Porównanie Electrolux EWH 100 Centurio IQ 2.0 vs Thermex Combi ER 080 V

— Gazowe. W takim urządzeniu łatwo jest zapewnić dużą moc grzewczą - nawet w najskromniejszych urządzeniach jest ona liczona w kilowatach. Jednak modele gazowe są trudne do zainstalowania, ponieważ wymagają przewodu gazowego i komina do usuwania produktów spalania. Jednocześnie wspomniana duża moc dotyczy głównie gazowych podgrzewaczy wody (przepływowych podgrzewaczy wody), a większość modeli gazowych należy do tego typu. Istnieją jednak również akumulacyjne podgrzewacze wody gazowe.

— Elektryczne. Elektryczne podgrzewacze wody są wszechstronne i łatwe w instalacji - w przeciwieństwie do gazu nie potrzebują komina. Z drugiej strony, nawet w przypadku modeli o stosunkowo małej mocy (do 5 kW), potrzebne jest wysokiej jakości okablowanie, a mocniejsze grzejniki wymagają osobnego podłączenia do rozdzielnicy elektrycznego lub nawet trójfazowego zasilania. Ponadto grzejniki elektryczne są często uważane za droższe w eksploatacji niż grzejniki gazowe. Ten wariant jest popularny głównie wśród modeli akumulacyjnych (patrz „Rodzaj”).

— Pośrednie. Takie podgrzewacze wody nie mają własnego elementu grzejnego (elektrycznego lub gazowego). Jego rolę pełni wymiennik ciepła, przez który przemieszcza się chłodziwo, ogrzewane przez źródło zewnętrzne (najczęściej kocioł grzewc...zy) - dzięki temu woda jest podgrzewana. Ogrzewacze pośrednie są wykonywane wyłącznie jako akumulacyjne (patrz „Rodzaj”) - wynika to z cech konstrukcyjnych. Nie można ich instalować autonomicznie - wymagane jest zewnętrzne źródło ciepła; sam proces instalacji może być dość skomplikowany. Główną zaletą tego wariantu jest to, że podgrzewanie wody nie wymaga oddzielnego zasilania energią elektryczną lub gazem. Ponadto pośredni grzejnik pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie ciepła z kotła lub innego ogrzewacza: energia, która mogłaby „wylecieć do komina”, jest zamiast tego wykorzystywana do podgrzewania wody.

— Kombinowane. Takie podgrzewacze wody są rodzajem hybrydy między pośrednimi i elektrycznymi. Podstawowe ogrzewanie znajdującej się w nich wody zapewnia wymiennik ciepła, który działa z zewnętrznego źródła ciepła (na przykład kotła grzewczego) lub wbudowanej pompy ciepła. A do dodatkowego ogrzewania służy elektryczny element grzejny (patrz „Rodzaj ogrzewacza”). Ogrzewacze wielofunkcyjne zapewniają wyższe temperatury niż konwencjonalne ogrzewacze pośrednie i są bardziej ekonomiczne niż ogrzewacze elektryczne. Ich główną wadą jest dość wysoki koszt.

Standardowy sposób montażu podgrzewacza wody.

Wybór według tego parametru zależy przede wszystkim od tego, ile wolnego miejsca jest dostępne do zainstalowania urządzenia i jaki kształt ma ta przestrzeń. Dlatego, gdy jest dużo miejsca (na przykład do dyspozycji użytkownika jest cała ściana w kotłowni domu prywatnego), parametr ten można zignorować. Lecz w ciasnych warunkach każda metoda instalacji będzie miała swoje niuanse.

— Pionowy. Urządzenia pionowe o wydłużonej wysokości. Ten wariant dobrze nadaje się do wąskich, ograniczonych przestrzeni - na przykład łazienki w małym mieszkaniu w mieście.

— Poziomy. Poziomy układ mniej sprawdza się w ciasnych przestrzeniach niż pionowy, lecz w niektórych warunkach właśnie on może się okazać najbardziej optymalny - na przykład, jeśli miejsce na urządzenie wygląda jak niska pozioma wnęka. Zwracamy również uwagę, że w tej konstrukcji produkowanych jest wiele przepływowych podgrzewaczy wody (patrz „Rodzaj”) - nie zajmują one dużo miejsca, a orientacja pozioma jest uważana za najbardziej optymalną dla takich urządzeń z wielu powodów.

