Porównanie Canon EOS M6 II body vs Canon EOS M50 body

Całkowita liczba pojedynczych punktów światłoczułych (pikseli) znajdujących się w matrycy aparatu. Wskazywana w megapikselach - milionach pikseli.

Całkowita liczba Mpx jest z reguły większa niż liczba megapikseli, z których bezpośrednio zbudowana jest klatka (więcej szczegółów można znaleźć w „Efektywna liczba Mpx”). Wynika to z obecności obszarów usługowych na matrycy. Ogólnie rzecz biorąc, parametr ten jest bardziej odniesieniem niż praktycznie istotnym: większa całkowita liczba Mpx przy tym samym rozmiarze i efektywnej rozdzielczości oznacza nieco mniejszy rozmiar każdego piksela, a co za tym idzie, zwiększone prawdopodobieństwo szumu (szczególnie przy wysokich wartościach ISO).

Liczba pikseli (megapikseli) matrycy bezpośrednio zaangażowanych w konstrukcję obrazu to w rzeczywistości liczba punktów, z których zbudowany jest zrobiony obraz. Niektórzy producenci, oprócz tego parametru, wskazują również całkowitą liczbę megapikseli, biorąc pod uwagę obszary usługowe matrycy. Jednak za główny wskaźnik uważa się efektywną liczbę megapikseli - to ona bezpośrednio wpływa na maksymalną rozdzielczość wynikowego obrazu (patrz „Maksymalny rozmiar obrazu”).

Megapiksel to 1 milion pikseli. Duża liczba megapikseli zapewnia wysoką rozdzielczość wykonywanych zdjęć, jednak nie jest gwarancją wysokiej jakości obrazu - wiele zależy również od wielkości matrycy, jej światłoczułości (patrz odpowiednie punkty), a także sprzętowych i programowych narzędzi do przetwarzania obrazu używanych w aparacie. Należy pamiętać, że dla małych matryc wysoka rozdzielczość bywa czasem raczej wadą niż zaletą - takie sensory są bardzo podatne na pojawienie się szumów w obrazie.

Maksymalna rozdzielczość zdjęć, wykonywanych przez aparat w trybie normalnym (nie panoramicznym). W rzeczywistości w tym punkcie podaje się najwyższą rozdzielczość zdjęcia - w pikselach w pionie i poziomie, na przykład 3000x4000. Wskaźnik ten zależy bezpośrednio od rozdzielczości matrycy: liczba pikseli nie może przekroczyć efektywnej liczby megapikseli (patrz wyżej). Na przykład dla 3000x4000 matryca musi mieć efektywną rozdzielczość co najmniej 3000*4000 = 12 milionów punktów, czyli 12 Mpx.

Teoretycznie im większa rozdzielczość zdjęcia, tym bardziej szczegółowy obraz, tym więcej zawiera on drobnych szczegółów. Jednocześnie ogólna jakość zdjęcia (w tym widoczność drobnych szczegółów) zależy nie tylko od rozdzielczości, lecz także od szeregu innych czynników technicznych i programowych; aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Efektywna liczba megapikseli”.

Aparat posiada dwa pokrętła sterujące w konstrukcji.

Ta cecha konstrukcyjna ułatwia sterowanie aparatem i zmianę ustawień „w locie”: za dodatkowe parametry pracy odpowiada drugie pokrętło, a jego obrócenie do żądanej pozycji jest łatwiejsze i szybsze niż „przekopywanie” się przez pozycje menu ekranu. Taka możliwość występuje głównie w aparatach półprofesjonalnych i profesjonalnych, które zakładają częste korzystanie z ręcznego trybu fotografowania.

