Porównanie Panasonic PT-RQ32K vs Panasonic PT-RQ13KE

Pobór mocy lampy zainstalowanej w projektorze.

Teoretycznie im mocniejsza lampa, tym jest ona jaśniejsza. Jest to jednak prawdą tylko przy porównywaniu lamp tego samego typu (patrz wyżej), a nawet w tym przypadku jasność może również zależeć od niuansów budowy. Dlatego przy ocenie możliwości lampy warto skupić się nie tyle na mocy, co na bezpośrednio deklarowanej jasności w lumenach (patrz niżej).

To, na co bezpośrednio wpływa parametr ten, to całkowite pobór mocy przez projektor: lampa jest najbardziej „żarłocznym” elementem urządzenia, w porównaniu z nim pobór mocy przez resztę elektroniki jest znikome. Należy również pamiętać, że wiele lamp o dużej mocy charakteryzuje się wysokim odprowadzaniem ciepła i wymaga układów chłodzenia, co wpływa na wymiary i wagę projektora.

Jasność obrazu wyświetlanego przez projektor przy maksymalnej jasności podświetlenia. Zazwyczaj podawana jest średnia jasność ekranu, wyliczana za pomocą specjalnego wzoru. Im jest wyższa, tym mniej obraz zależy od światła otoczenia: jasny projektor może zapewnić wyraźny obraz nawet w świetle dziennym, ale przyciemniony projektor będzie wymagał przyciemnienia. Z drugiej strony zwiększenie jasności zmniejsza kontrast i wierność odwzorowania barw.

W związku z tym, wybierając według tego parametru, musisz wziąć pod uwagę warunki, w których planujesz korzystać z projektora. Tak więc w przypadku zastosowań biurowych lub szkolnych/uniwersyteckich pożądana jest jasność co najmniej 3000 lumenów — pozwala to uzyskać normalną widoczność bez zacieniania pomieszczenia. Z kolei wśród topowych modeli jest też bardzo niska jasność, bo takie projektory są zwykle instalowane w specjalnie zaprojektowanych pomieszczeniach o dobrej ciemności. Natomiast w ultrakompaktowych urządzeniach nie da się osiągnąć wysokiej jasności ze względów technicznych.

Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej jasności w określonych warunkach można znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zauważamy, że w każdym razie warto wybierać według tego wskaźnika z pewnym marginesem. Jak wspomniano powyżej, zwiększenie jasności powoduje zmniejszenie kontrastu i jakości odwzorowania barw i może być konieczne użycie projektora o niższej jasności, aby uzyskać żądaną jakość obrazu.

Kontrast dynamiczny obrazu zapewniany przez projektor.

Kontrast dynamiczny to stosunek między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może zapewnić projektor. Przypomnijmy, że od kontrastu zależy jakość odwzorowania barw i szczegółowość, im wyższy wskaźnik ten, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że szczegóły będą nie do odróżnienia w jasnych lub ciemnych obszarach. Kontrast dynamiczny to jednak dość specyficzny parametr. Chodzi o to, że przy jego obliczaniu bierze się pod uwagę najjaśniejszą biel przy maksymalnych ustawieniach jasności i najciemniejszą czerń przy minimalnych. W rezultacie uzyskane liczby mogą być imponujące, ale nie da się osiągnąć takiego kontrastu w ramach jednej klatki.

Wprowadzając parametr ten, producenci użyli pewnej chytrości. Nie oznacza to jednak, że kontrast dynamiczny nie ma w ogóle nic wspólnego z jakością obrazu. W projektorach może się stosować automatyczna kontrola jasności, która potrafi zwiększać lub zmniejszać ogólną jasność w zależności od obrazu na ekranie. Ten format pracy opiera się na tym, że oko ludzkie nie potrzebuje zbyt jasnych obszarów na ogólnie ciemnym tle i bardzo ciemnych obszarów na jasnym, obraz jest normalnie odbierany bez tego. Maksymalna różnica jasności osiągalna w tym trybie pracy właściwie jest dokładnie opisywana przez kontrast dynamiczny.

Częstotliwość skanowania w poziomie obsługiwana przez projektor.

