Porównanie Navitel E500 Magnetic vs Navitel N500

Program nawigacyjny, oryginalnie zainstalowany w nawigatorze i sprzedawany wraz z nim, to innymi słowy zestaw map dostępnych dla użytkownika „po wyjęciu z pudełka”.

Większość nowoczesnych nawigatorów jest wyposażona w takie programy (chociaż nazwa preinstalowanych map nie jest wskazana dla wszystkich modeli). Należy pamiętać, że funkcjonalność wszystkich programów w różnych modelach może się różnić. Najczęściej są to najprostsze mapy świata lub regionu, w którym sprzedawane jest to urządzenie. Zdarzają się jednak również wyjątki: istnieją modele ze szczegółowymi mapami, programy z zaawansowaną funkcjonalnością itp. Takie wyjątki są szczególnie powszechne wśród wysokiej klasy specjalistycznych urządzeń, w szczególności morskich i lotniczych (patrz „Zakres”). W przypadku niektórych nawigatorów może istnieć kilka wariantów wstępnie zainstalowanych programów, a nawet możliwość wyboru takich programów na żądanie użytkownika. Wszystkie te szczegóły powinny być każdorazowo wyjaśnione przez producenta lub sprzedawcę.

Należy również pamiętać, że możliwości często wskazują tylko ogólną nazwę kart. Jednocześnie ta sama karta może być dostępna w kilku wersjach, różniących się funkcjonalnością, a czasem także warunkami użytkowania (płatna/darmowa). Jednak głównymi cechami są podstawowe możliwości, projekt interfejsu itp. - z reguły są wspólne dla wszystkich wersji. Dlatego pod nazwą kompletnego programu z reguły można dość dokładnie wyjaśniać ogólne możliwości i cechy...funkcjonalności karty.

Zdolność nawigacji do współpracy z systemem nawigacji satelitarnej GLONASS. GLONASS (Global Navigation Sputnik System) to rosyjski system nawigacji, jedyna obecnie funkcjonująca alternatywa dla amerykańskiego GPS. Funkcjonuje od października 2011 roku. Sam w sobie GLONASS ma nieco niższą dokładność niż GPS, dlatego rzadko jest używany w „czystej” postaci - zwykle nawigacje odbierają sygnały z obu systemów satelitarnych jednocześnie. Ten format zapewnia dokładność pozycjonowania do 1,5 m. Ponadto zdolność nawigacji do współpracy z GLONASS zapewnia niezawodność w przypadku awarii jednego z systemów nawigacyjnych (choć mało prawdopodobne, lecz teoretycznie możliwe).

Parametry wyświetlacza ustawione w nawigatorze. Wiele z tych parametrów jest dość oczywistych – na przykład przekątna lub ekran dotykowy. Omówmy tylko niektóre niuanse:

- Chromatyczność. To ustawienie określa, czy ekran jest kolorowy czy monochromatyczny (czarno-biały). Czarno-białe wyświetlacze są proste, niedrogie, zużywają mało energii i nadają się do wyświetlania podstawowych informacji nawigacyjnych. Jednocześnie ekrany kolorowe są bardziej funkcjonalne: w szczególności mapy często wykorzystują wybór poszczególnych obiektów przy użyciu różnych kolorów, podczas gdy na wyświetlaczach monochromatycznych takie informacje nie byłyby dostępne. W rezultacie czarno-białe ekrany są dość rzadkie wśród nowoczesnych nawigatorów - głównie wśród najbardziej kompaktowych i niedrogich modeli.

- Głębia koloru. Liczba odcieni kolorów wyświetlanych przez wyświetlacz. Im głębsza głębia koloru, tym bardziej naturalny i jednolity kolor, tym płynniejsze przejścia między różnymi odcieniami. Jednocześnie nawigatorzy w większości przypadków muszą pracować z dość konkretnymi informacjami - mapami, diagramami itp .; a dla nich obfitość kwiatów nie jest wymagana. Tak więc wskaźnik 65 tysięcy kolorów jest często więcej niż wystarczający. A niektóre urządzenia obsługują tylko 256, a nawet 16 kolorów – i całkiem radzą sobie z zadaniami, do których zostały stworzone. Głęboka głębia kolorów jest tak naprawdę potrzebna tylko do specjalnych funkcji, takich jak odtwarzacz wideo.

