Porównanie Bailong BL-2800 vs Bailong Police BL-Q2805-T6

Ogólny rodzaj latarki.

Latarki ręczne ogólnego przeznaczenia dzielą się na pełnowymiarowe i kompaktowe. Jednak oprócz tego w sprzedaży można znaleźć wiele modeli o węższej specjalizacji i/lub specyficznych cechach konstrukcyjnych i montażowych: latarki czołowe; urządzenia turystyczne, w tym wolnostojące latarki na dynamo, latarki w kształcie litery L i modele do nurkowania; mocne lataki ręczne i ultrakompaktowe breloczki; pomocnicze systemy oświetleniowe; a także szeroko stosowane w siłach zbrojnych modele podlufowe i latarki-kije. Należy zauważyć, że jeden model może należeć do kilku typów jednocześnie. Na przykład większość latarek podlufowych jest wyposażona w zdejmowany uchwyt do montażu na broni, a bez takiego uchwytu zamieniają się w ręczne lub ręczne kompaktowe; modele w kształcie litery L w zasadzie nie są samodzielnym typem latarek - najczęściej jest to cecha konstrukcyjna ręcznych urządzeń kompaktowych lub czołowych (lub nawet modeli łączących oba te zastosowania).

- Ręczna. Pełnowymiarowe latarki ręczne o długości ponad 20 cm i wadze ponad 200 g reprezentują swe...go rodzaju „klasę średnią”. Przeznaczone są dla tych, dla których kompaktowość nie odgrywa decydującej roli, a liczy się przede wszystkim funkcjonalność. Te latarki mogą zawierać więcej niż 1 diodę LED i mocne zasilacze, zapewniając dobry strumień świetlny; często wyposażone są w różne dodatkowe funkcje.

- Kompaktowa ręczna. Tego typu latarki są nieco większe od breloków, ale nadal można je zaliczyć do urządzeń kompaktowych: podręczne kompakty mają formę tuby o długości do 20 cm i wadze do 200 g. Rzadko instalują się w nich więcej niż jedną diodę LED, ale wymiary i waga już pozwalają na użytek dość mocnych źródeł zasilania, co ma pozytywny wpływ na charakterystykę strumienia świetlnego (patrz „Maks. siła światła”). Ponadto latarka tego typu może korzystać z szeregu dodatkowych funkcji, takich jak regulacja skupienia wiązki i jasności (patrz niżej).

- Latarka czołowa. Latarki przeznaczone do montażu na głowie - zwykle za pomocą specjalnych elastycznych pasków, które można regulować w celu dopasowania. Cechy montażowe nakładają ograniczenia na wagę i wymiary latarki, co wpływa na funkcjonalność. Kupując taką latarkę warto wziąć pod uwagę, że wysoka jasność w tym przypadku może być wadą – jeśli potrzebujesz światła do pracy z obiektami znajdującymi się w bliskiej odległości, nadmierna jasność szybko męczy oczy. W takim przypadku warto zwrócić uwagę na modele z regulacją jasności (szczegóły poniżej). Zazwyczaj takie modele mają możliwość regulacji kąta nachylenia wiązki, ale możliwość (i cechy) takiej regulacji warto wyjaśnić osobno.

- W kształcie litery L. Latarki, w których wiązka światła skierowana jest prostopadle do obudowy; sama obudowa z reguły ma kształt cylindryczny lub zbliżony do niego. Większość tych modeli, jeśli chodzi o ich podstawowy format, to kompaktowe modele ręczne, a wiele z nich może być również używanych w formacie czołowych (patrz oba powyżej). Tak czy inaczej, latarki w kształcie litery L z możliwością do użytku ręcznego posiadają charakterystyczny klips na obudowie - po przeciwnej stronie lampy. Taki klips pozwala zawiesić urządzenie na pasku, krawędzi kieszeni, elemencie kamizelki rozładunkowej lub innej odzieży roboczej itp.; w tym przypadku wiązka światła będzie skierowana do przodu, pionowe położenie obudowy zapewni stabilność urządzenia, a ręce użytkownika będą wolne. (Należy zauważyć, że pierwsze latarki w kształcie litery L, zaprojektowane do takiego noszenia, pojawiły się jako element wyposażenia wojskowego - już podczas II wojny światowej wojsko amerykańskie w pełni doceniło zalety takiej konstrukcji).
Co dotyczy instalacji czołowej, w takich przypadkach obudowa jest ustawiana poziomo, a jej mocowanie jest ruchome. Obracając latarkę w takim mocowaniu można ustawić niemal dowolny kąt nachylenia wiązki; jednocześnie, niezależnie od tego kąta, pozycja latarki pozostaje równie stabilna (podczas gdy w niektórych modelach czołowych z „głową” o pochylonej konstrukcji taka „głowa” może mieć tendencję do toczenia się do przodu w miarę zużywania się mocowania).