Parametr ten ma znaczenie podczas pracy z analogowym sygnałem wideo. W takim wideo obraz jest tworzony linia po linii: każdy piksel w linii jest kolejno podświetlany, następnie podświetlana jest kolejna linia itd. Częstotliwość skanowania w poziomie opisuje, ile razy na sekundę wiązka podświetlenia biegnie od krawędzi do krawędzi ekranu. W celu normalnego wyświetlania projektor musi utrzymywać tę samą częstotliwość, z jaką nagrany jest sygnał wejściowy. Jednak większość modeli obsługuje dość szeroki zakres częstotliwości i nie ma problemów z obsługą. Pamiętaj również, że jeśli nie jesteś profesjonalistą, to przy wyborze projektora całkiem możliwe jest kierowanie się częstotliwością skanowania w pionie (częstotliwością odświeżania) (patrz poniżej) — parametr ten jest prostszy i bardziej intuicyjny, a obsługa określonej liczby klatek automatycznie oznacza wsparcie dla odpowiedniej częstotliwości skanowania w poziomie.

Częstotliwość skanowania w pionie to, innymi słowy, częstotliwość odświeżania obsługiwana przez projektor.

Do normalnego wyświetlania bardzo pożądane jest, aby częstotliwość odświeżania projektora była zgodna z oryginalną częstotliwością sygnału wideo. Jednak większość współczesnych modeli nie obsługuje określonej liczby klatek na sekundę, ale cały zakres częstotliwości i to dość obszerny.

Zwróć uwagę, że do oglądania większości materiałów wideo jest wystarczający zakres od 24 do 60 kl./s. Wyjątkiem jest zawartość 3D — może wymagać podwójnej liczby klatek, do 120 Hz (więcej szczegółów w punkcie „Obsługa 3D”).

Formaty obrazu obsługiwane przez projektor.

Format w tym przypadku oznacza współczynnik proporcji obrazu. Ogólna zasada jest taka, że projektor musi obsługiwać ten sam format, co oryginalna treść. W przeciwnym razie obraz zostanie rozciągnięty na wysokość lub szerokość lub z czarnymi paskami po bokach lub od góry do dołu. W szczególności formaty można podzielić na trzy główne kategorie:

— Tradycyjne, inaczej prostokątne. Klasyczne formaty, w których wysokość obrazu jest niewiele mniejsza od szerokości. Najpopularniejsze opcje to 4:3, który jest szeroko stosowany w telewizji analogowej, i 5:4, który jest powszechny w sprzęcie komputerowym. Tradycyjne formaty dobrze nadają się do prezentacji, pracy z dokumentami i grafiką oraz innych podobnych zadań.

— Panoramiczne. Formaty, w których szerokość obbrazu jest znacznie (ponad 1,5 razy) większa niż wysokość. Najpopularniejsze z tych standardów to 16:9 i 16:10. Te proporcje dobrze sprawdzają się w grach i filmach; w szczególności większość treści w wysokiej rozdzielczości (HD 720p i wyższe) jest nagrywana w formacie szerokoekranowym.

— Ultrapanoramiczne. Formaty są jeszcze szersze niż panoramiczne opisane powyżej – na przykład 21:9. Stosowane głównie w kinematografii.

Należy zauważyć, że wiele współczesnych projektorów jest w stanie pracować jednocześnie z kilkoma rodzajami form...atów — na przykład z klasycznym 4:3 i panoramicznym 16:9.

— Czujnik światła. Czujnik wykrywający poziom światła otoczenia. Najczęściej używany do automatycznego dostosowania jasności projektora do aktualnych warunków. Tak więc w zaciemnionym pomieszczeniu wysoka jasność nie jest potrzebna, jednak w świetle dziennym wręcz przeciwnie, bez niej nie można się obejść. Tryb pracy można również regulować ręcznie, jednak wygodniej jest, gdy projektor robi to automatycznie.

