Porównanie BASEUS USB-C to 4xUSB3.0 and HDMI vs Defender Quadro Swift

-USB A. Klasyczny wspólny gniazdo USB, który ostatnio aktywnie traci grunt na rzecz bardziej zaawansowanego USB C.

-USB C. Złącze to różni się od klasycznego, pełnowymiarowego USB znacznie mniejszymi rozmiarami, a także dwustronną konstrukcją, która umożliwia włożenie wtyczki z dowolnej strony. Interfejs ten jest rzadko spotykany w komputerach stacjonarnych, ale staje się coraz bardziej popularny w laptopach, tabletach, telefonach. Należy zauważyć, że norma typu C opisuje jedynie konstrukcję złącza; Wersje USB (interfejs) są opisane w poniższym punkcie.

- Lightning. Autorski interfejs firmy Apple używany w jej kompaktowych urządzeniach (iPhone, iPad i iPod touch) od 2012 roku. Pod względem aplikacji jest całkowicie podobny do opisanego powyżej microUSB, z poprawką na to, że występuje tylko w gadżetach Apple i nie jest używany przez innych producentów.

- Wewnętrzny gniazdo USB. Rodzaj standardu USB używanego do podłączania wewnętrznych czytników kart (patrz „Rodzaj”, „Przeznaczenie”). Różni się od zewnętrznego USB we wtyczce; czytnik kart z takim połączeniem można podłączyć tylko do złączy na płycie głównej, jest niekompatybilny z zewnętrznymi portami USB. Pozostałe cechy są całkowicie podobne do odpowiedniego zewnętrznego standardu USB (patrz wyżej).

- microUSB. Mniejsza wersja zewnętrznego inte...rfejsu USB (patrz wyżej): wymiary takiego złącza są kilkakrotnie mniejsze niż pełnowymiarowego, co umożliwia zastosowanie go w urządzeniach przenośnych, w szczególności smartfonach i tabletach. Właściwie to właśnie dla tej techniki zwykle projektuje się czytniki kart i koncentratory, które wykorzystują ten interfejs do połączenia. Należy pamiętać, że normalne działanie jest możliwe tylko wtedy, gdy główne urządzenie może działać w trybie hosta USB (funkcja ta nazywa się USB On-the-Go).

- Wi-Fi. Standard bezprzewodowy pierwotnie opracowany jako technologia budowy sieci komputerowych; później pojawiła się technologia Wi-Fi Direct, która pozwala urządzeniom łączyć się bezpośrednio ze sobą. W czytnikach kart i koncentratorach ta technologia znajduje się głównie wśród modeli przeznaczonych do współpracy z urządzeniami mobilnymi (laptopy, smartfony, tablety), które mają wbudowany moduł Wi-Fi. Jednocześnie przewaga nad interfejsami przewodowymi to nie tylko brak przewodów i odpowiednia swoboda ruchu, ale także możliwość jednoczesnego podłączenia kilku urządzeń i wymiany z nimi danych. Niektóre modele z Wi-Fi można nawet podłączyć do sieci komputerowych jako pełnoprawne sieciowe urządzenia pamięci masowej. Wśród mankamentów warto zwrócić uwagę na konieczność posiadania własnego źródła zasilania – albo podłączonego do sieci, co odpowiednio ogranicza swobodę poruszania się, albo akumulatora, która ma ograniczoną żywotność akumulatora (w ciągu kilku godzin).

- Karta ekspresowa. Standard podłączania kompaktowych urządzeń peryferyjnych, stosowany głównie w laptopach. Karty ExpressCard mają zwykle wymiary 75x34x5mm i pasują do gniazda w obudowie komputera. W zależności od cech systemu może zapewniać prędkości do 2,5 Gb/s, ale generalnie jest mniej wszechstronny i wygodny niż USB, przez co jest znacznie mniej rozpowszechniony i nadal traci popularność. Występuje wyłącznie w czytnikach kart (patrz „Rodzaj”).

- Firmowe złącze. Podłączanie zewnętrznych czytników kart (patrz „Przeznaczenie”) przez oryginalne złącze, które jest zwykle używane w technice oddzielnego producenta i nie odpowiada powszechnym standardom, takim jak USB (patrz wyżej). Zakres takich modeli jest dość ograniczony, najczęściej są one produkowane jako dodatkowe akcesoria do niektórych modeli sprzętu przenośnego (na przykład tabletów).

W tym punkcie implikuje się interfejs do podłączenia przez złącze USB. Odnosi się zarówno do klasycznego USB A, jak i portu type C. Główną różnicą pomiędzy wersjami interfejsu jest przepustowość — prędkość.

-USB 2.0. Przestarzała wersja 2.0 zapewnia prędkość transmisji danych do 480 Mb/s. Występuje tylko w portach USB A.

-USB 3.2 gen.1. Poprzednie nazwy standardowych USB 3.1 gen1 i USB 3.0 (mogą być mylące). W przeciwieństwie do wersji 2.0, ta wersja zapewnia 10-krotnie większą prędkość (4,8 GB/s), a także wyższą moc zasilania, co pozwala na podłączanie energochłonnych urządzeń i rozbudowanych rozgałęźników.