- Lampa podręczna. Najmocniejszy rodzaj latarek ręcznych, który można nawet nazwać „reflektorami ręcznymi”. Większość z tych urządzeń została zaprojektowana tak, aby dostarczać dalekiego zasięgu, a jednocześnie dość gęstej wiązki światła - znacznie szerszej niż w wielu innych typach latarek. W rzeczywistości zasięg światła lamp ręcznych często przekracza 100, a nawet 200 m, a duża szerokość wiązki pozwala bardzo skutecznie identyfikować poszczególne obiekty nawet przy tak dużych odległościach. Innym, mniej powszechnym typem takich urządzeń są modele, które mają niewielki zasięg, ale są w stanie oświetlić rozległy obszar.
W każdym razie latarki tego typu okazują się dość duże i ciężkie, więc początkowo nie są przeznaczone do ciągłego noszenia przy sobie (chociaż nawet półtorej do dwóch godzin z takim urządzeniem w rękach zwykle nie powoduje zbyt wiele dyskomfort). Warto zwrócić uwagę na lampy ręczne w przypadkach, w których skuteczny zasięg wykrywania (lub jasne oświetlenie dużego obszaru) ma dla Ciebie najistotniejsze znaczenie. W szczególności takie urządzenia są bardzo popularne w służbach ratowniczych: potężna wiązka „przenośnego reflektora” jest niezbędna do operacji poszukiwawczych w nocy. Również wśród latarek tego typu znajdują się tak zwane modele „inspekcyjne”, które doskonale nadają się do inspekcji maszyn, urządzeń przemysłowych, komunikacji (kabli, rurociągów) itp.

- Turystyczna. Latarki turystyczne to głównie latarki, pierwotnie przeznaczone do organizowania oświetlenia w obozie, na postoju itp. Takie urządzenia zapewniają rozproszone światło o zasięgu 360° w poziomie i najczęściej można je montować bezpośrednio na ziemi. Ponadto większość z nich ma hak do zawieszania, czasami uzupełniony wbudowanym magnesem (więcej informacji na temat obu poniżej). Tak więc taką latarkę można zamocować na gałęzi drzewa, pod sufitem namiotu/markizy itp., znacznie poszerzając obszar oświetlenia - lub zawiesić na plecaku czy innym sprzęcie, oświetlając ścieżkę dla kilku osób jednocześnie.
Większość latarek turystycznych ma tylko tę specjalizację; istnieją jednak również modele, które pozwalają na inne zastosowania. Zazwyczaj są to ręczne kompaktowe urządzenia o specjalnej konstrukcji - z wysuwanym dyfuzorem wykonanym z białego matowego materiału. Takie urządzenie pozwala zamienić wiązkę kierunkową w światło rozproszone z pełnym pokryciem poziomym; a gdy taka wiązka nie jest potrzebna, dyfuzor można schować w obudowie. Jednak niektóre z bardziej tradycyjnych modeli turystycznych mają również składaną konstrukcję – ułatwia to przenoszenie poza godzinami pracy, zwłaszcza jeśli urządzenie trzeba schować w plecaku lub torbie z innymi rzeczami.

