Porównanie Razer Kraken X vs Razer Kraken Tournament Edition

Konkretny interfejs podłączenia w słuchawkach. W niektórych modelach może być dostarczonych kilka opcji naraz - są to albo urządzenia kombinowane (patrz „Rodzaj interfejsu”), albo słuchawki przewodowe wyposażone w dodatkowe adaptery lub wymienne kable.

— micro-Jack (2,5 mm). Złącze przewodowe podobne do popularnego mini-Jack 3,5 mm (patrz poniżej), ale mniejsze. Urządzenia z takim połączeniem nie są powszechne - najczęściej są to urządzenia miniaturowe, w których po prostu nie ma miejsca na złącze 3,5 mm. W związku z tym ten interfejs również nie jest powszechny wśród słuchawek: prawie nigdy nie występuje w czystej postaci, modele z taką wtyczką są zwykle uzupełniane przejściówką lub kablem na mini-Jack.

— mini-Jack (3,5 mm). Prawdopodobnie najpopularniejszy współcześnie rodzaj złącza audio; jeśli jakieś urządzenie ma wyjście słuchawkowe, najprawdopodobniej jest to gniazdo 3,5 mm. W związku z tym większość słuchawek z połączeniem przewodowym korzysta z tego konkretnego typu złącza. Warto zwrócić uwagę, że zaprojektowane do takiego połączenia słuchawki z mikrofonem wyposażone są w specjalną wtyczkę do kombinowanego gniazda audio „słuchawki + mikrofon” (takie złącza są popularne w przenośnych gadżetach i laptopach). Ale z gniazdem przeznaczonym tylko do słuchawek bez mikrofonu taka wtyczka może nie działać poprawnie. Alternatywą byłyby słuchawki wyposażone w dwie oddzielne wtyczki mini-jack; szczegółowe informacje na temat...tej opcji znajdują się poniżej.

— mini-Jack (2 x 3,5 mm). Modele z dwoma wtyczkami mini-jack 3,5 mm. Ta opcja gwarantuje, że nie mówimy o klasycznych słuchawkach, ale o zestawie słuchawkowym z mikrofonem: jedna wtyczka służy do słuchawek, druga do mikrofonu. Takie modele są wygodne w połączeniu ze sprzętem, który ma osobne gniazda 3,5 mm na słuchawki i mikrofon - na przykład do komputera stacjonarnego.

— Pentaconn (4,4 mm). Jest to 5-pinowe zbalansowane wyjście. Pentaconn używa większej wtyczki niż mini-Jack, jej średnica wynosi 4,4 mm, jest mocniejsza i bardziej niezawodna niż wtyczka 3,5 mm. Zbalansowane połączenie Pentaconn umożliwia pracę z sygnałami audio o dużej mocy. Dzięki temu połączeniu sygnał może być przesyłany na wystarczająco dużą odległość. W związku z tym takie złącze jest odpowiednie dla słuchawek z najwyższej półki.

— Jack (6,35 mm). Największy rodzaj złącza audio typu Jack w nowoczesnych urządzeniach. Wyjścia tego typu znajdują się głównie w stacjonarnych sprzętach audio - jak na urządzenia przenośne są zbyt obszerne, łatwiej jest tam zastosować mini-jack 3,5 mm. Jednocześnie złącze 6,35 mm jest uważane za bardziej odpowiedni interfejs dla sprzętu profesjonalnego i audiofilskiego: zapewnia bardziej niezawodne połączenie, wyższą gęstość styków i odpowiednio mniejsze prawdopodobieństwo zakłóceń. Dlatego choć stosunkowo niewiele słuchawek (w większości rozwiązań klasy premium) wyposażonych jest we własne złącza typu Jack, to wiele modeli z wtyczką mini-Jack 3,5 mm wyposażonych jest w przejściówkę 6,35 mm.

— XLR. Charakterystyczne okrągłe złącze z blokadą i 3 stykami (istnieją inne opcje pod względem liczby). Zazwyczaj służy do przesyłania sygnału analogowego przez połączenie symetryczne. Połączenie to zapewnia wysoką odporność na zakłócenia typowe dla zastosowań profesjonalnych; jednocześnie samo złącze jest dość duże. W związku z tym obecność XLR dotyczy głównie słuchawek przeznaczonych do użytku z zaawansowanym sprzętem stacjonarnym.