Bracketingiem nazywa się fotografowanie serii klatek, w którym w każdej następnej klatce parametry fotografowania (ekspozycja, balans bieli, ostrość itp.) zmieniają się o określoną wartość. Pozwala to na przykład wybrać najbardziej udany obraz z kilku opcji lub określić efekt zmiany ustawień w tym lub innym kierunku. Funkcja autobracketingu umożliwia automatyczne wykonywanie takich zdjęć. Należy pamiętać, że zestaw parametrów zmienianych w procesie może się różnić w różnych modelach aparatów. Na przykład niektóre urządzenia mogą zmieniać tylko ekspozycję, inne - ekspozycję i/lub balans bieli itp.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo rejestrowanego przez aparat w standardzie Full HD (1080p).

Tradycyjna rozdzielczość Full HD w tym przypadku to 1920x1080; inne opcje są bardziej szczegółowe i praktycznie nie występują we współczesnych aparatach. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, warto przede wszystkim zauważyć, że zwykłe (nie w zwolnionym tempie) wideo jest kręcone z prędkością do 60 kl./s i w tym przypadku im wyższa liczba klatek, tym płynniejsze będzie wideo, tym mniej zauważalne szarpnięcia podczas poruszania się w kadrze. Jeśli liczba klatek na sekundę wynosi 100 kl./s lub więcej, zwykle oznacza to, że aparat ma tryb wideo w zwolnionym tempie.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo rejestrowanego przez aparat w standardzie Ultra HD (4K).

Do UHD 4K odnoszą się rozdzielczości z rozmiarem klatki około 4000 px w poziomie. W szczególności w przypadku aparatów do nagrywania wideo najczęściej używane są rozdzielczości 3840x2160 i 4096x2160. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, warto przede wszystkim zauważyć, że zwykłe (nie w zwolnionym tempie) wideo jest kręcone z prędkością do 60 kl./s i w tym przypadku im wyższa liczba klatek, tym płynniejsze będzie wideo, tym mniej zauważalne szarpnięcia podczas poruszania się w kadrze. Jeśli liczba klatek na sekundę wynosi 100 kl./s lub więcej, zwykle oznacza to, że aparat ma tryb wideo w zwolnionym tempie.

Formaty plików, w których aparat może nagrywać wideo. Biorąc pod uwagę, że nagrywany materiał przeznaczony jest do oglądania na zewnętrznym ekranie, warto upewnić się, że urządzenie odtwarzające (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.) jest w stanie pracować z odpowiednimi formatami. Jednocześnie wiele modeli aparatów może pełnić rolę odtwarzacza, podłączając się do telewizora przez wyjście audio/wideo lub HDMI (patrz odpowiednie punkty). A jeśli materiały wideo mają być oglądane na komputerze, nie należy w ogóle zwracać szczególnej uwagi na parametr ten: problemy z niekompatybilnością formatu w takich przypadkach pojawiają się rzadko i zwykle rozwiązuje się je instalując odpowiedni kodek.

Rodzaj wizjera zapewnionego w konstrukcji aparatu.

Wizjer to okular, w którym fotograf może zobaczyć fotografowany obraz, a w niektórych przypadkach także dodatkowe informacje (położenie czujników autofokusa, indywidualne parametry fotografowania itp.). Niezależnie od typu, wizjery są wygodne, ponieważ pozwalają wyraźnie zobaczyć fotografowany obraz nawet w jasnym świetle otoczenia (w którym wyświetlacze mogą „oślepnąć”). Ich wady to konieczność zbliżania aparatu do twarzy, a także niedogodności podczas pracy z okularami (choć częściowo kompensuje to korekcja dioptrii w samym wizjerze). Rodzaje wizjerów mogą być następujące:

- Elektroniczny. Taki wizjer to układ soczewek z umieszczonym za nimi niewielkim ekranem. Jest szeroko stosowany w zaawansowanych aparatach z niewymienną optyką (patrz „Rodzaj aparatu”), może być stosowany w aparatach MILC, a stosunkowo niedawno pojawiły się pełnowartościowe „lustrzanki cyfrowe” (w szczególności wykonane przy użyciu tzw. technologii z półprzezroczystym lustrem”) wyposażone w elektroniczne wizjery. Zaletą takiego wizjera jest to, że oprócz samego obrazu można na nim wyświetlić dużą ilość informacji serwisowych (np. o parametrach fotografowania); główną wadą jest konieczność zasilania z baterii (choć pobór mocy takiego układu jest nadal dużo niższy niż w przypadku wyświetlacza zewnętrznego).