- Latarka na dynamo. Latarki wyposażone we wbudowany generator (dynamo), który generuje energię dzięki sile mięśni użytkownika - zazwyczaj do tego trzeba pompować lub kręcić specjalną dźwignię. Dzięki temu wbudowany akumulator można ładować nawet przy braku źródeł zasilania (a takie latarki działają najczęściej od akumulatorów). Takie możliwości są szczególnie istotne dla tych, którzy często muszą być „daleko od cywilizacji”: turystów, wojskowych, naukowców itp. Jednocześnie latarki na dynamo mogą mieć różne specjalizacje - kompaktową, turystyczną itp.

- Do nurkowania. Latarki, pierwotnie przeznaczone do nurkowania i długiego przebywania na dużych głębokościach - zwykle od 50 m lub więcej. Takie modele z definicji mają szczelną wodoodporną obudowę (patrz „Ochrona przed kurzem i wilgocią”). Ponadto konstrukcja latarek do nurkowania często zawiera specyficzne cechy zaprojektowane w celu zapewnienia dodatkowej wygody i bezpieczeństwa. Na przykład obudowa może mieć jasne kolory lub dodatkowe wstawki zwiększające widoczność pod wodą, a także być wykonana z lekkiego materiału, dzięki czemu latarka wypuszczana z dłoni unosi się na powierzchnię i nie tonie. Często do urządzenia dołączany jest karabińczyk do mocowania do ekwipunku lub pasek na ramieniu (patrz „Zawartość opakowania”). To właśnie ze względu na te dodatkowe cechy, nie każda latarka o wysokim stopniu wodoodporności jest uważana za nurkową. Dlatego szukać latarki specjalnie do nurkowania warto wśród modeli tej kategorii.

- Oświetlenie pomocnicze. Latarki przeznaczone do organizowania dodatkowego oświetlenia stacjonarnego tam, gdzie nie ma światła lub jest za mało światła. W pewnym sensie modele te są podobne do kempingowych turystycznych (patrz wyżej), można je również wykorzystać na parkingu czy w namiocie. Jednak sprawa nie ogranicza się do tego: wiele lamp pomocniczych zostało pierwotnie zaprojektowanych do użytku w warsztatach, garażach itp. Niektóre z nich można również podwiesić pod otwartą maską samochodu, co jest bardzo ważne podczas napraw terenowych. Jednak takie modele nie są przeznaczone do noszenia w rękach: jest to technicznie możliwe, ale niezbyt wygodne.

- Brelok. Ta kategoria obejmuje najbardziej kompaktowe modele: ich waga z reguły nie przekracza 50 g, a ich długość wynosi 10 cm, stąd nazwa - większość tych latarek można nosić zamiast breloka na pęku kluczy. Właściwie wygoda noszenia to główna zaleta breloków: taką latarkę zawsze możesz mieć pod ręką. Główną wadą jest niska moc: breloki są zwykle wyposażone w jedną diodę LED (patrz „Liczba diod”), a żaden „solidny” zasilacz nie zmieści się w kompaktowej obudowie. Jednocześnie takie latarki wystarczą do prostych codziennych zadań - na przykład do oświetlenia drogi na nieoświetlonym odcinku ulicy lub znalezienia dziurki od klucza, jeśli na korytarzu zepsuła się żarówka.

- Podlufowa. Latarki przeznaczone do mocowania do broni - najczęściej pod lufą, ale technicznie montaż z boku też jest całkiem do przyjęcia. Wiele z tych modeli to w zasadzie ręczne latarki kompaktowe (patrz wyżej), uzupełnione zdejmowanym uchwytem na broń (lub możliwością zamontowania na takim uchwycie - patrz „Zawartość opakowania”), a także, w większości przypadków, zdalny przycisk (patrz poniżej); istnieją jednak również modele czysto podlufowe, w których nie można zdjąć mocowania. W obu przypadkach mocowanie jest zwykle przeznaczone do standardowej szyny Weaver/Picatinny, ale ten szczegół warto wyjaśnić osobno. Dotyczy to również możliwości pełnego użycia z bronią palną: faktem jest, że niektóre latarki podlufowe są przeznaczone do napędów airsoftowych i po prostu nie są przeznaczone do silnego odrzutu.

