Porównanie Celestron Nature DX 10x42 vs Hawke Nature-Trek 10x42

Średnica obszaru widocznego przez lornetkę / monokular z odległości 1 km - innymi słowy największa odległość między dwoma punktami, w których można je jednocześnie zobaczyć z tej odległości. Nazywa się to również „liniowym polem widzenia”. Wraz z kątowym polem widzenia (patrz niżej) parametr ten charakteryzuje przestrzeń zajmowaną przez optykę, jednocześnie wyraźniej opisuje możliwości konkretnego modelu niż dane o kątach widzenia. W modelach z regulowanym powiększeniem (patrz wyżej) zwykle wskazywane jest maksymalne pole widzenia - przy najmniejszym powiększeniu i najszerszym kącie widzenia. Informacje te są często uzupełniane danymi o wartości minimalnej.

Obszar panoramiczny, który można oglądać przez okulary lornetki. Im wyższe rzeczywiste kątowe pole widzenia, tym szersza widoczność optyki. Zauważ, że kątowe pole widzenia jest odwrotnie proporcjonalne do powiększenia. Oznacza to, że im większe powiększenie, tym węższa widoczność (im mniejsze rzeczywiste kątowe pole widzenia). Rzeczywiste kątowe pole widzenia oblicza się w następujący sposób: należy podzielić kątowe pole widzenia (w stopniach °) przez współczynnik powiększenia. Dla porównania, ludzkie oko ma kątowe pole widzenia 60 sekund kątowych ("). Pod względem stopni okazuje się, że jest to 150 °. Dobra lornetka zapewni realne pole widzenia w promieniu 10 sekund łuku. Ale nie zawsze ma sens ściganie dużych wskaźników rzeczywistego kątowego pola widzenia. Faktem jest, że podczas oglądania dużego obszaru panoramy krawędzie obrazu otrzymują zauważalne zniekształcenia.

Obecność systemu korekcji fazy w lornetce/monokularze. Funkcja ta poprawia jakość obrazu — w szczególności rozdzielczość i odwzorowanie kolorów — oraz minimalizuje zniekształcenia kolorów. Konieczność zastosowania korekcji fazowej wynika z faktu, że fale świetlne odpowiadające różnym kolorom różnią się długością i mocą penetracji, dlatego też w różny sposób przechodzą przez układ optyczny. Może to spowodować pogorszenie jakości obrazu. Aby tego uniknąć, w zainstalowanych w urządzeniu pryzmatach zastosowano specjalne powłoki - zachowują one pierwotny stosunek fal barwnych, a tym samym zapewniają korekcję fazową.

Przesunięcie to odległość między soczewką okularu a źrenicą wyjściową instrumentu optycznego (patrz Średnica źrenicy wyjściowej). Optymalną jakość obrazu osiąga się, gdy źrenica wyjściowa jest rzutowana bezpośrednio na oko obserwatora; tak więc w praktyce przesunięcie to odległość od oka do soczewki okularu, która zapewnia najlepszą widoczność i nie przyciemnia krawędzi (winietowanie). Długie wysunięcie jest szczególnie ważne, gdy lornetka / monokular mają być używane jednocześnie z okularami - w takich przypadkach nie ma możliwości zbliżenia okularu do oka.

Materiał stosowany na pryzmaty, montowane w lornetkach i monokularach.

— BK-7. Odmiana borokrzemianowego szkła optycznego (9 V), stosunkowo niedrogiego i jednocześnie dość funkcjonalnego materiału, który zapewnia, choć nie wybitną, jednak całkiem akceptowalną jakość obrazu. Znajduje zastosowanie w modelach poziomu początkowego i średniozaawansowanego.

— BaK-4. Barowe szkło optyczne, które jest zauważalnie lepsze od BK7 pod względem jasności i klarowności obrazu, jednak jest droższe. W związku z tym występuje głównie w segmencie premium.

Obecność w konstrukcji lornetki / monokularu gniazda do mocowania adaptera do statywu(sam adapter nie znajduje się w zestawie, chyba że wskazano inaczej). Funkcja ta jest szczególnie ważna w przypadku modeli o dużym powiększeniu (patrz wyżej): są one zwykle ciężkie, co utrudnia ich stabilne trzymanie w dłoniach, a przy dużym powiększeniu nawet niewielkie drgania mogą uniemożliwić obserwację. Dodatkowo montaż na statywie jest wygodny do ciągłej obserwacji danego miejsca, a taka obserwacja nie zawsze wymaga dużego powiększenia. Dzięki temu nawet niewielkie urządzenia mogą mieć możliwość zamontowania adaptera. Same adaptery można zaprojektować pod różne rozmiary mocowań statywowych – należy to wziąć pod uwagę przy wyborze takiego modelu.