Porównanie Paton MFI-250S MultiPRO vs Paton PSI-200S

Pobór mocy spawarki wyrażony w kilowoltoamperach.

kVA to jednostka mocy używana w spawarkach wraz z bardziej tradycyjnymi kilowatami. Fizyczne znaczenie obu jednostek jest takie samo - prąd pomnożony przez napięcie; jednak reprezentują one różne parametry. Tak więc w kilowatach zapisywana jest tylko część całkowitego zużycia energii - moc czynna (jest przeznaczana wydajność pracy i straty z powodu nagrzewania poszczególnych części); wskaźnik ten jest wygodny do obliczania praktycznych możliwości aparatu. Natomiast kilowoltoampery oznaczają całkowite pobór mocy - uwzględniają również moc bierną (w przypadku pracy obwodów prądu przemiennego jest przeznaczana na straty w cewkach i kondensatorach). Dane te są przydatne do obliczania całkowitego obciążenia sieci lub innego źródła zasilania.

Całkowity pobór mocy w kVA zawsze będzie wyższy niż moc w kW. Jednak niektórzy producenci są podstępni i wskazują pełną moc nie przy pełnym, lecz przy częściowym (na przykład połowicznym) obciążeniu. Sprawia to wrażenie oszczędności, co jest błędne z technicznego punktu widzenia. Ze względu na stosunek zużycia energii, moc czynna w kW jest najczęściej o 20-30% niższa od mocy całkowitej w kVA. Tak więc, całkiem możliwe jest oszacowanie charakterystyk roboczych urządzenia na podstawie kilowoltoamperów.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w najskromniejszych modelach nie przekraczają one 3 kVA. Wskaźnik do 5 kVA jest uważany za niski, do 7 kVA - średni, a w najmocniejszych jednostkach pobór mocy może osiągnąć 10 kVA lub nawet więcej.

Napięcie podawane przez spawarkę na elektrody. Jak sama nazwa wskazuje, mierzy się je bez obciążenia – tj. gdy elektrody są odłączone i nie płynie między nimi prąd. Wynika to z faktu, że przy dużym natężeniu prądu, charakterystycznego dla spawania elektrycznego, rzeczywiste napięcie na elektrodach gwałtownie spada, co nie pozwala na obiektywną ocenę charakterystyki spawarki.

W zależności od charakterystyki urządzenia (patrz "Typ") i rodzaju pracy (patrz "Typ spawania") stosowane jest różne napięcie obwodu otwartego. Dla przykładu, w przypadku transformatorów spawalniczych parametr ten wynosi około 45 - 55 V (choć czasem mogą to być również modele o wyższym napięciu), dla falowników może on dochodzić do 90 V, a dla spawania półautomatycznego MIG/MAG zwykle napięcie wyższe niż 40 V nie jest wymagane. Ponadto optymalne wartości zależą od rodzaju użytych elektrod. Bardziej szczegółowe informacje można znaleźć w specjalnych źródłach; tutaj zauważamy, że im wyższe napięcie w obwodzie otwartym, tym łatwiej zwykle zapalić łuk i tym bardziej stabilne jest samo wyładowanie.

Należy również pamiętać, że w przypadku urządzeń z funkcją VRD (patrz "Cechy dodatkowe") parametr ten określa napięcie standardowe bez redukcji przez VRD.

Minimalny prąd, jaki urządzenie jest w stanie dostarczyć przez elektrody podczas pracy. Dla różnych materiałów, różnych grubości spawanych części i różnych rodzajów samego spawania, optymalny prąd spawania będzie się różnił; istnieją specjalne tabele do określenia tej wartości. Ogólna zasada jest taka, że duży prąd nie zawsze jest użyteczny: daje on grubszy szew, przy pracy z cienkimi materiałami można przetopić miejsce styku zamiast łączyć części, nie wspominając o niepotrzebnym zużyciu energii. Dlatego, jeśli musisz pracować z częściami o małej grubości (2-3 mm), przed wyborem spawarki warto upewnić się, że jest ona w stanie dostarczyć wymagany prąd "bez wybryków'.

