Porównanie Canon PowerShot SX530 HS vs Nikon Coolpix L830

Całkowita liczba pojedynczych punktów światłoczułych (pikseli) znajdujących się w matrycy aparatu. Wskazywana w megapikselach - milionach pikseli.

Całkowita liczba Mpx jest z reguły większa niż liczba megapikseli, z których bezpośrednio zbudowana jest klatka (więcej szczegółów można znaleźć w „Efektywna liczba Mpx”). Wynika to z obecności obszarów usługowych na matrycy. Ogólnie rzecz biorąc, parametr ten jest bardziej odniesieniem niż praktycznie istotnym: większa całkowita liczba Mpx przy tym samym rozmiarze i efektywnej rozdzielczości oznacza nieco mniejszy rozmiar każdego piksela, a co za tym idzie, zwiększone prawdopodobieństwo szumu (szczególnie przy wysokich wartościach ISO).

Zakres czułości matrycy aparatu cyfrowego. W fotografii cyfrowej czułość jest wyrażana w tych samych jednostkach ISO, co w przypadku błony fotograficznej; jednak w przeciwieństwie do błony, czułość matrycy w aparacie cyfrowym można zmieniać, co daje zaawansowane możliwości regulacji parametrów fotografowania. Wysoka maksymalna czułość jest ważna, jeśli z aparatem używasz obiektywu o niskiej wartości przysłony (patrz „Wartość przysłony”), a także przy fotografowaniu słabo oświetlonych scen i szybko poruszających się obiektów; w tym drugim przypadku wysokie ISO pozwala na uzyskanie niskich czasów otwarcia migawki, co minimalizuje rozmycie obrazu. Należy jednak mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem wartości ISO zwiększa się również poziom szumów zdjęć.

Jasność obiektywu zainstalowanego w aparacie lub dostarczonego w zestawie z nim (dla modeli z wymienną optyką).

Upraszczając, parametr ten można opisać jako zdolność soczewki do przepuszczania światła - innymi słowy, o ile strumień świetlny słabnie przechodząc przez optykę. Uważa się, że na charakterystykę przepuszczania światła wpływają dwa główne wskaźniki: średnica otworu względnego obiektywu i jego ogniskowa. Wartość przysłony to stosunek pierwszego wskaźnika do drugiego; w tym przypadku średnica czynnego otworu jest traktowana jako jednostka i generalnie jest pomijana podczas oznaczania, w efekcie taki zapis wygląda np. tak: f/2.0. Odpowiednio, im większa liczba po znaku ułamka, tym niższa wartość przysłony, tym mniej światła przepuszcza soczewka.

Obiektywy o zmiennej ogniskowej (obiektywy zmiennoogniskowe) z reguły mają różne wartości przysłony dla różnych ogniskowych. Dla takiej optyki w specyfikacji wskazywane są dwie wartości tego parametru, dla minimalnej i maksymalnej ogniskowej, np. f/2,8-4,5. Są też obiektywy zmiennoogniskowe, które zachowują stałą przysłonę w całym zakresie ogniskowych, ale są znacznie droższe niż analogi ze zmienną przysłoną.

Wysoka przepuszczalność światła obiektywu jest ważna, jeśli aparat ma być używany do nagrywania i fotografowania w warunkach słabego oświetlenia lub do nagrywania szybko poruszających się obiektów: optyka o wysokiej liczbie przesłony umożliwia fotografowanie przy niskiej czułości matrycy (c...o zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia szumów) i przy niskich czasach otwarcia migawki (przy których poruszające się obiekty są mniej rozmyte). Również parametr ten określa głębię ostrości obrazowanej przestrzeni: im wyższa wartość przysłony, tym płytsza głębia ostrości. Dlatego do nagrywania z artystycznym rozmyciem tła („bokeh”) zaleca się używanie obiektywów o dużej przysłonie.

Ogniskowa obiektywu aparatu.

Ogniskowa to odległość między matrycą aparatu a optycznym środkiem obiektywu, ogniskowanym do nieskończoności, przy którym na matrycy uzyskuje się wyraźny i ostry obraz. W przypadku modeli z wymiennymi obiektywami (aparatów bezlusterkowych i MILC, patrz „Rodzaj aparatu”), parametr ten jest wskazywany, jeśli aparat jest wyposażony w obiektyw (wyposazenie "kit"); przypomnijmy sobie, że na własne życzenie w takim aparacie można zainstalować optykę o innych cechach.

