Porównanie nawigacji GPS

— Samochodowe. Nawigacje, przeznaczone do montażu w samochodach. Z reguły montuje się je na przedniej szybie, aby ekran znajdował się stale przed oczami kierowcy; do montażu używany jest specjalny uchwyt, często jest zawarty w zestawie. Zasilanie najczęściej jest podawane przez gniazdo zapalniczki. Fabrycznie zainstalowane mapy (jeśli są) są przystosowane do jazdy samochodem, zawierają dane o rodzaju i jakości dróg, cechach skrzyżowań, węzłów.

— Naręczne. Nawigacje przeznaczone do mocowania do ręki – na miarę zegarka naręcznego. Wyróżniają się kompaktowymi rozmiarami, a co za tym idzie małymi rozmiarami ekranu. Ponadto ekrany często wyposaża się w czarno-białe matryce – w celu zmniejszenia zużycia energii i zwiększenia autonomii. Dodatkowe funkcje takich urządzeń często obejmują pomiar „parametrów sprawności”. Kluczowym czynnikiem w naręcznych nawigacjach jest dostępność map do uprawiania turystyki pieszej, jest to aktualne dla wielbicieli wędrówek.

— Motocyklowe. Nawigacje motocyklowe są przeznaczone do mocowania do kierownicy i z reguły są wyposażone we wzmocnioną ochronę przed uderzeniami, która pozwala znosić uderzenia i wstrząsy przy jeździe bez konsekwencji. Pod tym względem są one podobne do komputerów rowerowych GPS; jednak istnieją również poważne różnice. Najbardziej zauważalną różnicą jest rozmiar obudowy i odpowiednio wyświetlacza: jeśli nawigacje rowerowe mają ekrany do 3", to...dla modelu motocyklowego 3" jest wartością minimalną. Jest to robione zarówno dla lepszej widoczności, jak i dla wygody pracy z ekranem w rękawicach motocyklowych. W takich urządzeniach często przewidywane jest zasilanie od 12 V, co pozwala podłączyć nawigacje do sieci pokładowej motocykla i oszczędzać energię akumulatora. Część programowa często zawiera funkcje związane z poruszaniem się po drogach - te same, co występują w nawigacjach samochodowych: mapy z naciskiem na drogi, Lane Assist itp. Warto również zauważyć, że w modelach motocyklowych bardzo popularna jest funkcja Bluetooth (patrz „Interfejsy”) – w tym przypadku umożliwia wyświetlanie komunikatów głosowych na zestawie słuchawkowym noszonym pod kaskiem lub wbudowanym w kask.

— Turystyczne. Nawigacje, które nie mają ściśle określonego przeznaczenia i nadają się do wykorzystania w różnych obszarach. Zwróć uwagę, że większość z tych modeli to są modele naręczne (kieszonkowe), które pierwotnie były przeznaczone do noszenia w kieszeni – podobnie jak smartfon lub inny podobny gadżet. Jednak użycie takiej nawigacji w samochodzie, na motocyklu itp. jest zwykle ograniczone jedynie obecnością/brakiem odpowiedniego mocowania. Jednakże pod względem funkcji programowych modele uniwersalne z reguły są zauważalnie gorsze od specjalistycznych.

Program nawigacyjny, oryginalnie zainstalowany w nawigatorze i sprzedawany wraz z nim, to innymi słowy zestaw map dostępnych dla użytkownika „po wyjęciu z pudełka”.

Większość nowoczesnych nawigatorów jest wyposażona w takie programy (chociaż nazwa preinstalowanych map nie jest wskazana dla wszystkich modeli). Należy pamiętać, że funkcjonalność wszystkich programów w różnych modelach może się różnić. Najczęściej są to najprostsze mapy świata lub regionu, w którym sprzedawane jest to urządzenie. Zdarzają się jednak również wyjątki: istnieją modele ze szczegółowymi mapami, programy z zaawansowaną funkcjonalnością itp. Takie wyjątki są szczególnie powszechne wśród wysokiej klasy specjalistycznych urządzeń, w szczególności morskich i lotniczych (patrz „Zakres”). W przypadku niektórych nawigatorów może istnieć kilka wariantów wstępnie zainstalowanych programów, a nawet możliwość wyboru takich programów na żądanie użytkownika. Wszystkie te szczegóły powinny być każdorazowo wyjaśnione przez producenta lub sprzedawcę.

