Porównanie Asus Strix Raid PRO vs Asus Xonar Essence STX

Najbardziej zaawansowany wielokanałowy format audio, jaki może odtwarzać karta dźwiękowa.

- 2. Standardowy dźwięk stereo z dwoma kanałami - lewym i prawym. Ten format pozwala zapewnić poczucie głośności dźwięku (zwłaszcza podczas korzystania ze słuchawek), co wystarcza w przypadku większości prostych zadań. Jednak wyraźnie przegrywa z dźwiękiem wielokanałowym pod względem efektu „imersyjnego”, co może mieć kluczowe znaczenie dla wymagających graczy i audiofilów.

- 5.1. Klasyczny i najpopularniejszy obecnie wielokanałowy format dźwięku przestrzennego: kanał środkowy, dwa kanały przednie i dwa tylne pozwalają osiągnąć pełnoprawny „efekt przestrzenny”, a osobny kanał dla subwoofera zapewnia bogaty dźwięk basowy.

- 7.1. Format 7.1 różni się od 5.1 obecnością dwóch dodatkowych kanałów. Istnieje kilka opcji lokalizacji tych kanałów - na przykład para głośników bocznych, para dodatkowych głośników nad przednimi itp. W każdym razie format 7.1 zapewnia bardziej niezawodną transmisję dźwięku przestrzennego niż 5.1, ale takie karty są droższe, a dla 7.1 jest mniej wyspecjalizowanej zawartości.

Wybierając kartę dźwiękową według ilości kanałów, warto wziąć pod uwagę takie punkty. Po pierwsze, wersje wielokanałowe są w stanie generować dźwięk w prostszych formatach (na przykład karta 7.1 może być używana do akustyki 5.1), a wyjście dźwięku stereo jes...t obsługiwane przez wszystkie modele. Po drugie, nowoczesne oprogramowanie multimedialne (w szczególności kodeki) pozwala na wyjście dźwięku wielokanałowego przez kartę z mniejszą liczbą kanałów - na przykład odtwarzanie dźwięku 5.1 przez kartę dwukanałową z głośnikami stereo bez utraty jakości. Po trzecie, do pełnowartościowego działania dźwięku wielokanałowego potrzebna będzie nie tylko karta, ale także odpowiednia głośniki; dlatego nie ma sensu szukać konkretnego modelu wielokanałowego, jeśli planujesz używać wyłącznie głośników stereo.

Marka układu audio zainstalowanego w karcie dźwiękowej.

Układ audio jest jedną z najważniejszych części karty dźwiękowej, swego rodzaju „sercem” całego układu i to od jego specyfikacji w dużej mierze zależy jakość dźwięku i inne możliwości konkretnego modelu. Znając markę układu, możesz łatwo znaleźć na nim różne informacje - oficjalną specyfikację, wyniki testów, recenzje itp. - i na tej podstawie wyciągnąć wniosek, na ile ta karta dźwiękowa jest w stanie spełnić Twoje wymagania. Oczywiście w przypadku zwykłych kart dźwiękowych (patrz „Rodzaj”) nie ma potrzeby zagłębiać się w takie szczegóły, lecz przy wyborze modelu gamingowego lub audiofilskiego mogą być one bardzo przydatne.

Parametr ten określa stosunek „czystego” dźwięku wytwarzanego przez przetwornik cyfrowo-analogowy na wyjściu do wszystkich szumów zewnętrznych. Jest on więc dość wyraźnym wskaźnikiem czystości dźwięku. Ze względu na stosunek sygnału do szumu DAC współczesne karty dźwiękowe można podzielić w następujący sposób:

do 90 dB — poziom początkowy;
90-100 dB — średni poziom, zaawansowane modele "domowe";
ponad 100 dB - poziom profesjonalny.

