Porównanie Petzl Tikka (2019) vs Black Diamond Cosmo

Liczba diod LED (patrz „Źródło światła”) przewidziana w konstrukcji latarki.

Na pierwszy rzut oka im więcej diod, tym mocniejszy jest ten model. Jednak w praktyce wszystko nie jest takie proste. Po pierwsze, jedna wysokiej klasy dioda LED może zapewnić wyższy strumień świetlny niż kilka niedrogich diod. Po drugie, we współczesnych latarkach mogą się stosować zarówno tradycyjne diody LED, jak i tablice dużej liczby miniaturowych diod na wspólnej podstawie. Takie tablice mogą być wykonane w technologii SMD lub bardziej zaawansowanej COB; różnice między tymi opcjami są bardziej szczegółowo opisane w punkcie „Model diody”, tutaj zauważamy, że solidna płyta SMD lub COB jest również uważana za 1 diodę LED - ponadto pod względem jasności może przewyższać zwykłe diody LED kilkakrotnie lub nawet więcej.

W związku z tym nie warto bezpośrednio oceniać jasności i wydajności latarki według tego parametru. Ale liczba diod często bezpośrednio wpływa na niezawodność: większość „wielokrotnie ładowalnych” latarek jest w stanie kontynuować pracę, nawet jeśli część diod ulegnie awarii. Ponadto w niektórych rodzajach latarek – w szczególności w modelach turystycznych i latarkach ręcznych rozproszonych (patrz „Rodzaj”) – każda dioda LED oświetla inny sektor i razem pokrywają pełne 360° w poziomie.

Maksymaln siła światła zapewniana przez latarkę.

Siłę światła (wyrażaną w lumenach) można opisać jako całkowitą ilość światła wytworzonego przez diodę LED lub inne źródło światła i rozchodzącego się we wszystkich kierunkach, w które samo źródło światła świeci (bez soczewek, odbłyśników itp.). W praktyce oznacza to, że możliwości latarki zależą nie tylko od siły światła, ale także od kąta świecenia (patrz „Kąt świecenia (oświetlenia)”). Na przykład stosunkowo słaby strumień można skoncentrować w wąską wiązkę, zapewniając dobry zasięg; natomiast do skutecznego pokrycia dużego obszaru będzie nieuchronnie wymagana duża liczba lumenów.

Należy pamiętać, że kąt świecenia nie zawsze jest określony w charakterystyce i nawet przy takich danych trudno od razu ocenić rzeczywiste możliwości latarki. Dlatego do takiej oceny najlepiej wykorzystać informacje o rzeczywistym zasięgu światła (patrz niżej), a także wziąć pod uwagę ogólny typ urządzenia (patrz wyżej). Tak więc przy tej samej ilości lumenów latarka ręczna z odbłyśnikiem do formowania kierunkowej wiązki da zauważalnie większy zasięg niż latarka turystyczna o zasięgu 360°.

Należy również pamiętać, że wysoka jasność latarki nie zawsze jest uzasadniona i warto dobierać według tego parametru, biorąc pod uwagę realne warunki użytkowania. Tak więc podczas pracy na krótkich dystansach jasne światło może stać się przeszkodą: męczy oczy i może ś...lepić innych. Ponadto zwiększenie jasności zwykle wymaga mocniejszych źródeł zarówno światła, jak i mocy, odpowiednio, zwiększenia masy i wymiarów latarki.

Maksymalny zasięg, przy którym latarka zapewnia efektywne oświetlanie obiektów. Dla różnych producentów kryteria tej skuteczności w pomiarach zasięgu mogą się różnić, dlatego tylko modele jednego producenta mogą być ze sobą jednoznacznie porównywane pod względem zasięgu. Jednocześnie parametr ten umożliwia, z pewnym stopniem niezawodności, porównywanie modeli różnych producentów: na przykład latarki o zasięgu 15 m i 100 m będą ewidentnie należeć do różnych klas zasięgu, niezależnie od producenta.