Należy również pamiętać, że możliwości często wskazują tylko ogólną nazwę kart. Jednocześnie ta sama karta może być dostępna w kilku wersjach, różniących się funkcjonalnością, a czasem także warunkami użytkowania (płatna/darmowa). Jednak głównymi cechami są podstawowe możliwości, projekt interfejsu itp. - z reguły są wspólne dla wszystkich wersji. Dlatego pod nazwą kompletnego programu z reguły można dość dokładnie wyjaśniać ogólne możliwości i cechy...funkcjonalności karty.

Liczba kanałów komunikacji obsługiwanych przez nawigatora.

Jeden kanał komunikacyjny pozwala urządzeniu na odbiór jednej częstotliwości roboczej z jednego satelity. Nie wdając się w niepotrzebne szczegóły można powiedzieć, że im większa liczba kanałów, tym sprawniej nawigator pracuje (m.in. w gęstej zabudowie miejskiej i innych niesprzyjających warunkach) i tym mniej czasu zajmuje „zimny” start. Z drugiej strony duża liczba obsługiwanych częstotliwości komplikuje odbiornik i zwiększa jego koszt.

Jeśli chodzi o konkretną liczbę, do efektywnej pracy z GPS potrzeba 12 kanałów, ale dziś takie odbiorniki są uważane za przestarzałe i prawie nigdy nie są używane. Większość niedrogich odbiorników obsługuje około 20 kanałów (są też rozwiązania skromniejsze, dla 16 lub nawet 14 częstotliwości), rozwiązania ze średniej półki mają około 30 - 40 kanałów, a w zaawansowanych modelach ta liczba to najczęściej 64 lub 66 (choć są więcej) ...

Parametry wyświetlacza ustawione w nawigatorze. Wiele z tych parametrów jest dość oczywistych – na przykład przekątna lub ekran dotykowy. Omówmy tylko niektóre niuanse:

- Chromatyczność. To ustawienie określa, czy ekran jest kolorowy czy monochromatyczny (czarno-biały). Czarno-białe wyświetlacze są proste, niedrogie, zużywają mało energii i nadają się do wyświetlania podstawowych informacji nawigacyjnych. Jednocześnie ekrany kolorowe są bardziej funkcjonalne: w szczególności mapy często wykorzystują wybór poszczególnych obiektów przy użyciu różnych kolorów, podczas gdy na wyświetlaczach monochromatycznych takie informacje nie byłyby dostępne. W rezultacie czarno-białe ekrany są dość rzadkie wśród nowoczesnych nawigatorów - głównie wśród najbardziej kompaktowych i niedrogich modeli.

- Głębia koloru. Liczba odcieni kolorów wyświetlanych przez wyświetlacz. Im głębsza głębia koloru, tym bardziej naturalny i jednolity kolor, tym płynniejsze przejścia między różnymi odcieniami. Jednocześnie nawigatorzy w większości przypadków muszą pracować z dość konkretnymi informacjami - mapami, diagramami itp .; a dla nich obfitość kwiatów nie jest wymagana. Tak więc wskaźnik 65 tysięcy kolorów jest często więcej niż wystarczający. A niektóre urządzenia obsługują tylko 256, a nawet 16 kolorów – i całkiem radzą sobie z zadaniami, do których zostały stworzone. Głęboka głębia kolorów jest tak naprawdę potrzebna tylko do specjalnych funkcji, takich jak odtwarzacz wideo.

- Podświetlenie. Obecność własnego systemu podświetlenie na ekranie. Funkcja ta uniezależnia urządzenie od światła zewnętrznego: podświetlany obraz będzie normalnie widoczny o zmierzchu, a nawet w całkowitej ciemności. Warto też zauważyć, że wiele ekranów LCD domyślnie ma podświetlenie, włączają się one przy włączonym samym ekranie i działają niezależnie od oświetlenia otoczenia – bez niego obraz na matrycy byłby po prostu niewidoczny. Ta zasada działania jest stosowana w szczególności w matrycach takich jak TN-Film i IPS, które są popularne we współczesnej elektronice przenośnej (w tym nawigatorach).