Maksymalny prąd, jaki spawarka jest w stanie dostarczyć przez elektrody podczas pracy. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższy wskaźnik ten, tym grubsze elektrody może używać urządzenie i tym większa jest grubość części, z którymi może ono pracować. Oczywiście nie zawsze ma sens ściganie wysokich prądów - bardziej prawdopodobne jest, że uszkodzą one delikatne detale. Jeśli jednak masz do czynienia z pracami na dużą skalę i dużą grubością spawanych materiałów, po prostu nie możesz obejść się bez urządzenia o odpowiednich parametrach. Optymalne prądy spawania w zależności od materiałów, rodzaju pracy (patrz „Rodzaj spawania”), rodzaju elektrod itp. można określić za pomocą specjalnych tabel. Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w „najsłabszych” modelach maksymalny prąd nie dochodzi nawet do 100 A, w najmocniejszych może przekraczać 225 A, a nawet 250 A.

Najwyższy prąd spawania, przy którym urządzenie może pracować z częstotliwością 100%.

Więcej informacji na temat częstotliwości włączenia (PV) znajduje się poniżej. Przypomnijmy tutaj, że „100% cykl pracy” oznacza pracę ciągłą, bez przestojów na chłodzenie. Zatem maksymalny prąd spawania przy 100% cyklu pracy jest najwyższym prądem, przy którym maszyna może być używana bez przerwy. Z reguły ten prąd jest znacznie poniżej maksimum.

Częstotliwość przełączania dopuszczalna dla spawarki.

Prawie wszystkie nowoczesne spawarki wymagają przerw w pracy – na chłodzenie i ogólną „regenerację”. Częstotliwość przełączania wskazuje, jaki procent całkowitego cyklu pracy można wykorzystać bezpośrednio do pracy. W danym przypadku standardowy cykl trwa zwykle 10 minut. Na przykład urządzenie o częstotliwości przełączania30% będzie mogło pracować nieprzerwanie przez nie więcej niż 3 minuty, po czym będzie potrzebowało co najmniej 7 minut przerwy. Jednak niektóre modele używają cyklu 5-minutowego; te niuanse należy wyjaśnić sięgając do instrukcji.

Ogólnie rzecz biorąc, wysoka częstotliwość jest wymagana głównie do pracy zawodowej o dużej objętości; przy stosunkowo prostym używaniu parametr ten nie odgrywa decydującej roli, zwłaszcza że w trakcie pracy i tak trzeba robić przerwy. Pod względem konkretnych wartości, wspomniane 30% to bardzo skromna liczba, typowa głównie dla urządzeń klasy podstawowej. Niską jest również wartość 30-50%; najnowocześniejsze urządzenia mieszczą się w przedziale 50 - 70%, a najbardziej "wytrzymałe" modele zapewniają częstotliwość ponad 70%.

Maksymalna średnica drutu elektrodowego, z jaką może pracować aparat.

Elektrody drutowe są stosowane w modelach półautomatycznych (patrz Typ), przeważnie do spawania MIG/MAG (patrz "Rodzaj spawania"). Konkretne zalecenia dotyczące średnicy drutu do konkretnego zadania można znaleźć w specjalnych źródłach, lecz tutaj zauważamy, że duża grubość elektrody jest ważna w przypadku grubszych prac, które wymagają grubego szwu i dużej ilości materiału. Ogólnie drut jest zauważalnie cieńszy niż tradycyjne elektrody. Za standardowy wariant uważa się tutaj maksymalną średnicę 1 mm, mniejsze wartości ( 0,8 mm i 0,9 mm) spotyka się głównie w urządzeniach małej mocy do prac delikatnych, a w 2 mm lub więcej - wręcz przeciwnie, w wydajnych i zaawansowanych jednostkach.

- Gorący start (Hot Start). Funkcja ułatwiająca zajarzenie łuku: gdy elektroda dotknie miejsca spawania, prąd spawania na krótko wzrasta, a po przejściu spawarki w tryb wraca do parametrów standardowych.

- Regulacja dynamiki łuku (Arc Force). Spawarki z tą funkcją są w stanie zwiększyć prąd spawania przy krytycznym zmniejszeniem odległości między elektrodą a spawanymi częściami. Zwiększa to szybkość topienia elektrody i głębokość jeziorka spawalniczego, co zapobiega przywieraniu.

- Ochrona przed przywieraniem (Anti-Stick). W danym przypadku chodzi o środek ochronny na wypadek, gdyby nie udało się uniknąć przywierania elektrody: automatyzacja spawarki znacznie zmniejsza prąd spawania (lub całkowicie go wyłącza), co ułatwia odłączenie elektrody, a poza tym - pozwala uniknąć niepotrzebnego zużycia energii i przegrzewania urządzenia.