- Podświetlenie. Obecność własnego systemu podświetlenie na ekranie. Funkcja ta uniezależnia urządzenie od światła zewnętrznego: podświetlany obraz będzie normalnie widoczny o zmierzchu, a nawet w całkowitej ciemności. Warto też zauważyć, że wiele ekranów LCD domyślnie ma podświetlenie, włączają się one przy włączonym samym ekranie i działają niezależnie od oświetlenia otoczenia – bez niego obraz na matrycy byłby po prostu niewidoczny. Ta zasada działania jest stosowana w szczególności w matrycach takich jak TN-Film i IPS, które są popularne we współczesnej elektronice przenośnej (w tym nawigatorach).

- moduł GSM/GPRS. Wbudowany moduł bezprzewodowej komunikacji komórkowej, podobny do tych montowanych w telefonach komórkowych standardu GSM. Jednak w przeciwieństwie do telefonów, w nawigatorach GPS takie połączenie jest przeznaczone wyłącznie do dostępu do Internetu. Najczęściej służy do pozyskiwania informacji o korkach, chociaż niektóre zaawansowane modele mogą zapewniać możliwość pełnego przeglądania Internetu przez wbudowaną przeglądarkę. Aby korzystać z modułu GSM/GPRS, podobnie jak w przypadku telefonu komórkowego, należy zakupić u operatora komórkowego kartę SIM.

- Aparat cyfrowy. Nawigator ma własną kamerę cyfrową; w niektórych modelach mogą być nawet dwa takie aparaty po obu stronach korpusu. Specyficzne funkcje aparatów cyfrowych mogą się różnić w zależności od możliwości samego urządzenia. Dlatego większość modeli z funkcją nagrywania wideo korzysta z wbudowanej kamery (aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Wbudowany wideorejestrator wideo”). Jeśli masz moduł telefoniczny (patrz odpowiedni punkt), kamera może być przydatna do komunikacji wideo. Wiele nawigatorów z tą funkcją może być używanych do klasycznego robienia zdjęć/filmów; jakość obrazu jest jednak zwykle stosunkowo niska.

- Odtwarzacz wideo. Możliwość korzystania z nawigatora do odtwarzania plików wideo. Z reguły mówimy o odtwarzaniu wideo na własnym wyświetlaczu - w związku z tym sam wyświetlacz jest kolorowy i doś...ć duży. Funkcja ta znajduje się głównie wśród nawigatorów samochodowych (patrz "Zakres"), jest szczególnie doceniana przez kierowców, którzy muszą spędzać dużo czasu na czekaniu - w szczególności taksówkarzy i kierowców ciężarówek.

- Kontrola głosu. Możliwość sterowania nawigatorem za pomocą poleceń głosowych. Funkcja ta jest szczególnie wygodna w przypadku urządzeń samochodowych i motocyklowych: umożliwia obsługę urządzenia bez zdejmowania rąk z kierownicy i bez odrywania uwagi od drogi. Jednak przed zakupem takiego modelu nie zaszkodzi wyjaśnić, jakie języki obsługi głosowej obsługuje.

- Reprodukcja obrazu. Możliwość korzystania z ekranu nawigatora do przeglądania plików graficznych; Domyślnie zakładana jest obsługa JPG, inne formaty graficzne są nieco mniej powszechne. Nawigator z tą funkcją może służyć jako cyfrowa ramka na zdjęcia - podłącz zewnętrzne urządzenie magazynujące i przeglądaj zdjęcia bezpośrednio, bez udziału komputera. Funkcja ta może się przydać np. do przeglądania zdjęć zrobionych podczas podróży (gdy nie chcesz czekać na powrót do komputera) lub do bardziej konkretnych celów, np. doprecyzowania danych nawigacyjnych poprzez zeskanowanie papierowej mapy.

- Odtwarzacz mp3. Możliwość odtwarzania plików audio za pomocą nawigatora (najczęściej format MP3, stąd nazwa). Odtwarzanie może odbywać się przez słuchawki lub zewnętrzny system audio (jeśli można je podłączyć) lub przez własny głośnik nawigatora. Takie pliki mogą być przechowywane we własnej pamięci flash urządzenia lub na wymiennych kartach pamięci.

- nadajnik FM. Nadajnik FM małej mocy o skutecznym zasięgu kilku metrów. Jest to jeden z najprostszych sposobów podłączenia nawigatora do systemu akustycznego samochodu - wystarczy dostroić odbiornik FM radia samochodowego do częstotliwości nadajnika. W ten sposób można wykorzystać akustykę samochodową, na przykład do odtwarzania komunikatów głosowych, muzyki (patrz odtwarzacz MP3) lub ścieżki dźwiękowej odtwarzanego filmu (patrz odtwarzacz wideo).

