Porównanie Powercom Spider SPD-1000N 1000 VA vs FSP DP 1000 IEC 1000 VA

— Awaryjny. Najprostszy rodzaj UPS, znany większości zwykłych użytkowników. Jego głównym przeznaczeniem jest możliwość „łagodnego” zakończenia pracy w przypadku problemów z zasilaniem. Gdy poziom napięcia jest normalny, UPS dostarcza do obciążenia zasilanie z sieci, a w przypadku spadku lub zaniku napięcia - przełącza się na własną baterię. Żywotność tej baterii jest zwykle krótka - rzędu kilku minut, co zwykle wystarcza tylko do zapisania danych. Ponadto takie zasilacze UPS potrafią wygładzać krótkotrwałe skoki napięcia, lecz jeśli takie skoki występują stale, spowoduje to zużycie baterii i negatywnie wpłynie na samo źródło. Awaryjne zasilacze UPS są szeroko stosowane w warunkach domowych i biurowych, zwykle mają niską moc.

— Interaktywny. Swego rodzaju rozwinięcie idei awaryjnych UPS; takie źródła nie tylko zapewniają zasilanie w przypadku spadku lub zaniku napięcia w sieci - pełnią również funkcję stabilizatorów napięcia. Konstrukcja takich zasilaczy UPS obejmuje specjalny regulator (zwykle w postaci transformatora), który kompensuje zmiany napięcia na wejściu i dostarcza stabilne napięcie na wyjściu. Pozwala to na dostarczanie do obciążenia stałego napięcia bez użycia baterii, co sprawia, że takie jednostki dobrze nadają się do pracy w sieciach o niestabilnym napięciu - nie tylko chronią obciążenie, lecz też się nie zużywają. Większość interaktywnych zasilaczy UPS ma również niską moc i pojemnoś...ć baterii i służy do ochrony poszczególnych urządzeń.

— Falownikowy (online). Inna nazwa to „z podwójną konwersja”. Najbardziej zaawansowany rodzaj UPS, oferujący najwyższy stopień ochrony. Nazwa pochodzi od falownika - generatora napięcia wyjściowego, który bezpośrednio dostarcza energię do obciążenia. Sam falownik zasilany jest jednocześnie z dwóch źródeł – z sieci oraz z naładowanej baterii. W przypadku krytycznego spadku lub zaniku napięcia w sieci, falownik nadal dostarcza energię tylko z baterii. Taki schemat pozwala uniknąć skoków napięcia podczas przełączania z sieci na baterię (co jest poważną wadą dwóch opisanych powyżej typów UPS i może nawet uszkodzić szczególnie wrażliwą elektronikę do nich podłączoną). Inwerterowe zasilacze UPS mają najwyższą moc (aż po możliwość zasilania całego budynku) i mogą być zaprojektowane do podłączenia trójfazowego (patrz „Napięcie wejściowe”), a niektóre modele pozwalają na dobór baterii o różnej pojemności, w zależności od konkretnych potrzeb. Z drugiej strony, inwerterowe zasilacze UPS mają niską sprawność, są hałaśliwe i drogie, dlatego są używane głównie wtedy, gdy potrzebna jest wysoka moc lub zaawansowana ochrona.

— Niskonapięciowy UPS. Miniaturowe UPS do zasilania niskonapięciowej elektroniki. Mini urządzenia zapewniają niskie napięcie wyjściowe prądu stałego (zwykle 9 V, 12 V, 15 V lub 18 V). Tradycyjne gniazda nie są przewidziane w ich konstrukcji i zwykle można do nich podłączyć jednego użytkownika. Na przykład, w przypadku przerwy w dostawie prądu z zapasowego mini-UPS-a, ustanawiane jest krótkotrwałe autonomiczne zasilanie routera (do jednej godziny), systemów bezpieczeństwa.

— Zwykły (Tower). Zasilacze UPS, przeznaczone do ustawienia na podłodze lub na dowolnej odpowiedniej poziomej powierzchni. Instalacja jest niezwykle prosta, a jednocześnie nadaje się nawet dla najmocniejszych i najcięższych urządzeń, dlatego większość współczesnych zasilaczy UPS (wszystkich rodzajów) jest wykonywana w zwykłej obudowie typu Tower. Domyślnie zakładają pionowy sposób ustawienia.