-USB 3.2 gen.2. Dalsze rozwinięcie standardu USB 3.2 gen1 (i, jak to zwykle bywa, przemianowanie poprzedniej nazwy na USB 3.1 gen1 i po prostu USB 3.1), co pozwoliło osiągnąć maksymalną prędkość 10 Gb/s i jeszcze wyższą moc zasilania urządzeń zewnętrznych.

Liczba wejść USB, umiejscowionych na obudowie czytnika kart lub hubu (patrz „Rodzaj”). Od tego parametru zależy liczba portów USB, które będziesz mieć do dyspozycji po podłączeniu urządzenia. "Czyste" czytniki kart pamięci oraz modele kombinowane mają z reguły 1, 2, a nawet 3 wejścia USB, natomiast huby charakteryzują się wartościami 4 lub więcej portów.

Ten punkt oznacza interfejs do podłączenia złącza USB. Główną różnicą między wersjami interfejsu jest szybkość. Należy zauważyć, że szybkość złącza wejściowego nie mówi jeszcze o całkowitej przepustowości, ponieważ jednoczesne podłączenie pendrive'ów, telefonów, kart pamięci spowalnia transfer danych, który i tak jest ograniczony przez interfejs do podłączenia urządzenie do komputera PC lub laptopa(pozycja „Interfejs połączenia”).

-USB 2.0. Przestarzała wersja 2.0 zapewnia szybkość transmisji danych do 480 Mb/s. Występuje tylko w portach USB A.

- USB 3.2 gen.1. Poprzednie nazwy standardowych USB 3.1 gen1 i USB 3.0 (mogą być mylące). Ta wersja zapewnia 10-krotnie większą prędkość (4,8 Gb/s) i wyższe zasilanie, co pozwala na podłączenie energochłonnych urządzeń i rozbudowanych rozgałęźników.

-USB 3.2 2. generacji. Dalsze ulepszanie standardu USB 3.2 gen1 (i, jak to zwykle bywa, przemianowanie poprzedniej nazwy na USB 3.1 gen1 i po prostu USB 3.1), co pozwoliło osiągnąć maksymalną prędkość 10 Gb/s i jeszcze wyższe zasilanie urządzeń zewnętrznych.

HDMI to najpopularniejszy z dzisiejszych cyfrowych interfejsów multimedialnych. Został on specjalnie zaprojektowany do treści HD i zapewnia transmisję obrazu w wysokiej rozdzielczości oraz transmisję dźwięku wielokanałowego za pośrednictwem jednego kabla. Wyjścia HDMI znajdują się głównie w koncentratorach USB typu C, które są kompatybilne z Thunderbolt (patrz Podłączenie). Właściwie, aby korzystać z HDMI, należy podłączyć urządzenie do złącza Thunderbolt v3 - „czysty” USB Type C nie przewiduje transmisji wideo. Taka możliwość może być przydatna, jeśli ekran zewnętrzny przeznaczony jest do podłączenia przez HDMI, ale w samym pececie lub laptopie nie ma takich złączy, są one zajęte lub niedostępne z innego powodu. W takim przypadku HDMI może mieć różne wersje, co wpływa na przepustowość. Aby móc przesyłać wideo w 4K przy 60 kl./s, musisz mieć HDMI v 2.0 lub 2.1.

Zewnętrzne urządzenia USB do działania wymagają zasilania, które jest do nich dostarczane przez ten sam gniazdo USB. Jednak moc takiego zasilacza jest stosunkowo niska (szczególnie w portach w wersji 2.0, patrz „Połączenie”), a w przypadku podłączenia kilku urządzeń zewnętrznych do jednego portu komputera przez koncentrator może dojść do sytuacji, gdy moc będzie niewystarczająca za ich działanie. Podłączenie zewnętrznego zasilacza do koncentratora pozwala uniknąć takich sytuacji: koncentrator otrzymuje dodatkową energię z sieci i dostarcza moc o odpowiedniej mocy na każde ze swoich wejść.

Inną opcją korzystania z urządzeń z tą funkcją jest ładowanie urządzeń przenośnych przez USB: niektóre modele mogą działać jako samodzielne ładowarki, które nie wymagają podłączenia do komputera.

Długość kabla dostarczonego z urządzeniem. Dotyczy to głównie modeli z niewymiennym kablem, którego nie można wymienić.

Wskaźnik świetlny sygnalizujący wymianę danych między kartą pamięci a komputerem, do którego podłączony jest czytnik kart. Pozwala to uniknąć odłączania czytnika kart podczas pracy, co jest obarczone nie tylko utratą danych, ale nawet uszkodzeniem urządzenia.

Główny materiał użyty na korpus urządzenia.

- Plastikowy. Plastik jest lekki, tani, całkiem praktyczny, m.in. ma dobre właściwości wytrzymałościowe. Ponadto pozwala na tworzenie etui o skomplikowanym kształcie i niemal dowolnym kolorze.

— Metal. Z reguły do obudów metalowych stosuje się stopy na bazie aluminium. Takie etui są znacznie mocniejsze niż plastikowe, a także mają stylowy wygląd. Z drugiej strony pod względem ochrony przed uderzeniami materiał ten nie ma przewagi nad plastikiem, ale kosztuje więcej i może ważyć znacznie więcej.