- Latarka-kij. Latarki, które mają kształt pałki lub kija baseballowego i są wystarczająco wytrzymałe, aby zadawać ciosy. Taka latarka może być bardzo przydatnym dodatkiem do stroju stróża lub policjanta. Należy zauważyć, że jako „narzędzie do ciosów” mogą być również używane niektóre tak zwane latarki patrolowe - latarki ręczne w dużej i solidnej obudowie o tradycyjnym wzornictwie. Jednak dla nich takie użytek jest skrajnym przypadkiem, a latarki-kije są początkowo tworzone jak najbardziej niezawodne i odporne na wstrząsy. Dlatego modele patrolowe w naszym katalogu nadal nie są przypisane do tej kategorii, ale do zwykłych latarek ręcznych.

Maksymaln siła światła zapewniana przez latarkę.

Siłę światła (wyrażaną w lumenach) można opisać jako całkowitą ilość światła wytworzonego przez diodę LED lub inne źródło światła i rozchodzącego się we wszystkich kierunkach, w które samo źródło światła świeci (bez soczewek, odbłyśników itp.). W praktyce oznacza to, że możliwości latarki zależą nie tylko od siły światła, ale także od kąta świecenia (patrz „Kąt świecenia (oświetlenia)”). Na przykład stosunkowo słaby strumień można skoncentrować w wąską wiązkę, zapewniając dobry zasięg; natomiast do skutecznego pokrycia dużego obszaru będzie nieuchronnie wymagana duża liczba lumenów.

Należy pamiętać, że kąt świecenia nie zawsze jest określony w charakterystyce i nawet przy takich danych trudno od razu ocenić rzeczywiste możliwości latarki. Dlatego do takiej oceny najlepiej wykorzystać informacje o rzeczywistym zasięgu światła (patrz niżej), a także wziąć pod uwagę ogólny typ urządzenia (patrz wyżej). Tak więc przy tej samej ilości lumenów latarka ręczna z odbłyśnikiem do formowania kierunkowej wiązki da zauważalnie większy zasięg niż latarka turystyczna o zasięgu 360°.

Należy również pamiętać, że wysoka jasność latarki nie zawsze jest uzasadniona i warto dobierać według tego parametru, biorąc pod uwagę realne warunki użytkowania. Tak więc podczas pracy na krótkich dystansach jasne światło może stać się przeszkodą: męczy oczy i może ś...lepić innych. Ponadto zwiększenie jasności zwykle wymaga mocniejszych źródeł zarówno światła, jak i mocy, odpowiednio, zwiększenia masy i wymiarów latarki.

Maksymalny zasięg, przy którym latarka zapewnia efektywne oświetlanie obiektów. Dla różnych producentów kryteria tej skuteczności w pomiarach zasięgu mogą się różnić, dlatego tylko modele jednego producenta mogą być ze sobą jednoznacznie porównywane pod względem zasięgu. Jednocześnie parametr ten umożliwia, z pewnym stopniem niezawodności, porównywanie modeli różnych producentów: na przykład latarki o zasięgu 15 m i 100 m będą ewidentnie należeć do różnych klas zasięgu, niezależnie od producenta.

Należy pamiętać, że zasięg światła zależy nie tylko od maksymalne siły światła zapewnianej przez latarkę (patrz wyżej), ale także od cech jej konstrukcji: im węższą wiązkę zapewnia odbłyśnik latarki, tym większy będzie zasięg, oraz odwrotnie – rozproszone światło nie dociera daleko. Niektóre modele umożliwiają regulację szerokości wiązki w zależności od wymagań sytuacji (więcej szczegółów w „Regulacja skupienia wiązki”).

Należy również pamiętać, że modele o tym samym podanym zasięgu światła mogą obejmować różne obszary. Na przykład latarka ręczna (patrz „Rodzaj”) z odbłyśnikiem 20 cm może zapewnić szerszą wiązkę niż konwencjonalna latarka ręczna z odbłyśnikiem 5 cm. I choć w obu przypadkach obiekty uchwycone w plamie świetlnej będą oświetlone w ten sam sposób, to jednak w pierwszym przypadku wielkość samej plamki będzie większa, a rzeczywista wydajność latarki odpowiednio większa (z uwagi na to, że szeroką wiązką łatwiej jest „obmacywać” poszczególne obiekty, zw...łaszcza ze znacznej odległości).

