Porównanie BASEUS Encok W04 Pro vs BASEUS Encok W09

Obecność systemu redukcji szumów we własnym mikrofonie słuchawek.

Zgodnie z nazwą taki system ma za zadanie eliminować zbędny hałas – przede wszystkim podczas rozmów. Zwykle opiera się on na filtrze elektronicznym, który przepuszcza dźwięk ludzkiego głosu i tłumi dźwięki tła, takie jak hałas miejski, szum wiatru w kratce mikrofonu itp. Dzięki temu nawet w hałaśliwym otoczeniu, za sprawą redukcji szumów mikrofonu, mowa jest wyraźna i zrozumiała; co prawda system nieuchronnie wprowadza zniekształcenia do końcowego dźwięku, jednak nie są one w tym przypadku krytyczne.

— ENC. Technologia ENC (Environment Noise Cancellation) znacznie redukuje hałas otoczenia dzięki mikrofonom kierunkowym. Znajduje zastosowanie zarówno w urządzeniach do gier, aby gracze mogli swobodnie komunikować się na czacie głosowym, jak i w modelach słuchawek TWS, aby wygodnie rozmawiać przez telefon w hałaśliwym otoczeniu.

— cVc. Redukcja szumów mikrofonu cVc (Clear Voice Capture) to zaawansowana technologia spotykana głównie w drogich modelach słuchawek. Algorytmy cVc skutecznie tłumią echo i hałas z otoczenia. Przetwarzanie dźwięku w tej technologii odbywa się na kilku poziomach jednocześnie - algorytm określa referencyjny poziom sygnału do szumu, automatycznie dostosowuje mowę do pożądanego poziomu głośności, stosuje korektory adaptacyjne do przetwarzania całego głosu, a także specjalistyczne filtry by us...unąć mamrotanie, sybilanty oraz syczenie.

Obecność własnej regulacji głośności w słuchawkach. Taki regulator może być umieszczony zarówno na przewodzie, jak i na jednej z muszli (ta ostatnia opcja jest typowa dla modeli bezprzewodowych). W każdym razie funkcja ta pozwala w łatwy sposób regulować głośność: w tym celu nie trzeba wchodzić do ustawień komputera, wciskać przycisków na odtwarzaczu czy smartfonie itp., wystarczy skorzystać z dostępnego regulatora. Z drugiej strony dodatkowe wyposażenie komplikuje i zwiększa koszt konstrukcji, a także zwiększa prawdopodobieństwo zniekształceń. Z tego powodu regulacja głośności praktycznie nie występuje w profesjonalnych słuchawkach.

Pojemność akumulatora zainstalowanego w słuchawkach o odpowiedniej konstrukcji (patrz „Zasilanie”).

Teoretycznie większa pojemność pozwala na większą autonomię, ale w praktyce czas pracy zależy również od zużycia energii przez słuchawki — i może ono być bardzo różne, w zależności od specyfikacji i cech konstrukcyjnych. Tak więc parametr ten ma drugorzędne znaczenie i przy wyborze warto zwrócić uwagę nie tyle na pojemność akumulatora, ile na bezpośrednio deklarowany czas pracy (patrz poniżej).

Pojemność akumulatora zainstalowanego w etui ładującym na słuchawki.

Parametr ten ma znaczenie tylko dla modeli prawdziwie bezprzewodowych (true wireless) (patrz „Rodzaj kabla”). Przypomnijmy, że takie słuchawki ładuje się z etui, które jest zwykle wyposażone we własny akumulator i faktycznie działa w trybie autonomicznego powerbanku. Znając pojemność baterii w etui ładującym oraz w słuchawkach można oszacować, na ile ładowań słuchawek wystarczy jedno naładowanie etui. Należy jednak pamiętać, że w procesie ładowania słuchawek część energii nieuchronnie wydatkowana jest na straty uboczne, a efektywna pojemność etui okazuje się być około 1,6 razy mniejsza niż deklarowana. Warto to uwzględniać w obliczeniach: na przykład etui z baterią o pojemności 300 mAh może faktycznie przenieść 300/1,6 = 187 mAh energii do słuchawek, a słuchawki 30 mAh z takiej baterii można w pełni naładować około 6 razy (187 / 30 ≈ 6).

