Porównanie Keenetic Extra KN-1711 vs Keenetic Duo KN-2110

Ogólny rodzaj urządzenia. W dzisiejszych czasach oprócz znanych wielu z nas routerów (zarówno zwykłych, jak i gamingowych) można znaleźć w sprzedaży routery ADSL, punkty dostępowe (w tym kierunkowe), systemy MESH, adaptery Wi-Fi i i wzmacniacze Wi-Fi. Oto szczegółowy opis tego typu urządzeń:

- Router. Urządzenia znane wielu jako najpopularniejszy sposób bezprzewodowego dostępu do Internetu. Jednak użytek takiej elektroniki nie ogranicza się do tego - można ją również wykorzystać do tworzenia sieci lokalnych i do jakichś innych, bardziej specyficznych celów. Od strony technicznej router jest punktem dostępowym do sieci bezprzewodowej obsługującej tryb NAT; aby uzyskać więcej informacji na temat tego trybu, zobacz „Funkcje i możliwości”, tutaj zauważamy, że to dzięki NAT możliwy jest dostęp do Internetu z kilku komputerów/gadżetów działających jednocześnie za pośrednictwem jednego konta dostawcy.

- Router gamingowy. Odmiana routerów opisanych powyżej, zoptymalizowana do użytku w grach online. Cechy takich urządzeń to obsługa najnowszych standardów komunikacji, wysoka prędkość połączenia przy minimalnych opóźnieniach, a także obecność specjalnych narzędzi i funkcji (priorytet ruchu w grach, a...kceleratory połączeń, integracja z usługami gier, a nawet niektórymi grami online itp.). Specyficzna funkcjonalność routera do gier może być różna, jednak jeśli dążysz do maksymalnej prędkości i wygody w grach sieciowych, warto wybrać urządzenie z tej kategorii.

- Modem/router ADSL. Routery bezprzewodowe (patrz wyżej) zapewniające dostęp do Internetu za pomocą technologii ADSL. Kluczową zaletą tej technologii jest możliwość korzystania z istniejących sieci telefonicznych bez kłopotów z okablowaniem; jednocześnie komunikacja internetowa i telefoniczna działają niezależnie i nie kolidują ze sobą. Z drugiej strony, takie połączenie jest gorsze od przewodowego Ethernetu pod względem prędkości i funkcjonalności (aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Wejście danych (port WAN)”); dlatego w dzisiejszych czasach ADSL stopniowo „schodzi ze sceny”, a na rynku nie ma zbyt wielu urządzeń do tej technologii.

- Punkt dostępu. Urządzenia przeznaczone głównie do wykorzystania jako swego rodzaju „przejściówki” pomiędzy sieciami przewodowymi a urządzeniami bezprzewodowymi, a także do komunikacji pomiędzy poszczególnymi segmentami sieci poprzez kanał bezprzewodowy. Podstawową różnicą między takimi urządzeniami a routerami (patrz wyżej) jest brak funkcji NAT (patrz „Funkcje i możliwości”) - dlatego każde urządzenie bezprzewodowe podłączone do punktu dostępowego przesyła do sieci własny adres IP. Typowym przykładem sieci opartej na takim sprzęcie jest wspólny router do łączenia się z Internetem oraz kilka punktów dostępowych umieszczonych w kluczowych lokalizacjach i połączonych przewodowo z routerem.

- Kierunkowy punkt dostępu. Odmiana punktów dostępu opisanych powyżej, w których obszar zasięgu ma wyraźną kierunkowość. Mówiąc prościej, sygnał z takiego urządzenia nie rozchodzi się równomiernie we wszystkich kierunkach, lecz w pewnym kierunku, w postaci wiązki lub sektora. Taki sprzęt ma dwa główne obszary zastosowania. Pierwszy to sytuacje, w których punkt dostępu należy zainstalować nie pośrodku, a na krawędzi nakładanego obszaru - na przykład w rogu pokoju. W tym przypadku kierunkowa konstrukcja pozwala skoncentrować prawie całą moc nadajnika w obszarze roboczym, nie marnując jej na „niepotrzebne” kierunki. Drugim przypadkiem użycia jest komunikacja bezprzewodowa na duże odległości, na przykład między sieciami w różnych budynkach w trybie pomostowym (patrz „Funkcje i możliwości”); niektóre kierunkowe punkty dostępu mają zasięg do 10 km. Oczywiście do takiego połączenia urządzenie po drugiej stronie kanału bezprzewodowego również musi mieć odpowiedni zasięg, więc najprościej w takich przypadkach wykorzystać dwa punkty dostępu o tych samych parametrach.