- Barometr. Funkcja pomocnicza umożliwiająca pomiar ciśnienia atmosferycznego. Jest często używany jako dodatkowe narzędzie w nawigatorach z funkcją pomiaru wysokości za pomocą sygnałów z satelitów - zapewnia to zwiększoną dokładność odbieranych danych. Ponadto dane z barometru mogą być przydatne przy przewidywaniu pogody na najbliższą przyszłość: na przykład gwałtowny spadek ciśnienia zwykle oznacza pogorszenie pogody - aż do burzy, a nawet huraganu.

Ilość wbudowanej pamięci zainstalowanej w nawigatorze.

Ilość danych, które można przechowywać w urządzeniu, zależy bezpośrednio od tego wskaźnika. Warto jednak pamiętać, że z jednej strony pewna ilość wbudowanej pamięci będzie nieuchronnie zajęta przez system operacyjny (jeśli taki istnieje), oprogramowanie układowe i inne programy dostarczone w zestawie; z drugiej strony zestaw tych programów w większości przypadków zawiera także preinstalowaną kartę. To ostatnie oznacza, że nawigator może być używany zgodnie z jego przeznaczeniem „od razu po wyjęciu z pudełka” bez instalowania dodatkowego oprogramowania; i do takiego zastosowania z pewnością wystarczy wbudowana pamięć. Oznacza to, że na pojemność pamięci warto zwrócić uwagę przede wszystkim wtedy, gdy urządzenie będzie musiało pracować z dodatkowymi danymi – od rozbudowanych map po zdjęcia i filmy. Dotyczy to szczególnie modeli z pełnoprawnym systemem operacyjnym, takim jak Windows lub Android, który umożliwia instalację dodatkowych aplikacji.

- Wi-Fi. Technologia pierwotnie zaprojektowana do podłączenia się do Internetu za pośrednictwem bezprzewodowych punktów dostępowych; w tym samym celu Wi-Fi jest najczęściej używane w nawigacji. Zwróć uwagę, że rolę punktu dostępowego może pełnić nie tylko router stacjonarny, lecz także smartfon - wiele podobnych gadżetów ma odpowiedni tryb. Jednakże konkretne możliwości takiego podłączenia mogą być inne. Jedną z najpopularniejszych funkcji jest pobieranie najnowszych danych o korkach i innych cechach sytuacji drogowych (patrz "Funkcje"). Ponadto w nawigacjach może być przewidziana aktualizacja map i oprogramowania układowego przez Internet. W przypadku modeli z pełnowartościowym systemem operacyjnym (patrz „System operacyjny”) sposoby korzystania z Wi-Fi są bardzo zróżnicowane: surfowanie po Internecie, dostęp do sieci społecznościowych i komunikatorów internetowych, gry „społecznościowe” obejmujące komunikację z innymi graczami itp. W rzeczywistości w nawigacjach z systemem operacyjnym możliwości Wi-Fi są ograniczone tylko przez zestaw zainstalowanych aplikacji.

- USB. Obecność złącza USB w urządzeniu. Najczęściej współczesne nawigacje są wyposażone w kompaktowe porty typu miniUSB lub microUSB, a głównym przeznaczeniem takich portów jest ładowanie akumulatora i podłączenie do komputera – np. w celu aktualizacji map. Najbardziej zaawansowane modele mogą również zapewniać podłączenie zewnętrznych urzą...dzeń peryferyjnych (na przykład pendrive z zaktualizowanymi mapami lub modem 3G do dostępu do Internetu), lecz takie możliwości spotyka się dość rzadko, występują one głównie wśród nawigacji z pełnowartościowym systemem operacyjnym (patrz "System operacyjny").

- Czytnik kart pamięci. Urządzenie do odczytu wymiennych kart pamięci - najczęściej w formacie SD lub microSD; konkretne typy obsługiwanych kart należy ustalić osobno. Takie urządzenie (czytnik kart) spełnia dwie główne funkcje. Po pierwsze, pozwala rozszerzyć wbudowaną pamięć nawigacji, uzupełniając ją o zewnętrzny nośnik; w takim przypadku pojemność karty można dobrać według własnego uznania (biorąc pod uwagę maksymalną pojemność - patrz poniżej). Po drugie, czytnik kart ułatwia wymianę danych z innymi urządzeniami – smartfonami, tabletami, laptopami itp.; może to być przydatne np. do pobierania map i innych danych nawigacyjnych, do kopiowania nagranych ścieżek audio itp. Konkretną funkcjonalność czytnika kart należy doprecyzować osobno.

