Porównanie Pro-Ject Debut Carbon Phono USB/2M Red vs Pro-Ject DEBUT CARBON DC

Przedwzmacniacz gramofonowy to specjalnie zaprojektowany przedwzmacniacz używany z przetwornikami winylowymi. Początkowo dźwięk na takich płytach był rejestrowany ze zniekształceniem charakterystyki amplitudowo-częstotliwościowej, a mianowicie ze wzrostem głośności od niskich częstotliwości do wysokich; wynika to z technicznych cech procesu nagrywania. W związku z tym korektor gramofonowy nie tylko wzmacnia sygnał do poziomu wystarczającego do zasilania wzmacniacza mocy, ale także koryguje pasmo przenoszenia, „rozciągając” basy i obniżając głośność wysokich częstotliwości. Wbudowany przedwzmacniacz gramofonowy umożliwia bezpośrednie podłączenie gramofonu do wzmacniacza mocy, bez użycia sprzętu pośredniego. Co prawda pod względem właściwości wbudowane przedwzmacniacze-korektory są gorsze od zewnętrznych. Dlatego w niektórych modelach z tą funkcją może być przewidziany tryb „bypass”, który pozwala ominąć sygnał z wbudowanego przedwzmacniacza gramofonowego do zewnętrznego, bardziej zaawansowanego. Są też odtwarzacze winylowe bez przedwzmacniacza gramofonowego.

- Gniazdo USB B. Złącze przeznaczone do podłączenia odtwarzacza do komputera jako urządzenia peryferyjnego. To połączenie jest używane głównie do kopiowania płyt winylowych na cyfrowy format audio, taki jak MP3. Jednocześnie przetwarzanie komputerowe pozwala „oczyścić” nagranie z kliknięć i innych zewnętrznych zakłóceń; wymagane do tego oprogramowanie może nawet być zawarte w zestawie.

- Bluetooth. Obecność wbudowanego modułu Bluetooth w konstrukcji odtwarzacza. Technologia ta jest przeznaczona do bezpośredniej komunikacji bezprzewodowej z innymi urządzeniami w odległości do 10 m. Możliwości takiej komunikacji mogą się różnić w zależności od obsługiwanych protokołów Bluetooth. Najpopularniejszym zastosowaniem tej funkcji w gramofonach jest przesyłanie strumieniowe dźwięku do bezprzewodowych słuchawek lub głośników. Takie połączenie może być nieco gorsze od przewodowego pod względem jakości dźwięku, ale nie wymaga manipulowania kablami i doboru kompatybilnych złączy; a różnica w jakości jest często nieistotna, zwłaszcza biorąc pod uwagę specyfikę dźwięku z winylu. Inne zastosowania Bluetooth są technicznie możliwe - na przykład zdalne sterowanie ze smartfona lub tabletu - ale są one niezwykle rzadkie.

- Wejście audio. Obecność wejścia audio w konstrukcji odtwarzacza; zwykle odnosi się to do analogowego wejścia audio na poziomie liniowym. W różnych modelach...może korzystać z różnych typów złączy - na przykład mini-jack 3,5 mm lub tulipanów RCA. Jednak niezależnie od rodzaju złącza, przeznaczenie takiego wejścia jest wszędzie takie samo – jest przeznaczone do podłączenia zewnętrznego źródła dźwięku i obróbki tego dźwięku za pomocą wbudowanych instrumentów odtwarzacza. Na przykład można podłączyć przenośny odtwarzacz do wejścia audio i odtwarzać dźwięk przez wbudowany wzmacniacz gramofonu.

- Cyfrowe wyjście audio. Obecność cyfrowego wyjścia audio w konstrukcji odtwarzacza. Zazwyczaj wyjście to ma postać złącza S/PDIF - optycznego lub elektronicznego; pierwsza opcja jest mniej podatna na zakłócenia, druga nie wymaga szczególnej delikatności przy obsłudze kabla. To złącze może być przydatne do podłączania zewnętrznych urządzeń audio z wejściami cyfrowymi do odtwarzacza. W niektórych przypadkach preferowane jest połączenie cyfrowe niż analogowe – na przykład, jeśli w urządzeniu zewnętrznym nie ma wejść liniowych lub wszystkie są zajęte. Jednocześnie interfejs cyfrowy wymaga przetwornika analogowo-cyfrowego w gramofonie, który jest dodatkowym układem elektronicznym i potencjalnym źródłem zakłóceń. Dlatego wyjścia te nie są używane w sprzęcie klasy audiofilskiej.

- Wyjście słuchawkowe. Obecność oddzielnego wyjścia słuchawkowego w konstrukcji odtwarzacza. Zazwyczaj to wyjście wykorzystuje mini-jack 3,5 mm lub jack 6,35 mm. Pierwszy typ znajduje się w większości nowoczesnych słuchawek, drugi jest bardziej niezawodny i typowy dla modeli profesjonalnych; podczas gdy oba interfejsy są kompatybilne za pośrednictwem najprostszego adaptera. W każdym razie podłączenie słuchawek może się przydać w dwóch sytuacjach: gdy pożądane jest zachowanie ciszy i nie przeszkadzanie innym muzyką, lub odwrotnie, gdy wokół jest głośno i dźwięk z głośników byłby słabo słyszalny. Teoretycznie drugi wariant zastosowania jest popularny wśród DJ-ów – w ogólnym brzmieniu ważne jest, aby usłyszeć, co dokładnie „gramofon” gra w danej chwili. W praktyce jednak DJ-e wolą podłączyć swoje słuchawki nie do samego odtwarzacza, a do zewnętrznego sprzętu. Dlatego jego własne wyjście słuchawkowe jest typowe głównie dla modeli konsumenckich.