— Wolnostojący. Modele montowane na podłodze (w przeciwieństwie do wszystkich opisanych powyżej wariantów montażu ściennego). Główną zaletą takiego montażu jest prostota: nie ma potrzeby wiercenia ścian i przygotowywania innych specjalnych opraw, na podłodze jest wystarc...zająco dużo wolnego miejsca. Ponadto ograniczenia wagowe nie są tak krytyczne w przypadku wolnostojących podgrzewaczy wody, a tę metodę można zastosować nawet w przypadku najpotężniejszych, pojemnych i odpowiednio dużych modeli. Z drugiej strony wolna przestrzeń na podłodze nie jest zawsze dostępna, a ta metoda montażu nie jest odpowiednia dla ciasnych warunków.

— Uniwersalny (podwieszany). Urządzenia, które można ustawić w dowolnej pozycji - zarówno poziomej, jak i pionowej (szczegóły powyżej). Zaleta tego wariantu jest oczywista: użytkownik może wybrać sposób montażu według własnego uznania, w zależności od sytuacji.

Pojemność zbiornika zainstalowanego w podgrzewaczu pojemnościowym (patrz „Rodzaj”). To jeden z kluczowych parametrów takiego typu urządzeń. Z jednej strony duży zbiornik pozwala na utrzymanie dużego zapasu wody i zmniejsza ryzyko jej wyczerpania w najbardziej nieodpowiednim momencie; jest to szczególnie ważne przy dużym zużyciu wody, na przykład w rodzinie wielodzietnej. Z drugiej strony pojemny zbiornik odpowiednio zwiększa rozmiar, wagę i koszt całego urządzenia, wymaga niezawodnych elementów mocujących (przy montażu na ścianie), a także więcej energii zużywa się na ogrzewanie i utrzymanie temperatury znajdującej się w nim wody. W związku z tym przy wyborze nie należy gonić za maksymalną pojemnością , lecz należy wciąż pod uwagę rzeczywiste zużycie wody i, z tego punktu widzenia, określić optymalną pojemność zbiornika.

Istnieją specjalne tabele i wzory, które pozwalają obliczyć optymalną pojemność zbiornika w zależności od formatu użytkowania (umywalka, prysznic, zlew kuchenny), temperatury używanej wody i innych parametrów. Dane te można znaleźć w specjalnych źródłach. Należy zauważyć, że najmniejsze akumulacyjne podgrzewacze wody mieszczą tylko 5 litrów; takie urządzenia są przeznaczone do umywania, zmywania naczyń na 1 - 2 osób i innych prac, które nie wymagają dużej ilości wody. Średnia pojemność zbiornika wynosi 80-100 litrów, taki zbiornik wystarcza na mieszkanie, w którym przebywają 3-4 osoby. W większości modeli „dużego kalibru” pojemność jest już oblicza...na w metrach sześciennych; takie nagrzewacze przeznaczone są np. do budynków hotelowych, pryszniców w kompleksach sportowych i basenach oraz innych podobnych miejscach, gdzie wymagana jest duża ilość ciepłej wody.

Kształt obudowy podgrzewacza wody.

Uważa się, że tradycyjne warianty kształtów są następujące: cylindryczny i prostokątny, jednak obecnie występują bardziej specyficzne odmiany - płaskie obudowy, wąskie cylindryczne urządzenia. Oto cechy szczególne każdego wariantu:

- Cylindryczny. Ten kształt jest w rzeczywistości tradycyjny dla akumulacyjnych podgrzewaczy wody. Wynika to z faktu, że przy tej samej pojemności całkowitej, na zbiornik cylindryczny potrzeba mniej materiału niż na przykład na prostokątny; a w produkcji takie zbiorniki są proste i tanie, co pozwala na zastosowanie ich w bojlerach o dowolnej kategorii cenowej. Wady tego kształtu to przede wszystkim pewna nieporęczność w porównaniu z innymi odmianami.

- Prostokątny. Obudowa jest prostokątna, z wyraźnymi krawędziami przednimi i bocznymi; rogi mogą być ostro zarysowane lub zaokrąglone. Jest to tradycyjny kształt dla przepływowych podgrzewaczy wody, głównie gazowych, jednak możne też występować w dość dużej liczbie modeli akumulacyjnych. W związku z tym, cechy szczególne prostokątnej obudowy będą różne - w zależności od rodzaju podgrzewacza. Tak więc, w modelach przepływowych „prostokąt” jest po prostu jednym z najwygodniejszych wariantów pod względem ogólnej kompozycji. Lecz w bojlerach taki kształt różni się od płaskiego (patrz poniżej) tylko nieco...większą grubością, a w niektórych przypadkach wyraźnymi rogami.

- Płaski. Wariant spotykany głównie w elektrycznych podgrzewaczach akumulacyjnych. Takie urządzenia wyglądają tak, jakby klasyczna cylindryczna obudowa została spłaszczona z tyłu i z przodu, zmniejszywszy jej grubość poprzez zwiększenie szerokości (a czasem wysokości). Tak więc, taki bojler nie wystaje tak bardzo przed ścianę, jak cylindryczny; w niektórych przypadkach może to mieć kluczowe znaczenie - na przykład w przypadku instalacji w toalecie, gdzie urządzenie cylindryczne wisiałoby nad toaletą, powodując dyskomfort.