— Ładowarka latarki. Urządzenie do ładowania akumulatorów bezpośrednio w latarce. Należy pamiętać, że w taką ładowarkę mogą być wyposażone modele zarówno z niewyjmowanymi jak i wyjmowanymi akumulatorami. W każdym razie takie urządzenia są niezwykle proste w obsłudze: nie trzeba wyjmować baterii i wkładać ich do osobnego urządzenia, wystarczy podłączyć latarkę do gniazdka elektrycznego, gniazda zapalniczki samochodowej lub portu USB (ładowarki mogą korzystać z różnych źródeł zasilania, należy to doprecyzować osobno). Ponadto niektóre latarki z tą funkcją są w stanie pracować nawet podczas ładowania baterii (a właściwie z sieci). Jednocześnie ładowarki tego typu nie są tak uniwersalne jak ładowarki do osobnych akumulatorów (patrz odpowiedni punkt).

— Ładowarka samochodowa. Obecność w zestawie urządzenia do ładowania latarki z zapalniczki samochodowej (lub standardowego gniazda samochodowego o tym samym rozmiarze). Zwykle takie urządzenie wygląda jak zwykła wtyczka z kablem; kabel może być odpinany. A niektóre modele w ogóle nie posiadają osobnej ładowarki samochodowej: aby naładować akumulator, samą latarkę wkłada się do gniazda zapalniczki, a obudowa urządzenia pełni rolę wtyczki. Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz „Zasilanie — z zapalniczki”.

— Kabel USB do ładowania. Obecność w zestawie osobnego kabla do ładowania, a...le bez wtyczki do gniazdka. Przy tym istnieje możliwość ładowania np. z powerbanku.

— Ładowarka ogniw zasilających. Urządzenie do ładowania akumulatorów dostarczanych z latarką w zestawie. W takie urządzenie wyposażone są tylko modele z wymiennymi bateriami — właściwie, aby naładować baterię, trzeba ją uprzednio wyjąć. Może to powodować pewne niedogodności. Z drugiej strony akumulatory najczęściej wykonywane są w standardowym rozmiarze, co daje wiele dodatkowych możliwości. Na przykład możesz zakupić zapasowy zestaw baterii i używać go póki ten podstawowy się ładuje, ewentualnie włożyć jednorazowe baterie zamiast „rodzimych” akumulatorów; ładowarka może być używana nie tylko do ładowania akumulatorów latarki, ale także do ładowania innych kompatybilnych ogniw zasilających.

— Ogniwo(a) zasilające. Obecność ogniwa zasilającego w zestawie z latarką. Cecha ta pozwala na korzystanie z latarki natychmiast po zakupie, bez konieczności dokupywania oddzielnie baterii. Należy pamiętać, że obecność lub brak ogniwa zasilającego w zestawie nie zależy od rodzaju samych baterii (patrz „Zasilanie”): na przykład modele pod oryginalny akumulator nie zawsze są wyposażone w taki akumulator. Dlatego jeśli gotowość do pracy „po wyjęciu z pudełka” jest dla Ciebie istotna – należy wybrać latarkę dla której w zestawie deklarowana jest obecność ogniwa zasilającego. Jednocześnie warto wyjaśnić, w jakie ogniwo jest wyposażony produkt - jednorazową baterię czy akumulator.

— Filtry fotograficzne Wyjmowane filtry fotograficzne powszechnie stosowane do kolorowania wiązki latarki na jeden lub inny kolor - czerwony, niebieski i/lub zielony. Aby uzyskać więcej informacji o takim kolorowym oświetleniu, zobacz „Tryby dodatkowe”; tutaj zwracamy uwagę na dwa punkty. Po pierwsze, zestaw filtrów barwnych może być różny: na przykład światło czerwone jest powszechne, ale zielone i niebieskie są już zauważalnie mniej powszechne. Jednocześnie w przypadku niektórych lamp dodatkowe filtry fotograficzne są produkowane osobno, można je dodatkowo dokupić w razie potrzeby. Po drugie, jeśli latarka z kolorowym światłem nie zawiera filtrów znajdujących się w zestawie, oznacza to, że w tym modelu zastosowano oddzielne kolorowe diody lub znacznie rzadziej wbudowane filtry. Zarówno jedna, jak i druga opcja okazuje się wygodniejsza z punktu widzenia tego, że nie trzeba bawić się wymiennymi akcesoriami do zmiany kolorów (o których można gdzieś zapomnieć lub zgubić). Dodatkowe wyposażenie jednak nieco komplikuje i podnosi koszt konstrukcji całego urządzenia.