— Bluetooth. Najpopularniejsze połączenie bezprzewodowe we współczesnych słuchawkach. Wynika to z faktu, że wbudowane moduły Bluetooth są dostępne w prawie każdym współczesnym smartfonie, tablecie czy laptopie, a dla urządzeń bez tego modułu (na przykład PC) można wyprodukować odpowiednie adaptery. Co prawda jakość dźwięku przy tradycyjnym połączeniu Bluetooth jest stosunkowo niska, ale aby poprawić sytuację, coraz częściej stosuje się specjalne technologie, takie jak aptX i aptxHD (patrz „Obsługa kodeków”).
Warto też zaznaczyć, że moduły Bluetooth mogą odpowiadać różnym wersjom (ostatnie na rok 2021 to Bluetooth 5.0, Bluetooth 5.1, Bluetooth 5.2, Bluetooth 5.3, Bluetooth 5.4) ten szczegół nie wpływa na jakość dźwięku, determinuje jednak szereg dodatkowych niuansów - zasięg i niezawodność komunikacji, zdolność do pracy przez ściany i inne przeszkody, odporność na zakłócenia itp. We współczesnych słuchawkach można znaleźć następujące wersje Bluetooth:

• Bluetooth v 4.0. Aktualizacja, w której możliwości wersji 3.0 (klasyczny+szybki Bluetooth) uzupełniono o trzeci format - Bluetooth LE (Low Energy). Ten standard komunikacji jest przeznaczony głównie do przesyłania niewielkich ilości informacji - w szczególności pakietów danych usług w celu utrzymania połączenia. Jednocześnie twórcom udało się połączyć ekonomiczne zużycie energii i duży zasięg komunikacji - może sięgać 100 m. Wpływa to pozytywnie na stabilność połączenia.
• Bluetooth v 4.1. Rozwinięcie i usprawnienie Bluetooth 4.0. Mówiąc konkretnie o słuchawkach, kluczową dla nich innowacją w tej wersji była poprawa odporności na zakłócenia podczas pracy w pobliżu urządzeń mobilnych 4G (LTE) (we wcześniejszych standardach sygnały Bluetooth i LTE mogły się nakładać, co prowadziło do awarii). Dlatego do użytku ze smartfonem 4G zdecydowanie zalecane są słuchawki z Bluetooth v 4.1 lub nowszym.
• Bluetooth v 4.2. Dalsze, po 4.1, rozwinięcie standardu Bluetooth, w którym przedstawiono głównie szereg ogólnych usprawnień w niezawodności i odporności na zakłócenia.
• Bluetooth v 5.0. Duża aktualizacja Bluetooth wydana w 2016 roku. Jedną z najbardziej znaczących innowacji było wprowadzenie dwóch dodatkowych trybów pracy dla Bluetooth LE: tryb wysokiej prędkości (poprzez zmniejszenie zasięgu) i zwiększony zasięg (przez zmniejszenie prędkości). W przypadku słuchawek główną wartością tych innowacji jest poprawa ogólnej niezawodności połączenia, zwiększenie jego zasięgu oraz zmniejszenie ilości rozłączeń.
• Bluetooth v 5.1. Aktualizacja wersji v 5.0, w której oprócz ogólnych usprawnień w jakości i niezawodności komunikacji pojawiła się tak ciekawa opcja jak określenie kierunku, z którego dochodzi sygnał Bluetooth. Dzięki temu smartfon lub inny gadżet obsługujący ten standard jest w stanie określić lokalizację podłączonych urządzeń z dokładnością do centymetra; może to być przydatne, na przykład, aby znaleźć zagubione słuchawki, które nadal działają.
• Bluetooth v 5.2. Kolejna, po 5.1, aktualizacja Bluetooth 5 generacji. Główne innowacje w tej wersji to szereg ulepszeń bezpieczeństwa, dodatkowa optymalizacja zużycia energii w trybie LE oraz nowy format sygnału audio do synchronizacji odtwarzania równoległego na wielu urządzeniach.
• Bluetooth v5.3 został wprowadzony na początku 2022 roku. Wśród innowacji przyspieszył proces negocjowania kanału komunikacji między sterownikiem a urządzeniem, zaimplementował funkcję szybkiego przełączania między stanem pracy w małym cyklu pracy a trybem szybkim, poprawił przepustowość i stabilność połączenia poprzez zmniejszenie podatności na zakłócenia. W przypadku nieoczekiwanych zakłóceń w trybie pracy Low Energy przyspieszono procedurę wyboru kanału komunikacji dla przełączenia.
• Bluetooth v5.4. wprowadzono na początku 2023 roku, zwiększono zasięg i prędkość wymiany danych. Również w wersji Bluetooth v 5.4 poprawiono energooszczędny tryb BLE. Ta wersja protokołu wykorzystuje nowe funkcje bezpieczeństwa w celu ochrony danych przed nieuprawnionym dostępem, posiada podwyższoną niezawodność połączenia poprzez wybór najlepszego kanału komunikacji oraz zapobiega utracie połączenia na skutek zakłóceń. — Kanał radiowy. Bezprzewodowe połączenie radiowe, które nie wykorzystuje technologii Bluetooth (patrz wyżej). Takie słuchawki są zwykle wyposażone w adapter, który jest podłączany do źródła sygnału metodą przewodową - na przykład przez USB lub mini-Jack 3.5. Ta metoda połączenia jest bardziej powszechna niż Bluetooth; można jej używać nawet z urządzeniami, które nie mają modułów bezprzewodowych. Ponadto kanał radiowy zapewnia szerszy zasięg (często do kilkudziesięciu metrów), a jakość dźwięku jest dość wysoka nawet bez użycia specjalnych technologii. Wadą tej opcji jest faktyczna obecność adaptera, co nie zawsze jest odpowiednie: na przykład z tabletem lub smartfonem łatwiej jest korzystać ze słuchawek Bluetooth.
  