Należy pamiętać, że zasięg światła zależy nie tylko od maksymalne siły światła zapewnianej przez latarkę (patrz wyżej), ale także od cech jej konstrukcji: im węższą wiązkę zapewnia odbłyśnik latarki, tym większy będzie zasięg, oraz odwrotnie – rozproszone światło nie dociera daleko. Niektóre modele umożliwiają regulację szerokości wiązki w zależności od wymagań sytuacji (więcej szczegółów w „Regulacja skupienia wiązki”).

Należy również pamiętać, że modele o tym samym podanym zasięgu światła mogą obejmować różne obszary. Na przykład latarka ręczna (patrz „Rodzaj”) z odbłyśnikiem 20 cm może zapewnić szerszą wiązkę niż konwencjonalna latarka ręczna z odbłyśnikiem 5 cm. I choć w obu przypadkach obiekty uchwycone w plamie świetlnej będą oświetlone w ten sam sposób, to jednak w pierwszym przypadku wielkość samej plamki będzie większa, a rzeczywista wydajność latarki odpowiednio większa (z uwagi na to, że szeroką wiązką łatwiej jest „obmacywać” poszczególne obiekty, zw...łaszcza ze znacznej odległości).

Maksymalny czas pracy latarki bez wymiany baterii lub ładowania akumulatora.

Należy pamiętać, że w modelach z kontrolą jasności czas ten jest wskazywany dla najskromniejszego i odpowiednio ekonomicznego trybu. Na przykład w latarce o maksymalnym strumieniu świetlnym 1000 lm deklarowany czas pracy 20 godzin można osiągnąć przy jasności zaledwie 30 lm, a przy maksymalnej jasności czas pracy może zaledwie przekroczyć pół godziny. Te niuanse należy wyjaśnić zgodnie ze szczegółową charakterystyką. Zwracamy jednak również uwagę, że dodatkowe tryby pracy (patrz niżej) nie są w tym przypadku brane pod uwagę: np. jeśli latarka z naszego przykładu w trybie SOS może pracować przez 30 godzin, w charakterystyce wszystko jedno będzie deklarowany czas pracy 20 godzin.

Należy również pamiętać, że w przypadku modeli z wymiennymi bateriami rzeczywisty czas pracy będzie również zależał od jakości takich baterii. Na przykład w przypadku latarek na ogniwa AA i AAA autonomia jest najczęściej podawana przy użyciu wysokiej jakości baterii alkalicznych; jeśli zamiast nich użyjesz niedrogich cynkowo-węglowych, czas pracy może być kilkakrotnie krótszy.

Ogólnie rzecz biorąc, wybierając latarkę według maksymalnego czasu pracy, nie zawsze ma sens skupianie się na modelach „długo działających”: często mają one albo małą moc, albo dużą wagę/wymiary, a cena może znacząco „gryźć”. Latarki z długim czasem pracy przydadzą się przede wszystkim tym, którzy przez dłuższy czas musz...ą „odciąć się od cywilizacji”: turystom ekstremalnym, ratownikom, wojskowym itp. A do większości codziennych zadań w nowoczesnym mieście, a nawet kilkudniowych wycieczek na wieś wystarczy czas pracy do 10 godzin.

Liczba poziomów jasności przewidziana w konstrukcji latarki. Większość współczesnych modeli ma jeden poziom jasności, jednak istnieją modele z możliwością regulacji. Kilka poziomów jasności pozwala wybrać najlepszą opcję na konkretną okazję: na przykład, aby zbadać mały pokój, możesz zmniejszyć jasność i oszczędzić energię baterii, podczas gdy w dużym pomieszczeniu magazynowym możesz potrzebować pełnej mocy latarki. W związku z tym im więcej poziomów jasności zapewniono w konstrukcji latarki, tym szersze będą możliwości wyboru najlepszej opcji.