- System MESH. Sprzęt do budowy sieci bezprzewodowych w formacie MESH. Ideą tego formatu jest użycie dużej liczby kompaktowych i stosunkowo małej mocy bezprzewodowych nadajników-odbiorników, które mogą komunikować się ze sobą w skoordynowany sposób. Tak więc można pokryć znaczny obszar (nawet do małego miasta), zapewniając niezawodne połączenie w dowolnym miejscu obszaru zasięgu. Dzieje się to w następujący sposób: laptop, smartfon lub inny gadżet Wi-Fi wchodzi w interakcję z najbliższym węzłem sieci MESH, następnie dane są przesyłane do głównego routera lub punktu dostępowego bezprzewodowo, wzdłuż łańcucha między węzłami. W tym przypadku stosuje się tzw. routing dynamiczny: sieć sama wyznacza optymalną ścieżkę transmisji danych i automatycznie ją zmienia, gdy użytkownik przemieszcza się między poszczególnymi węzłami.
W rzeczywistości dynamiczny routing jest kluczową różnicą między urządzeniami MESH a bardziej tradycyjnymi wzmacniaczami Wi-Fi. Przy tym praca odbywa się w formacie „bezproblemowym”: podczas przełączania z jednego węzła na drugi nie dochodzi do utraty komunikacji, a funkcje sieciowe wymagające stabilnego połączenia (pobieranie, oglądanie filmów, gry online, sesje autoryzacji) nie są przerywane. Innymi słowy, użytkownik w ogóle nie zauważa przełączania między poszczególnymi węzłami. Ponadto taki format pracy pozwala na utrzymanie stabilnej prędkości połączenia (podczas gdy użytek tradycyjnych wzmacniaczy, zwłaszcza w postaci łańcuchów, znacznie zmniejsza prędkość). Dzięki temu sieć MESH może być doskonałym rozwiązaniem w sytuacjach, w których potrzebny jest zestaw kilku wzmacniaczy Wi-Fi – od prywatnego domu z 2-3 piętrami po kompleksy biurowe i przemysłowe, a nawet dzielnice miejskie. Ponadto sprzęt do takich sieci może być sprzedawany w zestawach po kilka szt. (do 8); zobacz „W zestawie”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

- Adapter Wi-Fi. Adaptery do łączenia się z sieciami Wi-Fi przeznaczone do komputerów stacjonarnych i innych urządzeń, które początkowo nie mają wbudowanych modułów Wi-Fi. Taki sprzęt może być zarówno zewnętrzny, jak i wewnętrzny - więcej szczegółów patrz „Interfejsy (do adapterów)". W tym miejscu zauważamy, że zakup adaptera Wi-Fi może być dobrą alternatywą dla połączenia przewodowego - zwłaszcza jeśli router znajduje się daleko i niewygodne byłoby ciągnięcie przewodu.

- Wzmacniacz Wi-Fi. Urządzenia zaprojektowane do wzmacniania sygnału Wi-Fi z istniejącego routera lub punktu dostępowego. Pozwalają rozszerzyć obszar zasięgu, pozbyć się „martwych stref”, a także poprawić ogólną jakość komunikacji i sprawić, że sygnał będzie stabilniejszy. Ten rodzaj urządzenia różni się od sprzętu MESH (patrz wyżej), który ma podobny cel, brakiem dynamicznego routingu (wzmacniacze Wi-Fi są zaprojektowane do pracy bezpośrednio z routerem, przynajmniej w stałym łańcuchu), a także w niemożności bezproblemowej pracy (wzmacniacz jest postrzegany jako osobna sieć - patrz dokładniej „Funkcje i możliwości - Tryb wzmacniacza"). Ponadto łączenie się za pośrednictwem takiego urządzenia może znacznie spowolnić prędkość. Z drugiej strony, wzmacniacze Wi-Fi są znacznie tańsze niż węzły systemu MESH. Tak więc ten konkretny rodzaj sprzętu może być najlepszą opcją do prostego użytku domowego, kiedy wystarczy tylko nieznacznie rozszerzyć istniejący zasięg i nie ma potrzeby budowania obszernej sieci z wieloma równoważnymi punktami połączeniowymi.

