Porównanie Asus RT-AC86U vs Asus RT-AC68U

Ogólny rodzaj urządzenia. W dzisiejszych czasach oprócz znanych wielu z nas routerów (zarówno zwykłych, jak i gamingowych) można znaleźć w sprzedaży routery ADSL, punkty dostępowe (w tym kierunkowe), systemy MESH, Adaptery Wi-Fi , Wzmacniacze Wi-Fi oraz nawet terminale satelitarnego. Oto szczegółowy opis tego typu urządzeń:

— Router. Urządzenia znane wielu jako najpopularniejszy sposób bezprzewodowego dostępu do Internetu. Jednak użytek takiej elektroniki nie ogranicza się do tego - można ją również wykorzystać do tworzenia sieci lokalnych i do jakichś innych, bardziej specyficznych celów. Od strony technicznej router jest punktem dostępowym do sieci bezprzewodowej obsługującej tryb NAT; aby uzyskać więcej informacji na temat tego trybu, zobacz „Funkcje i możliwości”, tutaj zauważamy, że to dzięki NAT możliwy jest dostęp do Internetu z kilku komputerów/gadżetów działających jednocześnie za pośrednictwem jednego konta dostawcy.

— Router gamingowy. Odmiana routerów opisanych powyżej, zoptymalizowana do użytku w grach online. Cechy takich urządzeń to obsługa najnowszych standardów komunikacji, wysoka prędkość połączenia przy minimalnych opóźnieniach, a także...obecność specjalnych narzędzi i funkcji (priorytet ruchu w grach, akceleratory połączeń, integracja z usługami gier, a nawet niektórymi grami online itp.). Specyficzna funkcjonalność routera do gier może być różna, jednak jeśli dążysz do maksymalnej prędkości i wygody w grach sieciowych, warto wybrać urządzenie z tej kategorii.

— Modem/router ADSL. Routery bezprzewodowe (patrz wyżej) zapewniające dostęp do Internetu za pomocą technologii ADSL. Kluczową zaletą tej technologii jest możliwość korzystania z istniejących sieci telefonicznych bez kłopotów z okablowaniem; jednocześnie komunikacja internetowa i telefoniczna działają niezależnie i nie kolidują ze sobą. Z drugiej strony, takie połączenie jest gorsze od przewodowego Ethernetu pod względem prędkości i funkcjonalności (aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Wejście danych (port WAN)”); dlatego w dzisiejszych czasach ADSL stopniowo „schodzi ze sceny”, a na rynku nie ma zbyt wielu urządzeń do tej technologii.

— Punkt dostępu. Urządzenia przeznaczone głównie do wykorzystania jako swego rodzaju „przejściówki” pomiędzy sieciami przewodowymi a urządzeniami bezprzewodowymi, a także do komunikacji pomiędzy poszczególnymi segmentami sieci poprzez kanał bezprzewodowy. Podstawową różnicą między takimi urządzeniami a routerami (patrz wyżej) jest brak funkcji NAT (patrz „Funkcje i możliwości”) - dlatego każde urządzenie bezprzewodowe podłączone do punktu dostępowego przesyła do sieci własny adres IP. Typowym przykładem sieci opartej na takim sprzęcie jest wspólny router do łączenia się z Internetem oraz kilka punktów dostępowych umieszczonych w kluczowych lokalizacjach i połączonych przewodowo z routerem.