— Klips do noszenia. Obecność specjalnego klipsa w konstrukcji latarki - podobnego do tego stosowanego w przenośnych odtwarzaczach, długopisach itp. Ten klips pozwala przymocować latarkę do ubrania np. na krawędzi kieszeni. Funkcja ta ma na celu przede wszystkim wygodę noszenia: latarka mocowana na klips zawsze będzie w jednym miejscu, nie gubiąc się ani nie mieszając się w kieszeni.

— Uchwyt rowerowy. Uchwyt do montażu latarki na kierownicy roweru. Pozwala na wykorzystanie urządzenia oświetleniowego jako źródła światła przedniego oraz sygnalizuje nocą obecność rowerzysty na drodze. Z reguły uchwyt mocuje się na kierownicy za pomocą zacisku śrubowego, a latarka jest utrzymywana w nim dzięki elastyczności mocowania.

— Pasek. Obecność paska w konstrukcji latarki do mocowania do ręki. Zabezpiecza urządzenie przed upadkiem: nawet jeśli przypadkowo rozluźnisz palce, pasek utrzyma latarkę na dłoni (lub przynajmniej opóźni upadek, abyś miał czas na reakcję). A w modelach nurkowych (patrz „Rodzaj”) takie urządzenie może wręcz przeciwnie, uniemożliwić unoszenie się latarki. W dużych lampkach ręcznych pasek można zaprojektować tak, aby można go było łatwo nosić na ramieniu, ale takie opcje są dość rzadkie.

— Pokrowiec. W zestawie znajduje się specjalny futerał do przechowywania i transportu latarki. Pokrowiec ten chroni urządzenie przed niepotrzebnym zanieczyszczeniem i zapewnia pewien stopień ochrony przed uszkodzeniem. Dodatkowo może przydać się do ochrony okolicznych delikatnych przedmiotów – np. jeśli musisz je transportować wraz z latarką w ciasno zapakowanej torbie lub plecaku.

— Uchwyt podlufowy. Uchwyt do instalacji latarki podlufowej (patrz „Rodzaj”) na broni. Najczęściej taki uchwyt jest przeznaczony do standardowej szyny Picatinny/Weaver, ale możliwe są również inne opcje; ten punkt warto wyjaśnić przed zakupem. W każdym razie takie wyposażenie jest wygodne, ponieważ nie trzeba szukać uchwytu osobno; może jednak być nie odpowiedni dla niestandardowych miejsc montażowych.

— Bez uchwytu. Brak uchwytu do broni w zestawie dostawczym latarki podlufowej (patrz „Rodzaj”). Takie modele są pierwotnie przeznaczone do użytku w innym celu - zwykle jako ręczne modele kompaktowe (patrz ibid.), a możliwość instalacji pod lufą jest dostępna jako opcja. Warto również zwrócić uwagę na tę opcję, jeśli broń posiada niestandardowy sposób instalowania latarek - uchwyt do takiej instalacji najłatwiej dokupić oddzielnie od latarki.

Przycisk włączenia/wyłączenia, wyprowadzony z obudowy latarki i połączony z nią za pomocą przewodu. Podobny przycisk znajduje się wyłącznie w latarkach podlufowych (patrz „Rodzaj”): po zainstalowaniu na broni jest przymocowany do ręki strzelca, co pozwala włączać i wyłączać światło bez zdejmowania rąk z broni i bez zmiany chwytu. Jednocześnie niektóre modele z taką funkcją są włączane i wyłączane tylko za pomocą zdalnego przycisku, w innych jest on przewidziany jako dodatek do wyłącznika na obudowie, jeszcze w innych istnieje możliwość zastąpienia zwykłego wyłącznika osobnym przyciskiem i odwrotnie.