Częstotliwość próbkowania przetwornika analogowo-cyfrowego zainstalowanego w odtwarzaczu. Aby słuchać winylu zgodnie ze zwykłym schematem (wkładka - przedwzmacniacz gramofonowy - wzmacniacz mocy - głośniki), nie jest wymagana konwersja sygnału analogowego z przetwornika na format cyfrowy. Funkcja ta (i odpowiednio charakterystyka ADC) ma znaczenie tylko podczas nagrywania na komputerze lub nośniku wymiennym, a także podczas korzystania z cyfrowego wyjścia audio (patrz „Funkcje”).

Podczas digitalizacji dźwięk analogowy jest rozkładany na oddzielne „kawałki” (próbki), a dane dla każdej próbki są zapisywane w postaci cyfrowej. Częstotliwość próbkowania opisuje, ile próbek przypada na każdą sekundę przekonwertowanego dźwięku; im jest on wyższy (pozostałe czynniki są równe), tym bliższy będzie sygnał cyfrowy audio względem oryginału. Najskromniejsze przetworniki we współczesnych „gramofonach” potrafią pracować z częstotliwością próbkowania 44 (dokładniej 44,1) kHz – jakość takiego nagrania odpowiada płycie Audio CD i może już być nie do odróżnienia od wysokiej jakości winylu. A w najbardziej zaawansowanych wskaźnik ten sięga 48 kHz (poziom DVD i DAT).

Szerokość bitowa przetwornika analogowo-cyfrowego zainstalowanego w odtwarzaczu. Aby słuchać winylu zgodnie ze zwykłym schematem (wkładka - przedwzmacniacz gramofonowy - wzmacniacz mocy - głośniki), nie jest wymagana konwersja sygnału analogowego z przetwornika na format cyfrowy. Funkcja ta (i odpowiednio charakterystyka ADC) ma znaczenie tylko podczas nagrywania na komputerze lub nośniku wymiennym, a także podczas korzystania z cyfrowego wyjścia audio (patrz „Funkcje”).

Podczas digitalizacji sygnał analogowy jest rozkładany na próbki (więcej szczegółów w rozdziale „Częstotliwość próbkowania ADC”), a dla każdej próbki wskazywana jest jej własna wartość poziomu sygnału. Im wyższa rozdzielczość ADC, tym dokładniej wartość ta będzie odpowiadać oryginalnemu poziomowi sygnału i im dźwięk cyfrowy będzie bliższy oryginalnemu. Aby zdigitalizować dźwięk jako płytę Audio CD (którą już uważa się za dość „audiofilską”) wystarczy 16 bitów, ale we współczesnych odtwarzaczach wskaźnik ten może być jeszcze wyższa – do 24 bitów.

Maksymalny współczynnik stukania, na jaki narażony jest gramofon w normalnych warunkach.

Detonacja w tym przypadku nazywana jest zniekształceniem dźwięku związanym z krótkotrwałymi okresowymi nieprawidłowościami w obrocie dysku. Im niższy współczynnik detonacji, tym niższy poziom takich zniekształceń; uważa się, że dla sprzętu klasy audiofilskiej nie powinna ona przekraczać 0,2%, choć w skromniejszych modelach może być wyższa.

Zauważ, że współczynniki stukania mogą być różne dla różnych prędkości odtwarzania. Producenci w takich przypadkach mogą wskazać wartość minimalną, podczas gdy można ją osiągnąć nie przy zwykłych 33 obr./min, ale przy 45, a nawet 78 obr./min. Dlatego wybierając wysokiej klasy „gramofon” nie zaszkodzi wyjaśnić ten punkt.

Maksymalne odchylenie prędkości obrotowej płyty od nominalnej, jakie może wystąpić podczas normalnej pracy odtwarzacza. Tego wskaźnika nie należy mylić ze współczynnikiem detonacji (patrz wyżej): w tym przypadku nie mówimy o trwałych nieprawidłowościach, ale o największym możliwym odchyleniu w zasadzie. Odchylenie to może sięgać 1,5%, chociaż w przypadku sprzętu wysokiej jakości maksymalna wartość wynosi 1% (i generalnie im niższa, tym lepiej).

Znamionowa moc pobierana przez odtwarzacz podczas normalnej pracy.

Nowoczesne wentylatory są bardzo ekonomiczne: większość modeli, nawet tych wyposażonych we wbudowaną akustykę (patrz „Możliwości”), zużywa mniej niż 15 W mocy i nie ma potrzeby mówić o poważnym wpływie na zatory w sieciach elektroenergetycznych (jak jak również na rachunkach za prąd). Wyjątkiem są niektóre urządzenia klasy premium, w których waga talerza (patrz niżej) sięga kilkudziesięciu kilogramów, a do obracania takiej masy potrzebna jest odpowiednia moc silnika.