Porównanie Nikon D3500 kit 18-55 vs Canon EOS 2000D kit 18-55

Wynik, który otrzymał aparat w rankingu DxOMark.

DxOMark jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej autorytatywnych zasobów do testowania aparatów przez ekspertów. Zgodnie z wynikami testu aparat otrzymuje określoną liczbę punktów; im więcej punktów, tym wyższa ocena końcowa.

Liczba pikseli (megapikseli) matrycy bezpośrednio zaangażowanych w konstrukcję obrazu to w rzeczywistości liczba punktów, z których zbudowany jest zrobiony obraz. Niektórzy producenci, oprócz tego parametru, wskazują również całkowitą liczbę megapikseli, biorąc pod uwagę obszary usługowe matrycy. Jednak za główny wskaźnik uważa się efektywną liczbę megapikseli - to ona bezpośrednio wpływa na maksymalną rozdzielczość wynikowego obrazu (patrz „Maksymalny rozmiar obrazu”).

Megapiksel to 1 milion pikseli. Duża liczba megapikseli zapewnia wysoką rozdzielczość wykonywanych zdjęć, jednak nie jest gwarancją wysokiej jakości obrazu - wiele zależy również od wielkości matrycy, jej światłoczułości (patrz odpowiednie punkty), a także sprzętowych i programowych narzędzi do przetwarzania obrazu używanych w aparacie. Należy pamiętać, że dla małych matryc wysoka rozdzielczość bywa czasem raczej wadą niż zaletą - takie sensory są bardzo podatne na pojawienie się szumów w obrazie.

Zakres czułości matrycy aparatu cyfrowego. W fotografii cyfrowej czułość jest wyrażana w tych samych jednostkach ISO, co w przypadku błony fotograficznej; jednak w przeciwieństwie do błony, czułość matrycy w aparacie cyfrowym można zmieniać, co daje zaawansowane możliwości regulacji parametrów fotografowania. Wysoka maksymalna czułość jest ważna, jeśli z aparatem używasz obiektywu o niskiej wartości przysłony (patrz „Wartość przysłony”), a także przy fotografowaniu słabo oświetlonych scen i szybko poruszających się obiektów; w tym drugim przypadku wysokie ISO pozwala na uzyskanie niskich czasów otwarcia migawki, co minimalizuje rozmycie obrazu. Należy jednak mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem wartości ISO zwiększa się również poziom szumów zdjęć.

Rodzaj bagnetu - mocowania do wymiennych obiektywów - zapewnionego w lustrzance lub aparacie MILC (patrz „Rodzaj aparatu”). Bagnety są dostępne w różnych rozmiarach, a specyfikacje wymiennych obiektywów zwykle wskazują, do którego mocowania są przeznaczone. Najczęściej bagnety różnych typów nie są ze sobą kompatybilne, ale zdarzają się wyjątki (czasami bezpośrednio, czasami - za pomocą adapterów).

Należy również pamiętać, że jedna marka może używać różnych mocowań do różnych klas aparatów - i odwrotnie, jeden bagnet może być używany przez kilku producentów. Na przykład Canon produkuje aparaty z bagnetami EF-M, EF-S, EF i Canon RF. Firma Leica ma Leica M, Leica SL, Leica TL. Nikon ma w swoim arsenale Nikon 1, Nikon F i Nikon Z. Pentax - Pentax 645, Pentax K, Pentax Q. Samsung oferuje mocowania w formacie NX i NX-M. Aparaty Sony zawierają Sony A i Sony E, Fuji ma Fujifilm G i Fujifilm X. Przykładem b...agnetu obiektywu używanego przez różne marki jest Micro 4/3, szeroko stosowany w aparatach Olympus i Panasonic.

Aparat obsługuje funkcję HDR.

