Porównanie Sony MDR-ZX110AP vs Sony MDR-ZX310AP

W tym punkcie określono przede wszystkim sposób mocowania na uszach; ze względu na ten parametr współczesne słuchawki dzielą się na nauszne, dokanałowe, douszne, okulary i opaski na głowę. W przypadku modeli nausznych może być również określona konstrukcja słuchawek (zamknięte, półotwarte, otwarte), a także obecność takich funkcji, jak konstrukcja pełnowymiarowa nauszna zamknięta (over-ear) (w przypadku braku tej funkcji takie słuchawki nazywane są „nausznymi (on-ear)” lub po prostu „nausznymi”), obrotowe muszle, pałąk z automatyczną regulacją lub nawet popularny w połowie 2021 roku trend - kocie uszy Cat Ear (słuchawki z uszami). Szczegóły, takie jak sztywny pałąk, zaczep zauszny, uchwyt na szyję i możliwość składania, mogą łączyć się z prawie każdym sposobem zakładania na uszy (z pewnymi wyjątkami - na przykład modele nauszne nie są mocowane na szyję).

Oto bardziej szczegółowy opis różnych sposobów umieszczania na uszach:

- Nauszne. Słuchawkami nausznymi nazywane są słuchawki, które znajdują się na zewnątrz małżowiny usznej, zakrywając ucho z boku („zwykłe” modele nauszne) lub całkow...icie (pełnowymiarowe słuchawki nauszne (Over-Ear) - szczegóły poniżej). W każdym razie takie modele są dość duże. To z jednej strony upraszcza tworzenie słuchawek o zaawansowanej charakterystyce dźwięku, a także pozwala bez większych trudności korzystać z pewnych specyficznych sztuczek - na przykład kilku przetworników czy obsługi wielokanałowego dźwięku przestrzennego. Z drugiej strony rozmiar słuchawek utrudnia transport i używanie w ruchu. Ponadto należy pamiętać, że większość modeli nausznych ma opaskę, dlatego są słabo kompatybilne ze złożonymi fryzurami i niektórymi nakryciami głowy. Modele ze sztywnymi pałąkami i pałąkami zausznymi są pozbawione tej wady, ale one mają też swoją specyfikę (patrz poniżej).
Słuchawki nauszne mogą mieć różne konstrukcje akustyczne:

• Zamknięte. Modele o wysokim stopniu izolacji akustycznej, maksymalnie chroniące użytkownika przed obcymi dźwiękami. Taka konstrukcja przyczynia się do uzyskania bogatego dźwięku (szczególnie w zakresie basów), a także zapewnia bardzo potężny efekt zanurzenia, dzięki czemu doskonale nadaje się do użytku domowego (w tym gier komputerowych) oraz w głośnym otoczeniu. Nie zaleca się jednak używania takich "nauszników" na ulicy: całkowita izolacja od dźwięków otoczenia w takich warunkach może być niebezpieczna. Ponadto uważa się, że całkowicie zamknięta konstrukcja nieznacznie pogarsza wierność dźwięku.
• Otwarte. Słuchawki o minimalnym stopniu izolacji akustycznej, przepuszczające większość dźwięków zewnętrznych. Są gorsze od zamkniętych pod względem mocy akustycznej i bogactwa dźwięku, a także wydajności w hałaśliwym otoczeniu; poza tym dźwięk z takich słuchawek jest dobrze słyszalny przez innych. Z drugiej strony, modele otwarte generalnie zapewniają wierniejszy dźwięk i lepiej sprawdzają się w sytuacjach, w których trzeba kontrolować otoczenie - na przykład do użytku na zewnątrz.
• Półotwarte. Rodzaj kompromisu pomiędzy opcjami opisanymi powyżej: słuchawki o wyższym stopniu izolacji akustycznej niż w modelach otwartych, ale wciąż nie sięgających do zamkniętych „nauszników” pod tym względem. Dla niektórych użytkowników ta pośrednia opcja może być wygodniejsza. Ponadto słuchawki półotwarte doceniane są również w profesjonalnej pracy z dźwiękiem: zachowują bogactwo basów, a jednocześnie nie tworzą zniekształceń charakterystycznych dla konstrukcji całkowicie zamkniętej.
• Ze sztywnym pałąkiem. Sztywny pałąk pozwala bezpiecznie zamocować nauszniki na małżowinach usznych. Bliskim odpowiednikiem sztywnego pałąka jest opaska pełnowymiarowych słuchawek, ale w odróżnieniu od niej pałąk nosi się z tyłu głowy, a nie na czubku. Z tego powodu sztywne pałąki są w większości wykonane z gołego plastiku/metalu bez wyściółki. Słuchawki ze sztywnym pałąkiem najczęściej mają sportową orientację, ponieważ umieszczone z tyłu głowy słuchawki nie będą wiercić się na głowie nawet przy intensywnym biegu. Słuchawki nauszne są mocno dociśnięte do małżowin usznych, ale same głośniki znajdują się na zewnątrz przewodów słuchowych.
• Cat Ear („słuchawki z uszami”). Słuchawki nauszne w ciekawym designie - z imitacją kocich uszu na pałąku. Ten dodatek nie wpływa na wydajność, ale uszy wyglądają niecodziennie i mogą być świetnym dodatkiem do jasnego, oryginalnego stylu właściciela. Słuchawki Cat Ear są szczególnie popularne wśród nastolatków.

