Porównanie Powercom RPT-2000AP LCD Schuko 2000 VA vs Logicpower LP-UL2200VA 2200 VA

Czas wymagany do przełączenia obciążenia z zasilania sieciowego na zasilanie bateryjne. W zasilaczach awaryjnych i interaktywnych(patrz "Rodzaj") w tym momencie występuje krótkotrwały zanik napięcia - odpowiednio im krótszy czas transferu na baterię, tym bardziej równomierną moc zapewnia źródło w przypadku awarii zasilania. Idealnie, czas transferu dla konwencjonalnej częstotliwości 50 Hz AC nie powinien przekraczać 5 ms (ćwierć jednego cyklu sinusoidalnego). Zasilacze inwerterowe UPS mają z definicji zerowy czas transferu.

W danym przypadku chodzi o zakres napięcia wejściowego, w którym UPS jest w stanie dostarczyć do obciążenia stabilne napięcie tylko dzięki własnym regulatorom, bez przełączania się na baterię. W przypadku zasilaczy awaryjnych UPS (patrz "Rodzaj") ten zakres jest dość mały, od 190 do 260 V; w przypadku zasilaczy interaktywnych, a zwłaszcza inwerterowych - jest znacznie szerszy. Niektóre modele zasilaczy UPS umożliwiają ręczne ustawienie zakresu napięcia wejściowego.

Maksymalna moc wyjściowa dostarczana przez UPS, innymi słowy, maksymalna pozorna moc obciążenia, jaką model może obsłużyć.

Wskaźnik ten jest mierzony w woltoamperach (ogólne znaczenie tej jednostki jest takie samo jak wat, a różne nazwy są używane do wyszczególnienia). Całkowity pobór mocy obciążenia, implikowany w tym przypadku, jest sumą dwóch mocy – czynnej i biernej. Moc czynna jest w rzeczywistości mocą efektywną (w charakterystyce urządzeń elektrycznych jest ona określana w watach). Moc bierna nazywana jest mocą daremnie zużywaną przez cewki i kondensatory w urządzeniach prądu przemiennego; przy dużej liczbie cewek i/lub kondensatorów, moc ta może stanowić dość znaczną część całkowitego zużycia energii. Zwróć uwagę, że do prostych zadań można posługiwać się danymi o mocy efektywnej (często jest ona podawana dla UPS - patrz niżej); lecz dla dokładnych obliczeń elektrotechnicznych należy użyć mocy czynnej.

Najprostsza zasada wyboru w oparciu o wskaźnik ten jest następująca: maksymalna moc wyjściowa zasilacza UPS w woltoamperach musi być co najmniej 1,7 razy większa niż całkowita moc obciążenia w watach. Istnieją również bardziej szczegółowe wzory obliczeniowe, które uwzględniają specyfikę różnych rodzajów obciążenia; można je znaleźć w dedykowanych źródłach. Jeśli chodzi o konkretne wartości, najskromniejsze współczesne zasilacze UPS wytwarzają 700 - 1000 VA, a nawet mniej - to wystarc...za do zasilania komputera o średniej wydajności; a w najbardziej zaawansowanych modelach wskaźnik ten może wynosić 8–10 kVA i więcej.

Moc skuteczna UPS to w rzeczywistości maksymalna moc czynna obciążenia, które można podłączyć do urządzenia.

Moc czynna jest zużywana bezpośrednio na pracę urządzenia; jest określana w watach. Pomimo niej, większość urządzeń prądu przemiennego pobiera również moc bierną, która daremnie (relatywnie rzecz biorąc) jest zużywana przez cewki i kondensatory. Całkowita moc (wyrażona w woltoamperach) jest akurat sumą mocy czynnej oraz biernej; to właśnie tę cechę należy wykorzystywać do dokładnych obliczeń elektrotechnicznych. Zobacz „Maksymalna moc wyjściowa”, aby uzyskać szczegółowe informacje; tutaj zauważamy, że wybierając UPS do stosunkowo prostego zastosowania, całkiem możliwe jest posługiwanie się tylko samą mocą efektywną. Jest to co najmniej łatwiejsze niż przeliczanie watów, zadeklarowanych w charakterystyce podłączonych urządzeń na woltampery pełnej mocy.

Najskromniejsze współczesne zasilacze UPS wytwarzają nie więcej niż 500 W. 501 - 1000 W można uznać za wartość średnią, 1,1 - 2 kW -powyżej średniej, a w najmocniejszych modelach wskaźnik ten przekracza 2 kW i może osiągać bardzo imponujące wartości (do 1000 kW lub więcej w poszczególnych UPS klasy przemysłowej).