Stosunek sygnału do szumu zapewniany przez przetwornik analogowo-cyfrowy (ADC) karty dźwiękowej w przetworzonym sygnale. Więcej szczegółów na temat tego stosunku można znaleźć w punkcie o tej samej nazwie powyżej. Tutaj zaznaczamy, że nie odgrywa to decydującej roli w codziennym użytkowaniu, ale jeśli planujesz nagrywać dźwięk w dobrej jakości, warto wybrać kartę o wysokiej wartości tego wskaźnika.

- Wzmacniacz słuchawkowy. Obecność oddzielnego wzmacniacza słuchawkowego w konstrukcji karty dźwiękowej. Taki sprzęt pozwala przynajmniej poprawić ogólny dźwięk słuchawek, a także zaimplementować różne dodatkowe ustawienia takiego dźwięku (np. osobna regulacja głośności). A niektóre słuchawki – przede wszystkim modele Hi-Fi o wysokiej impedancji – w zasadzie nie mogą być używane bez specjalnych wzmacniaczy.

- Zewnętrzny moduł sterujący. Obecność zewnętrznego modułu sterującego w konstrukcji karty dźwiękowej. Taki moduł to w rzeczywistości przewodowy panel sterowania; nie zapewnia takiej swobody ruchów jak pilot bezprzewodowy (patrz niżej), ale jest tańszy i często wygodniejszy. Tak więc moduł sterujący nie musi znajdować się w bezpośredniej linii wzroku względem karty dźwiękowej, a długość przewodu jest często wystarczająca, aby umieścić urządzenie na wyciągnięcie ręki użytkownika. Co prawda zestaw regulacji dokonanych w jednostce zewnętrznej jest zwykle ograniczony do najbardziej podstawowych ustawień; jednak nawet to zwykle wystarcza do wygodnego użytkowania. Ponadto na jednostce sterującej często znajdują się dodatkowe złącza do podłączenia słuchawek i mikrofonu. Między innymi funkcja ta jest szczególnie wygodna w grach - pozwala dostosować dźwięk bez odrywania się od samej gry. Jednak inne typy kart dźwiękowych mogą być również wyposażone w moduły zewnętrzne (patrz „Widok”).

- Pilot. O...becność pilota w zestawie dostawy karty dźwiękowej. Nie myl tej funkcji z opisanym powyżej zewnętrznym modułem sterującym: w tym przypadku oznacza to klasyczny bezprzewodowy pilot na podczerwień, taki jak te stosowane w telewizorach. Takie urządzenie niekoniecznie obejmuje wszystkie możliwości adaptera audio, ale zakres funkcji konsoli może być dość obszerny. Z drugiej strony potrzeba sterowania kartą dźwiękową na odległość jest niezwykle rzadka, a w większości przypadków wystarczy do tego wspomniany moduł zewnętrzny. Tak więc modele z pilotem nie dostały dużego rozpowszechnienia.

- Wyjście na panel przedni. Możliwość podłączenia wewnętrznej karty dźwiękowej (patrz „Typ”) do złączy na przednim panelu komputera. W tym celu na płycie znajduje się specjalne złącze (lub kilka złączy), które jest połączone z odpowiednim złączem (złączami) za pomocą przewodu. Wygoda tej funkcji jest oczywista: w komputerach stacjonarnych panel przedni znajduje się najbliżej użytkownika i to do tego panelu najłatwiej podłączyć urządzenia peryferyjne wymagające częstego podłączania i odłączania, takie jak słuchawki i mikrofony. Właściwie złącza do takich urządzeń są najczęściej wyświetlane na panelu przednim.

Liczba wejść w konstrukcji karty dźwiękowej, wykorzystujących złącza mini-Jack 3,5 mm. Złącze to, zwykle używane do przesyłania sygnału analogowego, jest jednym z najpopularniejszych we współczesnym sprzęcie audio. Mówiąc o wejściach, warto zauważyć, że większość mikrofonów komputerowych jest zaprojektowana do podłączenia właśnie do gniazda 3.5 mm; dotyczy to również poszczególnych wtyczek mikrofonowych w zestawach słuchawkowych. Jednocześnie konkretne przeznaczenie mini-jack w różnych kartach dźwiękowych może być inne; ponadto w niektórych modelach to samo gniazdo można przekonfigurować, a nawet zmienić jego przeznaczenie (z wejścia na wyjście i odwrotnie). Szczegóły te z reguły są określone w specyfikacji.