— Rack (w szafę). Modele do montażu w szafach Rack. Większość podobnych zasilaczy UPS odnosi się do urządzeń klasy profesjonalnej, przeznaczonych do zasilania serwerów i innej podobnej elektroniki (która również często montowana jest w podobny sposób). Najpopularniejszy rozmiar szaf RACK to 19", aczkolwiek istnieją inne rozmiary, dlatego dobrze byłoby z góry sprawdzić kompatybilność UPS-a z konkretną szafą. Zwracamy również uwagę, że modele tego typu często wyposażone są w nóżki, które umożliwiają ustawienie urządzenia na podłodze „bokiem” lub w pozycji pionowej. Dla ułatwienia odczytu parametrów w obu pozycjach wyświetlacz (jeżeli jest obecny) w takich modelach może mieć obrotową konstrukcję.

— Ścienny. Zasilacze UPS, przeznaczone głównie do montażu na ścianie. Powieszenie na ścianie może być najlepszą opcją w ciasnych przestrzeniach. Jednak taki montaż to nie jedyna możliwość – wiele urządzeń dopuszczają ustawienie na podłodze. Należy również pamiętać, że ścienne z...asilacze UPS często wykorzystuje się w parze z kotłami grzewczymi. Główna wada ściennych zasilaczy UPS to konieczność wiercenia otworów w ścianach.

— Płaski. Zasilacze UPS, osadzone w niskiej, płaskiej obudowie. Dana konstrukcja pozwala na różne sposoby ustawienia urządzenia: UPS można postawić poziomo lub pionowo. Dominuje jednak poziomy sposób ustawienia. Tak naprawdę wszystko zależy od miejsca rozmieszczenia UPS i jego wymiarów — nie zaszkodzi ustalić to przed zakupem.

— Przedłużacz. Zasilacze UPS, przypominające wyglądem przedłużacz. Konstrukcyjnie takie UPS-y składają się z zestawu gniazdek w jednej obudowie, przy czym gniazdka znajdują się na górnym panelu UPS. Często obudowa takich urządzeń wyposażona jest w otwory lub elementy mocujące do montażu na ścianie.

W danym przypadku chodzi o zakres napięcia wejściowego, w którym UPS jest w stanie dostarczyć do obciążenia stabilne napięcie tylko dzięki własnym regulatorom, bez przełączania się na baterię. W przypadku zasilaczy awaryjnych UPS (patrz "Rodzaj") ten zakres jest dość mały, od 190 do 260 V; w przypadku zasilaczy interaktywnych, a zwłaszcza inwerterowych - jest znacznie szerszy. Niektóre modele zasilaczy UPS umożliwiają ręczne ustawienie zakresu napięcia wejściowego.

Bypass(by-pass) oznacza tryb pracy UPS, przy którym zasilanie jest dostarczane do obciążenia bezpośrednio ze źródła zewnętrznego - sieci elektrycznej, generatora diesel itp. - z niewielkim przetwarzaniem lub bez przetwarzania w samym UPS. Ten tryb można aktywować zarówno automatycznie, jak i ręcznie.

— Automatyczny bypass jest rodzajem środka bezpieczeństwa. Włącza się, gdy UPS w trybie normalnym nie może zasilać obciążenia - na przykład, gdy UPS jest przeciążone z powodu gwałtownego wzrostu poboru mocy obciążenia.

— Ręczny bypass umożliwia włączenie tego trybu na żądanie użytkownika, niezależnie od parametrów pracy. Może to być konieczne, na przykład, w celu wymiany baterii "na gorąco" (więcej szczegółów poniżej) lub w celu uruchomienia sprzętu, którego moc rozruchowa przekracza moc UPS. Z technicznego punktu widzenia może on również pełnić rolę środka bezpieczeństwa, lecz systemy automatyczne są pod tym względem bardziej niezawodne.

Niektóre zasilacze UPS są zdolne do przełączania się między dwoma wariantami bypassu.

Moc skuteczna UPS to w rzeczywistości maksymalna moc czynna obciążenia, które można podłączyć do urządzenia.

Moc czynna jest zużywana bezpośrednio na pracę urządzenia; jest określana w watach. Pomimo niej, większość urządzeń prądu przemiennego pobiera również moc bierną, która daremnie (relatywnie rzecz biorąc) jest zużywana przez cewki i kondensatory. Całkowita moc (wyrażona w woltoamperach) jest akurat sumą mocy czynnej oraz biernej; to właśnie tę cechę należy wykorzystywać do dokładnych obliczeń elektrotechnicznych. Zobacz „Maksymalna moc wyjściowa”, aby uzyskać szczegółowe informacje; tutaj zauważamy, że wybierając UPS do stosunkowo prostego zastosowania, całkiem możliwe jest posługiwanie się tylko samą mocą efektywną. Jest to co najmniej łatwiejsze niż przeliczanie watów, zadeklarowanych w charakterystyce podłączonych urządzeń na woltampery pełnej mocy.