- Wąski. Odmiana obudów cylindrycznych, charakteryzująca się zmniejszoną średnicą. Innymi słowy, bojlery z tej kategorii są również okrągłe, jednak przy tej samej pojemności mają zauważalnie mniejszą szerokość i grubość niż tradycyjne cylindryczne. Może to być bardzo przydatne w ograniczonych przestrzeniach; należy jednak pamiętać, że ceną za zmniejszenie średnicy jest zwiększenie wysokości.

Energia elektryczna pobierana przez podgrzewacz podczas pracy.

Parametr ten ma kluczowe znaczenie dla modeli elektrycznych (patrz „Źródło energii”): pobór mocy w nich faktycznie odpowiada mocy elementu grzejnego i odpowiednio użytecznej mocy cieplnej całego urządzenia. Ogólna wydajność i sprawność podgrzewacza wody zależy bezpośrednio od użytecznej mocy. W związku z tym modele o wysokiej wydajności nieuchronnie mają wysokie zużycie. Jednocześnie zwracamy uwagę, że moc grzania jest dobrana przez projektantów w taki sposób, aby zagwarantować wymaganą wydajność i temperaturę wody. Dlatego wybierając urządzenie pod kątem wydajności, należy przede wszystkim zwracać uwagę na wydajność i temperaturę. Przy podłączaniu należy wziąć pod uwagę moc: na przykład, jeśli model 230 V (patrz „Zasilanie”) zużywa więcej niż 3,5 kW, z reguły nie można go podłączyć do zwykłego gniazdka - wymagane jest podłączenie zgodnie ze specjalnymi zasadami. A najbardziej wydajne i „żarłoczne” modele - 10 kW lub więcej - są podłączane tylko do sieci trójfazowych.

Pobór mocy ma również podobne znaczenie w przypadku kotłów kombinowanych - pod warunkiem, że podgrzewacz elektryczny w nich jest dodatkowym źródłem ciepła. W przypadku modeli gazowych i pośrednich parametr ten opisuje pobór mocy przez obwody sterujące i inne pomocnicze elementy konstrukcyjne; ten pobór mocy jest zwykle bardzo niski - rzędu kilkudziesięciu watów, rzadziej do 1,5 kW.

Liczba trybów grzania przewidzianych w urządzeniu.

Parametr ten jest określany tylko dla modeli z kilkoma trybami grzania. Należy podkreślić, że tej funkcjonalności nie należy mylić z kontrolą temperatury (patrz „Funkcje”). Tryb grzania to ogólny format pracy urządzenia; formaty te różnią się przede wszystkim takimi parametrami jak rzeczywista moc grzewcza, ilość (a w modelach kombinowanych także typy) zaangażowanych elementów grzejnych itp. A termostat, jeśli jest w konstrukcji, pozwala na zmianę temperatury już w granicach konkretnego trybu.

Ogólnie rzecz biorąc, obecność kilku trybów grzania rozszerza funkcjonalność podgrzewacza wody, jednak wpływa na jego koszt. Cóż, oczywiście, konkretne cechy tych trybów nie zaszkodzi wyjaśnić z góry przed zakupem.

Maksymalna temperatura wody zapewniana przez urządzenie. Za standardową temperaturę ciepłej wody w systemie zaopatrzenia w wodę uważa się 60 C, a ta wartość to w rzeczywistości minimum dla nowoczesnych podgrzewaczy wody: modele o skromniejszych wskaźnikach (zwykle od 40 °C) występują niezwykle rzadko. Natomiast wyższe wartości można spotkać znacznie częściej: na przykład bardzo popularne są podgrzewacze wody o temperaturze 75 °C i 80 °C, a w najmocniejszych pod tym względem modelach temperatura może osiągać nawet 95 °C, a nawet więcej.

Z jednej strony do mocnego nagrzania potrzebne są odpowiednie moce (co jest szczególnie widoczne w przypadku przepływowych podgrzewaczy elektrycznych). Z drugiej strony, im wyższa temperatura ciepłej wody, tym mniej potrzeba jej do komfortowej temperatury wylotowej po zmieszaniu z zimną wodą; zmniejsza to zużycie ogrzanej wody, co jest szczególnie ważne w przypadku kotłów akumulacyjnych. Ponadto wiele modeli posiada własny termostat (patrz „Funkcje”).