- moduł GSM/GPRS. Wbudowany moduł bezprzewodowej komunikacji komórkowej, podobny do tych montowanych w telefonach komórkowych standardu GSM. Jednak w przeciwieństwie do telefonów, w nawigatorach GPS takie połączenie jest przeznaczone wyłącznie do dostępu do Internetu. Najczęściej służy do pozyskiwania informacji o korkach, chociaż niektóre zaawansowane modele mogą zapewniać możliwość pełnego przeglądania Internetu przez wbudowaną przeglądarkę. Aby korzystać z modułu GSM/GPRS, podobnie jak w przypadku telefonu komórkowego, należy zakupić u operatora komórkowego kartę SIM.

- Aparat cyfrowy. Nawigator ma własną kamerę cyfrową; w niektórych modelach mogą być nawet dwa takie aparaty po obu stronach korpusu. Specyficzne funkcje aparatów cyfrowych mogą się różnić w zależności od możliwości samego urządzenia. Dlatego większość modeli z funkcją nagrywania wideo korzysta z wbudowanej kamery (aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Wbudowany wideorejestrator wideo”). Jeśli masz moduł telefoniczny (patrz odpowiedni punkt), kamera może być przydatna do komunikacji wideo. Wiele nawigatorów z tą funkcją może być używanych do klasycznego robienia zdjęć/filmów; jakość obrazu jest jednak zwykle stosunkowo niska.

- Odtwarzacz wideo. Możliwość korzystania z nawigatora do odtwarzania plików wideo. Z reguły mówimy o odtwarzaniu wideo na własnym wyświetlaczu - w związku z tym sam wyświetlacz jest kolorowy i doś...ć duży. Funkcja ta znajduje się głównie wśród nawigatorów samochodowych (patrz "Zakres"), jest szczególnie doceniana przez kierowców, którzy muszą spędzać dużo czasu na czekaniu - w szczególności taksówkarzy i kierowców ciężarówek.

- Kontrola głosu. Możliwość sterowania nawigatorem za pomocą poleceń głosowych. Funkcja ta jest szczególnie wygodna w przypadku urządzeń samochodowych i motocyklowych: umożliwia obsługę urządzenia bez zdejmowania rąk z kierownicy i bez odrywania uwagi od drogi. Jednak przed zakupem takiego modelu nie zaszkodzi wyjaśnić, jakie języki obsługi głosowej obsługuje.

- Reprodukcja obrazu. Możliwość korzystania z ekranu nawigatora do przeglądania plików graficznych; Domyślnie zakładana jest obsługa JPG, inne formaty graficzne są nieco mniej powszechne. Nawigator z tą funkcją może służyć jako cyfrowa ramka na zdjęcia - podłącz zewnętrzne urządzenie magazynujące i przeglądaj zdjęcia bezpośrednio, bez udziału komputera. Funkcja ta może się przydać np. do przeglądania zdjęć zrobionych podczas podróży (gdy nie chcesz czekać na powrót do komputera) lub do bardziej konkretnych celów, np. doprecyzowania danych nawigacyjnych poprzez zeskanowanie papierowej mapy.

- Odtwarzacz mp3. Możliwość odtwarzania plików audio za pomocą nawigatora (najczęściej format MP3, stąd nazwa). Odtwarzanie może odbywać się przez słuchawki lub zewnętrzny system audio (jeśli można je podłączyć) lub przez własny głośnik nawigatora. Takie pliki mogą być przechowywane we własnej pamięci flash urządzenia lub na wymiennych kartach pamięci.

- nadajnik FM. Nadajnik FM małej mocy o skutecznym zasięgu kilku metrów. Jest to jeden z najprostszych sposobów podłączenia nawigatora do systemu akustycznego samochodu - wystarczy dostroić odbiornik FM radia samochodowego do częstotliwości nadajnika. W ten sposób można wykorzystać akustykę samochodową, na przykład do odtwarzania komunikatów głosowych, muzyki (patrz odtwarzacz MP3) lub ścieżki dźwiękowej odtwarzanego filmu (patrz odtwarzacz wideo).