  — Podczerwień (IR). Inna metoda połączenia bezprzewodowego, której osobliwością jest to, że nie wykorzystuje fal radiowych, ale promieniowanie podczerwone. Teoretycznie zaletą takiego połączenia jest jego odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, wadą jest to, że działa tylko w polu widzenia. W praktyce sytuacja jest taka, że w większości przypadków do połączenia bezprzewodowego łatwiej jest wykorzystać Bluetooth lub kanał radiowy. Tak więc ta opcja występuje wyłącznie w specjalistycznych urządzeniach do sprzętu wyposażonego we własne wyjścia IR - w szczególności wśród słuchawek do monitorów samochodowych.
  
  — USB A. Połączenie przewodowe do standardowego (pełnowymiarowego) złącza USB. Ta opcja występuje wyłącznie wśród słuchawek przeznaczonych do komputerów/laptopów lub konsoli do gier. Jedną z jego zalet jest to, że dźwięk przez USB jest przesyłany w postaci cyfrowej i jest przetwarzany nie przez kartę dźwiękową komputera, ale przez wbudowany konwerter słuchawek; taki konwerter często zapewnia lepszą jakość dźwięku niż wspomniana karta dźwiękowa. Ponadto przez złącze USB można przesyłać strumieniowo wielokanałowy dźwięk, co szczególnie docenią gracze. Kolejną zaletą jest to, że przy korzystaniu ze słuchawek USB specjalistyczne wyjścia audio pozostają wolne i można do nich podłączyć inny sprzęt, na przykład głośniki komputerowe lub matę masującą na fotel.
  
  — USB C Stosunkowo nowy rodzaj złącza USB, stosowane zarówno w komputerach stacjonarnych, jak i urządzeniach przenośnych, jako następca microUSB. Nie różni się zbytnio rozmiarem, ale ma doskonalszą konstrukcję - w szczególności jest wykonane dwustronnie, co ułatwia łączenie. Najczęściej uzupełniają je inne opcje połączeń (mogą być zarówno przewodowe, jak i bezprzewodowe).
  
  — Lightning. Uniwersalne złącze stosowane w przenośnych urządzeniach Apple - smartfonach iPhone i tabletach iPad - od 2012 roku. Nie używane przez innych producentów. W związku z tym modele z takim interfejsem są zaprojektowane specjalnie dla urządzeń Apple (głównie iPhone i odtwarzacze iPod touch). Ten rodzaj połączenia jest szczególnie istotny, biorąc pod uwagę fakt, że w najnowszych iPhone'ach producent zrezygnował z osobnego wyjścia audio, a jedynym sposobem podłączenia słuchawek jest port Lightning.
  