- Optyczny. W tym przypadku wizjer optyczny to niezale...żny układ z własnym okularem i obiektywem, wbudowany w korpus aparatu i skierowany równolegle do osi optycznej obiektywu (układy lustrzane i pryzmatyczne są opisane w osobnych kategoriach). Taki układ może być umieszczony bezpośrednio nad soczewką lub w rogu korpusu. Zaletami wizjerów optycznych jest prostota, niski koszt i zwartość ze względu na brak w konstrukcji skomplikowanego systemu luster czy pryzmatów. Ten wizjer może być używany w dowolnych aparatach innych niż lustrzanki (klasycznych cyfrowych lub MILC). Główną wadą tego wariantu jest rozbieżność między położeniem obiektywu a głównym obiektywem aparatu (tzw. efekt paralaksy); w większości przypadków nie stwarza to uciążliwości, ale podczas fotografowania z bliskiej odległości trzeba brać korektę (choć zdarzają się modele aparatów z wizjerami, które automatycznie wprowadzają korektę).

- Optyczny i elektroniczny. Specyficzny rodzaj wizjera, który łączy w sobie elementy obu układów opisanych powyżej. Z reguły takie konstrukcje opierają się na wizjerze optycznym, który daje możliwość rzutowania różnych informacji serwisowych na widzialny obraz. W niektórych modelach układ można też przełączyć na tryb w pełni elektroniczny, blokując dostęp światła przez optykę i obserwując jedynie obraz na ekranie przez wizjer.

- Optyczny (lustrzany). Jak sama nazwa wskazuje, konstrukcja tego wizjera oparta jest na układzie lustrzanym. Dzięki temu układowi rzeczywisty obraz postrzegany przez obiektyw aparatu jest podawany do okularu wizjera (innymi słowy, fotograf w rzeczywistości patrzy bezpośrednio przez obiektyw). Wizjery lustrzane są używane wyłącznie w aparatach odpowiedniego typu (patrz wyżej). Ich zaletą jest brak efektu paralaksy oraz możliwość natychmiastowej oceny szeregu parametrów fotografowania, takich jak głębia ostrości, efekt zainstalowanych filtrów światła itp. Główną wadą wizjerów lustrzanych jest konieczność podnoszenia lustra podczas fotografowania. To komplikuje i zwiększa koszt konstrukcji, czyni ją mniej niezawodną, a działanie mechanizmu podnoszącego lustro może powodować wibracje i efekt „kołysania”.

- Optyczny (pryzmat pentagonalny). W rzeczywistości jest to rodzaj lustrzanego wizjera (patrz wyżej), w którym rolę części luster przypisano pryzmatowi pentagonalnemu - szklanej konstrukcji o specjalnym kształcie. Działanie pryzmatu pentagonalnego opiera się na działaniu tzw. pełnej refleksji wewnętrznej; uważa się, że w ten sposób można uzyskać jaśniejszy i wyraźniejszy obraz niż przy użyciu klasycznych luster. Pozostałe zalety i wady są identyczne z konwencjonalnymi wizjerami lustrzanymi (patrz wyżej). Pryzmat pentagonalny jest szeroko stosowany w lustrzankach jednoobiektywowych.

- Brak. Całkowity brak wizjera w konstrukcji aparatu; do obserwacji w takich modelach używany jest wyświetlacz. Funkcja ta jest typowa głównie dla cyfrowych kompaktów (patrz „Rodzaj aparatu”). Po pierwsze, wymiary korpusu takich modeli często nie pozwalają na zastosowanie wizjera w konstrukcji; po drugie, specyfika użytkowania takich aparatów jest zwykle taka, że wyświetlacz im w zupełności wystarcza, a czasem jest nawet preferowany - np. przy fotografowaniu z niestandardowej pozycji (nad głową, na wyciągniętym ramieniu itp.).