- Wyjście słuchawkowe. Obecność specjalnego gniazda słuchawkowego w nawigacji. Zwykle rolę takiego wyjścia pełni standardowy port 3,5 mm. Słuchawki można wykorzystać do dowolnych zadań związanych z akompaniamentem dźwiękowym - komunikatów głosowych, rozmów przez telefon lub przez Internet (przez Skype, Viber itp.), słuchania muzyki i oglądania filmów itp. (w zależności od przewidzianych funkcji w samej nawigacji). Jednocześnie słuchawki są szczególnie wygodne w dwóch sytuacjach: w hałaśliwym otoczeniu, gdy głośnik nawigacji może nie być słyszalny przez dźwięki w tle, a także wtedy, gdy pożądane jest unikanie niepotrzebnych dźwięków (na przykład, gdy pasażerowie śpią w samochodzie).

- Bluetooth. Technologia bezprzewodowa zaprojektowana do bezpośredniego łączenia różnych urządzeń. Sposób korzystania z takiego połączenia może być różny, jednym z najpopularniejszych wariantów w nawigacjach jest podłączenie bezprzewodowego zestawu słuchawkowego. Za pośrednictwem takiego zestawu słuchawkowego można słyszeć podpowiedzi głosowe nawigacji i wydawać polecenia, rozmawiać przez telefon, słuchać muzyki itp. (konkretne możliwości zależą oczywiście od funkcjonalności samej nawigacji). Co prawda zestawy słuchawkowe są droższe od słuchawek przewodowych i mają ograniczony czas działania (od czasu do czasu trzeba ładować baterię); lecz są one znacznie wygodniejsze.

- ANT+. Standard ten wykorzystywany jest głównie do przesyłania informacji o charakterze sportowym i medycznym – częstotliwości tętna, przebytego dystansu, prędkości ruchu itp. Charakteryzuje się niskim zużyciem energii, lecz ma niską przepustowość – do 60 kbit/s. Aby ANT+ działał, musi być obsługiwany nie tylko przez gadżet, lecz także przez smartfon lub inne urządzenie, do którego jest podłączony. Jednocześnie zauważamy, że oprócz bezpośredniego połączenia z urządzeniem zewnętrznym, standard ten pozwala na budowanie sieci z urządzeń kompatybilnych z ANT+- m.in. umożliwia wbudowanie je w systemy inteligentnego domu.

- Wejście AV. Wejście do podłączenia sygnału analogowego kompozytowego (audio+wideo). Za pomocą takiego wejścia można podłączyć do nawigacji zewnętrzne źródło sygnału, na przykład przenośny odtwarzacz DVD, kamerę cofania (w nawigacjach samochodowych), echosondę (w przypadku łodzi morskich) itp.

Maksymalna pojemność karty pamięci lub nośnika USB (pamięć flash) obsługiwana przez nawigator.

Nośniki wymienne mogą być wykorzystywane do różnych celów: pobierania map i aktualizacji oprogramowania, rozładowywania ukończonych utworów, odtwarzania lub kopiowania muzyki i filmów (w modelach o odpowiednich możliwościach) itp. Konkretne zastosowania takich nośników dla każdego modelu należy wyjaśnić osobno. A ograniczenia głośności wynikają przede wszystkim z faktu, że bardziej pojemne karty pamięci i dyski flash wymagają mocniejszego „upychania” sprzętowego. Nie należy więc przekraczać tego limitu: w najlepszym wypadku dysk nie będzie działał poprawnie, w najgorszym możliwe są awarie sprzętu.

Parametr ten bezpośrednio określa ilość energii, jaką akumulator może zmagazynować; im większy zapas energii, tym dłużej urządzenie może pracować na jednym ładowaniu akumulatora. Tak jednak jest w teorii; w praktyce sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana. Po pierwsze, rzeczywista autonomia nawigatora będzie również zależeć od zużycia energii przez urządzenie - i może się znacznie różnić w zależności od modelu. Po drugie, miliamperogodziny, w których wskazywana jest pojemność, nie są w pełni niezawodną jednostką: cechy fizyczne takiego oznaczenia są takie, że dwie baterie o tej samej pojemności w mAh, ale różnych napięciach nominalnych, będą miały również różne rzeczywiste wartości zmagazynowana energia.

W świetle tego wszystkiego nie warto oceniać autonomii nawigatora na podstawie pojemności dołączonego akumulatora – lepiej spojrzeć na czas pracy podany bezpośrednio przez producenta.

Uchwyt urządzenia ma postać trwałego, silnego magnesu, którego siła jest wystarczająca do utrzymania nawigatora w miejscu. Aby zamontować urządzenie na takim zacisku, wystarczy „przykleić” nawigator do podkładki magnetycznej, a aby go zdjąć, należy go mocno pociągnąć. Mocowania magnetyczne są bardzo proste w użyciu, niezawodne i trwałe ze względu na brak ruchomych części w konstrukcji.