Sposoby połączenia z Internetem (lub z inną siecią zewnętrzną, np. w trybie pomostu) obsługiwane przez urządzenie.

Klasyczną, najpopularniejszą obecnie wersją takiego połączenia jest LAN (Ethernet), jednak to nie koniec. Połączenie przewodowe może odbywać się również za pośrednictwem ADSL lub światłowodu SFP, a bezprzewodowe – za pośrednictwem sieci komórkowych (za pomocą karty SIM, karty SIM 5G lub modemu zewnętrznego do 3G lub 4G), a także przez Wi-Fi. Oto bardziej szczegółowy opis każdego wariantu:

- Ethernet (RJ45). Klasyczne połączenie przewodowe za pośrednictwem kabla sieciowego za pomocą złącza RJ-45. Znane również jako „LAN”, chociaż to określenie nie jest całkowicie poprawne. W dzisiejszych czasach jest to jeden z najpopularniejszych sposobów przewodowego połączenia z Internetem, jest również szeroko stosowany w sieciach lokalnych. Wynika to z faktu, że prędkość Ethernetu jest w rzeczywistości ograniczona jedynie możliwościami kontrolerów sieciowych; jednocześnie nawet najprostsze moduły obsługują do 100 Mb/s, a w zaawansowanym sprzęcie wartość ta może sięgać nawet 10 Gb/s.

- ADSL. Technologia używana głównie do przewodowych połączeń internetowych za pośrednictwem istnieją...cych stacjonarnych linii telefonicznych. Jest to jej główna zaleta - można używać gotowych linii bez manipulacji przy układaniu dużej liczby dodatkowych przewodów; natomiast ADSL działa niezależnie od połączeń telefonicznych i nie zakłóca ich działania. Jednocześnie prędkość takiego połączenia jest zauważalnie niższa niż przez Ethernet – nawet w zaawansowanym sprzęcie nie przekracza 24 Mb/s. Ponadto ruch podczas komunikacji ADSL jest rozłożony asymetrycznie: pełną prędkość osiąga się tylko podczas pracy nad odbiorem, prędkość transmisji danych jest znacznie niższa, co stwarza problemy w komunikacji wideo i niektórych innych zadaniach. Tak więc w dzisiejszych czasach ADSL jest stopniowo zastępowany przez bardziej zaawansowane standardy, chociaż ta technologia jest wciąż daleko do całkowitego zniknięcia.

- Wi-Fi. Łączenie się ze źródłem danych zewnętrznych przez Wi-Fi. Z definicji ten format jest używany przez adaptery Wi-Fi (patrz „Typ urządzenia), a także większość urządzeń MESH. (Jeśli jednak zestaw dostawczy systemu MESH obejmuje zarówno węzły, jak i główne urządzenie sterujące dla nich, to wejście WAN może być wskazane dla urządzenia sterującego, a często nie jest to Wi-Fi). Również wprowadzanie tego typu danych może być zapewnione w innych typach urządzeń - w szczególności routerach i punktach dostępowych (np. do pracy w trybie pomostu lub wzmacniacza).

- Modem 3G (USB). Połączenie z Internetem przez sieć komórkową 3G za pomocą oddzielnego modemu zewnętrznego podłączonego do portu USB. Najczęściej chodzi o sieci UMTS (rozwój telefonii komórkowej GSM), najbardziej rozpowszechnione w Europie i przestrzeni poradzieckiej; jednak może być również możliwe użycie modemów do sieci CDMA (technologia EV-DO). Te detale, a także kompatybilność z określonymi modelami modemów, należy wyjaśnić osobno. Jednak w każdym przypadku komunikacja 3G może być dobrym rozwiązaniem w sytuacjach, w których przewodowe połączenie z Internetem jest utrudnione lub niemożliwe – na przykład w sektorze prywatnym. Ponadto niektóre urządzenia Wi-Fi z tą funkcją są wyposażone w autonomiczne zasilacze i mogą być używane nawet „w drodze”. Prędkość przesyłania danych w komunikacji 3G jest zbliżona do szerokopasmowego połączenia przewodowego (od 2 do 70 Mb/s przy normalnym sygnale, w zależności od konkretnej technologii); jest to jednak mniej niż w sieciach 4G (patrz niżej), chociaż zasięg 3G jest większy, a sprzęt dla tego standardu jest tańszy.