— Kierunkowy punkt dostępu. Odmiana punktów dostępu opisanych powyżej, w których obszar zasięgu ma wyraźną kierunkowość. Mówiąc prościej, sygnał z takiego urządzenia nie rozchodzi się równomiernie we wszystkich kierunkach, lecz w pewnym kierunku, w postaci wiązki lub sektora. Taki sprzęt ma dwa główne obszary zastosowania. Pierwszy to sytuacje, w których punkt dostępu należy zainstalować nie pośrodku, a na krawędzi nakładanego obszaru - na przykład w rogu pokoju. W tym przypadku kierunkowa konstrukcja pozwala skoncentrować prawie całą moc nadajnika w obszarze roboczym, nie marnując jej na „niepotrzebne” kierunki. Drugim przypadkiem użycia jest komunikacja bezprzewodowa na duże odległości, na przykład między sieciami w różnych budynkach w trybie pomostowym (patrz „Funkcje i możliwości”); niektóre kierunkowe punkty dostępu mają zasięg do 10 km. Oczywiście do takiego połączenia urządzenie po drugiej stronie kanału bezprzewodowego również musi mieć odpowiedni zasięg, więc najprościej w takich przypadkach wykorzystać dwa punkty dostępu o tych samych parametrach.

— System MESH. Sprzęt do budowy sieci bezprzewodowych w formacie MESH. Ideą tego formatu jest użycie dużej liczby kompaktowych i stosunkowo małej mocy bezprzewodowych nadajników-odbiorników, które mogą komunikować się ze sobą w skoordynowany sposób. Tak więc można pokryć znaczny obszar (nawet do małego miasta), zapewniając niezawodne połączenie w dowolnym miejscu obszaru zasięgu. Dzieje się to w następujący sposób: laptop, smartfon lub inny gadżet Wi-Fi wchodzi w interakcję z najbliższym węzłem sieci MESH, następnie dane są przesyłane do głównego routera lub punktu dostępowego bezprzewodowo, wzdłuż łańcucha między węzłami. W tym przypadku stosuje się tzw. routing dynamiczny: sieć sama wyznacza optymalną ścieżkę transmisji danych i automatycznie ją zmienia, gdy użytkownik przemieszcza się między poszczególnymi węzłami.
W rzeczywistości dynamiczny routing jest kluczową różnicą między urządzeniami MESH a bardziej tradycyjnymi wzmacniaczami Wi-Fi. Przy tym praca odbywa się w formacie „bezproblemowym”: podczas przełączania z jednego węzła na drugi nie dochodzi do utraty komunikacji, a funkcje sieciowe wymagające stabilnego połączenia (pobieranie, oglądanie filmów, gry online, sesje autoryzacji) nie są przerywane. Innymi słowy, użytkownik w ogóle nie zauważa przełączania między poszczególnymi węzłami. Ponadto taki format pracy pozwala na utrzymanie stabilnej prędkości połączenia (podczas gdy użytek tradycyjnych wzmacniaczy, zwłaszcza w postaci łańcuchów, znacznie zmniejsza prędkość). Dzięki temu sieć MESH może być doskonałym rozwiązaniem w sytuacjach, w których potrzebny jest zestaw kilku wzmacniaczy Wi-Fi – od prywatnego domu z 2-3 piętrami po kompleksy biurowe i przemysłowe, a nawet dzielnice miejskie. Ponadto sprzęt do takich sieci może być sprzedawany w zestawach po kilka szt. (do 8); zobacz „W zestawie”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

— Adapter Wi-Fi. Adaptery do łączenia się z sieciami Wi-Fi przeznaczone do komputerów stacjonarnych i innych urządzeń, które początkowo nie mają wbudowanych modułów Wi-Fi. Taki sprzęt może być zarówno zewnętrzny, jak i wewnętrzny - więcej szczegółów patrz „Interfejsy (do adapterów)". W tym miejscu zauważamy, że zakup adaptera Wi-Fi może być dobrą alternatywą dla połączenia przewodowego - zwłaszcza jeśli router znajduje się daleko i niewygodne byłoby ciągnięcie przewodu.