Zwróć też uwagę, że oprócz stopniowej regulacji jasności, ze stałymi poziomami, we współczesnych latarkach może również stosować się płynna regulacja. Zostało to szczegółowo opisane poniżej; tutaj zauważamy, że format stopniowy jest technicznie prostszy, kosztuje mniej i dlatego jest używany znacznie częściej. A w poszczególnych latarkach te opcje są połączone - dla nich charakterystyka wskazuje zarówno liczbę poszczególnych poziomów jasności, jak i obecność płynnej regulacji. Dokładny sposób realizacji takiej kombinacji może być różny. Na przykład kółko regulacji jasności może mieć kilka stałych poziomów z wyraźnymi wartościami i możliwością ustawienia dowolnej pozycji pośredniej między tymi wartościami; główny tryb pracy z płynną regulacją można uzupełnić o stały poziom zmniejszonej lub zwiększonej jasności itp.

Liczba i rodzaje dodatkowych trybów pracy przewidzianych w latarce.

Dodatkowe tryby obejmują wszystkie tryby, w których format latarki odbiega od standardowego - „stała wiązka światła w zakresie widzialnym bez wyraźnego koloru”. Mianowicie chodzi o stroboskop, SOS, światło mijania / drogowe, podczerwień (IR), ultrafiolet (UV), światło czerwone, światło niebieskie, światło zielone itp. Więcej szczegółów na temat każdego z nich:

- Stroboskop. Tryb szybkiego migania - kilka błysków na sekundę. Jednym z najpopularniejszych zastosowań tej funkcji jest dezorientacja wroga w ekstremalnej sytuacji; w związku z tym stroboskop jest często przeznaczony do latarek podlufowych (patrz „Rodzaj”), a także do modeli ręcznych o „taktycznej” specjalizacji. Ponadto szybkie miganie jest dobre do wyróżnienia się na drodze – zwłaszcza w pochmurną pogodę lub w nocy: ten rodzaj światła jest znacznie bardziej zauważalny niż światło stałe, także przy widzeniu peryferyjnym. Jednocześnie zauważamy, że podczas korzystania ze stroboskopu należy zachować ostrożność: ze względu na specyficzny wpływ na psychikę tryb ten może powodować zaostrzenia niektórych chorób - na przykład napady padaczkowe u...pacjentów z padaczką.

- SOS. Tryb pracy to „trzy krótkie błyski – trzy długie – trzy krótkie”, co odpowiada międzynarodowemu sygnałowi „Proszę o pomoc” (litery S-O-S w formacie alfabetu Morse'a). Eliminuje to konieczność ręcznego podawania takiego sygnału i pozwala pozostawić latarkę do samodzielnej pracy, a samemu uporać się z bardziej palącymi problemami (które często towarzyszą sytuacjom wymagającym SOS).

- Światła mijania / drogowe. Możliwość przełączania między światłami drogowymi i światłami mijania. To przełączanie jest najczęściej realizowane przy użyciu kilku zestawów diod LED; jednocześnie w niektórych modelach każdy z tych zestawów odpowiada za swój własny tryb, w innych wszystkie diody pracują jako światła drogowe, a tylko część z nich jako światła mijania.

- Podczerwień (IR). Podświetlenie w niewidzialnym zakresie podczerwieni. Wykorzystywane jest w szczególności do poprawy sprawności noktowizorów i celowników termowizyjnych. Zwróć uwagę, że wiele diod LED, odpowiedzialnych za ten tryb, podczas pracy świeci również w zakresie widzialnym (na czerwono); jednak ta poświata jest raczej słaba i z reguły jest dostrzegalna dla ludzkiego oka tylko wtedy, gdy patrzy się bezpośrednio na jej źródło z niewielkiej odległości.

