Porównanie Zanussi GWH 10 Fonte Turbo vs Neva 5514

Typ zasilania, wymagany do pracy podgrzewacza wody.

- 230 V (1 faza). Zasilanie z jednofazowej sieci domowej 230 V. Przy tym modele o stosunkowo małej mocy (do 3,5 kW) można podłączyć do zwykłego gniazdka; przy większej mocy wymagany będzie specjalny format podłączenia. Jednak w każdym przypadku takie urządzenia są stosunkowo proste w dostarczaniu energii. Z drugiej strony ten wariant praktycznie nie występuje w podgrzewaczach o mocy większej niż 10 kW.
Zwracamy również uwagę, że właśnie typ zasilania jest wykorzystywany przez wszystkie modele gazowe i pośrednie, w których energia elektryczna jest wymagana tylko do działania obwodów sterujących. Pobór mocy takich obwodów jest niski, a zwykłe gniazdko wystarcza im z dużym zapasem.

- 400 V (3 fazy). Zasilanie z sieci trójfazowych 400 V. Taki format zasilania można nazwać „przemysłowym”, podłączenie do 400 V jest dostępne w wyspecjalizowanych kotłowniach, warsztatach i innych podobnych miejscach, lecz w zwykłym pomieszczeniu mieszkalnym mogą pojawić się trudności z nim - jest wysoce prawdopodobne, że będziesz musiał pociągnąć przewód do ulicznej linii energetycznej lub rozdzielnicy. Z drugiej strony takie zasilanie nadaje się do podgrzewaczy o dowolnej mocy, nawet tych najbardziej „ciężkich”. A jeśli masz możliwość podłączenia urządzenia zarówno do 230 V, jak i 400 V, lepiej wybrać drugi wariant - zapewni to bardziej niezawodne rozliczanie zużywanej energii.

- Samowystarczalny energetycznie.... Podgrzewacze wody, które w ogóle pracują bez zasilania i nie wymagają podłączenia elektrycznego. Tylko modele gazowe i pośrednie mogą być nieulotne (patrz „Źródło energii”), lecz nie każdy podgrzewać gazowy lub pośredni należy do tej kategorii.

Moc znamionowa wymiennika ciepła zainstalowanego w ogrzewaczu gazowym lub pośrednim (patrz „Źródło energii”), innymi słowy - ilość ciepła, jaka może zostać przekazana do podgrzanej wody przez wymiennik ciepła.

Parametr ten jest bezpośrednio związany z wydajnością podgrzewacza wody: wysoka wydajność nieuchronnie wymaga odpowiedniej mocy. W tym przypadku moc wymiennika ciepła dobierana jest w taki sposób, aby zapewnić niezbędne parametry pracy (przede wszystkim wydajność i temperaturę). Dlatego wybierając ogrzewacz wody, warto skupić się przede wszystkim na tych parametrach. Dane o mocy wymiennika ciepła mogą być potrzebne do pewnych szczegółowych obliczeń - na przykład oceny kompatybilności ogrzewacza z kotłem lub kolektorem słonecznym: zewnętrzne źródło ciepła musi mieć nie mniejszą moc cieplną niż wymiennik ciepła, w przeciwnym razie osiągnięcie deklarowanych charakterystyk użytkowych nie będzie możliwe.

Należy również pamiętać, że faktyczna moc wymiennika ciepła zależy od temperatury przepływającego przez niego chłodziwa. W specyfikacji pogrzewacza wody z reguły podana jest moc dla maksymalnej dopuszczalnej temperatury roboczej; jeśli czynnik grzewczy jest chłodniejszy, rzeczywista moc będzie niższa.

Wydajność podgrzewacza wody przy nagrzaniu wody o ok. 25 °C powyżej temperatury początkowej.

Wydajność to maksymalna ilość gorącej wody, jaką urządzenie może wytworzyć w ciągu minuty. Zależy ona nie tylko od mocy samego podgrzewacza, lecz także od tego, ile wody należy ogrzać: im większa różnica temperatur (Δt - „delta te”) między wodą zimną i podgrzaną, tym więcej energii jest potrzebne do ogrzewania i tym mniejsza objętość wody, z jaką jednostka może sobie poradzić w tym trybie. Dlatego wydajność podgrzewaczy wody koniecznie wskazywana jest dla konkretnych wariantów Δt - mianowicie 25 °C, 40 °C i/lub 50 °C. Warto wybierać w oparciu o wskaźnik ten, biorąc pod uwagę rzeczywiste zapotrzebowanie na ciepłą wodę: ile dokładnie i jaka temperatura jest potrzebna w danej sytuacji. Techniki takich obliczeń można znaleźć w specjalnych źródłach.