Za pomocą prostego adaptera można również podłączyć wtyk 6.35 mm (Jack) do gniazda 3.5 mm.

Liczba wejść w konstrukcji karty dźwiękowej wykorzystujących złącza w standardzie Jack 6,35 mm. Złącze to jest pod wieloma względami podobne do opisanego wyżej mini-jacka 3,5 mm (i jest z nim kompatybilne poprzez najprostszy adapter), jednak ze względu na większe rozmiary słabo nadaje się do przenośnej elektroniki. Z drugiej strony, w standardzie 6,35 mm łatwiej jest zaimplementować trzykanałowy schemat połączeń i zapewnić zbalansowaną transmisję sygnału (więcej szczegółów w „XLR”), co jest często wymagane w profesjonalnej pracy audio. Dlatego złącza tego typu są dość popularne w zaawansowanej technologii stacjonarnej, gdzie niezawodność połączenia i jakość sygnału są ważniejsze niż kompaktowość. Wejście Jack może być używane do różnych celów, co jest zwykle wskazane w charakterystyce; jednak sama jego obecność z reguły świadczy o dość wysokiej klasie karty dźwiękowej.

Zwróć uwagę, że w zbalansowanych modelach XLR (patrz poniżej) wejście 6,35 mm może być wbudowane bezpośrednio w złącze XLR; w takich przypadkach interfejsy te nie mogą być używane jednocześnie.

Liczba wyjść ze złączami mini-Jack 3,5 mm w konstrukcji karty dźwiękowej. To właśnie z tego złącza korzysta zdecydowana większość nowoczesnych słuchawek i głośników komputerowych we wszystkich kategoriach cenowych (choć jest to stosunkowo rzadkie w technologii z najwyższej półki) i jest bardzo popularne w innych urządzeniach audio klasy konsumenckiej. Dlatego prawie wszystkie karty dźwiękowe klasy podstawowej i średniej mają co najmniej jedno gniazdo 3,5 mm; brak takich wyjść jest typowy dla modeli specjalistycznych (na przykład DAC, patrz "Widok"). Zwracamy również uwagę, że pojedyncze wyjście mini-jack może pracować z maksymalnie dwoma kanałami, jednak ten interfejs jest również wykorzystywany w wielokanałowych systemach dźwiękowych – w tym przypadku karta dźwiękowa wyposażona jest w kilka złączy, z których każde odpowiada za własnej części systemu. Na przykład w systemach 5.1 jedno złącze jest przydzielone do środka, jedno do pary przednich kanałów, jedno do pary tylnych kanałów, a jedno do subwoofera.

Podobnie jak w przypadku wejść 3,5 mm (patrz wyżej), wyjścia tego typu mogą mieć różne przeznaczenie, a nawet można je rekonfigurować.

Ilość wyjść ze złączami w standardzie Jack 6,35 mm przewidziana w konstrukcji karty dźwiękowej.

Złącze to jest pod wieloma względami podobne do opisanego wyżej mini-jacka 3,5 mm (i jest z nim kompatybilne poprzez najprostszy adapter), jednak ze względu na większe rozmiary słabo nadaje się do przenośnej elektroniki. Z drugiej strony standard 6,35 mm zapewnia bardziej niezawodne połączenie z mniejszą szansą na zakłócenia na złączach; poza tym możliwe jest zaimplementowanie połączenia symetrycznego bez żadnych szczególnych trudności (więcej szczegółów w rozdziale „Zbalansowany XLR”). Oba są ważne w profesjonalnej pracy audio. Tak więc obecność takiego złącza z reguły wskazuje na dość wysoką klasę karty dźwiękowej. Ale specyfika korzystania z wyjścia typu Jack w różnych modelach może być różna, niuanse te należy wyjaśnić osobno.