— Wzmacniacz Wi-Fi. Urządzenia zaprojektowane do wzmacniania sygnału Wi-Fi z istniejącego routera lub punktu dostępowego. Pozwalają rozszerzyć obszar zasięgu, pozbyć się „martwego pola”, a także poprawić ogólną jakość komunikacji i sprawić, że sygnał będzie stabilniejszy. Ten rodzaj urządzenia różni się od sprzętu MESH (patrz wyżej), który ma podobny cel, brakiem dynamicznego routingu (wzmacniacze Wi-Fi są zaprojektowane do pracy bezpośrednio z routerem, przynajmniej w stałym łańcuchu), a także w niemożności bezproblemowej pracy (wzmacniacz jest postrzegany jako osobna sieć - patrz dokładniej „Funkcje i możliwości - Tryb wzmacniacza"). Ponadto łączenie się za pośrednictwem takiego urządzenia może znacznie spowolnić prędkość. Z drugiej strony, wzmacniacze Wi-Fi są znacznie tańsze niż węzły systemu MESH. Tak więc ten konkretny rodzaj sprzętu może być najlepszą opcją do prostego użytku domowego, kiedy wystarczy tylko nieznacznie rozszerzyć istniejący zasięg i nie ma potrzeby budowania obszernej sieci z wieloma równoważnymi punktami połączeniowymi. — Internet satelitarny (Starlink). Terminale umożliwiające dostęp do sieci WWW za pośrednictwem łączności satelitarnej. Infrastruktura takich systemów składa się zazwyczaj z satelitów znajdujących się na niskiej orbicie kosmicznej, sieci stacji bazowych na Ziemi oraz terminali klienckich służących do odbioru sygnałów i udostępniania Internetu. Monopolistą w tym obszarze jest należąca do Elona Muska firma SpaceX z jej terminalami Starlink.

Wraz z wprowadzeniem do masowego użytku systemów satelitarnych możliwe stało się zapewnienie szybkiego dostępu do Internetu tam, gdzie wcześniej było to niemożliwe ze względu na brak lub słaby rozwój tradycyjnych metod transmisji danych. Jednocześnie taki Internet przyda się podczas regularnych przerw w dostawie prądu i z dala od cywilizacji. Wśród wad tej technologii wymienia się wysoki koszt sprzętu oraz wysoką miesięczną opłatę za korzystanie z usługi (w porównaniu z tradycyjnym połączeniem kablowym i internetem komórkowym).

Liczba pojedynczych urządzeń, dostarczanych w zestawie.

Parametr ten ma znaczenie przede wszystkim dla urządzeń MESH (patrz „Rodzaj urządzenia”): ta technika została pierwotnie zaprojektowana dla rozgałęzionych sieci bezprzewodowych, w których liczba poszczególnych węzłów może wynosić dziesiątki, przy tym najlepiej współpracują ze sobą węzły MESH jednego modelu. W związku z tym takie urządzenia opłaca się kupować nie osobno, ale w zestawie (2 urządzenia, 3 urządzenia i więcej). Niektórzy producenci urządzeń MESH praktykują produkcję osobnych urządzeń głównych (routerów) i satelitów pomocniczych. Przy czym zwykle mogą one współpracować tylko z konkretnym modelem systemu MESH. W takich przypadkach podawana jest obecność routera lub satelity w komplecie.

. Jednakże inne rodzaje urządzeń Wi-Fi, głównie routery i punkty dostępowe, mogą również być sprzedawane w zestawie po kilka jednostek. Takie zestawy są tak samo przeznaczone do sytuacji, gdy w sieci powinno być kilka urządzeń bezprzewodowych - na przykład, aby zainstalować kilka punktów dostępowych w biurowcu połączonych siecią przewodową.

Maksymalna prędkość zapewniana przez urządzenie przy łączności bezprzewodowej w paśmie 2.4 GHz.