Przypomnijmy, że woda zaczyna być odczuwana przez osobę jako ciepła gdzieś od 40 °C, jako gorąca - gdzieś od 50 °C, a temperatura ciepłej wody w centralnych systemach zaopatrzenia w wodę (zgodnie z oficjalnymi normami) wynosi co najmniej 60 °C . Tak więc, przy Δt ~ 25 °C dla nagrzania co najmniej do wspomnianych 40 °C początkowa temperatura wody powinna wynosić co najmniej 15 °C (15 + 25 = 40 °C). Jest to dość wysoka wartość - na przykład w centralnym systemie zaopatrzenia w wodę zimna woda osiąga 15 °C tylko latem, gdy rury wodociągowe wyraźnie się nagrzewają; to samo dotyczy wody dostarczanej ze studni. Tak więc, w prak...tyce nowoczesne podgrzewacze wody rzadko pracują w trybie „Δt ~ 25 °C” - lub, jeśli początkowa temperatura wody jest wystarczająco wysoka, albo nie trzeba jej zbyt mocno ogrzewać. Najczęściej stopień nagrzania jest znacznie wyższy, a wydajność niższa. Niemniej jednak dane dla danego stopnia nagrzania są nadal często podawane w charakterystyce - w tym w celach reklamowych, ponieważ przy niskim Δt wyniki są dość imponujące. Co więcej, informacje te mogą być przydatne w praktyce – w sytuacjach wymienionych powyżej, gdy nagrzanie o 25 °C w zupełności wystarczy.

Wydajność podgrzewacza wody przy ogrzewaniu wody do ok. 50 °C powyżej temperatury początkowej.

Wydajność to maksymalna ilość gorącej wody, jaką urządzenie może wytworzyć w ciągu minuty. Zależy ona nie tylko od mocy samego podgrzewacza, lecz także od tego, ile wody należy ogrzać: im wyższa różnica temperatur (Δt - „delta te”) między wodą zimną a ogrzaną, tym więcej energii potrzeba do ogrzania i tym mniejsza jest objętość wody, z jaką jednostka może sobie poradzić w tym trybie. Dlatego wydajność podgrzewaczy podawana jest dla konkretnych wariantów Δt - mianowicie 25 °C, 40 °C i/lub 50 °C. Co więcej, warto wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę rzeczywiste zapotrzebowanie na ciepłą wodę: ile dokładnie i jaka temperatura jest potrzebna w danej sytuacji. Techniki takich obliczeń można znaleźć w specjalnych źródłach.

Przypomnijmy, że woda zaczyna być odczuwana przez osobę jako ciepła od około 40 °C, jako gorąca - gdzieś od 50 °C, a temperatura ciepłej wody w centralnych systemach zaopatrzenia w wodę (zgodnie z oficjalnymi normami) wynosi co najmniej 60 °C. Tym samym Δt ~ 50 °C można opisać jako bardzo znaczący stopień nagrzania: pozwala na podgrzanie do stanu „gorącego” nawet wody o temperaturze około zera, a poziom 60 °C można osiągnąć przy temperaturze początkowej tylko 10 °C (taką temperaturę może na przykład mieć zimna woda z kranu nawet w sezonie przejściowym, nie wspominając o lecie). Co prawda, ​​w współczesnych podgrzewaczach wody temperatur...y robocze często przekraczają 60 °C; aby je osiągnąć, zwykle trzeba pracować przy Δt większym niż 50 °C - odpowiednio, rzeczywista wydajność okazuje się być mniejsza niż wskazano w tym punkcie. Niemniej jednak to właśnie parametr ten jest najbliższy realnym możliwościom podgrzewacza wody, gdy chodzi o pełnowartościową zamianę zimnej wody na ciepłą.

Sprawność podgrzewacza.

Przypomnijmy, ogólnie rzecz biorąc, wydajność to stosunek (w procentach) pracy użytecznej do całkowitej zużytej energii. A w podgrzewaczach wody parametr ten jest wskazany głównie dla modeli gazowych o konstrukcji przepływowej. Opisuje on, jak dużo ciepła z gazu płonącego w palenisku przenosi się do wody; odpowiednio, im wyższa wydajność, tym bardziej efektywny jest ten model, tym mniej gazu będzie potrzebne do podgrzania określonej objętości wody do określonej temperatury. Co prawda, wzrost wydajności nieuchronnie wpływa na cenę urządzenia; z drugiej strony dodatkowe wydatki mogą szybko się zwrócić ze względu na oszczędność gazu.