- Ultrafiolet (UV). Oświetlenie ultrafioletowe służy głównie do wykrywania obiektów i śladów, które są niewidoczne w normalnych warunkach oświetleniowych. Jednym z najpopularniejszych sposobów wykorzystania tej funkcji jest użycie improwizowanego detektora waluty: większość współczesnych banknotów ma oznaczenia UV. Takie światło może być również wykorzystywane do wykrywania napisów „niewidzialnym” atramentem (w tym znaków na tych samych banknotach), niektórych płynów biologicznych (na przykład krwi) i chemicznych (w szczególności preparaty wrażliwe na promieniowanie UV umożliwiają wykrywanie nieszczelności w rurach i układach chłodzenia cieczą) itp. Zwróć uwagę, że emiter UV zwykle świeci w zakresie widzialnym - z charakterystycznym niebieskawym odcieniem; pozwala to dokładnie określić, czy takie światło jest włączone, czy wyłączone.

- Światło czerwone. Jeden z najpopularniejszych kolorów uzupełniających we współczesnych latarkach; może być stosowany zarówno w połączeniu z niebieskim i zielonym (w tzw. modelach RGB), jak i jako jedyny odcień pomocniczy. Jedną z cech światła czerwonego jest to, że prawie nie wpływa na widzenie skotopowe, nie przenika przez powieki i nawet po zupełnej ciemności nie oślepia oczu. To sprawia, że takie oświetlenie jest najlepszą opcją, na przykład do doprecyzowania danych na mapie podczas nocnej wędrówki, gdy trzeba szybko przywrócić wzrok po zgaszeniu światła, lub do oświetlenia nocnego w sypialni, gdzie trzeba widzieć otoczenia i jednocześnie niepożądane jest przeszkadzanie śpiącym światłem. Innym sposobem wykorzystania czerwonego światła jest nadawanie sygnałów: to światło przemieszcza się dalej niż niebieskie lub zielone i wyraźnie wyróżnia się na tle większości krajobrazów i obiektów stworzonych przez człowieka. Odcień można zmieniać zarówno za pomocą filtra barwnego na głównym źródle światła, jak i za pomocą oddzielnej diody LED.

- Światło niebieskie. Jeden z odcieni używanych głównie w trójkolorowych „latarkach RGB” - wraz z czerwonym (patrz wyżej) i zielonym. To światło jest przeznaczone głównie do sytuacji, w których trzeba skutecznie oświetlić przestrzeń przed sobą, jednak niepożądane jest stosowanie zwykłego białego światła. Wzrok ludzki jest najbardziej wrażliwy na odcienie niebieskiego i zielonego; dlatego stosunkowo słaba wiązka niebieskiego światła ujawnia dużą ilość szczegółów. A w niektórych sytuacjach takie oświetlenie może być nawet skuteczniejsze niż białe. Na przykład, jeśli w nocy wycelujesz białą latarkę w jasny obiekt, przestrzeń za tym obiektem będzie słabo zauważalna ze względu na jasne odbite światło; a słabe niebieskie światło oświetli równomiernie zarówno „pierwszy plan”, jak i „tło”. Natomiast używanie tego odcienia przy wysokiej jasności jest, wręcz przeciwnie, niepożądane - odbicie od jasnego niebieskiego światła będzie oślepiać jeszcze bardziej niż od białego, a tym bardziej od czerwonego. A jeśli niebieska wiązka, nawet słaba, trafi w oczy, natychmiast zepsuje widzenie skotopowe, a przywrócenie go zajmie dużo czasu.
Należy pamiętać, że wybór między niebieskim a podobnym zielonym (patrz poniżej) zależy od konkretnych warunków: w różnych sytuacjach mogą być optymalne różne odcienie.

- Światło zielone. Odcień najczęściej używany w trójkolorowych latarkach RGB, jednak czasami używany jako jedyny kolor uzupełniający. Pod wieloma względami jest podobny do opisanego powyżej niebieskiego - w szczególności w niektórych sytuacjach słabe zielone światło może wyraźnie ujawnić szczegóły niewidoczne w innych odcieniach (nawet przy tym samym niebieskim świetle), jednak wysoka jasność dla takiej wiązki jest niepożądana. Ponadto ten kolor ma swoją specyficzną cechę: wiele zwierząt prawie nie reaguje na zielone światło, dlatego jest ono szczególnie wygodne do polowania.