Pasmo to jest wykorzystywane w większości współczesnych standardów Wi-Fi (patrz wyżej) - jako jedno najbardziej z dostępnych lub wręcz jedyne. Teoretyczne maksimum to 600 MB/s. W rzeczywistości Wi-Fi na częstotliwości 2.4 GHz jest wykorzystywane przez dużą liczbę urządzeń klienckich, z czego wynika przeciążenie kanałów transmisji danych. Ponadto liczba anten wpływa na wydajność prędkości sprzętu. Podaną w specyfikacji prędkość można osiągnąć tylko w warunkach idealnych. W praktyce może być ona zauważalnie mniejsza (często kilkukrotnie), zwłaszcza przy obfitości urządzeń bezprzewodowych podłączonych do sprzętu. Dla zrozumienia rzeczywistych możliwości sprzętu Wi-Fi maksymalna prędkość na 2.4 GHz jest podawana w specyfikacji poszczególnych modeli. Jeśli chodzi o liczby, to ze względu na możliwości w paśmie 2.4 GHz współczesny sprzęt umownie dzieli się na modele o prędkościach do 500 MB/s włącznie i powyżej 500 MB/s.

Maksymalna prędkość, obsługiwana przez urządzenie przy łączności bezprzewodowej w paśmie 5 GHz.

Pasmo to jest wykorzystywane w Wi-Fi 4, Wi-Fi 6 i Wi-Fi 6E jako jedno z dostępnych, w Wi-Fi 5 jako jedyne (patrz „Standardy Wi-Fi”). Prędkość maksymalna podawana jest w specyfikacji w celu zaznaczenia rzeczywistych możliwości konkretnego sprzętu - mogą być one zauważalnie skromniejsze od ogólnych możliwości standardu. Poza tym wszystko zależy od generacji Wi-Fi. Na przykład urządzenia obsługujące Wi-Fi 5 mogą teoretycznie przesyłać do 6928 Mb/s (przy użyciu ośmiu anten), a Wi-Fi 6 do 9607 Mb/s (przy użyciu tychże ośmiu strumieni przestrzennych). Maksymalna możliwa prędkość łączności jest osiągana w określonych warunkach i nie każdy model sprzętu Wi-Fi w pełni je spełnia. Konkretne liczby są umownie podzielone na kilka grup: wartość do 500 MB/s jest dość skromna, wiele urządzeń obsługuje prędkości w zakresie 500 - 1000 MB/s, wskaźniki 1 - 2 GB/s można zaliczyć do średnich wartości, a najbardziej zaawansowane modele w swojej klasie zapewniają prędkość wymiany danych na poziomie ponad 2 GB/s.

We współczesnym sprzęcie Wi-Fi wskaźnik ten może być różny: oprócz najprostszych urządzeń z 1 anteną, istnieją modele, w których liczba ta wynosi 2, 3, 4, a nawet więcej. Sens stosowania kilku anten tkwi w dwóch szczegółach. Po pierwsze, jeśli na antenę przypada kilka urządzeń zewnętrznych, muszą one dzielić między sobą szerokość pasma, a rzeczywista prędkość łączności dla każdego abonenta odpowiednio spada. Po drugie, taka konstrukcja może być również wymagana przy komunikacji z jednym urządzeniem zewnętrznym - do współpracy z technologią MU-MIMO (patrz poniżej), co pozwala w pełni wykorzystać możliwości nowoczesnych standardów Wi-Fi.

W każdym razie więcej anten oznacza zwykle bardziej zaawansowane i funkcjonalne urządzenie. Z drugiej strony, parametr ten znacząco wpływa na koszt; dlatego sensowne jest poszukiwanie sprzętu z dużą liczbą anten, głównie wtedy, gdy krytyczna jest szybkość i stabilność łączności.

- Zewnętrzna. Anteny umieszczone na zewnątrz obudowy są zwykle większe niż anteny wewnętrzne i są zwykle wyposażone w obrotowe mocowania, które umożliwiają ustawienie pręta w optymalnej pozycji, niezależnie od położenia samego urządzenia. Wszystko to wpływa pozytywnie na siłę sygnału. Ponadto istnieją wyjmowane anteny zewnętrzne - w razie potrzeby można je zastąpić mocniejszymi. Główną wadą tej opcji jest jej nieporęczność.

- Wewnętrzna. Anteny umieszczone wewnątrz obudowy są uważane za mniej zaawansowane niż anteny zewnętrzne. W większości przypadków są mniejsze, a wydajność zależy od położenia urządzenia (choć wielu producentów stosuje technologie kompensujące ten efekt). Jednocześnie sprzęt z antenami wewnętrznymi ma schludny wygląd bez zbędnych wystających części.