- Dokanałowe. Miniaturowe słuchawki, które podczas używania wkłada się bezpośrednio do kanałów słuchowych. Dla wygody noszenia dostarczane są gumowe lub silikonowe nakładki, często zestaw zawiera kilka takich nakładek, aby dopasować się do konkretnego rozmiaru ucha. Konstrukcja ta łączy w sobie zwartość i zaawansowane właściwości użytkowe: pod względem głośności i bogactwa basów słuchawki douszne są często porównywalne do nausznych, a stopień izolacji akustycznej jest bardzo wysoki (wiele modeli można nawet używać jako improwizowanych zatyczek do uszu). Z drugiej strony, całkowite odizolowanie od dźwięków zewnętrznych może czasami być wadą - na przykład podczas jazdy na rowerze lub spaceru po ruchliwej ulicy.

- Dokanałowe ze sztywnym pałąkiem. Słuchawki dokanałowe wkłada się wewnątrz kanałów słuchowych, co pozwala na jak najbezpieczniejsze zamocowanie ich w uchu i zapobieganie wypadaniu. Obecność sztywnego pałąka dodatkowo zwiększa niezawodność mocowania słuchawek. Ten typ słuchawek świetnie nadaje się do uprawiania sportu. Sztywny pałąk i konstrukcja dokanałowa emiterów dźwięku pozwala słuchawkom bezpiecznie pozostawać na miejscu, nawet podczas intensywnego biegania.

- Douszne. Nazywane również potocznie „tabletkami”. Podobnie jak dokanałowe, takie słuchawki są małe i umieszczone są w małżowinie usznej - jednak nie głęboko w kanale słuchowym, a na samym jego początku prawie na zewnątrz. To sprawia, że słuchawki douszne są nieco prostsze w konstrukcji i tańsze, ale trudniej jest uzyskać bogaty dźwięk i zaawansowane parametry akustyczne. Takie modele zapewniają raczej niską izolację akustyczną, ale w zależności od sytuacji może to być zarówno wadą, jak i zaletą. A niektóre słuchawki tego typu mają wydłużony kształt, dzięki czemu siedzą głębiej w uszach i swoimi właściwościami mogą zbliżać się do modeli dokanałowych.

Osobno należy zaznaczyć, że w modelach dokanałowych i dousznych nie używa opasek - słuchawki są wykonane albo całkowicie osobno, albo połączone za pomocą urządzenia takiego jak sztywny pałąk lub uchwyt na szyję. Dzięki temu te słuchawki można bez problemu nosić z prawie każdą fryzurą lub nakryciem głowy.

- Słuchawki douszne ze sztywnym pałąkiem. Słuchawki douszne są po prostu wkładane do kanału słuchowego bez głębokiego wnikania. Nie jest to najbardziej niezawodny sposób mocowania słuchawek, ale ze względu na obecność sztywnego pałąka słuchawki douszne są dobrze i bezpiecznie dopasowane. Same słuchawki mają konstrukcję otwartej ścieżki dźwiękowej, dzięki czemu odtwarzają dźwięk z zauważalnymi zniekształceniami oryginalnego sygnału dźwiękowego. Ale jednocześnie otwarty obwód akustyczny pozwala wyraźnie usłyszeć, co dzieje się w otaczającej przestrzeni.