Ogólnie rzecz biorąc, nowoczesne gazowe podgrzewacze przepływowe mają dość wysoką wydajność - od 81 - 84% w najskromniejszych modelach do 90% lub więcej w najwydajniejszych.

Metoda zapłonu gazu w gazowych podgrzewaczach wody.

- Z baterii. Zapłon od iskry elektrycznej wytworzonej przez specjalny obwód elektryczny zasilany bateriami. Zapłon bateryjny pozwala obejść się bez zbędnych przewodów, można go stosować w modelach, które w ogóle nie wymagają połączenia sieciowego. Co prawda, użytkownik powinien monitorować stan akumulatorów i okresowo je wymieniać, lecz nie trzeba tego robić zbyt często, a sama wymiana nie jest trudna.

- Z sieci. Zapłon od iskry elektrycznej wytworzonej przez prąd z gniazdka. Systemy te nie wymagają wymiany baterii, lecz wymagają podłączenia do sieci. Zapłon z sieci występuje głównie w grzejnikach gazowych z zaawansowanym sterowaniem elektronicznym, w których do obwodów sterujących potrzebne jest zasilanie z gniazda - sensowne jest zasilanie i zapłon z tego samego gniazda.

- Zapłon piezoelektryczny. Zapłon przy pomocy elementu piezoelektrycznego - specjalnego przyrządu, który generuje prąd po naciśnięciu przycisku (przekształca energię mechaniczną w energię elektryczną). Zapłon piezoelektryczny nie wymaga zasilania bateryjnego, a żywotność elementu piezo jest zwykle porównywalna z żywotnością samego ogrzewacza.

- Kocioł turbinowy. Dotyczy przepływowych podgrzewaczy wody (patrz „Rodzaj”). W przypadku tego typu zapłonu mikroturbina napędzana ruch...em wody przez ogrzewacz generuje energię elektryczną potrzebną do wytworzenia iskry. Ponadto w wielu przypadkach nie jest wymagane żadne dodatkowe działanie ze strony użytkownika - zapłon następuje automatycznie po otwarciu kranu i rozpoczęciu przepływu wody przez urządzenie.

Należy pamiętać, że większość kotłów gazowych umożliwia również tradycyjny zapłon, z zapałki lub innego otwartego ognia. Ten wariant występuje jako zapasowy, na wypadek awarii głównego układu zapłonowego.

Rodzaj komory spalania dla gazowego podgrzewacza wody. Komory spalania są podzielone na otwarte i zamknięte.

- Otwarta (kominkowa). Działa zgodnie z klasycznym schematem: w celu spalania paliwa powietrze jest pobierane z pomieszczenia, w którym znajduje się ogrzewacz, a produkty spalania są wyprowadzane przez komin dzięki ciągowi naturalnemu. Do normalnej pracy takiego grzejnika konieczne jest, aby pomieszczenie miało dobrą wentylację, a komin miał co najmniej 4 m wysokości.

- Zamknięta (z turbodoładowaniem). Zamknięta komora spalania zasysa powietrze w celu spalania paliwa z zewnątrz, odprowadzane są tam również produkty spalania. W tym przypadku wymiana gazowa odbywa się przymusowo za pomocą wentylatora, dlatego czasami takie komory spalania nazywane są turbodoładowaniem. Główną zaletą takich ogrzewaczy jest to, że pobierają one powietrze do spalania z ulicy bez spalania tlenu w pomieszczeniu - dzięki temu w pomieszczeniu zapewnione są komfortowe warunki, a sam ogrzewacz można zamontować niezależnie od warunków wentylacji (np. kuchnia lub łazienka). Jednak w przypadku komór z turbodoładowaniem istnieją ograniczenia dotyczące maksymalnej długości komina.

Nominalna średnica komina, dla którego zaprojektowano gazowy podgrzewacz wody (patrz „Źródło energii”).

Parametr ten przydatny jest przede wszystkim przy doborze i montażu komina pod konkretne urządzenie. Warto pamiętać, że konstrukcja komina różni się w zależności od rodzaju komory spalania (patrz wyżej). Tak więc w przypadku otwartej komory używana jest zwykła rura bez żadnych dodatków; w takich przypadkach w specyfikacji wskazana jest jedna średnica. Natomiast zamknięte (z turbodoładowaniem) komory spalania wykonywane są najczęściej pod tzw. komin współosiowy - jest to kanał typu "rura w rurze", w którym produkty spalania odprowadzane są rurą wewnętrzną, a powietrze potrzebne do spalania paliwa pobierane jest z zewnątrz rurą zewnętrzną. W przypadku takich kominów wskazane są dwie średnice dla każdej z rur.

Ilość gazu, jaką urządzenie zużywa dla wykonywania swojej pracy.