- Modem 4G (LTE) (USB). Połączenie z Internetem przez sieć komórkową 4G (LTE) za pomocą oddzielnego modemu zewnętrznego podłączonego do portu USB. Pod względem głównych cech jest podobne do opisanego powyżej połączenia 3G, z tą zmianą, że w tym przypadku wykorzystywane są bardziej zaawansowane sieci – czwartej generacji. Szybkość transmisji danych w takich sieciach sięga około 150 Mb/s; nie są one tak rozpowszechnione jak komunikacja 3G, jednak można się spodziewać, że sytuacja wkrótce się zmieni. Ponadto należy zauważyć, że w Europie i przestrzeni poradzieckiej sieci LTE są zwykle wdrażane w oparciu o sieci 3G UMTS i GSM; więc w przypadku braku pełnego zasięgu 4G modemy dla takich sieci mogą pracować w standardzie 3G, a nawet GSM.

- Karta SIM. Połączenie z Internetem przez sieć komórkową za pomocą karty SIM operatora komórkowego zainstalowanej bezpośrednio w urządzeniu. Konkretny typ obsługiwanych sieci zależy zarówno od możliwości routera, jak i od warunków konkretnego operatora komórkowego; jednak wszystkie takie urządzenia są kompatybilne z co najmniej sieciami 3G, a często 4G. Cechy tych sieci zostały szczegółowo opisane powyżej (można tam również przeczytać o zaletach mobilnego połączenia z Internetem). Ta opcja jest wygodna, ponieważ pozwala obejść się bez osobnego modemu USB - wystarczy kupić kartę SIM, której koszt jest niewielki. Ponadto zastosowanie kart SIM pozytywnie wpływa na kompaktowość i łatwość przenoszenia. Z drugiej strony, wbudowany moduł sieci komórkowej odczuwalnie wpływa na całkowity koszt – a kupując go i tak trzeba będzie za niego zapłacić (podczas gdy modelu z obsługą zewnętrznych modemów nie trzeba kupować od razu z modemem, takie urządzenia zwykle umożliwiają również połączenie przewodowe). Dlatego warto zwrócić uwagę na tę opcję, jeśli początkowo planujesz łączyć się z Internetem za pośrednictwem sieci komórkowych.

- Karta SIM (5G). Możliwość obsługi urządzeń Wi-Fi w szybkich sieciach mobilnych 5G o szczytowej przepustowości do 20 Gb/s dla odbioru i do 10 Gb/s dla transmisji danych. Realizowane za pośrednictwem karty SIM z odpowiednią obsługą 5G. Dany standard pozwala na zmniejszenie poboru mocy w porównaniu z poprzednimi wersjami, a także wykorzystuje szereg kompleksowych rozwiązań mających na celu poprawę niezawodności i ogólnej jakości komunikacji - w szczególności wieloelementowe macierze antenowe (Massive MIMO) oraz technologie kształtowania wiązki (Beamforming).

- SFP (optyka). Połączenie przez kabel światłowodowy o standardzie SFP. Takie połączenie może być realizowane z dużymi prędkościami (mierzonymi w gigabajtach na sekundę), a światłowód w przeciwieństwie do kabla Ethernet jest prawie niewrażliwy na zakłócenia zewnętrzne. Z drugiej strony, obsługa tego standardu nie jest tania, a jego możliwości są zbędne do użytku domowego. Dlatego SFP znajduje się przede wszystkim w profesjonalnych urządzeniach Wi-Fi.

Port WAN charakteryzuje zdolność urządzenia do odbioru sygnału przewodowego. Spotyka się modele z jednym portem bądź dwoma portami WAN, a w rzadkich przypadkach może to być większa liczba podłączanych dostawców. Taka rozszerzona liczba złączy WAN wpływa na koszt i w związku z tym występuje częściej wśród routerów przeznaczonych do zastosowań profesjonalnych.

Jeśli chodzi o prędkość, przy wyborze urządzenia priorytetem jest prędkość wyjściowego portu LAN lub Wi-Fi. Natomiast szybsze porty WAN ( 1 Gb/s, 2.5 Gb/s, 5 Gb/s, 10 Gb/s) pozwalają na rozłożenie obciążenia na kilka wyjść jednocześnie bez obniżania wskaźników szybkości, jak to może mieć miejsce w przypadku portu WAN 100 Mb/s.