Maksymalny czas pracy słuchawek TWS z uwzględnieniem ładowania z natywnym etui. Ale tym razem nie jest to ciągłe użytkowanie, obejmuje przerwy na doładowanie. W każdym razie parametr ten pozwala zrozumieć, na jak długo możesz opuścić sieć (na przykład, ile nocy spędzić w namiocie przy akompaniamencie ulubionego artysty).

Funkcja w modelach słuchawek bezprzewodowych typu true (patrz „Podłączenie”). Podkreślamy, że w danym przypadku nie chodzi o ładowanie samych słuchawek, tylko o dołączony do zestawu etui. Takie etui wyposażone jest we własną baterię, z której ładowane są znajdujące się w niej słuchawki – przy czym w zwykły, stykowy sposób; natomiast same etui może obsługiwać ładowanie bezprzewodowe.

Wygoda tej funkcji jest oczywista: eliminuje konieczność regularnego podłączania i odłączania kabla. Właściwie, aby rozpocząć ładowanie, wystarczy ustawić etui na specjalnej platformie do ładowania bezprzewodowego. Główną wadą można nazwać fakt, że same ładowarki nie są tanie i w zdecydowanej większości przypadków nie są dostarczane w zestawie.

Rodzaj złącza służącego do ładowania wbudowanego akumulatora słuchawek, a dokładniej do podłączenia zewnętrznej ładowarki. Rolę takiego urządzenia może pełnić zasilacz sieciowy lub samochodowy, power bank, a nawet port USB komputera stacjonarnego lub laptopa (o ile jest odpowiedni kabel). Jednocześnie w modelach true wireless (mogą mieć „nóżką”, bez „nóżki”, z zaczepem na ucho i klipsy (Clip-on)) przewód ładowarki jest podłączany do specjalnej stacji dokującej, w której podczas ładowania umieszczane są słuchawki (sama stacja ma zwykle własny akumulator i może również pracować jako autonomiczny power bank). W bardziej tradycyjnych rozwiązaniach bezprzewodowych i kombinowanych wejście ładowania często znajduje się na samej obudowie słuchawek. Jeśli chodzi o złącza, najczęściej stosowane są następujące opcje:

— microUSB. Mniejsza wersja złącza USB przeznaczona do urządzeń przenośnych. Pojawiła się dość dawno temu, ale w naszych czasach nie traci na popularności, jest używana przez absolutną większość producentów.

— USB C. Miniaturowe złącze USB, pozycjonowane między innymi jako potencjalny następca microUSB. W odróżnieniu od swojego poprzednika ma odwracalną konstrukcję, dzięki czemu wtyczkę można wkładać do gniazda z dowolnej strony. Nadal jest to stosun...kowo rzadkie, ale sytuacja prawdopodobnie ulegnie zmianie w najbliższych latach.

— Lightning. Złącze markowe Apple. Podobnie jak USB C ma odwracalną konstrukcję, będąc nieco wygodniejszym i bardziej niezawodnym, jednak korzystanie z Lightninga ogranicza się do produktów samego Apple i jego marki Beats.

Słuchawki posiadają specjalną ochronę przed wilgocią i kurzem; punkt ten może również określać poziom takiej ochrony zgodnie ze standardem IP.

Nie wszystkie słuchawki wodoodporne można całkowicie zanurzyć w wodzie, ale w tym przypadku zwykle nie jest to wymagane - ochrona przed wodą przeznaczona jest głównie do bezpiecznego użytkowania podczas deszczu (lub podczas zajęć sportowych, kiedy użytkownik dużo się poci). Ale konkretny stopień takiej ochrony w różnych modelach może się znacznie różnić, a tutaj najwygodniej jest ocenić go za pomocą oznaczenia IP. To oznaczenie składa się z liter IP i dwóch cyfr; odporność na wilgoć opisana jest drugą, ostatnią cyfrą, a w nowoczesnych słuchawkach można znaleźć następujące opcje:

- 2. Ochrona przed pionowymi kroplami wody w pozycji roboczej oraz przy przechyleniu urządzenia pod kątem do 15° od tej pozycji. Minimalny wskaźnik, który pozwala mówić o odporności na deszcz (ale bez silnych wiatrów).
- 3. Ochrona przed rozpryskami spadającymi pionowo lub pod kątem do 60° do pionu. Zapewnia odporność na umiarkowane opady deszczu przy silnym wietrze.
- 4. Ochrona przed rozpryskami z dowolnego kierunku. Te słuchawki nie boją się deszczu o średniej intensywności niezależnie od siły wiatru
- 5. Ochrona przed strumieniami wody z dowolnego kierunku. Pozwala wytrzymać połączenie silnych wiatrów z deszczem.
- 6. Ochrona przed silnymi strumieniami wody. Uważa się za minimalny poziom pozwalający bezpiecznie pływać (z głową nad powierzchnią wody) ze słuchawkami.
- 7. Możliwość krótkotrwałego (nie więcej niż pół godziny) zanurzenia pod wodą na płytką głębokość (nie więcej niż 1 m); nie oczekuje się ciągłej pracy w zanurzeniu. W takich słuchawkach można już nie tylko pływać, ale także nurkować pod wodą na płytką głębokość (pogrążać się w wodzie), ale nie nadają się do pełnowartościowego nurkowania.
- 8. Najwyższy poziom ochrony przed wilgocią w nowoczesnych słuchawkach. Umożliwia długotrwałe (ponad 30 minut) zanurzenie pod wodą na głębokość 1 m lub więcej, a nawet ciągłe działanie w pozycji zanurzonej. I chociaż to ostatnie nie jest szczególnie istotne w przypadku słuchawek, ten stopień ochrony umożliwia bezpieczne pływanie, a nawet nurkowanie. Należy jednak pamiętać, że określone ograniczenia użytkowania w takich słuchawkach mogą być inne, należy je wyjaśnić zgodnie z instrukcją.

Jeśli chodzi o ochronę przed kurzem (oznacza to pierwsza cyfra w oznaczeniu IP), we współczesnych słuchawkach może ona odpowiadać poziomowi 4 (ochrona przed przedmiotami o grubości 1 mm lub więcej), 5 (dopuszczalna jest pewna ilość kurzu, która nie wpływa na działanie urządzenia) lub 6 (pełna ochrona przed kurzem). Należy również pamiętać, że numer ten można zastąpić literą „X” - na przykład IPX7; oznacza to, że dla tego modelu nie przeprowadzono żadnego oficjalnego testu na odporność na kurz. Jednak w wielu przypadkach odporność tę można ocenić stopniem ochrony przed wilgocią: na przykład urządzenia o odporności na wilgoć 7 lub 8 z definicji nie przepuszczają wody - co oznacza, że kurz również nie może do nich wniknąć.

Waga całkowita słuchawek; w przypadku modeli prawdziwie bezprzewodowych (true wireless) (patrz „Rodzaj kabla”) podana jest waga każdej pojedynczej słuchawki.

Parametr ten jest bezpośrednio związany z konstrukcją (patrz wyżej) i niektórymi cechami funkcjonalności. Na przykład wspomniane powyżej urządzenia true wireless są bardzo lekkie, ich waga nie przekracza 25 g. Bardziej tradycyjne słuchawki dokanałowe i douszne mogą być znacznie cięższe - do 50 g dla słuchawek dousznych i do 100 g dla większości słuchawek dokanałowych. Modele nauszne są przeważnie dość masywne: wśród nich jest wiele modeli o wadze 200 - 250 g, 250 - 300 g, a nawet ponad 300 g. Warto zaznaczyć, że znaczna waga słuchawek nausznych często nie jest wadą, ale zaletą: pozwala pewniej trzymać się głowy, stwarza wrażenie solidności i niezawodności, a najczęściej nie stwarza znacznych niedogodności.