Jeśli chodzi o dodatkowe cechy konstrukcyjne, mogą one wyglądać następująco:

- Pełnowymiarowe słuchawki nauszne Over-Ear. Słuchawki nauszne (patrz wyżej), w których każda muszla całkowicie zakrywa ucho i ściśle przylega do głowy. Same muszle w takich modelach są dość duże i wyposażone są w charakterystyczne miękkie krawędzie na obwodzie wewnętrznej strony - krawędzie te przylegają do głowy, tak że małżowina uszna faktycznie znajduje się wewnątrz muszli. Główną zaletą te konstrukcji jest to, że słuchawki (o odpowiednim rozmiarze) praktycznie nie dotykają uszu użytkownika i nie cisną na nie - jest to szczególnie wygodne podczas długotrwałego użytkowania. Ponadto w modelach Over-Ear łatwiej jest uzyskać dobrą izolację akustyczną (chociaż wśród nich można znaleźć modele o półotwartej, a nawet całkowicie otwartej konstrukcji akustycznej). Główną wadą takich urządzeń jest ich nieporęczność oraz uciążliwość w transporcie i użytkowaniu „w biegu”. Ponadto podczas noszenia okularów muszle Over-Ear zwykle cisną na zauszniki z boków - może to powodować dyskomfort.

- Pałąk z automatyczną regulacją. Pałąk automatycznie dopasowuje się do wielkości głowy użytkownika. Taki pałąk zwykle składa się z dwóch części - twardej, najczęściej metalowej podstawy, oraz miękkiej części wewnętrznej, która przylega bezpośrednio do głowy. To wewnętrzna część jest w stanie się rozciągać, a użytkownik musi jedynie założyć muszle na uszy, aby było wygodnie, a sam pałąk powiększy się do pożądanego rozmiaru.

- Sztywny pałąk. Sztywny pałąk, który łączy obie słuchawki i jest noszony z tyłu głowy; w niektórych modelach może również pełnić funkcję uchwytu na szyję (patrz poniżej). Zaletą takiego urządzenia nad klasyczną opaską jest to, że pałąk można zakładać do niemal każdej fryzury i nakrycia głowy. Z drugiej strony w modelach dokanałowych i dousznych (patrz powyżej) funkcja ta sprawia, że słuchawki są bardziej nieporęczne, a w modelach nausznych sensowne jest używanie jej tylko z konwencjonalnymi modelami, które nie należą do pełnowymiarowych słuchawek Over Ear. Dlatego, a także z wielu innych powodów, pałak nie jest obecnie zbyt popularny.

- Zaczep zauszny. Zaczep umożliwiający zamocowanie każdej słuchawki bezpośrednio na małżowinie usznej; z reguły wygląda jak charakterystyczny pałąk. Ta cecha występuje we wszystkich typach współczesnych słuchawek, z wyjątkiem Over Ear (patrz wyżej), a jej specyficzne znaczenie zależy przede wszystkim od głównego sposobu umieszczenia słuchawki na uchu. Tak więc w przypadku modeli dokanałowych i dousznych zaczep zauszny zapewnia dodatkową niezawodność trzymania: prawdopodobieństwo, że słuchawka wypadnie z ucha, jest praktycznie zmniejszone do zera dzięki takiemu ustalaczowi. W słuchawkach nausznych ta cecha jest znacznie mniej powszechna, a jej główną ideą jest obejście się bez opaski lub sztywnego pałąka - w niektórych przypadkach te elementy konstrukcyjne są zbędne.

- Uchwyt na szyję. Funkcja, która występuje wyłącznie w modelach bezprzewodowych i kombinowanych (patrz „Typ połączenia”) - i tylko w słuchawkach dokanałowych i dousznych (patrz powyżej). Obydwie słuchawki w takich modelach łączą się ze sobą albo zwykłym kablem, albo specjalną obręczą w kształcie podkowy (każda słuchawka łączy się z każdym końcem takiej obręczy za pomocą kabla). W każdym razie taki kabel lub obręcz podczas noszenia znajduje się z tyłu szyi użytkownika, co zapewnia dodatkową wygodę: słuchawki wyjęte z uszu (lub wypadłe) nie spadają na ziemię, tylko pozostają zawieszone na uchwycie. A w niektórych modelach są też specjalne magnesy, za pomocą których można „przykleić” wyjęte z uszu słuchawki do siebie, zamieniając całą konstrukcję w pierścień - to dodatkowo zmniejsza ryzyko upuszczenia urządzenia.