- Zmniejszenie napięcia x. x. (VRD) . Funkcja ta służy do znacznego zmniejszenia napięcia obwodu otwartego aparatu. Gdy VRD jest włączone, na otwarte elektrody nie jest dostarczane standardowe napięcie kilkudziesięciu lub nawet setek woltów, lecz tylko 9 - 12 V. W takim przypadku parametry pracy są przywracane automatycznie - gdy elektroda dotyka przedmiotu obrabianego i występuje wysoki prąd; a po zgaszeniu łuku napięcie ponownie spada do wartości minimalnych. Ten rodzaj pracy ma...dwie główne zalety. Po pierwsze zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo: w szczególności zamknięcie styków dłonią lub inną częścią ciała nie prowadzi do poważnego porażenia prądem, a także zmniejsza się ryzyko takiego zranienia w warunkach dużej wilgotności. Po drugie, obniżone napięcie pomaga oszczędzać energię.

- Spawanie impulsowe. Przez to rozumie się spawanie łukowe w środowisku gazu osłonowego (MIG/MAG lub TIG), przeprowadzane w tzw. trybie impulsowym. Przy takim formacie pracy główny prąd spawania, stosunkowo niski, jest uzupełniany impulsami o dużej sile (7-10 razy wyższej niż prąd tła), które następują z częstotliwością kilkudziesięciu na sekundę. Istnieją również różne modyfikacje trybu impulsowego, z bardziej złożoną kontrolą prądu; jednak podstawowa zasada pozostaje taka sama. W każdym razie zalety spawania pulsacyjnego to równomierność samego łuku i powstałej spoiny, a także poprawa ogólnej jakości połączenia: impulsy przyczyniają się do mieszania metalu w jeziorku spawalniczym i eliminacji porów, tlenków i innych defektów. Wada tej funkcji jest tradycyjna - zwiększenie kosztu spawarek.

— Tryb 2/4-takt. Możliwość wyboru trybu sterowania urządzeniem - dwutaktowy lub czterotaktowy. Pozwala to dodatkowo dopasować sterowanie do specyfiki sytuacji. Przypomnijmy, że w trybie 2 takt urządzenie działa tak długo, jak przycisk jest wciśnięty, a po zwolnieniu wyłącza się; jest to szczególnie wygodne w przypadku krótkich szwów i innych podobnych zadań, gdy spawanie nie musi być włączone przez długi czas. Z kolei przy czterotaktowym formacie sterowania pierwsze naciśnięcie włącza spawanie, drugie go wyłącza. Ta metoda może być niezastąpiona przy długotrwałej pracy, kiedy przytrzymanie wciśniętego przycisku byłoby uciążliwe.

- Sterowanie synergiczne . Funkcja używana głównie podczas pracy w trybie impulsowym opisanym powyżej. Sterowanie synergiczne można również nazwać „inteligentnym”: odbywa się za pomocą wbudowanych mikrokontrolerów elektronicznych, które sterują większością ustawień i w razie potrzeby automatycznie je zmieniają. W praktyce wygląda to tak: wystarczy spawaczowi ustawić szereg danych wejściowych (rodzaj i grubość materiału, skład gazu osłonowego, grubość drutu itp.) i na tej podstawie urządzenie automatycznie dobierze optymalne parametry robocze (napięcie wyjściowe, konfiguracja impulsów, prędkość podawania drutu itp.). Ponadto, jeśli w trakcie pracy zmieni się jeden z parametrów wejściowych, odpowiednio zmienią się pozostałe wartości.
Sterowanie synergiczne znacznie upraszcza pracę z urządzeniem i jednocześnie poprawia jej jakość, zmniejszając prawdopodobieństwo przepalenia i inne poważne błędy. Jest to szczególnie przydatne dla niedoświadczonych spawaczy, którzy nie są przyzwyczajeni do całkowicie ręcznych ustawień parametrów; jednak nawet profesjonaliści doceniają prostotę i szybkość regulacji tkwiącą w modelach synergicznych. Główną wadą tej funkcji jest to, że znacząco wpływa ona na koszt.