— Obsługa DLNA. Technologia DLNA została zaprojektowana do łączenia domowych urządzeń elektronicznych w jedną sieć i udostępniania treści w czasie rzeczywistym. Jedną z jej zalet jest gwarancja, że urządzenia DLNA będą ze sobą kompatybilne, niezależnie od modelu i producenta. W projektorze funkcja ta może być wykorzystana na przykład do oglądania filmu z dysku twardego komputera na dużym ekranie lub wyświetlania na tym ekranie webcastu pierwotnie otwartego na tablecie. DLNA działa w oparciu o zwykłą sieć lokalną, podłączoną przez LAN (patrz „Porty kontrolne”) lub Wi-Fi (patrz poniżej).

— Obsługa MHL. Projektor posiada wejścia HDMI obsługujące standard MHL. Ten standard służy do przesyłania obrazu i dźwięku z gadżetów mobilnych (przez microUSB) do urządzeń zewnętrznych. W związku z tym funkcja ta jest przydatna dla tych, którzy planują podłączyć do projektora smartfony i inny sprzęt przenośny. Jednocześnie gadżet MHL pod...łączony do kompatybilnego portu HDMI może być również ładowany w trakcie. Zwróć uwagę, że możesz również wyprowadzić sygnał MHL do zwykłego portu HDMI, jednak wymaga to adaptera, a funkcja ładowania będzie niedostępna.

— Obraz w obrazie. Możliwość odtwarzania na jednym ekranie jednocześnie dwóch kanałów: głównego i dodatkowego (w osobnym małym okienku). Dźwięk jest odtwarzany tylko dla kanału głównego. Tryb ten pozwala np. pominąć przerwę w meczu piłkarskim i nie spóźnić się na drugą połowę. Należy pamiętać, że aby funkcja ta działała, obrazy muszą pochodzić z różnych źródeł — na przykład z dwóch różnych tunerów lub z tunera i urządzenia zewnętrznego (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.).

— Protokół PJ-Link. Projektor obsługuje protokół PJ-Link. Jest to standard usług przeznaczony do sterowania projektorami w sieciach lokalnych (zwykle przez LAN lub HDBaseT, patrz „Porty sterowania”). Wszystkie urządzenia z obsługą PJ-Link (projektory, gamepady) są w pełni kompatybilne niezależnie od marki i producenta, co znacznie ułatwia budowę sieci z kilku projektorów i wymianę poszczególnych elementów w takich sieciach.

— Obsługa 3D. Obsługa 3D oznacza możliwość odtwarzania przestrzennych obrazów stereoskopowych. Obraz 3D może być oparty na różnych technologiach. Tradycyjnie technologie rozróżnia się na aktywne (patrz odpowiedni punkt), pasywne (patrz odpowiedni punkt) i hybrydowe 3D. Do oglądania obrazu przestrzennego wymagane są specjalne okulary. W przypadku aktywnego 3D w okulary wbudowane są specjalne przesłony, które działają z autonomicznego źródła zasilania. W przypadku pasywnego i hybrydowego 3D wystarczą zwykłe okulary 3D bez zasilania bateryjnego.

— Aktywne 3D. Technologia aktywnego 3D opiera się na zasadzie naprzemiennego migotania obrazu. Migotanie obrazu na ekranie jest zsynchronizowane z migotaniem soczewek w okularach, dzięki czemu każde oko otrzymuje osobny obraz, co czyni obraz trójwymiarowym. Główną zaletą aktywnego 3D jest możliwość oglądania obrazu bez pogorszenia jego oryginalnej jakości. Możesz patrzeć na ekran pod dowolnym kątem i z dowolnej pozycji, podczas gdy obraz nadal będzie przestrzenny. Wśród wad można wyróżnić obecność pewnego obciążenia oczu, które wynika z regularnego migotania soczewek w okularach. Ponadto aktywne okulary 3D mogą nieco przyciemnić oryginalną jasność obrazu. Ponadto okulary tego typu są bardzo drogie.

— Pasywne 3D. Pasywne 3D polega na wyświetlaniu na ekranie podwójnego obrazu. Pasywne okulary 3D wykorzystują specjalne soczewki, które odcinają duplikat obrazu w taki sposób, że każde oko widzi tylko obraz dla niego przeznaczony, co tworzy iluzję trójwymiarowego obrazu. Główną zaletą pasywnego 3D jest brak zmęczenia oczu, co jest typowe dla aktywnego mrugania 3D. Pasywne okulary 3D są niedrogie.