  — Złącze markowe. Złącze, które nie należy do ogólnie przyjętych standardów i jest używane w ograniczonym zakresie w urządzeniu jednego lub kilku producentów. Takie złącza spotyka się głównie wśród słuchawek do telefonów komórkowych. Jednak ze względu na ogólną standaryzację opcja ta praktycznie zniknęła ze sceny. Teoretycznie opisane powyżej Lightning jest również złączem markowym, ale jest przydzielone do osobnej kategorii ze względu na popularność gadżetów Apple.

Rodzaj kabla przewidzianego w konstrukcji lub w zestawie słuchawek. Należy pamiętać, że parametr ten ma znaczenie zarówno w przypadku modeli przewodowych lub kombinowanych (patrz „Typ połączenia”), jak i niektórych modeli bezprzewodowych - w szczególności słuchawek dousznych i dokanałowych bez mocowania, w których przewód łączy jedną słuchawkę z drugą.

— Okrągły. Klasyczny przewód okrągły - prosty, bez oplotu i innych przyrządów. Jest niedrogi i w większości przypadków dość praktyczny, dzięki czemu występuje w większości współczesnych słuchawek. Wadą jest to, że przy małej grubości okrągły przewód ma tendencję do plątania się; dlatego ten rodzaj jest uważany za niezbyt wygodny w przypadku słuchawek kompaktowych, takich jak słuchawki douszne lub dokanałowe (patrz „Konstrukcja”), które często muszą być noszone w kieszeni lub torebce.

— Płaski. Główną zaletą płaskiego kabla jest to, że nie plącze się tak bardzo, jak okrągły, przez co znacznie łatwiej go rozplątać. Jest to szczególnie ważne w przypadku słuchawek dousznych i dokanałowych, które często są zwijane w celu przechowywania lub przenoszenia. Jednak większe modele nauszne mogą być również wyposażone w płaski przewód.

— Okrągły, w oplocie. Przewód okrągły, uzupełniony oplotem zewnętrznym - zwykle tekstylnym. Szczegóły dotyczące przewodu okrągłego znajdują...się powyżej. A obecność oplotu daje takiemu kablowi szereg zalet w stosunku do klasycznego, w „gołej” izolacji. Tak więc przewód okazuje się trwalszy, niezawodny i odporny na załamania i naciski, mniej plącze się, ma solidny wygląd, a w niektórych modelach oplot zapewnia również ekranowanie przed zakłóceniami zewnętrznymi. Wadą tych zalet jest podwyższona cena.

— Spiralny. Kabel okrągły, zwinięty w postaci sprężyny. Główną zaletą przewodu spiralnego jest to, że prawie się nie plącze i można go rozciągnąć względem pierwotnej długości. To ostatnie jest bardzo wygodne, jeśli w trakcie korzystania ze słuchawek trzeba zmienić odległość do źródła sygnału. Wadami kabla spiralnego są nieporęczność i stosunkowo wysoki koszt. Dlatego jest on często stosowany w słuchawkach ze średniej i najwyższej półki (w tym w modelach profesjonalnych).

— Okrągły, pleciony. Kabel w postaci dwóch przewodów skręconych w spiralę. Nie należy mylić tego wariantu z przewodem spiralnym - w danym przypadku nie chodzi o sprężynę. Taki kabel wyróżnia się przede wszystkim niezwykłym wyglądem; dla większej oryginalności okablowanie może być wykonane w różnych kolorach. Jest też nieco bardziej odporny na splątanie niż klasyczny okrągły, choć wiele zależy od grubości. Jednocześnie poszczególne druty mogą być zauważalnie cieńsze niż pełny przewód okrągły, co nieznacznie zmniejsza niezawodność.

Moc słuchawek wyrażana jest w miliwatach (mW) i może wahać się od skromnego 1 mW do imponujących 5000 mW. Dla zdecydowanej większości słuchawek moc nie odgrywa decydującej roli. Zasadniczo jest to miara tego, jak głośny może być dźwięk bez ryzyka uszkodzenia przetworników. Jednocześnie parametr ma znaczenie w przypadku niektórych profesjonalnych modeli studyjnych i audiofilskich – w tym przypadku moc oznacza maksymalny poziom sygnału audio, jaki może zostać dostarczony do słuchawek ze źródła dźwięku. Jeśli słuchawki będą używane z urządzeniem generującym zbyt duży sygnał, mogą zniekształcić dźwięk lub ulec uszkodzeniu.