- Możliwość składania. Słuchawki można złożyć do niewielkich rozmiarów w celu przechowywania i transportu. Warto zaznaczyć, że funkcja ta jest wskazana tylko w modelach nausznych (patrz wyżej) - słuchawki dokanałowe i douszne są dość przenośne, nie ma potrzeby stosowania specjalnej konstrukcji składanej.

- Obrotowe muszle. Cecha konstrukcyjna występująca w słuchawkach nausznych (patrz powyżej). W tym przypadku obrotowe oznaczają muszle, które w trybie roboczym mogą obracać o pewien kąt wokół osi pionowej. Pozwala to na dalsze dopasowanie słuchawek do rozmiaru i kształtu głowy użytkownika - co z kolei poprawia komfort, zwłaszcza podczas noszenia przez dłuższy czas. Z drugiej strony obrotowe mocowanie nieco komplikuje konstrukcję słuchawek, zwiększa ich koszt i nieco zmniejsza niezawodność.

- Okulary. Słuchawki w postaci okularów. Dźwięk takich modeli jest przekazywany albo przez głośniki kierunkowe wbudowane w skronie, albo bezpośrednio do ucha poprzez przewodzenie przez kości czaszki. Oprócz muzyki okulary na przewodnictwo kostne zapewniają słyszalność tego, co dzieje się wokół.

- Opaska na głowę. Opaski na głowę z wbudowanymi słuchawkami. W podobnym formacie produkowane są dziecięce modele opasek z jasnymi nadrukami postaci z kreskówek i postaci z bajek, a także opaski dla fanów sportowego stylu życia. Słuchawki w takich modelach są zwykle zdejmowane, co pozwala na wypranie opaski.

Moc słuchawek wyrażana jest w miliwatach (mW) i może wahać się od skromnego 1 mW do imponujących 5000 mW. Dla zdecydowanej większości słuchawek moc nie odgrywa decydującej roli. Zasadniczo jest to miara tego, jak głośny może być dźwięk bez ryzyka uszkodzenia przetworników. Jednocześnie parametr ma znaczenie w przypadku niektórych profesjonalnych modeli studyjnych i audiofilskich – w tym przypadku moc oznacza maksymalny poziom sygnału audio, jaki może zostać dostarczony do słuchawek ze źródła dźwięku. Jeśli słuchawki będą używane z urządzeniem generującym zbyt duży sygnał, mogą zniekształcić dźwięk lub ulec uszkodzeniu.

Zakres częstotliwości dźwięku, które mogą odtwarzać słuchawki.

Im szerszy jest ten zakres, tym pełniej słuchawki odtwarzają spektrum częstotliwości dźwięku, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zbyt niskie lub zbyt wysokie częstotliwości będą niedostępne. Należy jednak uważać na pewne niuanse. Przede wszystkim przypomnijmy, że zakres słyszenia dla ludzkiego ucha wynosi średnio od 16 Hz do 22 kHz, a dla pełnego obrazu wystarczy, że słuchawki pokryją ten zakres. Jednak nowoczesne modele mogą zauważalnie wykraczać poza te granice: w wielu urządzeniach dolny próg nie przekracza 15 Hz, a nawet 10 Hz, a górny może sięgać 25 kHz, 30 kHz, a nawet więcej. Tak szerokie zasięgi same w sobie nie dają praktycznych zalet, ale zwykle wskazują na wysoką klasę słuchawek, a niekiedy podawane są jedynie w celach promocyjnych.

Drugą ważną kwestią jest to, że szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie jest gwarancją dobrego dźwięku: jakość dźwięku zależy również od szeregu parametrów, przede wszystkim od charakterystyki częstotliwościowej słuchawek.