— Pióro interaktywne. Projektor obsługuje technologię pióra interaktywnego. Technologia ta pozwala na rzeczywiste przekształcenie wyświetlanego obrazu w interaktywną tablicę: za pomocą pióra można rysować, pisać i robić notatki bezpośrednio na wyświetlanym obrazie, co jest szczególnie przydatne podczas prezentacji i wydarzeń edukacyjnych. Należy pamiętać, że same pióra i dodatkowy sprzęt do ich pracy mogą nie znajdować się w zestawie.

— Multimedialny (pilot uniwersalny). Taki pilot to urządzenie wyposażone w żyroskop, które pozwala nie tylko przełączać punkty menu za pomocą przycisków „↑”, „↓”, lecz także używać pilota jako myszy. Kierując go na ekran, pojawi się kursor poruszający się w kierunku pilota. To sprawia, że sterowanie jest łatwiejsze i szybsze.

— Sterowanie głosem. Projektor obsługuje sterowanie głosem, co pozwala na dyktowanie określonych poleceń za pomocą pilota. Jednak nie wszystkie funkcje są objęte sterowaniem głosem, a dokładność rozpoznawania może wymagać ponownego wprowadzenia polecenia. Jeśli potrzebujesz szerszego zakresu funkcji, zwróć uwagę na asystenta głosowego.

— Asystent głosowy. Przez długi czas sterowanie urządzeniami przesunęło się na polecenia głosowe. W tym celu wykorzystywane są określone interfejsy i systemy. Najpopularniejsze to Amazon Alexa i Asystent Google. W przypadku urządzeń Apple jest to Apple Siri, jednak tej technologii nie ma w projektorach. Jednocześnie, w przeciwieństwie do funkcji sterowania głosem, asystent głosowy nie tylko włącza tę lub inną funkcję, tryb, sprawia, że jest głośniejszy, cichszy, jednak umożliwia wykonanie pewnych operacji w aplikacjach, np. uruchomienie pożądanego klipu w youtube lub wyświetlanie pogody w przeglądarce.

Wejścia do podłączenia zewnętrznych źródeł wideo w projektorze.

— VGA. Analogowy interfejs wideo uważany za przestarzały, jednak wciąż dość popularny; wyjścia VGA znajdują się w sprzęcie wideo, a także w niektórych komputerowych kartach graficznych. Obsługuje rozdzielczości do 1280x1024, co pozwala na pracę z wideo 720p, jednak bardziej zaawansowane standardy HD nie wchodzą w rachubę. Transmisja sygnału audio przez VGA nie jest zapewniona, ścieżka dźwiękowa do takiego wideo będzie musiała zostać podłączona osobno.

— DVI. Interfejs wideo używany głównie do podłączenia projektorów do komputerów. Początkowo nie przewidywał transmisji dźwięku, jednak funkcja ta jest stopniowo wprowadzana. Obecnie stosuje się kilka odmian DVI. Tak więc, w zależności od formatu sygnału, rozróżnia się całkowicie cyfrowe DVI-D i kombinowane DVI-I, które obsługują wideo cyfrowe i analogowe. Obie te wersje mogą korzystać z dwukanałowego formatu cyfrowego przesyłania danych, w którym maksymalna rozdzielczość wideo sięga 2560x1600 (w jednym kanale jest to 1920x1200). Złącza i wtyczki DVI-D i DVI-I są ze sobą kompatybilne, jeśli liczba kanałów jest zbieżna lub jeśli do dwukanałowego wejścia podłączony jest jednokanałowy sygnał wideo.

— DisplayPort. Cyfrowy interfejs pierwotnie opracowany do podłączania monitorów LCD. Nowoczesne wersje mają podobne możliwości do HDMI, obsługują rozdzielczości HD od 1080p i wy...ższe, a także wielokanałową transmisję dźwięku. Niemniej jednak takie wyjścia są rzadko spotykane w urządzeniach wideo, głównym obszarem zastosowania DisplayPort był i pozostaje sprzęt komputerowy. W szczególności jest to dokładnie takie złącze (a także jego mniejsza wersja miniDisplayPort), z którego regularnie korzysta w swoich komputerach firma Apple.