HDR oznacza High Dynamic Range. Głównym zastosowaniem tej technologii jest fotografowanie scen ze znacznymi zmianami oświetlenia, gdy w kadrze występują bardzo jasne i bardzo ciemne obszary. Specyfika współczesnej fotografii cyfrowej polega na tym, że w zwykłym trybie fotografowania można poprawnie przetworzyć tylko raczej wąski zakres jasności; w rezultacie przy dużej różnicy w oświetleniu obraz jest albo zbyt ciemny, albo prześwietlony. HDR pozwala uniknąć tego zjawiska: w tym trybie aparat robi kilka zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie zszywa je ze sobą w taki sposób, aby zmniejszyć jasność w jasnych miejscach, a zwiększyć — w ciemnych. Pozwala to na fotografowanie np. krajobrazów na tle jasnego nieba o zachodzie słońca, wnętrz słabo oświetlonych budynków z jasnymi oknami itp. Ponadto HDR może być również wykorzystany jako technika artystyczna - aby nadać zdjęciu niezwykłą gamę kolorów.

Zwróć uwagę, że ten efekt można również osiągnąć za pomocą przetwarzania końcowego w edytorze graficznym; jednak korzystanie z aparatu jest znacznie wygodniejsze.

Możliwość ręcznej (lub automatycznej, według zadanych parametrów) zmiany parametrów ekspozycji podczas fotografowania, czyli ilości światła wpadającego do matrycy. Stosuje się wtedy, gdy automatycznie dobrane parametry ekspozycji nie dają zadowalającego wyniku - na przykład w trudnych warunkach, kiedy oświetlenie głównego obiektu i tła są bardzo różne. Możliwości kompensacji ekspozycji aparatu są rejestrowane w formacie „± x EV, w odstępach EV”, na przykład „± 3 EV, w odstępach co 1/2 EV”. Pierwsza cyfra wskazuje maksymalną wartość, o jaką można zmienić ekspozycję w stosunku do pierwotnej wartości podczas korekty; drugi to krok (skok), w którym następuje zmiana. EV to specyficzna jednostka miary ekspozycji; zmiana ekspozycji o 1 EV oznacza dwukrotną zmianę ilości światła padającego na czujnik. Wzrost EV oznacza wzrost ilości światła z powodu otwarcia przysłony lub wolniejszego czasu otwarcia migawki, a zmniejszenie - odwrotnie. Wszystkie współczesne aparaty z funkcją kompensacji ekspozycji potrafią to robić „w obu kierunkach”.

Bracketingiem nazywa się fotografowanie serii klatek, w którym w każdej następnej klatce parametry fotografowania (ekspozycja, balans bieli, ostrość itp.) zmieniają się o określoną wartość. Pozwala to na przykład wybrać najbardziej udany obraz z kilku opcji lub określić efekt zmiany ustawień w tym lub innym kierunku. Funkcja autobracketingu umożliwia automatyczne wykonywanie takich zdjęć. Należy pamiętać, że zestaw parametrów zmienianych w procesie może się różnić w różnych modelach aparatów. Na przykład niektóre urządzenia mogą zmieniać tylko ekspozycję, inne - ekspozycję i/lub balans bieli itp.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo rejestrowanego przez aparat w standardzie Full HD (1080p).

Tradycyjna rozdzielczość Full HD w tym przypadku to 1920x1080; inne opcje są bardziej szczegółowe i praktycznie nie występują we współczesnych aparatach. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, warto przede wszystkim zauważyć, że zwykłe (nie w zwolnionym tempie) wideo jest kręcone z prędkością do 60 kl./s i w tym przypadku im wyższa liczba klatek, tym płynniejsze będzie wideo, tym mniej zauważalne szarpnięcia podczas poruszania się w kadrze. Jeśli liczba klatek na sekundę wynosi 100 kl./s lub więcej, zwykle oznacza to, że aparat ma tryb wideo w zwolnionym tempie.

Formaty plików, w których aparat może nagrywać wideo. Biorąc pod uwagę, że nagrywany materiał przeznaczony jest do oglądania na zewnętrznym ekranie, warto upewnić się, że urządzenie odtwarzające (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.) jest w stanie pracować z odpowiednimi formatami. Jednocześnie wiele modeli aparatów może pełnić rolę odtwarzacza, podłączając się do telewizora przez wyjście audio/wideo lub HDMI (patrz odpowiednie punkty). A jeśli materiały wideo mają być oglądane na komputerze, nie należy w ogóle zwracać szczególnej uwagi na parametr ten: problemy z niekompatybilnością formatu w takich przypadkach pojawiają się rzadko i zwykle rozwiązuje się je instalując odpowiedni kodek.