- Barometr. Funkcja pomocnicza umożliwiająca pomiar ciśnienia atmosferycznego. Jest często używany jako dodatkowe narzędzie w nawigatorach z funkcją pomiaru wysokości za pomocą sygnałów z satelitów - zapewnia to zwiększoną dokładność odbieranych danych. Ponadto dane z barometru mogą być przydatne przy przewidywaniu pogody na najbliższą przyszłość: na przykład gwałtowny spadek ciśnienia zwykle oznacza pogorszenie pogody - aż do burzy, a nawet huraganu.

Częstotliwość taktowania procesora (CPU) ustawiona w nawigatorze.

Parametr ten jest często używany do oceny ogólnego poziomu urządzenia i mocy jego wypełnienia: uważa się, że wyższa częstotliwość z kolei zapewnia większą moc obliczeniową i lepszą wydajność. Jednak cechy techniczne procesorów są takie, że wysokie taktowanie nie zawsze oznacza bardziej zaawansowany układ. Ponadto moc obliczeniowa całego urządzenia zależy nie tylko od procesora, ale także od innych podzespołów – od pamięci RAM po system operacyjny i zainstalowane oprogramowanie. Informacje te pełnią więc jedynie rolę pomocniczą.

- Wi-Fi. Technologia pierwotnie zaprojektowana do podłączenia się do Internetu za pośrednictwem bezprzewodowych punktów dostępowych; w tym samym celu Wi-Fi jest najczęściej używane w nawigacji. Zwróć uwagę, że rolę punktu dostępowego może pełnić nie tylko router stacjonarny, lecz także smartfon - wiele podobnych gadżetów ma odpowiedni tryb. Jednakże konkretne możliwości takiego podłączenia mogą być inne. Jedną z najpopularniejszych funkcji jest pobieranie najnowszych danych o korkach i innych cechach sytuacji drogowych (patrz "Funkcje"). Ponadto w nawigacjach może być przewidziana aktualizacja map i oprogramowania układowego przez Internet. W przypadku modeli z pełnowartościowym systemem operacyjnym (patrz „System operacyjny”) sposoby korzystania z Wi-Fi są bardzo zróżnicowane: surfowanie po Internecie, dostęp do sieci społecznościowych i komunikatorów internetowych, gry „społecznościowe” obejmujące komunikację z innymi graczami itp. W rzeczywistości w nawigacjach z systemem operacyjnym możliwości Wi-Fi są ograniczone tylko przez zestaw zainstalowanych aplikacji.

- USB. Obecność złącza USB w urządzeniu. Najczęściej współczesne nawigacje są wyposażone w kompaktowe porty typu miniUSB lub microUSB, a głównym przeznaczeniem takich portów jest ładowanie akumulatora i podłączenie do komputera – np. w celu aktualizacji map. Najbardziej zaawansowane modele mogą również zapewniać podłączenie zewnętrznych urzą...dzeń peryferyjnych (na przykład pendrive z zaktualizowanymi mapami lub modem 3G do dostępu do Internetu), lecz takie możliwości spotyka się dość rzadko, występują one głównie wśród nawigacji z pełnowartościowym systemem operacyjnym (patrz "System operacyjny").

- Czytnik kart pamięci. Urządzenie do odczytu wymiennych kart pamięci - najczęściej w formacie SD lub microSD; konkretne typy obsługiwanych kart należy ustalić osobno. Takie urządzenie (czytnik kart) spełnia dwie główne funkcje. Po pierwsze, pozwala rozszerzyć wbudowaną pamięć nawigacji, uzupełniając ją o zewnętrzny nośnik; w takim przypadku pojemność karty można dobrać według własnego uznania (biorąc pod uwagę maksymalną pojemność - patrz poniżej). Po drugie, czytnik kart ułatwia wymianę danych z innymi urządzeniami – smartfonami, tabletami, laptopami itp.; może to być przydatne np. do pobierania map i innych danych nawigacyjnych, do kopiowania nagranych ścieżek audio itp. Konkretną funkcjonalność czytnika kart należy doprecyzować osobno.

- Wyjście słuchawkowe. Obecność specjalnego gniazda słuchawkowego w nawigacji. Zwykle rolę takiego wyjścia pełni standardowy port 3,5 mm. Słuchawki można wykorzystać do dowolnych zadań związanych z akompaniamentem dźwiękowym - komunikatów głosowych, rozmów przez telefon lub przez Internet (przez Skype, Viber itp.), słuchania muzyki i oglądania filmów itp. (w zależności od przewidzianych funkcji w samej nawigacji). Jednocześnie słuchawki są szczególnie wygodne w dwóch sytuacjach: w hałaśliwym otoczeniu, gdy głośnik nawigacji może nie być słyszalny przez dźwięki w tle, a także wtedy, gdy pożądane jest unikanie niepotrzebnych dźwięków (na przykład, gdy pasażerowie śpią w samochodzie).