Obecność w konstrukcji urządzenia portu WAN/LAN, który można ponownie przypisać i który może współpracować zarówno z siecią zewnętrzną (WAN), jak i lokalną (LAN). Takie rozwiązanie pozwala zmniejszyć całkowitą liczbę portów, a jednocześnie rozszerzyć możliwości urządzenia i dostosować je do swoich potrzeb.

Obsługa przez urządzenie technologii MU-MIMO - multi-user multi-threaded I/O.

Połączenie wielostrumieniowe jest realizowane za pomocą kilku anten zarówno w urządzeniu nadawczym, jak i odbiorczym. Pozwala to zwiększyć przepustowość kanału, a także poprawić ogólną jakość i stabilność połączenia. A termin „multi-user” zwykle oznacza, że sprzęt Wi-Fi może współpracować jednocześnie z kilkoma urządzeniami zewnętrznymi obsługującymi multi-streaming (MIMO). Jedynymi wyjątkami są adaptery Wi-Fi (patrz „Rodzaj urządzenia”) – chodzi im bardziej o możliwość jak najefektywniejszej interakcji z routerem/punktem dostępowym, który również wykorzystuje MU-MIMO.

Łączna liczba anten w routerze odpowiedzialnych za komunikację w paśmie 2,4 GHz. Aby uzyskać więcej informacji na temat liczby anten, patrz „Łączna liczba anten”, zasięgu - „Zakres częstotliwości”.

Łączna liczba anten w routerze odpowiedzialnych za komunikację w paśmie 5 GHz. Aby uzyskać więcej informacji na temat liczby anten, patrz „Łączna liczba anten”, o paśmie - „Pasmo częstotliwości”.

Nominalna moc nadajnika Wi-Fi zastosowanego w urządzeniu. Gdy obsługiwanych jest wiele zakresów (patrz „Zakresy pracy”), moc dla różnych częstotliwości może być różna, w takich przypadkach maksymalna wartość jest podana w tym miejscu.

Całkowita moc nadawcza zapewniana przez urządzenie zależy bezpośrednio od tego parametru. Moc tę można obliczyć dodając moc nadajnika i zysk energetyczny anteny (patrz wyżej): na przykład nadajnik 20 dBm uzupełniony o antenę 5 dBi daje moc 25 dBm (w głównym obszarze zasięgu anteny). Do prostego użytku domowego (na przykład zakup routera do małego mieszkania) takie szczegóły nie są wymagane, ale w dziedzinie zawodowej często konieczne jest użycie urządzeń bezprzewodowych o ściśle określonej mocy. Szczegółowe zalecenia w tej sprawie dla różnych sytuacji można znaleźć w źródłach specjalnych, ale tutaj zauważamy, że łączna wartość 26 dBm lub więcej pozwala zaklasyfikować urządzenie jako sprzęt z silnym nadajnikiem. Jednocześnie takie możliwości nie zawsze są wymagane w praktyce: nadmierna moc może powodować duże zakłócenia zarówno dla otaczających urządzeń, jak i samego nadajnika (szczególnie w warunkach miejskich i innych podobnych warunkach), a także obniżyć jakość połączenia z elektroniką małej mocy. A dla efektywnej komunikacji na duże odległości zarówno sam sprzęt, jak i urządzenia zewnętrzne powinny mieć odpowiednią moc (która nie zawsze jest osiągalna), dlatego przy wyborze nie należy gonić za maks...ymalną liczbą decybeli, ale wziąć pod uwagę zalecenia dla konkretnego przypadku; ponadto wzmacniacz Wi-Fi lub system MESH jest często dobrą alternatywą dla potężnego nadajnika.

Moc nadajnika zainstalowanego w urządzeniu podczas pracy w paśmie 5 GHz (patrz „Zakres częstotliwości”).

Parametr ten ma bezpośredni wpływ na całkowitą moc i odpowiednio na wydajność komunikacji. Aby uzyskać więcej informacji, patrz „Moc nadajnika” powyżej, ale tutaj osobno podkreślamy, że wysoka moc nie zawsze jest wymagana, a w niektórych przypadkach jest wręcz szkodliwa.