- Lampa ostrzegawcza. Tryb rzadkich błysków - najczęściej przy stosunkowo niskiej jasności, jednak możliwe są wyjątki; w niektórych modelach można znaleźć więcej niż jedną wersję ostrzegania. W każdym razie funkcja ta dobrze nadaje się do sygnalizowania i wskazywania Twojej lokalizacji; jednocześnie tryb lampy ostrzegawczej nie tylko zużywa energię baterii ekonomiczniej niż stałe światło o tej samej jasności, ale jest również lepiej widoczny z daleka. Należy również pamiętać, że w latarkach czołowych podobną funkcję pełni tryb migania (patrz poniżej).

- Migotanie. W rzeczywistości - odpowiednik opisanej powyżej lampy ostrzegawczej, stosowany w modelach czołowych (patrz „Rodzaj”). W tym trybie latarka emituje krótkie błyski lub świeci zmienną, „pulsującą” jasnością. W każdym razie ten format pracy nie ma na celu oświetlania otoczenia, jednak uczynienie użytkownika bardziej widocznym dla innych: człowiek reaguje na migotanie światła czysto odruchowo, nawet jeśli źródło takiego światła znajduje się daleko w przestrzeni widzenia peryferyjnego. Tryb lampy ostrzegawczej przyda się przede wszystkim na drogach – na przykład podczas spaceru lub jazdy rowerem po zmroku: nawet w mieście takie ostrzeżenie dla okolicznych kierowców nie będzie zbyteczne, a tym bardziej na ciemnych wiejskich drogach.

- Czerwone miganie (czerwone migotanie, czerwona lampa ostrzegawcza). Dzięki temu trybowi latarka jest jak najbardziej zauważalna: czerwone światło, zwłaszcza migające, jest dobrze zauważalne nawet w ciągu dnia. A w ciemności ten odcień jest również przydatny, ponieważ nie szkodzi widzeniu skotopowemu (więcej szczegółów, patrz „Światło czerwone” powyżej). Ale konkretna specjalizacja migania na czerwono może być różna, w zależności od specjalizacji latarki. Na przykład w modelach turystycznych (patrz „Rodzaj”) ten tryb umożliwia nadanie sygnału, wyznaczenie lokalizacji obozu, punktu zbiórki itp.; w latarkach czołowych służy do wyróżnienia użytkownika na drodze i uczynienia go jak najbardziej widocznym dla osób wokół niego (przede wszystkim dla kierowców samochodów).

- Tryb lampy. Funkcja spotykana głównie wśród latarek ręcznych (patrz „Rodzaj”). Tak naprawdę chodzi o tryb światła rozproszonego – w przeciwieństwie do wiązki kierunkowej, która zapewnia główne źródło światła z odbłyśnikiem. Światło rozproszone nie różni się zasięgiem, jednak pozwala pokryć dużą powierzchnię – na przykład oświetlić całe pomieszczenie. W związku z tym tryb lampy znacznie rozszerza możliwości wykorzystania latarki ręcznej.

- Światło boczne. Jedna z nazw trybu lampy opisanego powyżej; rozproszone źródło światła stosowane w tym trybie często znajduje się z boku obudowy lampy – stąd nazwa.

- LCC. Tryb oznaczenia lasera: latarka emituje wiązkę laserową, znak, z której wskazuje na zamierzony punkt uderzenia. Sensowne jest przewidzenie takiego trybu tylko w modelach podlufowych (patrz „Rodzaj”).

Pamiętaj, że ta lista nie jest wyczerpująca: w nowoczesnych latarkach mogą się zapewniać inne, bardziej szczegółowe tryby pracy. W takich przypadkach cechy funkcjonalności należy doprecyzować zgodnie z dokumentacją producenta.