- Bluetooth. Technologia bezprzewodowa zaprojektowana do bezpośredniego łączenia różnych urządzeń. Sposób korzystania z takiego połączenia może być różny, jednym z najpopularniejszych wariantów w nawigacjach jest podłączenie bezprzewodowego zestawu słuchawkowego. Za pośrednictwem takiego zestawu słuchawkowego można słyszeć podpowiedzi głosowe nawigacji i wydawać polecenia, rozmawiać przez telefon, słuchać muzyki itp. (konkretne możliwości zależą oczywiście od funkcjonalności samej nawigacji). Co prawda zestawy słuchawkowe są droższe od słuchawek przewodowych i mają ograniczony czas działania (od czasu do czasu trzeba ładować baterię); lecz są one znacznie wygodniejsze.

- ANT+. Standard ten wykorzystywany jest głównie do przesyłania informacji o charakterze sportowym i medycznym – częstotliwości tętna, przebytego dystansu, prędkości ruchu itp. Charakteryzuje się niskim zużyciem energii, lecz ma niską przepustowość – do 60 kbit/s. Aby ANT+ działał, musi być obsługiwany nie tylko przez gadżet, lecz także przez smartfon lub inne urządzenie, do którego jest podłączony. Jednocześnie zauważamy, że oprócz bezpośredniego połączenia z urządzeniem zewnętrznym, standard ten pozwala na budowanie sieci z urządzeń kompatybilnych z ANT+- m.in. umożliwia wbudowanie je w systemy inteligentnego domu.

- Wejście AV. Wejście do podłączenia sygnału analogowego kompozytowego (audio+wideo). Za pomocą takiego wejścia można podłączyć do nawigacji zewnętrzne źródło sygnału, na przykład przenośny odtwarzacz DVD, kamerę cofania (w nawigacjach samochodowych), echosondę (w przypadku łodzi morskich) itp.

W danym rozdziale opisywany jest rodzaj autonomicznego źródła zasilania (baterie lub akumulator).

— Akumulator. Chodzi tutaj o własny, oryginalny akumulator, nie odnoszący się do standardowego rozmiaru, w niektórych przypadkach — niewyjmowany. Jedną z zalet takiego zasilania jest to, że akumulator jest dołączony do zestawu i nie trzeba dokupywać go osobno, w przeciwieństwie do baterii. A użytkowanie takiego urządzenia nie wiąże się z dodatkowymi kosztami – rozładowaną baterię wystarczy naładować. Jednak główną wadą takiego rodzaju zasilania jest również to, że gdy poziom naładowania spadnie, urządzenie będzie musiało zostać naładowane — a to wymaga czasu i źródła zasilania. Warto jednak zaznaczyć, że większość modeli akumulatorów przystosowana jest do pracy w samochodzie lub motocyklu i posiada możliwość podłączenia do sieci 12 V. Dzięki temu najczęściej taka nawigacja GPS zasilana jest z samochodu, a bateria używana jest wyłącznie po odłączeniu od sieci pokładowej. Zatem wspomnianą wadę trudno nazwać istotną.

— Baterie. Zasilanie z wymiennych ogniw o standardowym rozmiarze - np. paluszków AA. Należy pamiętać, że wśród takich ogniw występują zarówno baterie jednorazowe, jak i akumulatorki. Daje to użytkownikowi wybór: regularnie kupować nowe ogniwa lub jednorazowo wydać pieniądze na akumulatorki i ładowarkę do nich. Jednak w każdym przypadku zasilanie z baterii wiąże się z dodatkowymi kosztami — takie źródła zasilania z...azwyczaj nie są dołączone do zestawu i należy je dokupić oddzielnie. Jednocześnie dany rodzaj zasilania ma istotną zaletę: wyczerpaną baterię można szybko wymienić na nową. Zasilanie bateryjne występuje głównie wśród modeli uniwersalnych.