Średnica głośnika słuchawkowego; w modelach z kilkoma przetwornikami (patrz „Liczba przetworników”) z reguły brany jest pod uwagę rozmiar największego głośnika, inne rozmiary mogą się określać w uwagach.

Ogólnie parametr ten ma znaczenie przede wszystkim w przypadku słuchawek nausznych (patrz „Konstrukcja”). W nich przetworniki mogą mieć różne rozmiary; im większy, tym bardziej nasycony dźwięk i tym lepiej głośnik odtwarza basy, jednak duże przetworniki mają odpowiedni wpływ na wymiary, wagę i cenę słuchawek. Natomiast słuchawki dokanałowe i douszne z definicji mają bardzo małe głośniki, a bogaty bas osiągany jest dzięki innym cechom konstrukcyjnym.

Czułość własnego mikrofonu słuchawek.

Im czulszy mikrofon, tym wyższy poziom sygnału z niego, przy tej samej głośności, i tym lepiej ten model nadaje się do wychwytywania cichych dźwięków. I odwrotnie, niska czułość umożliwia filtrowanie szumów tła. Jednocześnie warto zauważyć, że te niuanse są ważne głównie przy profesjonalnej pracy z dźwiękiem. A przy prostych zadaniach, takich jak komunikacja głosowa przez telefon czy internet, czułość nie ma większego znaczenia: w słuchawkach tej specjalizacji dobierana jest tak, aby zapewnić działanie mikrofonu.

Ta cecha zwykle oznacza, że mikrofon jest przymocowany do słuchawek za pomocą specjalnego elastycznego ramienie. Elastyczna konstrukcja zapewnia dodatkową elastyczność w ustawianiu mikrofonu względem ust użytkownika i ułatwia wybór optymalnej pozycji w celu uzyskania najlepszej jakości dźwięku.

Obecność zewnętrznej karty dźwiękowej w zestawie słuchawkowym.

Zewnętrzna karta dźwiękowa jest zwykle rodzajem adaptera, który łączy się z portem USB komputera lub laptopa i jest wyposażony w standardowe wyjścia audio (zwykle 3,5 mm mini-Jack). W rzeczywistości jest to zewnętrzny przetwornik cyfrowo-analogowy (DAC), stworzony specjalnie dla konkretnego modelu słuchawek. Funkcja ta występuje głównie w dwóch typach słuchawek - gamingowych i biurowych (patrz „Przeznaczenie”). W pierwszym przypadku znaczenie zewnętrznego przetwornika cyfrowo-analogowego polega przede wszystkim na zapewnieniu wysokiej jakości dźwięku z maksymalnym efektem zanurzenia (nie zawsze własna karta dźwiękowa do komputera/laptopa jest w stanie sprostać temu zadaniu). Ponadto oddzielna karta dźwiękowa może się przydać, jeśli wyjścia audio komputera są zajęte lub nie istnieją. Jeśli chodzi o modele biurowe, to w nich używa się zewnętrznych przetworników głównie w celu ułatwienia pracy ze specjalnym oprogramowaniem lub sprzętem do telefonii. Warto zauważyć, że w obu przypadkach zewnętrzne karty dźwiękowe często pełnią funkcje pilotów - w tym celu są one wyposażone w przyciski lub inne elementy sterujące (czujniki, kółka itp.).

Waga całkowita słuchawek; w przypadku modeli prawdziwie bezprzewodowych (true wireless) (patrz „Rodzaj kabla”) podana jest waga każdej pojedynczej słuchawki.

Parametr ten jest bezpośrednio związany z konstrukcją (patrz wyżej) i niektórymi cechami funkcjonalności. Na przykład wspomniane powyżej urządzenia true wireless są bardzo lekkie, ich waga nie przekracza 25 g. Bardziej tradycyjne słuchawki dokanałowe i douszne mogą być znacznie cięższe - do 50 g dla słuchawek dousznych i do 100 g dla większości słuchawek dokanałowych. Modele nauszne są przeważnie dość masywne: wśród nich jest wiele modeli o wadze 200 - 250 g, 250 - 300 g, a nawet ponad 300 g. Warto zaznaczyć, że znaczna waga słuchawek nausznych często nie jest wadą, ale zaletą: pozwala pewniej trzymać się głowy, stwarza wrażenie solidności i niezawodności, a najczęściej nie stwarza znacznych niedogodności.