Im dłuższa ogniskowa, tym mniejszy kąt widzenia obiektywu, tym większy stopień przybliżenia i większe obiekty widoczne w kadrze. Dlatego parametr ten jest jednym z kluczowych dla każdego obiektywu i w dużej mierze determinuje jego zastosowanie (konkretne przykłady podano poniżej).

We współczesnych aparatach cyfrowych najczęściej używane są obiektywy o zmiennej ogniskowej: takie obiektywy są w stanie zwiększać i zmniejszać obraz (więcej szczegółów w „Zoom optyczny”). W przypadku lustrzanek cyfrowych i MILC produkowane są specjalistyczne optyki o stałej ogniskowej (obiektywy stałoogniskowe). Ale w cyfrowych kompaktach te obiektywy są stosowane niezwykle rzadko, zwykle taki obiektyw jest oznaką high-endowego modelu o specyficznych właściwościach.

Należy pamiętać, że w specyfikacji aparatu zwykle podaje się rzeczywistą ogniskową obiektywu. A o kątach widzenia i ogólnym przeznaczeniu optyki decyduje nie tylko parametr...ten, ale także rozmiar matrycy, z którą używana jest optyka. Zależność wygląda następująco: przy tych samych kątach widzenia soczewka dla większego czujnika będzie miała większą ogniskową niż soczewka dla małego czujnika. W związku z tym tylko aparaty z tym samym rozmiarem matrycy można bezpośrednio porównywać ze sobą pod względem ogniskowej obiektywów. Jednak dla ułatwienia porównań w specyfikacji może być wskazywany tzw. ekwiwalent ogniskowej - ogniskowa w przeliczeniu na 35 mm: jest to ogniskowa, jaką miałby obiektyw dla matrycy pełnoklatkowej, przy tych samych kątach widzenia. Porównywać za pomocą tej wartości można obiektywy o dowolnej wielkości matrycy. Istnieją formuły, które pozwalają samodzielnie obliczyć ekwiwalent 35 mm, można je znaleźć w dedykowanych źródłach.

Jeśli chodzi o konkretną specjalizację, to ekwiwalent ogniskowej do 18 mm odpowiada ultraszerokokątnym obiektywom typu rybie oko. Za optykę szerokokątną uważa się „stałą” optykę z ekwiwalentem ogniskowej do 28 mm, a także obiektywy zmiennoogniskowe z minimalnym ekwiwalentem ogniskowej do 35 mm. Wskaźnik do 60 mm jest uważany za odpowiedni dla optyki „ogólnego przeznaczenia”, 50–135 mm jest uważany za optymalny do portretów, a większe ogniskowe można znaleźć w teleobiektywach. Bardziej szczegółowe informacje na temat specyfiki różnych ogniskowych można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Współczynnik powiększenia zapewniany przez aparat dzięki wykorzystaniu możliwości obiektywu (a mianowicie poprzez zmianę jego ogniskowej). W modelach z wymiennymi obiektywami (patrz „Rodzaj aparatu”) jest to wskazywane dla dostarczonego w zestawie obiektywu, jeśli jest dostępny.

Należy pamiętać, że w tym przypadku współczynnik powiększenia jest wskazywany nie w odniesieniu do obrazu widocznego gołym okiem, ale w odniesieniu do obrazu wyświetlanego przez obiektyw przy minimalnym powiększeniu. Na przykład, jeśli w specyfikacji wskazane jest powiększenie optyczne 3x, oznacza to, że przy maksymalnym powiększeniu obiekty w kadrze będą trzy razy większe niż przy minimalnym powiększeniu.

Stopień powiększenia optycznego jest bezpośrednio związany z zakresem ogniskowych (patrz powyżej). Można określić ten stopień, dzieląc maksymalną ogniskową obiektywu przez minimum, na przykład 360mm/36mm=powiększenie 10x.

Do tej pory zoom optyczny zapewnia najlepszą jakość obrazu w zbliżeniu i jest uważany za lepszy od cyfrowego (patrz poniżej). Wynika to z faktu, że przy tym formacie pracy cały obszar matrycy jest stale zaangażowany, co pozwala w pełni wykorzystać jej możliwości. Dlatego nawet wśród modeli niedrogich urządzenia bez zoomu optycznego są bardzo rzadkie.

Możliwość ręcznego ustawiania ostrości optyki aparatu. Z jednej strony, takie ogniskowanie jest trudniejsze niż ogniskowanie automatyczne, gdyż wymaga od użytkownika zbędnych działań, straty czasu i zwiększa ryzyko zrujnowania kadru lub przegapienia momentu. Z drugiej strony, funkcja ta pozwala fotografowi na samodzielne skupienie się na wybranym obiekcie, bez polegania na autofokusie (który przy całej niezawodności nowoczesnych technologii może nie działać zgodnie z oczekiwaniami).