Najskromniejsze współczesne zasilacze UPS wytwarzają nie więcej niż 500 W. 501 - 1000 W można uznać za wartość średnią, 1,1 - 2 kW -powyżej średniej, a w najmocniejszych modelach wskaźnik ten przekracza 2 kW i może osiągać bardzo imponujące wartości (do 1000 kW lub więcej w poszczególnych UPS klasy przemysłowej).

Parametr ten charakteryzuje stopień różnicy między napięciem przemiennym na wyjściu UPS a napięciem idealnym, którego wykres ma postać prawidłowej sinusoidy. Idealne napięcie jest tak nazywane, ponieważ jest najbardziej równomierne i powoduje najmniej niepotrzebnego obciążenia podłączonych urządzeń. Zniekształcenie napięcia wyjściowego jest więc jednym z najważniejszych parametrów określających jakość odbieranego przez obciążenie zasilania. Poziom zniekształceń 0% oznacza, że UPS dostarcza idealną sinusoidę, do 5% - niewielkie zniekształcenia sinusoidy, do 18% - silne zniekształcenia, od 18% do 40% - sygnał trapezopodobny, ponad 40% - sygnał prostokątny.

Liczba gniazd podłączonych do zasilania rezerwowego (baterii), przewidziana w konstrukcji UPS. Aby zasilacz UPS działał zgodnie ze swoim przeznaczeniem (zapewniał zasilanie rezerwowe w przypadku przerw w dostawie prądu), odpowiednie urządzenia elektryczne muszą być podłączone do tych gniazd. Gniazda mają standardowy kształt i są kompatybilne z większością popularnych wtyczek na 230 V.

Minimum przewidziany w UPS to 1 lub 2 gniazda, a w bardziej zaawansowanych 3 lub więcej.

Liczba gniazd bez podłączenia do zasilania rezerwowego, przewidzianych w konstrukcji UPS. Dla urządzeń podłączonych do takich gniazd, UPS pełni jedynie funkcję listwy przeciwprzepięciowej - wygładza wahania napięcia; w przypadku przerwy w dostawie prądu zasilanie tych gniazd również jest wyłączane. Gniazda mają standardowy kształt i są kompatybilne z przeważającą większością popularnych wtyczek na 230 V. Obecność gniazd bez rezerwy pozwala na podłączenie do jednego UPS urządzeń o różnych wymaganiach dotyczących zasilania bezprzerwowego. Na przykład do gniazda z rezerwą (patrz wyżej) można podłączyć jednostkę systemową i monitor, a drukarkę można podłączyć do gniazda bez rezerwy. Dzięki temu w przypadku zaniku napięcia komputer będzie działać, umożliwiając zapisanie danych, a drukarka wyłączy się, oszczędzając w ten sposób energię baterii i zapewniając dłuższy czas pracy zasilacza UPS.

Gniazdko pod określony rodzaj wtyczki w konstrukcji zasilacza UPS.

— Typ F (Schuko). Tradycyjne europejskie gniazdko z dwoma okrągłymi otworami w środku i stykami uziemiającymi w postaci dwóch metalowych wsporników (góra i dół gniazda). Termin Schuko przylgnął do tego typu gniazdka dzięki skrótowi od niemieckiego Schutzkontakt - styk ochronny.

— Typ E (francuski). Gniazdko w stylu francuskim ma dwa okrągłe otwory i wystający kołek uziemiający tuż nad nimi pośrodku. Standard rozpowszechnił się we Francji, Polsce i Belgii (wraz z tradycyjnym gniazdkiem typu F).

— Typ G (brytyjski). Wtyczka do takich gniazdek składa się z dwóch płaskich kołków poziomych i jednego płaskiego kołka pionowego do uziemienia. Standard występuje głównie w krajach Wielkiej Brytanii, Malty, Cypru, Singapuru i Hongkongu.

— Typ B (amerykański). Gniazda typu amerykańskiego przeznaczone do wtyczek z dwoma płaskimi bolcami i półokrągłym stykiem uziemiającym. Typ B jest szeroko stosowany w krajach o napięciu 110 — 127 V — USA, Japonii, Arabii Saudyjskiej itp.