Porównanie Canon EOS 250D kit 18-55 vs Canon EOS 200D kit 18-55

Wynik, który otrzymał aparat w rankingu DxOMark.

DxOMark jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej autorytatywnych zasobów do testowania aparatów przez ekspertów. Zgodnie z wynikami testu aparat otrzymuje określoną liczbę punktów; im więcej punktów, tym wyższa ocena końcowa.

Zakres czułości matrycy aparatu cyfrowego. W fotografii cyfrowej czułość jest wyrażana w tych samych jednostkach ISO, co w przypadku błony fotograficznej; jednak w przeciwieństwie do błony, czułość matrycy w aparacie cyfrowym można zmieniać, co daje zaawansowane możliwości regulacji parametrów fotografowania. Wysoka maksymalna czułość jest ważna, jeśli z aparatem używasz obiektywu o niskiej wartości przysłony (patrz „Wartość przysłony”), a także przy fotografowaniu słabo oświetlonych scen i szybko poruszających się obiektów; w tym drugim przypadku wysokie ISO pozwala na uzyskanie niskich czasów otwarcia migawki, co minimalizuje rozmycie obrazu. Należy jednak mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem wartości ISO zwiększa się również poziom szumów zdjęć.

Aparat obsługuje funkcję HDR.

HDR oznacza High Dynamic Range. Głównym zastosowaniem tej technologii jest fotografowanie scen ze znacznymi zmianami oświetlenia, gdy w kadrze występują bardzo jasne i bardzo ciemne obszary. Specyfika współczesnej fotografii cyfrowej polega na tym, że w zwykłym trybie fotografowania można poprawnie przetworzyć tylko raczej wąski zakres jasności; w rezultacie przy dużej różnicy w oświetleniu obraz jest albo zbyt ciemny, albo prześwietlony. HDR pozwala uniknąć tego zjawiska: w tym trybie aparat robi kilka zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie zszywa je ze sobą w taki sposób, aby zmniejszyć jasność w jasnych miejscach, a zwiększyć — w ciemnych. Pozwala to na fotografowanie np. krajobrazów na tle jasnego nieba o zachodzie słońca, wnętrz słabo oświetlonych budynków z jasnymi oknami itp. Ponadto HDR może być również wykorzystany jako technika artystyczna - aby nadać zdjęciu niezwykłą gamę kolorów.

Zwróć uwagę, że ten efekt można również osiągnąć za pomocą przetwarzania końcowego w edytorze graficznym; jednak korzystanie z aparatu jest znacznie wygodniejsze.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo rejestrowanego przez aparat w standardzie Ultra HD (4K).

Do UHD 4K odnoszą się rozdzielczości z rozmiarem klatki około 4000 px w poziomie. W szczególności w przypadku aparatów do nagrywania wideo najczęściej używane są rozdzielczości 3840x2160 i 4096x2160. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, warto przede wszystkim zauważyć, że zwykłe (nie w zwolnionym tempie) wideo jest kręcone z prędkością do 60 kl./s i w tym przypadku im wyższa liczba klatek, tym płynniejsze będzie wideo, tym mniej zauważalne szarpnięcia podczas poruszania się w kadrze. Jeśli liczba klatek na sekundę wynosi 100 kl./s lub więcej, zwykle oznacza to, że aparat ma tryb wideo w zwolnionym tempie.

Liczba i/lub rodzaje programów tematycznych do nagrywania wideo przewidzianych w konstrukcji aparatu.

Programy tematyczne to zestaw presetów przeznaczonych do różnych sytuacji nagrywania - na przykład w świetle słonecznym, w pochmurny dzień, w zaciemnionym pomieszczeniu itp. Ta lista może również zawierać inne określone tryby - na przykład narzędzia kreatywne. W każdym razie obecność programów tematycznych ułatwia wybór parametrów nagrywania wideo, co jest bardzo przydatne dla początkujących użytkowników.

Formaty plików, w których aparat może nagrywać wideo. Biorąc pod uwagę, że nagrywany materiał przeznaczony jest do oglądania na zewnętrznym ekranie, warto upewnić się, że urządzenie odtwarzające (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.) jest w stanie pracować z odpowiednimi formatami. Jednocześnie wiele modeli aparatów może pełnić rolę odtwarzacza, podłączając się do telewizora przez wyjście audio/wideo lub HDMI (patrz odpowiednie punkty). A jeśli materiały wideo mają być oglądane na komputerze, nie należy w ogóle zwracać szczególnej uwagi na parametr ten: problemy z niekompatybilnością formatu w takich przypadkach pojawiają się rzadko i zwykle rozwiązuje się je instalując odpowiedni kodek.

Tryby pracy autofokusa przewidziane w konstrukcji aparatu.

- Jedno zdjęcie. Główny tryb autofokusa znajduje się we wszystkich współczesnych aparatach i jest najczęściej używany. Przeznaczony do fotografowania nieruchomych obiektów.

- Śledzenie. Ten tryb służy do fotografowania poruszających się obiektów, których odległość stale się zmienia: aparat stale monitoruje położenie obiektu, stale dostosowując optykę, aby na nim była ustawiona ostrość. Zwykle znajduje się w aparatach klasy średniej i wyższej.

- Tryb AI. Swoista kombinacja dwóch poprzednich trybów, jest używana, gdy nieruchomy obiekt może zacząć się poruszać w dowolnym momencie. Jeśli scena jest statyczna, autofokus działa w trybie pojedynczego kadru, ale jeśli obiekt, na którym ustawiono ostrość, zacznie się poruszać, urządzenie przełącza się w tryb śledzenia autofokusa. Tryb AI umożliwia niemal natychmiastowe ustawienie optymalnych ustawień autofokusa, co jest szczególnie przydatne przy fotografowaniu reportażowym. Początkowo znajdował się w drogich modelach, jednak dzięki rozwojowi technologii dziś może być stosowany nawet w niedrogich kompaktach (patrz „Rodzaj aparatu”).