Wśród cyfrowych aparatów kompaktowych (patrz "Rodzaj aparatu") ręczne ustawianie ostrości jest powszechnie stosowane w modelach średniej i wyższej półki, które są przeznaczone dla osób znających podstawy fotografii. W urządzeniach z wymienną optyką (lustrzanki i bezlusterkowce, patrz tamże), rodzaj ogniskowania zależy zasadniczo od specyfikacji obiektywu, a nie od samego aparatu. Ponieważ jednak obiektywów bez ręcznego ustawiania ostrości jest bardzo niewiele (częściej są to modele „tylko ręczne”, bez autofokusa), ogólnie przyjmuje się, że aparaty z wymiennymi obiektywami z definicji obsługują tę funkcję.

Minimalna odległość od obiektywu aparatu do fotografowanego obiektu, przy której obiektyw jest w stanie ustawić ostrość w normalnym trybie fotografowania (nie przy fotografowaniu w trybie makro, patrz „Makrofotografia, od”).

Tryby ekspozycji obsługiwane przez aparat cyfrowy. Ekspozycja to ilość światła działająca na matrycę aparatu podczas fotografowania pojedynczej klatki. Decydują o tym dwa główne parametry - czas otwarcia migawki i przysłona: zwiększenie czasu otwarcia migawki lub otwarcie przysłony prowadzi do zwiększenia ekspozycji i odwrotnie. Istnieją cztery główne tryby kontroli tych parametrów:

- Automatyczny. Zarówno czas otwarcia migawki, jak i przysłona są wybierane przez aparat samodzielnie, na podstawie automatycznej oceny specyfiki fotografowanej sceny. Ten tryb jest bardzo wygodny, ponieważ oszczędza użytkownikowi manipulowania ustawieniami i pozwala nawet osobom, które nie mają doświadczenia w robieniu zdjęć, na pracę z aparatem. Jednocześnie automatyczna ekspozycja nie pozwala na zastosowanie wielu technik artystycznych i może zawieść w niestandardowych warunkach fotografowania; a nawet w stosunkowo prostych sytuacjach ustawienia wybrane przez system nie zawsze są optymalne.

- Priorytet migawki. Tryb zakładający ręczną ekspozycję. Przysłona jest ustawiana automatycznie przez aparat. Taki schemat pracy przydaje się w sytuacjach, w których trzeba jasno określić czas otwarcia migawki: na przykład podczas fotografowania dynamicznych scen czas otwarcia migawki powinien być minimalny, a podczas fotografowania artystycznego z rozmytym ruchem wręcz przeciwnie, długi.

- Priorytet przysłony. Tryb zakładający ręczne ustawianie przysłony; czas otwarcia migaw...ki jest określany przez aparat automatycznie. Głębia ostrości zależy od liczby przysłony: fotografowanie z artystycznym rozmyciem tła („bokeh”) odbywa się z maksymalnie otwartymi lamelkami, ale zmniejszenie otwarcia przysłony zmniejsza stopień rozmycia i zwiększa głębię ostrości. W konsekwencji ten tryb jest przydatny, gdy kluczowa jest prawidłowa głębia ostrości.

- Tryb ręczny. Możliwość niezależnego ustawienia dowolnych wartości czasu otwarcia migawki i przysłony. Z jednej strony, wymaga to od fotografa poważnej wiedzy i umiejętności, ponieważ istnieje duże ryzyko zepsucia kadru bez obliczania parametrów ekspozycji. Z drugiej strony, regulacja ręczna daje pełną swobodę i możliwości niedostępne w innych trybach (w szczególności pozwala na celowe „niedoświetlenie” i „prześwietlenie” obrazu).

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo rejestrowanego przez aparat w standardzie Full HD (1080p).

Tradycyjna rozdzielczość Full HD w tym przypadku to 1920x1080; inne opcje są bardziej szczegółowe i praktycznie nie występują we współczesnych aparatach. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, warto przede wszystkim zauważyć, że zwykłe (nie w zwolnionym tempie) wideo jest kręcone z prędkością do 60 kl./s i w tym przypadku im wyższa liczba klatek, tym płynniejsze będzie wideo, tym mniej zauważalne szarpnięcia podczas poruszania się w kadrze. Jeśli liczba klatek na sekundę wynosi 100 kl./s lub więcej, zwykle oznacza to, że aparat ma tryb wideo w zwolnionym tempie.