Kształt wykresu opisującego zmianę napięcia na wyjściu UPS.

- Sinusoida czysta. Klasyczny wykres napięcia AC, właśnie tak zmienia się w sieci AC; wyjście sinusoidalne oznacza, że UPS prawie nie ma zniekształceń sygnału w porównaniu do sieci zasilającej. W rezultacie taki zasilacz nadaje się do każdej technologii prądu przemiennego, a niektóre urządzenia (na przykład sprzęt audio) generalnie wymagają niezwykle czystej fali sinusoidalnej. Wymaga to jednak dość skomplikowanych rozwiązań technicznych, dlatego taki kształt sygnału można spotkać w drogich interaktywnych i inwerterowych zasilaczach UPS.

- Sinusoida modyfikowana (przybliżona, aproksymowana). Sygnał ten ma kształt zbliżony do sinusoidy, lecz linia wykresu w tym przypadku nie jest gładka, a składa się z oddzielnych prostokątnych „stopni”. Większość niedrogich zasilaczy UPS zapewnia taki kształt sygnału; takie urządzenia są niedrogie i nadają się do zasilania sprzętu komputerowego.

Liczba gniazd podłączonych do zasilania rezerwowego (baterii), przewidziana w konstrukcji UPS. Aby zasilacz UPS działał zgodnie ze swoim przeznaczeniem (zapewniał zasilanie rezerwowe w przypadku przerw w dostawie prądu), odpowiednie urządzenia elektryczne muszą być podłączone do tych gniazd. Gniazda mają standardowy kształt i są kompatybilne z większością popularnych wtyczek na 230 V.

Minimum przewidziany w UPS to 1 lub 2 gniazda, a w bardziej zaawansowanych 3 lub więcej.

Liczba złączy C13/C14 z zasilaniem rezerwowym przewidziana w konstrukcji UPS.

Urządzenia elektryczne podłączone do złączy z rezerwą są zabezpieczone od zaniku napięcia w sieci - w tym przypadku przełączają się na baterię. Samo złącze C13/C14 jest również znane jako „gniazdo komputerowe”; wytwarza takie samo napięcie 230 V jak zwykła sieć, jednak nie jest kompatybilne z wtyczkami do tradycyjnych gniazd, gdyż wykorzystuje trzy płaskie piny. Jednakże, istnieją adaptery pomiędzy tymi standardami.

Minimalnie dla jednego stanowiska roboczego w zasilaczu UPS przewidziano 1, 2 lub 3 złącza C13/C14. W bardziej zaawansowanych modelach typu "biurowego" liczba złączy C13/C14 może być większa - 4 porty, 6 złączy, 8 i nawet więcej.

Napięcie znamionowe baterii zewnętrznych, które mogą być zastosowane w zasilaczu UPS.

Więcej szczegółów na temat takich baterii patrz „ Podłączenie akumulatora zewnętrznego ”, lecz tutaj warto powiedzieć, że napięcie akumulatora zewnętrznego musi odpowiadać napięciu, dla którego zaprojektowane jest zasilanie awaryjne. Jeśli te parametry różnią się - w najlepszym przypadku UPS po prostu nie uruchomi się, a w najgorszym możliwe są przeciążenia, a nawet pożar.

Ogólnie rzecz biorąc, im mocniejszy zasilacz UPS, tym wyższe napięcie baterii zewnętrznych, dla których jest przeznaczony. Nie ma tu jednak sztywnej zależności. Niektóre modele dopuszczają nawet kilka wariantów napięcia, na przykład 96/108/120 V. Należy również pamiętać, że ogniwo zasilające o wymaganym napięciu można złożyć z kilku baterii o mniejszej liczbie woltów połączonych szeregowo: na przykład dla 36 V , możesz użyć 3 akumulatora po 12 V.

Osobno należy podkreślić, że standardowe napięcia dla większości współczesnych zasilaczy awaryjnych to wielokrotności 12 V, jednak w takich urządzeniach nie można stosować akumulatorów samochodowych. Pomimo identycznego napięcia, takie akumulatory są zaprojektowane do zasadniczo innego formatu pracy, a ich zastosowanie w UPS jest w najlepszym przypadku obarczone nieprawidłową obsługą urządzenia, w najgorszym - pożarami, a nawet wybuchami.

Liczba akumulatorów w zestawie z UPS.

Generalnie jest to parametr bardziej informacyjny niż praktyczny: liczba akumulatorów dobierana jest w taki sposób, aby zapewnić pożądane parametry robocze – przede wszystkim czas ciągłej pracy. Przy wyborze warto skupić swoją uwagę właśnie na tych parametrach.