłe powietrze lepiej wniknie w fałdy między tkaninami. Dzięki temu przy tej samej pojemności bębna model z mniejszym załadunkiem będzie wydajniejszy niż model z większym (oczywiście przy pełnym załadunku – rzeczywista ilość załadowanego prania może być mniejsza). Z drugiej strony pojemny bęben zajmuje więcej miejsca, a wymiary suszarki w dużej mierze zależą od wielkości bębna.

Program intensywnego suszenia, który zapewnia wysuszenie prania w stosunkowo krótkim czasie. Oszczędza czas, ale ubrania zużywają się bardziej niż przy zwykłym suszeniu, a do delikatnych rodzajów tkanin ten tryb w ogóle się nie nadaje.

Program przeznaczony do usuwania obcych zapachów z ubrań — na przykład dymu tytoniowego czy nieprzyjemnego zapachu, który pojawia się po długim przechowywaniu. Cykl odświeżania przydaje się, jeśli ubrania są czyste, ale nadal musisz usunąć zapach – odświeżanie w suszarce zajmuje mniej czasu i wysiłku niż szybkie pranie, a następnie suszenie (nawet jeśli używasz tej samej suszarki). Funkcja ta jest szczególnie istotna w przypadku suszarek.

Ta opcja pozwala zautomatyzować proces odprowadzania skondensowanej wody ze zbiornika (odpowiednio dotyczy to tylko suszarek kondensacyjnych). Dzięki temu pod koniec procesu suszenia zgromadzone w zbiorniku skropliny są automatycznie odprowadzane do kanalizacji. W tym celu w suszarce z podłączeniem do odpływu znajduje się pompa i wąż odpływowy. Funkcja odprowadzania skondensowanej wody do kanalizacji znacznie upraszcza proces obsługi suszarki, natomiast w modelach bez tej opcji użytkownik musi ręcznie opróżniać zbiornik na skropliny. Oczywiście ręczne opróżnianie nie wymaga dużego wysiłku, ponieważ przeciętny zbiornik na skropliny ma pojemność około 5 litrów, ale nadal nie jest zbyt wygodne.

Pojemność zbiornika na skondensowaną wodę w suszarkach kondensacyjnych (patrz „Rodzaj suszarki”). Im większy zbiornik, tym rzadziej trzeba go opróżniać. Jednocześnie w większości modeli pojemność zbiornika na skropliny jest standardowa — około 5 — 6 litrów: uważa się to za optymalny kompromis między pojemnością a wymiarami.

Klasa energetyczna charakteryzuje nie rzeczywiste zużycie energii, ale efektywność działania urządzenia — innymi słowy, jaka część energii elektrycznej zużywa się bezpośrednio do pracy użytecznej. W przypadku suszarek wskaźnik ten jest szczególnie ważny, biorąc pod uwagę fakt, że takie urządzenia są dość „żarłoczne” pod względem zużycia energii elektrycznej. W efekcie modele o tych samych możliwościach, ale różnych klasach energetycznych znacznie różnią się pod względem kosztów eksploatacji (pod względem rachunków za energię elektryczną). Co prawda, same oszczędniejsze modele są droższe — jednak ta różnica z reguły szybko się opłaca.

Początkowo klasy oznaczano literami łacińskimi od A(najwyższej klasy), a następnie alfabetycznie. Wraz z rozwojem technologii pojawiły się oszczędniejsze poziomy zużycia niż oryginalna klasa A — są one oznaczone jako A+, A++, A+++ itp. (im więcej plusów, tym mniejsze zużycie). W rzeczywistości najwyższa klasa energetyczna we współczesnych suszarkach to właśnie A+++; wskaźniki na poziomie A – A+ można nazwać dobrymi, B – średnimi, C – akceptowalnymi.

Rodzaj sterowania przewidziany w suszarce. Prawie wszystkie nowoczesne suszarki są wyposażone w sterowanie elektroniczne, dlatego od tego parametru zależy głównie konstrukcja panelu sterowania. Dostępne opcje to:

— Pokrętło + przyciski. Klasyczna wersja, która nie traci dziś na popularności. Pokrętło zwykle odpowiada za wybór programu, przyciski — za sterowanie dodatkowymi funkcjami i ustawieniami. Takie panele sterowania są proste, niedrogie, a jednocześnie całkiem funkcjonalne, dlatego można je znaleźć we wszystkich kategoriach suszarek – od niedrogich po topowe.

— Pokrętło + czujniki. Połączenie pokrętła wyboru programu głównego oraz zestawu czujników sterujących dodatkowymi parametrami. W porównaniu z opisanymi powyżej przyciskami czujniki mają bardziej stylowy i „technologiczny” wygląd, ponadto ze względu na brak wystających części taki panel prawie nie gromadzi brudu i jest łatwy do czyszczenia. Jednocześnie punkty te generalnie nie są fundamentalne, a czujniki są nieco bardziej skomplikowane i droższe niż przyciski. Dlatego ta opcja znajduje się głównie wśród suszarek ze średniej i wyższej półki.

— Dotykowe. Sterowanie tylko czujnikami, bez pokrętła. Ta konstrukcja, z jednej strony, zapewnia urządzeniu najbardziej dokładny i zaawansowany wygląd; z drugiej strony, sterowanie nie jest tak jasne i intuicyjne, jak w przypadku pokrętła. Dlat...ego w czystej postaci czujniki są niezwykle rzadkie – w niektórych wysokiej klasy suszarkach.