- Twarz. Tryb autofokusa wykorzystujący system rozpoznawania twarzy i precyzyjnie kierujący na nią ostrość. Funkcja ta przydaje się przede wszystkim do fotografowania osób z dużej odległości od aparatu, gdy rozmiar twarzy jest znacznie mniejszy niż rozmiar kadru - na przykład do zdjęć grupowych.

...- Uśmiech. Dalszy rozwój opisanego powyżej trybu AF Twarz, w którym, jak sama nazwa wskazuje, system reaguje nie tylko na twarz, ale i na uśmiech. Ten tryb można połączyć z funkcją automatycznego przechwytywania uśmiechu.

- Zwierzę w kadrze. Tryb przeznaczony przede wszystkim do fotografowania zwierząt, których usiedzenie w kadrze może być trudne (a często niemożliwe). Zwykle jest to odmiana opisanego powyżej śledzenia AF, konkretne cechy pracy mogą się różnić w zależności od modelu aparatu.

Ta lista nie jest wyczerpująca; w konstrukcji współczesnych aparatów mogą być przewidziane inne specyficzne tryby autofokusa.

Parametr ten można po prostu opisać jako stopień powiększenia zapewniany przez wizjer w stosunku do tego, jak obraz jest widziany gołym okiem. Osobliwością współczesnych wizjerów jest to, że większość z nich ma wartość mnożnika ogniskowej mniejszą niż 1 - to znaczy nieco zmniejsza widoczny obraz.

Generalnie im większy parametr ten, tym większe obiekty wyglądają w wizjerze i tym łatwiej jest przez niego ustawić ostrość.

— Moduł GPS. Aparat posiada wbudowany moduł nawigacji satelitarnej GPS. W aparatach cyfrowych moduł GPS służy przede wszystkim do ustawiania tzw. geotagów (geotagging) do zdjęć: dane o określonych współrzędnych geograficznych miejsca wykonania zdjęcia są zapisywane w informacjach serwisowych o każdym zdjęciu. Jednak sprawa nie ogranicza się do tego, a modele z tą funkcją mogą mieć wiele dodatkowych funkcji - od klasycznej nawigacji po specjalne programy jak baza atrakcji z podpowiedziami bazującymi na aktualnej lokalizacji.

— Wi-Fi. Standard bezprzewodowy opracowany pierwotnie do tworzenia sieci komputerowych, ale ostatnio umożliwia również bezpośrednie połączenie między urządzeniami. Sposoby wykorzystania Wi-Fi w aparatach mogą się różnić. Najpopularniejszą opcją jest połączenie ze smartfonem, tabletem lub innym podobnym urządzeniem w celu zdalnego sterowania (patrz poniżej) i/lub przeniesienia sfotografowanego materiału na urządzenie zewnętrzne. Niektóre aparaty mają wbudowane oprogramowanie, które umożliwia bezpośrednie łączenie się z Internetem za pośrednictwem bezprzewodowych punktów dostępowych oraz przesyłanie zdjęć i wideo do popularnych usług sieciowych. W modelach z systemem Android (patrz wyżej) określone możliwości zależą tylko od zainstalowanego oprogramowania i mogą obejmować pełny dostęp do sieci społecznościowych za pośrednictwem programów klienckich (patrz poniżej), a nawet przegląda...nie stron internetowych za pomocą przeglądarki.

— Bluetooth. Bezprzewodowy interfejs używany do komunikacji między różnymi urządzeniami elektronicznymi. W aparatach Bluetooth jest najczęściej używany do łączenia się z komputerem lub laptopem i przesyłania sfotografowanego materiału; ponadto umożliwia bezpośrednie drukowanie za pomocą drukarek obsługujących technologię Bluetooth. Zasięg komunikacji Bluetooth to nawet 10 m, a urządzenia nie muszą się wzajemnie widzieć.

— Chip NFC. NFC (Near-Field Communication) to technologia komunikacji bezprzewodowej przeznaczona do łączenia ze sobą różnych urządzeń przenośnych na odległość do kilku centymetrów. W aparatach pełni rolę pomocniczą, ma za zadanie ułatwić połączenie z innymi urządzeniami (smartfonami, tabletami itp.) zgodnie z bardziej „dalekosiężnym” standardem (Wi-Fi lub Bluetooth). Zamiast przekopywać się po ustawieniach - szukać urządzeń, podłączać je ręcznie - wystarczy podnieść aparat NFC do gadżetu wyposażonego w ten sam chip i potwierdzić żądanie połączenia.

— Sterowanie ze smartfona. Możliwość zdalnego sterowania aparatem za pomocą smartfona, tabletu lub innego podobnego gadżetu. Połączenie między aparatem a urządzeniem sterującym odbywa się zwykle przez Wi-Fi (patrz wyżej), podczas gdy do sterowania używana jest dedykowana aplikacja, a ekran gadżetu pełni rolę wizjera. Specyficzne możliwości takiego sterowania mogą być różne - wyzwalanie migawki na polecenie, dobór parametrów ekspozycji i innych ustawień fotografowania, ogniskowanie dotykowe itp. Często też istnieje możliwość „przeniesienia” zrobionego materiału na urządzenie sterujące i za jego pośrednictwem do Internetu. Zwróć uwagę, że w przypadku aparatów używanych z telefonami komórkowymi (patrz „Rodzaj aparatu”) funkcja ta nie jest wskazywana: taki aparat jest zwykle montowany bezpośrednio na urządzeniu i nie ma mowy o zdalnym sterowaniu.