W przypadku słuchawek pełnowymiarowych nauszniki są często wykonywane ze skóry naturalnej, skóry ekologicznej, tkaniny, weluru, sztucznej skóry, pianki z pamięcią kształtu, a także ich kombinowanych odmian. W słuchawkach dousznych stosuje się zupełnie inne materiały — najczęściej spotykane są nakładki silikonowe, które delikatnie dopasowują się do indywidualnej budowy małżowiny usznej, a jako alternatywa dla nich — nauszniki piankowe o porowatej strukturze (tak zwane „gąbki”). Oto niektóre cechy powszechnie używanych materiałów nauszników:

— Tkanina. Nauszniki z tkaniny najczęściej spotykane są w niedrogich modelach słuchawek, choć czasami wykorzystywane są także w segmencie premium. Nauszniki materiałowe są przyjemne w dotyku i zapewniają dobrą przepuszczalność powietrza. Pod względem właściwości akustycznych są to materiały całkowicie neutralne. Należy pamiętać, że takie nauszniki mogą być wykonane z różnych rodzajów tkanin (na przykład mikrofibry).

— Skóra ekologiczna. Nauszniki ze sztucznej skóry stosowane są w słuchawkach ze wszystkich półek cenowych. Tak naprawdę właściwości tego materiału zależą od konkretnego rodzaju sztucznej skóry: nauszniki wykonane, powiedzmy, ze skóry ekologicznej mogą mieć doskonałe właściwości „oddychające”, podczas gdy niskiej jakości skóra ekologiczna często powoduje zwiększone pocenie się uszu (szczególnie w gorącym sezon...ie).

— Skóra naturalna. Skóra naturalna to produkt premium stosowany w odpowiednich, flagowych modelach słuchawek. Gruba skóra zapewnia odpowiednią izolację akustyczną i głębokie basy. Jednocześnie uszy mogą się pocić podczas używania skórzanych nauszników. Aby uniknąć zwiększonego pocenia się, skórę często wykonuje się perforacją.

— Welur. Najdelikatniejszy w dotyku materiał o doskonałych właściwościach dźwiękochłonnych. Welurowe nauszniki zapewniają dobrą izolację akustyczną, a słuchawki z nimi nie powodują zmęczenia nawet po długim przebywaniu na głowie. Materiał ma jednak również wady: łatwo się brudzi, przyciąga kurz i sierść zwierząt oraz szybko się zużywa.

— Alcantara. Nauszniki wykonane ze sztucznego zamszu, które pod względem właściwości i wrażeń dotykowych są jak najbardziej zbliżone do produktów welurowych. Alcantara jest jednak łatwiejsza do oczyszczenia z brudu i służy znacznie dłużej. Nauszniki z alcantary spotyka się w słuchawkach z najwyższej półki.

— Guma piankowa. Piankowe nauszniki to zaleta niedrogich słuchawek nausznych. Rzecz w tym, że jest to materiał krótkotrwały, który często wymaga wymiany ze względu na niską wytrzymałość. Częściowo specjalne impregnaty rozwiązują problem, ale guma piankowa nadal zachowuje swoją strukturę przez stosunkowo krótki czas.

— Futro. Dość rzadki rodzaj materiału do produkcji nauszników. Słuchawki z charakterystycznymi futrzanymi nausznikami pełnią praktyczną funkcję – ogrzewają uszy słuchacza w chłodne pory roku.

Waga całkowita słuchawek; w przypadku modeli prawdziwie bezprzewodowych (true wireless) (patrz „Rodzaj kabla”) podana jest waga każdej pojedynczej słuchawki.

Parametr ten jest bezpośrednio związany z konstrukcją (patrz wyżej) i niektórymi cechami funkcjonalności. Na przykład wspomniane powyżej urządzenia true wireless są bardzo lekkie, ich waga nie przekracza 25 g. Bardziej tradycyjne słuchawki dokanałowe i douszne mogą być znacznie cięższe - do 50 g dla słuchawek dousznych i do 100 g dla większości słuchawek dokanałowych. Modele nauszne są przeważnie dość masywne: wśród nich jest wiele modeli o wadze 200 - 250 g, 250 - 300 g, a nawet ponad 300 g. Warto zaznaczyć, że znaczna waga słuchawek nausznych często nie jest wadą, ale zaletą: pozwala pewniej trzymać się głowy, stwarza wrażenie solidności i niezawodności, a najczęściej nie stwarza znacznych niedogodności.