Należy również pamiętać, że ogrzewanie do wartości roboczych może przewidywać różne Δt (stopień zmiany temperatury) - w zależności od początkowej temperatury zimnej wody. Rzeczywista wydajność podgrzewacza zależy bezpośrednio od Δt; Zostało to opisane bardziej szczegółowo poniżej, w punktach poświęconych wydajności przy różnych Δt.

— Emalia. Podobnie jak plastik, emalia jest neutralna chemicznie i nie wpływa na smak i zapach wody, a jednocześnie jest uważana za mocniejszą i trwalszą. Teoretycznie materiał ten jest podatny na pojawianie się mikropęknięć, m.in. z powodu różnic temperatur (co ostatecznie prowadzi do kontaktu wody z metalem i korozji). Jednak w praktyce w bojlerach najczęściej stosuje się emalie wysokogatunkowe żaroodporne, które mają taki sam współczynnik rozszerzalności cieplnej jak materiał zbiornika i ulegają uszkodzeniu tylko w przypadku naruszenia warunków eksploatacji (lub silnych uderzeń). Tak więc wspomniana wada jest typowa głównie dla najtańszych modeli o odpowiedniej jakości materiałów.

— Stal nierdzewna. Ze względu na swoją wysoką wytrzymałość stal nierdzewna jest obecnie uważana za najbardziej niezawodny i trwały materiał. W przeciwieństwie do emaliowanych, takie zbiorniki absolutnie nie boją się zmian temperatury, a także normalnie tolerują wstrząsy i uderzenia, w tym te o podwyższonej intensywności. Z drugiej strony stal jest znacznie droższa niż emalia. Jednocześnie w przypadku takich zbiorników nie wyklucza się prawdopodobieństwa korozji - szczególnie w przypadku tanich urządzeń, w których stosowane są przestarzałe technologie spawania, a materiał szwów może różnić się od materiału zbiornika. Aby wyeliminować to zjawisko, konieczna jest ochrona katodowa, co dodatkowo wpływa na koszt.

—...Szkło ceramiczne. Materiał pod wieloma względami jest podobny do opisanej powyżej emalii. Z jednej strony szkło ceramiczne nie reaguje z wodą, nie wpływa na jej smak i właściwości, a także jest uważana za dość niezawodną. Z drugiej strony materiał ten jest bardziej kruchy i podatny na pojawianie się mikropęknięć i utratę swoich właściwości - zarówno przy zużyciu, jak i przy silnym nagrzewaniu. Z tego powodu takie podgrzewacze wody mają zwykle zalecaną granicę temperatury 60 °C.

— Plastik. Plastik jest odporny chemicznie, nie koroduje i prawie nie wpływa na skład wody, ponadto jest niedrogi. Główną wadą powłoki z tworzywa sztucznego jest kruchość.

— Miedź. Miedziana powłoka jest stosowana wyłącznie w przepływowych podgrzewaczach wody (patrz „Rodzaj”); a dokładniej w takich urządzeniach cały zbiornik jest zwykle wykonany z miedzi. Materiał ten nie nadaje się do zbiornika akumulacyjnego: miedź jest zbyt ciężka, ponadto ma działanie korozyjne na niektóre materiały (aluminium, żeliwo) ze względu na swoje właściwości elektrochemiczne, nawet jeśli te materiały są używane na zewnątrz urządzenia lub w innych częściach sieci wodociągowej. Jednak w przypadku małego zbiornika punkty te są niewidoczne, podczas gdy miedź doskonale znosi ściskanie i rozciąganie w ekstremalnych temperaturach.

— Stop tytanowo-kobaltowy. Specjalny stop, który charakteryzuje się najwyższą wytrzymałością i odpornością na korozję, lecz jednocześnie jest bardzo drogi. Występuje niezwykle rzadko, wyłącznie w podgrzewaczach najwyższej klasy.

Czas nagrzewania akumulacyjnego podgrzewacza wody (patrz „Rodzaj”) całkowicie wypełnionego zimną wodą do temperatury roboczej.

Warto pamiętać, że ta cecha nie jest w 100% dokładna. Producenci zwykle podają czas nagrzewania dla określonych warunków: w pełni napełniony zbiornik, maksymalna intensywność ogrzewania, wzrost temperatury (∆t) o określoną liczbę stopni. W praktyce czas nagrzewania może się różnić, zarówno w jednym, jak i w drugim kierunku. Na przykład, jeśli dla urządzenia zadeklarowano 20 minutowy czas nagrzewania przy ∆t = 50 °C, to podczas nagrzewania wody z 15 °C do 60 °C czas ten będzie krótszy (∆t = 45 °C) . Niemniej jednak wskaźnik ten pozwala ocenić ogólną wydajność bojlera, a przy równych ∆t i pojemnościach pod względem czasu nagrzewania można porównywać różne modele.