- Cyfrowy wyświetlacz. Obecność własnego wyświetlacza w konstrukcji spawarki. Jest to z reguły najprostszy wyświetlacz segmentowy, przeznaczony do wyświetlania 2 - 3 cyfr i niektórych znaków specjalnych. Jednak nawet takie ekrany są bardziej informacyjne niż światło i inne podobne sygnały: mogą one wyświetlać różnorodne dane (napięcie wejściowe i robocze, czas przed wyłączeniem „na odpoczynek”, kody błędów itp.). A przewagą nad czujnikami zegarowymi są małe rozmiary i uniwersalność - ekran może wyświetlać różne rodzaje informacji. Dzięki temu funkcja ta może znacznie uprościć pracę ze spawarką.

- Złącze zdalnego sterowania . Złącze do podłączenia pilota do urządzenia. W zależności od modelu, może chodzi zarówno o tradycyjne piloty ręczne, jak i o pedałach nożnych. W każdym razie takie akcesorium zapewnia dodatkową wygodę w niektórych sytuacjach – w szczególności umożliwia włączanie i wyłączanie zasilania, a nawet zmianę poszczególnych parametrów pracy bez każdorazowego podchodzenia do urządzenia. Co prawda, ​​najczęściej spawarki są dostarczane bez pilota - daje to jednak pewne korzyści: możesz wybrać takie akcesorium według własnego uznania (najważniejsze jest upewnienie się o kompatybilności).

- Chłodzenie cieczą. Obecność układu chłodzenia cieczą w komplecie ze spawarką. Takie chłodzenie jest bardziej skuteczne niż chłodzenie powietrzem, intensywnie usuwa ciepło z "wnętrza” aparatu, palnika i pozwala osiągnąć bardzo wysoką częstotliwość przełączania (patrz wyżej) - do 100%, przy czym przy prądach 200 A i więcej. Jego wady to: złożoność, wysoki koszt, nieporęczność i znaczna waga. W świetle tych ostatnich, jednostki do chłodzenia cieczą są często wykonywane oddzielnie od samych spawarek i mogą być podłączane/odłączane w zależności od tego, co jest w danej chwili ważniejsze – efektywne chłodzenie lub mobilność. Zwracamy również uwagę, że w przypadku dużej liczby modeli producent zaleca stosowanie specjalistycznych płynów chłodzących, a często nie są one dostarczane w komplecie.

- Wbudowany kompresor . Kompresor dopływu powietrza wbudowany bezpośrednio w urządzenie. Funkcja ta występuje wyłącznie w modelach pracujących w trybie PLASMA. Przypomnijmy, że ten tryb polega na cięciu metalu silnym strumieniem mocno nagrzanego i zjonizowanego powietrza; do wytworzenia wymaganego ciśnienia potrzebny jest kompresor. Może być również zewnętrzny; jednak wbudowany kompresor pozwala nie tylko nosić przy sobie cały niezbędny sprzęt przez cały czas, lecz także zmniejszyć wymiary tego sprzętu. Dodatkowo przy takim sprzęcie nie trzeba martwić się o kompatybilność urządzenia i systemu nawiewu. Wady modeli z wbudowanymi kompresorami obejmują zwiększony koszt, a także wymiary i wagę całej obudowy.

- Rozruch silnika samochodu. Możliwość wykorzystania urządzenia do uruchomienia silnika samochodowego, czyli do zasilania rozrusznika. Innymi słowy, modele z tą funkcją mogą również pracować w trybie urządzenia rozruchowego. Taka możliwość przyda się, jeśli standardowy akumulator samochodowy jest rozładowany, zepsuty lub go brakuje, lecz w pobliżu znajduje się źródło zasilania (sieć lub generator), z którego można zasilić spawarkę. Należy zauważyć, że najczęściej w tym przypadku chodzi o uruchomienie samochodów z 12-woltowymi sieciami pokładowymi - samochodów osobowych, lekkich ciężarówek i autobusów; jednak technicznie nic nie stoi na przeszkodzie, aby zapewnić kompatybilność z ciężkimi pojazdami (ciężarówkami, autobusami) pracującymi pod napięciem 24 W. Te szczegóły należy wyjaśnić osobno.

- Koła transportowe. Obecność w konstrukcji spawarki specjalnych kół, które ułatwiają transport. Waga niektórych nowoczesnych modeli może sięgać kilkudziesięciu kilogramów, a przenoszenie takiego urządzenia może być trudne nawet dla kilku osób. Obecność kół pozwala obejść się siłami jednej osoby, nawet przy znacznej wadze urządzenia.