- Zewnętrzna/wewnętrzna. Obecność w urządzeniu obu powyższych typów anten jednocześnie (w tym przypadku może być więcej niż jedna z tych i innych). Obecność wielu anten poprawia jakość połączenia, ale jeśli wszystkie są zewnętrzne, urządzenie może być zbyt nieporęczne. Dlatego w niektórych modelach routerów stosuje się kompromis: część anten jest schowana w obudowie, co pozytywnie wpływa na kompaktowość i wygląd.

Urządzenie obsługuje technologię MU-MIMO - wielostrumieniowe wejście-wyjście dla wielu użytkowników.

Komunikacja w wielu strumieniach jest realizowana przy użyciu wielu anten zarówno w urządzeniu nadawczym, jak i odbiorczym. Pozwala to zwiększyć przepustowość kanału, a także poprawić ogólną jakość i stabilność połączenia. A termin „dla wielu użytkowników” zwykle oznacza, że sprzęt Wi-Fi może jednocześnie współpracować z kilkoma urządzeniami zewnętrznymi obsługującymi tryb wielostrumieniowy (MIMO). Jedynymi wyjątkami są adaptery Wi-Fi (patrz „Typ urządzenia”) - bardziej dotyczą one możliwości efektywnej interakcji z routerem/punktem dostępowym, który również korzysta z MU-MIMO.

Zysk energetyczny zapewniany przez każdą antenę urządzenia; jeśli w konstrukcji przewidziano anteny o różnych specyfikacjach (typowym przykładem są anteny zewnętrzne i wewnętrzne), wówczas informacja jest z reguły podawana z uwzględnieniem najwyższej wartości.

Wzmocnienie sygnału w tym przypadku zapewnia się przez zawężenie wzoru promieniowania - podobnie jak w latarkach z regulowaną szerokością wiązki, zmniejszenie tej szerokości zwiększa zasięg świecenia. Najprostsze anteny dookólne zawężają sygnał głównie w płaszczyźnie pionowej, „spłaszczając” obszar zasięgu, tak że staje się on jak pozioma tarcza. Z kolei anteny kierunkowe (głównie w specjalistycznych punktach dostępowych, patrz „Typ urządzenia”) tworzą wąską wiązkę, która pokrywa bardzo mały obszar, ale daje bardzo solidne wzmocnienie.

W szczególności zysk energetyczny opisuje, jak silny jest sygnał uzyskiwany w głównym kierunku anteny w porównaniu z idealną anteną, która równomiernie rozprowadza sygnał we wszystkich kierunkach. Wraz z mocą nadajnika (patrz poniżej) określa to całkowitą moc sprzętu i odpowiednio wydajność i zasięg komunikacji. Właściwie, aby określić całkowitą moc, wystarczy dodać zysk energetyczny w dBi do mocy nadajnika w dBm; w tym przypadku dBi i dBm można uznać za te same jednostki (decybele).

Generalnie takie dane są rzadko potrzebne zwykłemu użytkownikowi, ale mogą się przydać w niektórych sytuacjach, z którymi muszą sobie radzić specjaliści. Szczegółowe metody ob...liczeń dla takich sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach; tutaj podkreślamy, że nie zawsze ma sens gonienie za dużym zyskiem energetycznym anteny. Po pierwsze, jak omówiono powyżej, osiąga się to kosztem zawężenia obszaru zasięgu, co może być niewygodne; po drugie, zbyt silny sygnał jest również często niepożądany, więcej informacji można znaleźć w punkcie „Moc nadajnika”.

Łączna liczba anten w routerze odpowiedzialnych za komunikację w paśmie 2,4 GHz. Aby uzyskać więcej informacji na temat liczby anten, patrz „Łączna liczba anten”, zasięgu - „Zakres częstotliwości”.