• — DisplayPort v 1.2. DisplayPort v 1.2 ma przepustowość 17,28 Gb/s. Ten standard transmisji sygnału ma pełną obsługę formatu wideo FullHD. Formaty QuadHD i 4K są obsługiwane częściowo.
• DisplayPort v 1.3. Maksymalna przepustowość DisplayPort v 1.3 wynosi 25,92 Gb/s. Ta wersja DisplayPort zapewnia pełną obsługę formatów FullHD i QuadHD. Tryby wideo 4K i 8K są obsługiwane częściowo.
• DisplayPort v 1.4. Limit przepustowości DisplayPort v 1.4 wynosi 32,4 Gb/s. Ta wersja DisplayPort oferuje ulepszoną obsługę wideo 4K, w tym o częstotliwości odświeżania 144 Hz, podczas gdy w DisplayPort 1.3 4K jest ograniczone do częstotliwości 120 Hz. Podobnie jak w poprzedniej wersji, DisplayPort 1.4 częściowo obsługuje tryby wideo 8K.

— BNC. Złącze typu bagnetowego służące do podłączenia kabla koaksjalnego. W projektorach to połączenie służy do przesyłania komponentowego analogowego sygnału wideo (patrz odpowiedni punkt) lub nieskompresowanego sygnału wideo przy użyciu standardu SDI. BNC odnosi się do profesjonalnych interfejsów i znajduje się w projektorach odpowiedniej klasy.

— S-Video. Interfejs analogowy do transmisji sygnału wideo (bez pracy z dźwiękiem). Zapewnia dwa kanały do przesyłania informacji o obrazie, w tym sensie podobny jest do wejścia komponentowego opisanego poniżej. Jednak, z jednej strony, S-Video wykorzystuje tylko jedno złącze zamiast trzech, z drugiej strony — przepustowość tego interfejsu jest zauważalnie mniejsza, nie nadaje się do rozdzielczości HD, w świetle których uważany jest za przestarzały i rzadko występuje, głównie w specjalistycznym sprzęcie wideo.

— Kompozytowe. Początkowo złącze kompozytowe jest interfejsem analogowym do transmisji obrazu i dźwięku, wykorzystującym 3 oddzielne kanały (dla sygnału wideo oraz lewego i prawego kanału audio). Jednak w tym przypadku najczęściej chodzi tylko o jedno złącze — dla wideo; wejścia audio w projektorach są wymieniane osobno i oznaczane jako RCA (audio) (patrz „Złacza audio”). Ogólnie interfejs kompozytowy nie zapewnia specjalnej jakości obrazu, ponadto nie nadaje się do przesyłania obrazów HD i jest uważany za przestarzały. Przy tym jest bardzo powszechny i występuje nie tylko w nowoczesnym sprzęcie wideo, jednak także w szczerze przestarzałym; za pomocą tego interfejsu można na przykład podłączyć do projektora VHS-VCR.

— Komponentowe. Interfejs uważany za najbardziej zaawansowany spośród współczesnych analogowych standardów wideo. Przy takim połączeniu sygnał wideo jest podzielony na trzy komponenty, przesyłane osobnymi kablami; zapewnia to dobrą odporność na zakłócenia i przepustowość wystarczającą nawet do pracy z rozdzielczościami HD. Ale dźwięk nie jest obsługiwany przez ten interfejs.

Liczba wejść HDMI przewidziana w projektorze.

HDMI to wszechstronny interfejs cyfrowy, pierwotnie zaprojektowany do obsługi wideo w wysokiej rozdzielczości i dźwięku wielokanałowego. Dziś w rzeczywistości jest to ogólnie przyjęty standard, wyjścia tego typu są obecne w zdecydowanej większości urządzeń wideo z obsługą HD — centrach multimedialnych, odtwarzaczach Blu-ray, komputerowych, kartach graficznych itp. Obecność kilku wejść HDMI umożliwia jednoczesne podłączenie kilku źródeł sygnału do projektora i przełączanie się między nimi w ustawieniach projektora bez konieczności niepotrzebnego podłączania i odłączania kabli.